CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    เรื่องมันเศร้า กฎ(สุนัข)หมู่ถล่มทักษิณ ถึงตอนอวสานแล้วครับ (แต่ยังสนุกเหมียนเดิม)

    กฎ(สุนัข)หมู่ถล่มทักษิณ ตอนที่ 10 อวสาน

    จากตอนที่แล้ว ช่วงชุลมุนเหตุการณ์วุ่นวาย ไอ้ธิก็รีบชิ่งหนีหน้าจากประเทศไทย

    ไม่รู้จะด้วยอยากรีบไปพัก หรือได้ยินเสียงคำรามจาก ผบ.ทบ. ทำให้ไอ้ธิรีบจับเที่ยวบินบ่ายวันนั้นระเห็จไปกุ้ยหลินอย่างรีบด่วน แม้กระทั่งพวกแกนนำที่เหลือยังไม่รู้เลยว่ามันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ยังไงไอ้ธิก็หอบร่างกายอันเหนื่อยอ่อนไปถึงกุ้ยหลินจนได้ ระหว่างทางจากสนามบินถึงตัวเมืองกุ้ยหลิน 30 กิโล นั่นเป็นครั้งแรกหลังจากเกิดเรื่อง ที่ไอ้ธิได้หลับตาพักอย่างสบายใจไม่ต้องวอกแวกกลัวใครจะกระทืบเอา
    ถึงโรงแรมที่พักไอ้ธิเช็คอินแล้วขึ้นห้องพักทันที ปิดประตูห้องได้มันหัวเราะอย่างดีใจ บัดนี้บนผืนแผ่นดินนี้ซึ่งเป็นผืนแผ่นดินเกิดของพ่อมัน มันคงได้พักพ่อนอย่างเต็มที่ ไม่ต้องระแวดระวังภัยอันตราย ไม่ต้องมีการ์ดมาเดินห้อมล้อม
    ไอ้ธิก้าวเท้าออกไปยื่นที่ระเบียงห้องมองลงไปเบื้องล่าง ตะวันคล้อยค่ำไปแล้ว
    แต่ยังมีแสงเรืองๆ พอให้มองเห็นสายน้ำของแม่น้ำลี่เจียงที่ไหลทอดผ่านหน้าโรงแรม
    เมื่อมันเงยหน้าขึ้นมองไปยังขอบฟ้า ถัดไปไม่ไกลขุนเขาฝูโปซันตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น
    บัดนี้มันกลับกลายเป็นสีดำทมึินขวางกั้นขอบฟ้าไว้
    "ขุนเขาทมึนดำมิอาจกั้นขอบฟ้าไว้ ท้าาากษิณต้องออกไป โดยมิมีใครขวางกั้น"
    ไอ้ธิคิดสุภาษิตเวรเวรของมันเองขึ้นมาทันใด ฟังดูดีเป็นบ้า มันรีบจดลงสมุดโน๊ตไว้ กะเอาไว้ไปพูดบนเวทีให้พวกสาวกหน้าโง่ฟัง หรือบางทีอาจเอาไปพิมพ์เป็นเสื้อ หรือสมุดโน๊ต ขายได้ตังค์อีก ยามนี้คนอย่างมันทำอะไรขายก็เป็นเงินเป็นทองหมด มันกะว่ากลับไปคราวนี้ต้องหาผลิตภัณฑ์ใหม่ๆออกมาบ้าง ไอ้ของรุ่นเก่ารุ่นกู้ชาตินั่นขายไม่ค่อยออกแล้ว แต่ถึงมันจะทำอะไรออกมามันก็เชื่อว่าจะขายได้อยู่ดี เพราะบัดนี้เหล่าสาวกได้ลุ่มหลงมันจนถึงขีดสุด มันเชื่อว่าถ้ามันบอกให้พวกนี้ไปตายแทนมันก็ต้องไปตายแน่นอน บางทีมันอาจจะเอาผ้าเช้ดเท้าของมันตัดเป็นชิ้นใส่กรอบขายให้พวกนี้เอาไปบูชา
    นี่ไงเห็นไม๊หลังจากได้มาพักผ่อนแค่ไม่กี่ชั่วโมง มันทำให้สมองปลอดโปร่งแจ่มใส คิดอะไรออกตั้งเยอะ แล้วไอ้ธิก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม คิดว่าวันพรุ่งนี้มันจะทำอะไรดี แล้วมันก็เผลอหลับไป

    แสงแดดยามเช้า ที่ร้านน้ำชาที่ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำไอ้ธิกำลังนั่งจิบชาสบายอารมณ์พร้อมอ่านหนังสือเล่มโปรด แต่ความรู้สึกมันเหมือนใครกำลังติดตามมันอยู่ ไอ้ธิลอบมองผ่านหนังสือ
    จริงๆด้วย! ไอ้สองคนนี้เขาเห็นมันตั้งแต่บนเครื่องที่มาจากเมืองไทยแล้ว ท่าทางมันไม่เหมือนนักท่องเที่ยว คิดได้ดังนั้น ไอ้ธิวางเงินค่าน้ำชาไว้ที่โต๊ะแล้วรีบเดินเลี่ยงไป ซอกซอยของเมืองกุ้ยหลินสลับซับซ้อน มันคิดว่าคงพอหลบหนีไอ้พวกนี้ได้ มันคิดจะกลับโรงแรม
    แต่ยิ่งมันสาวเท้าเร็วเท่าไหร่ ไอ้พวกนี้ยิ่งไล่มาติดเท่านั้น ไอ้ธิเดินเร็วจนเหมือนวิ่ง
    ที่ซอยข้างหน้าไอ้ธิหมายตาไว้ถ้ามันหลบเข้าไปได้ มันจำได้ว่าอีกไม่ไกลก็จะถึงโรงแรม ไอ้ธิเลี้ยวเข้าซอยโดยพวกที่ตามมาไม่ทันเห็น มันโล่งใจขึ้นมาหน่อยรีบสาวเท้าเร็วขึ้นมันเริ่มรู้สึกเหนื่อย  แต่เมื่อมันเงยหน้ามองไปข้างหน้า โอ้อนิจา ซอยนี้เป็นซอยตัน! เมื่อหันหลังกลับ จะเปลี่ยนใจก็ไม่ทันซะแล้ว ไอ้สองตัวนั้นก้าวเท้าเข้ามาใกล้ มีวัตถุตุงอยู่ที่เอว ไอ้ธิวิ่งหนีจนติดกำแพง ขามันเริ่มสั่น  หนึ่งในนั้นเมื่อมาถึงก็ประชิดตัวจับคอเสื้อไอ้ธิไว้ ใช้กำปั้นที่เหลืออัดไปที่ปากไอ้ธิจนมันล้มลง น้ำเหนียวๆสีแดงไหลออกมาจากปากทันที  ไอ้คนที่เหลือควักวัตถุมัจจุราชสีเงินดำออกมาจากเอว จ่อกดไปที่หน้าผาก เนื้อโลหะของมันกดผิวเนื้อจนเป็นรอยบุ่ม ไอ้ธิร้องสุดเสียง อย่าาาาา อย่าาาาาาา ช่วยด้วยยยย ช่วยด้วยยยยยย
    ปัง ปัง ปัง ปัง !

    จากคุณ : ชอบหนัง - [ 8 เม.ย. 49 15:22:22 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป