หลังจากไอ้ธิ ซึ่งผิดหวังกับการขอความช่วยเหลือจากนายก มันทำให้ไฟแค้นนี้สุมอก มันจึงคิดว่าทำยังไง จะไล่ชายชื่อทักษิณให้ออกจากเวทีนี้ได้ บ้านเมืองจะบรรลัยไม่ว่า ขอให้มันได้ดับไฟแค้น มันจึงเริ่มแผนการซื้อขี้ไต้จากพวก กฝผ. และองค์กรครู มาเป็นเชื้อเพลิงในการจุดไฟ ทำให้บ้านเมืองวุ่นวาย แต่ท่านายกเกรงเรื่องราวจะไปกันใหญ่ ตัดสินใจตามระบอบประชาธิปไตย ขอกลับไปฟังเสียงประชาชน โดยการยุบสภาหวังจะให้มีการเลือกตั้งและให้ประชาชนตัดสินกันใหม่ แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น กลับเจอเหล่าพลพรรคฝ่ายค้านจานไรเห็นผิดเป็นชอบ วางแผนกันชำเราระบอบประชาธิปไตย
ลองมาดูปะไร ว่ามันวางแผนกันอย่างไร

มาร์ค : คือวันนี้ที่เรียกท่านมานี่ เพราะเสธ.เขามีเรื่องจะปรึกษา ผมได้ฟังแล้วก็ เห็นว่าน่าจะดี แต่ไม่รู้ท่านจะว่าอย่างไร
เสธ. : คืออย่างนี้ครับเรื่องเลือกตั้งนั่นแหละ พูดตรงๆผมว่าพวกเราไม่น่าจะลงไป เล่นด้วย
เติ้ง : เอ....มันจะดีเหรอ
เสธ. : ใจเย็นๆพี่เดี๋ยวฟังผมก่อน คือผมคิดว่าอย่างนี้ เอาถามพี่ตรงๆพี่คิดว่าพี่ลงไป เล่น พี่คิดว่าจะชนะหรือเปล่า
เติ้ง : อืม คงไม่
เสธ. : นั่นไง แล้วเราจะเล่นทำไม คือผมกำลังคิดว่าอย่างนี้ ตอนนี้เลยนะในเมือง ไทยมันก็มีจริงๆแค่ 4 พรรค ถ้าแบ่งเรา 3 ไอ้ฝ่ายโน้นก็เหลือแค่ 1
เติ้ง : (หัวเราะ) แล้วเสธ.คิดว่าเราสามคนรวมกันจะชนะเหรอ
เสธ : (พูดซีเรียส) ก็ไม่ครับ
มาร์ค : ท่านเสธ.เขามีอะไรดีกว่านั้นครับ
เสธ : (จ้องหน้าเติ้งเขม็ง) เราก็รวมหัวกันบอยคอตมันไง
เติ้ง : เสธ.อย่าลืมนะว่ามันไม่ได้มีแค่พรรคเรา 3 พรรค
มันยังมีพรรคเล็กพรรคน้อยอีก
เสธ : อย่างที่ผมบอกไงจริงๆมันก็มีแค่ 4 พรรค ไอ้พรรคเล็กพรรคน้อยจะมีใคร สนใจ มีใครรู้จัก ให้มันตะโกนแทบตายยังไม่เท่าเรากระซิบเลย 555 (พูด เสร็จยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ)
เติ้ง : ผมยังไม่เข้าใจแล้วมันจะจบยังไง มันล็อคกันไปหมดผมเข้าใจที่เสธ.พูดนะ
คือถ้าฝ่ายนู้นเขาลงพรรคเดียว โอเคได้มายังไงคนก็เห็นว่ามันไม่ชอบธรรม
มันก็บริหารทำงานไม่ได้ แต่แล้วมันจะยังไงต่อไป บ้านเมืองจะจบยังไง
มาร์ค : ใจเย็นครับ เสธ.เขาคิดตอนจบไว้แล้ว ผมเข้าใจว่าบ้านเมืองต้องไปต่อไป
ต้องมีรัฐบาลอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นแบบนี้เราก็อยู่ในจุดเดิม เขาเข้ามาเหมือนเดิม
ยิ่งเขาอยู่นานประชาชนยิ่งชอบเขา แล้วเราจะอยู่อย่างนี้ตลอดไปหรือ
เสธ : ไอ้การบอยคอตนั่นมันขั้นแรกพี่ ยังไงก็ต้องเลือกตั้ง แต่เลือกแล้วเราต้องชนะ
ถ้ามันยังอยู่เราจะชนะหรือพี่ ไอ้ที่พวกพันธมิตรที่มันบอกคนไม่เอานายกแล้ว
แต่พอไปดูโพลให้เด็กไปดูในเนตมันไม่ใช่เลยพี่ ยกเว้นเวปผู้จัดการนะ(ยิ้ม)
นอกนั้นมันเอาหมดเลย มันเกินครึ่งนะพี่ ถ้ามันยังอยู่แข่งไปก็แพ้ใช่ไม๊
เดิ้ง : (สีหน้าเคร่งเครียด)จะทำยังไงเราจะบอกให้เขาออกไป สถานะอย่างเราจะ ทำได้เหรอภาพที่ออกไปเราจะกลายเป้นผู้ร้ายเอานะ
เสธ : เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ผมเข้าใจพี่ คือระหว่างพี่กับเขานี่ผมจะพยายามให้ กระทบ กระเทือนน้อยที่สุด ส่วนท่านหัวหน้า(หันหน้าไปที่มาร์ค)ท่านก็เป้น แบบของท่านต่อไป ภาพของท่านมันขายได้อยู่แล้วท่านพูดยังไงมันก็ดูมีหลัก การณ์ ท่านก็เหมือนท่านชวนผมเคยทำมาก่อนแบบนี้ เดี๋ยวผมเล่นเอง
คือทุกคนเล่นไปตามที่ตัวเองเป็น ผมมั่นใจเลยว่ามันต้องออกไปก่อนเลือกตั้ง
ผมก็รู้จักกันดีกับพวกพันธมิตร ผมยังบอกพวกมันเลยยืดเยื้อแบบนี้ไม่มีทาง สำเร็จมันต้องยื่นคำขาด นิ่มๆแบบนี้มันไม่พอ มันต้องมีแอคชั่นมากกว่านี้ แล้วพอมันออกไปเราก็มาแข่งกันตามปกติ พรรคมันก็ลงได้ แต่ผมคิดว่าถ้า ไม่มีมันผมว่าเราสามคนชนะ แล้วที่นี้ก็มาดูกันใครได้มากได้น้อยก็แบ่งกันไป แฟร์ๆ อาจจะต้องชูท่านหัวหน้านำ เพราะก็รู้ๆกันอยู่ภาพท่านดูดีส่วนพี่กับผม ก็แบ่งกัน ตามนี้นะครับ
เติ้ง : เออ เสธ.แต่ผมฝากไว้อย่างว่าอย่าให้มันรุนแรงนัก
เสธ : แหมพี่ ไม่ต้องห่วงบ้านเมืองก็ของเราทุกคนนั่นแหละ แต่อะไรจะเกิดมันก็ ต้องเกิดนะครับ
มาร์ค : โอเค ครับ ขอบคุณท่านมากครับ