ความคิดเห็นที่ 1 พอเพียง เหอๆ พูดมาได้~~~ 30บาทโครงการนำร่องจากชุดก่อน เรื่องจริงครับเรื่องจริง ในยุค ปชป มีคนทำ พอทำเสร็จ ปชป ด่ากลับบ้าน หนีแทบไม่ทัน ตัวเองไม่เอาเองช่วยไม่ได้ จากคุณ : siwarut - [ วันเนา (14) 17:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คห.1 อันนั้น ผมไม่มีข้อมูล ไม่กล้าอ้างถึง เอาแค่เรื่อ เศรฐกิจ มีข้อมูลอะไร เอามาเลยครับ คนอื่นๆ จะได้ความรู้ด้วย จากคุณ : 512KB - [ วันเนา (14) 17:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องนี้คนไทยต้องจดจำ เหมือนคลื่นซัดหาดทราย โครมเดียวก็เงียบหาย เรื่องผลาญเงินทุนสำรองของชาติ 190,000 ล้านบาท ไปปกป้องค่าเงินบาท ในที่สุดก็จบลงด้วยแพะตัวเดียว ส่งฟ้องศาลแพ่ง ล้มละลายแค่ 3 ปี ทุกอย่างก็จบลงโดยสิ้นเชิง ในขณะที่ผลเสียหายต่อเนื่อง ต้องลดค่าเงินบาท หายนะกันทั้งประเทศอีกไม่รู้กี่ล้านล้านบาท ยังไม่รู้จะไปคิดบัญชีเอากับใคร นอกจากคนไทยซวยเอง ที่ไปเลือกคนไม่เอาไหนมาเป็นรัฐบาล มาเป็นผู้บริหารประเทศ แต่เรื่องต่อไปนี้ ผมว่าเป็นเรื่องที่คนไทยทุกคนต้องจดจำ และจำใส่กะโหลกให้แม่นยำว่า ใครทำอะไรให้คุณ ผม และบ้านเมืองเสียหายวายวอด เอาความมั่งคั่งของคนไทยทั้งประเทศ ไปประเคนให้ฝรั่งมังค่าอย่างโง่บ้าเซ่อ ในช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมา ผมอ่านพาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ ประชาชาติธุรกิจ ฉบับเมื่อสามสี่วันก่อน ด้วยความเจ็บปวดแทนคนไทยทั้งชาติ “ตะลึง จีอีสวนวิกฤติ ฟันกำไร 3 แสนบาท/หุ้น แฉรับเละหนี้ ปรส.-จับเสือมือเปล่า” ข่าวนี้เป็นข่าวต่อเนื่องจากข่าวที่ กลุ่มจีอี แคปปิตอล ของสหรัฐฯ พยายามจะขออนุญาต ธนาคารแห่งประเทศไทย เพื่อนำกำไรออกนอกประเทศ 20,000 ล้านบาท นักข่าวประชาชาติธุรกิจได้ตรวจสอบผลประกอบการของ บริษัทบางกอก แคปปิตอล เวนเจอร์ จำกัด 1 ใน 12 บริษัทเครือจีอีในเมืองไทย จดทะเบียนเมื่อวันที่ 21 มกราคม 2540 มีทุนจดทะเบียนจิ๊บจ๊อยแค่ 110,000 บาท ทุนห้องแถวโชห่วยยังมากกว่านี้หลายเท่า แต่ผลประกอบการปี 2541 มีรายได้สูงถึง 1,918 ล้านบาทเศษ มีกำไรกว่า 118 ล้านบาท กำไรต่อหุ้น 11,805.33 บาท ปีถัดมา 2542 ไม่แจ้งผลประกอบการ แต่ปี 2543 แจ้งผลประกอบการ มียอดรายได้ พุ่งพรวดเป็น 6,592 ล้านบาทเศษ มีกำไรกว่า 3,357 ล้านบาท คิดเป็นกำไรต่อหุ้น 305,245.50 บาท ค้าขายอะไรมันจะกำไรเหมือนพิมพ์แบงก์ได้เองอย่างนี้ ข้อเท็จจริงที่บอกเล่าในข่าวก็คือ บริษัทนี้ได้ไปประมูลหนี้ของคนไทยจาก ปรส. ที่รัฐบาลขณะนั้นคือ รัฐบาลชวน หลีกภัย แทงบัญชีว่าเป็นหนี้เน่า ต้องประมูลขายทิ้งเป็นซากในราคาถูกแสนถูก เพียงร้อยละ 20 นิดหน่อยของราคาจริง โดยร่วมกับพันธมิตรต่างๆ ประมูลไปได้ร่วม 2 แสนล้านบาท แล้วมาออกบาทบอนด์กู้เงินในเมืองไทย 40,000 ล้านบาท เอาไปชำระหนี้ โดยไม่ต้องนำเงินเข้ามาลงทุนเลย ทั้งๆ ที่รัฐบาลของนายชวน หลีกภัย ในช่วงนั้น บอกกับคนไทยว่า การให้สิทธิต่างชาติประมูล เพื่อให้นักลงทุนต่างชาติขนเงินดอลลาร์เข้ามาลงทุนซื้อหนี้เน่าในเมืองไทย จนบัดนี้ก็ยังไม่มีใครสามารถแจงได้ว่า มีต่างชาตินำเงินเข้ามาซื้อหนี้เน่ากี่ดอลลาร์ การฟันกำไรจากหนี้เน่าก้อนมหาศาลของ กลุ่มจีอี แคปปิตอล เป็นการพิสูจน์ที่ชัดเจนว่า “หนี้เน่า” ในความหมายของ ปรส. และรัฐบาลชวน ที่นำมารวมเป็นกองๆ ประมูลขายไปในราคา 20 กว่าเปอร์เซ็นต์ของมูลค่าจริงนั้น แท้ที่จริงแล้ว “ไม่ใช่หนี้เน่า” แต่เป็น “หนี้ดีที่มีราคา” เพียงแต่ “มีปัญหา” เพราะรัฐบาลไปปิด 58 ไฟแนนซ์เท่านั้น มิหนำซ้ำยังมีหลักทรัพย์ค้ำเกินมูลค่าหนี้ จึงไม่น่าแปลกใจที่คนไทยจะร้องด่าในสมัยนั้นว่า ขายชาติ วันนี้ความจริงได้ค่อยๆ พิสูจน์ออกมาเรื่อยๆ แล้ว กำไรของบางกอก แคปปิตอล เวนเจอร์ เป็นเพียงหนึ่งในหลายร้อยตัวอย่างจากสินทรัพย์นับล้านๆบาท ที่รัฐบาลชวนนำออกไปขาย ขาดทุน แล้ววันนี้กลับมาให้คนไทย 62 ล้านคน ต้องแบกหนี้กองทุนฟื้นฟูกว่า 1 ล้านล้านบาท ที่ “ขาดทุนจากการขายสินทรัพย์เหล่านี้” ยุติธรรมหรือไม่ เอาหัวแม่เท้าตรองดูบ้างเถิด พ่อแม่พี่น้องทั้งหลายเอ๋ย. "ลม เปลี่ยนทิศ" จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 17:58:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ยกให้ประชาชนสิครับ เงินไปจ่ายไอเอ็มเอฟน่ะ เงินภาษีนะครับ ไม่ใช่เงินส่วนตัวใคร จากคุณ : maxcoffee - [ วันเนา (14) 18:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รัฐบาลพรรค ปชป. สร้างตราบาปมหาศาลให้กับประเทศไทย ทศวรรษที่ 2530 เป็นทศวรรษแห่งการขยายตัวที่รวดเร็วของไทย คือ มากกว่า 8% เกือบทุกปี ประเทศไทยมีเงินไหลเข้าจากต่างประเทศอย่างมหาศาลทั้งในรูปเงินกู้และเงินลงทุน ในขณะที่มีเงินไหลเข้าอย่างรุนแรงนั้น นโยบายของประเทศมิได้มีการปรับตัวเพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น การวางกฎเกณฑ์ ควบคุมสถาบันการเงินเป็นไปด้วยความหละหลวม และความผิดพลาดที่สำคัญก็คือการดำเนินนโยบายตรึงค่าเงินบาทไว้กับดอลลาร์เป็นเวลานานทำให้ขาดกลไกสำคัญที่จะช่วยลดแรงกดดันจากการไหลเข้าของเงิน และยังเท่ากับเป็นการค้ำประกันและส่งเสริมการกู้เงินระยะสั้นจากต่างประเทศ เมื่อรวมเข้ากับการเปิดเสรีทางการเงินและการที่ดอกเบี้ยภายในประเทศสูงกว่าภายนอกมาก ก็ยิ่งทำให้การกู้ยืมเงินจากต่างประเทศเติบโตจนเกินควบคุม สภาพคล่องที่ล้นเพราะเงินไหลเข้าได้ทำให้เกิดฟองสบู่ในราคาอสังหาริมทรัพย์และราคาหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ที่พุ่งสูงขึ้นจนเกินเหตุผล ภาคสถาบันการเงินเมื่อมีสภาพคล่องมากก็ปล่อยกู้อย่าง หละหลวม มีการทุจริตและการลงทุนในโครงการที่ไม่คุ้มค่าเป็นจำนวนมาก ในที่สุดเมื่อสถานการณ์สุกงอม อสังหาริมทรัพย์เริ่มขายไม่ออกอย่างรุนแรง สถาบันการเงินหลายแห่งเริ่มประสบปัญหาหนี้เสีย หนี้สินต่าง ประเทศเพิ่มขึ้นจนเข้าใกล้ 60%ของ GDP และดุลบัญชีเดินสะพัดของประเทศที่ขาดดุลมาโดยตลอดก็เพิ่มขึ้นจนถึง ขีดอันตราย กองทุนต่างประเทศก็เข้ามา ฉวยโอกาสหากำไรโดยการเข้าโจมตีค่าเงินผสมโรงกับนักลงทุนในประเทศที่ต้องการป้องกันความเสี่ยงของตัวเอง กดดันให้รัฐบาลต้องยอมลดค่าเงินบาท การลดค่าเงินทำให้เกิดการขาดทุน และมีหนี้สินเพิ่มขึ้นทั้งในภาครัฐและภาคเอกชน ตลอดจนนักลงทุนต่างประเทศบางกลุ่มก็ขาดทุนกันอย่างรุนแรง ในขณะที่เกิดวิกฤติทางการเงิน ก็มีเงินไหลออกนอกประเทศอย่างฉับพลัน เจ้าหนี้ต่างประเทศเรียกหนี้คืนและไม่ยอมต่อสัญญาเงินกู้เกิดเป็นปรากฎการณ์สภาพคล่องเหือด ฟองสบู่แตก ## รัฐบาล ชาติชาย (สิงหา 2531-กุมภา 2534) เป็นยุคของการเปิดเสรีทางการลงทุน ชักชวนต่างชาติมาลงทุน เศรษฐกิจขยายตัวรวดเร็ว และเริ่มมีการสะสมฟองสบู่ โดยเฉพาะที่ดินที่มีการเก็งกำไรกันมาก อัตราการขยายตัวประมาณ 11~13%ของ GDP ดุลบัญชีเดินสะพัดติดลบประมาณ 3~ 8% ของ GD P หนี้ต่างประเทศรวม (ปี 2533) 29600 ล้านดอลลาร์ ## รัฐบาล อานันท์1 (มี.ค. 25 34-เม.ย. 2535) อานันท์2(มิ.ย 2535-ก.ย.2535) รัฐบาลได้สร้างภาพพจน์ต่อต่างประเทศด้วยการเปิดเสรีทางการค้า มีการลดภาษีนำเข้าหลายรายการเช่น รถยนต์ ไทยขาดดุลการค้ามากขึ้น อัตราการขยายตัวประมา ณ 8.5 %ของ GDP ดุลบัญชีเดินสะพัดติดลบประมาณ 5.5~ 7.5% ของ GDP หนี้ต่างประเทศรวม (ปี 2535) 43621 ล้านดอลลาร์ ## รัฐบาล ชวน 1 (ก.ย.35-พ.ค.38) *นโยบายเปิดเสรีทางการ เงิน โดยหวังให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางทางการเงินในภูมิภาค อนุญาติให้มีการปล่อยสินเชื่อวิเทศธนกิจ BIBF แต่ได้คงนโยบายค่าเงินตายตัวโดยผูกติดไว้กับดอลลาร์ ทำให้เศรษฐกิจไทยไม่สามารถปรับตัวได้ อีกทั้งการกู้เงินต่างประเทศประเภท BIBF นั้นก็ได้มีการผ่อนคลายมาตรการกำกับที่มีอยู่เดิมให้ไม่ต้องมีเงินกองทุนต่อสินทรัพย์เสี่ยงตามมาตรฐาน BIS *นโยบายเปิดเสรีทางสาธารณูปโภค รัฐบาลขณะนั้นมีนโยบายจำกัด บทบาทของภาครัฐ โดยให้สัมปทานกับเอกชนและเรียกเก็บค่าสัมปทานล่วงหน้า เช่น โทรคมนาคม ทางด่วน (สบายครับ นอกจากไม่เปลืองงบแล้ว ยังได้เงินเข้ารัฐ ทั้งไม่ต้องเสี่ยงโดนด่าว่าขายสมบัติชาติ หรือมีผลประโยชน์ทับซ้อนเหมือนระดมทุนจากตลาดทุน ) การเพิ่มบทบาทของภาคเอกชนในการลงทุนในสาธารณูปโภคและการเปิดเสรีภาคการเงินเป็นกลไกสำคัญที่ทำให้เกิดการกู้ยืมเงินจากนอกประเทศโดยภาคเอกชนเพิ่มขึ้นมาก มีการกู้เงินจากนอกประเทศเข้ามาฝากกินส่วนต่างอัตราดอกเบี้ย เก็งกำไรในที่ดินและในตลาดหุ้น สถาบันการเงินก็กู้เงินเข้ามาปล่อยกู้อย่างหละหลวม มีการใช้เงินกู้ไปในการลงทุนที่ไม่คุ้มค่า ในเวลาไม่กี่ปีหนี้สินต่างประเทศของไทยได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ปี 2537 IMF ได้เริ่มเตือนประเทศไทยให้เปลี่ยนนโยบายการเงินและได้เตือนซ้ำอีกในปี 38 แต่ไม่ได้รับความสนใจ ระยะนี้อัตราการขยายตัวของไทยยังคงอยู่ในระดับสูงคือประมาณ 8~9% ของ GDP แต่ช่วงนี้ก็มีดุลบัญชีเดินสะพัดที่ติดลบรุนแรงทุกปีเช่นกัน (-5~ -5.5 %ของ GDP ) ส่วนหนี้ต่างประเทศก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก (ปี 2538 ไทยมีหนี้ต่างประเทศ 82,568 ล้านดอลลาร์ หรือเพิ่มขึ้นประมาณ หนึ่งเท่าตัวในช่วงเวลา 3 ปีของรัฐบาล ) จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 18:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ## รัฐบาลบรรหาร (ก.ค.2538-ก.ย.39) ช่วงรัฐบาลบรรหาร เริ่มมีการเสื่อมลงของ อสังหาริมทรัพย์และหนี้สินในสถาบันการเงิน ตลาดหุ้นตกต่ำลง การส่งออกกุ้งถูกกีดกันจากกฎหมายสิ่งแวดล้อมของสหรัฐ ประจวบกับค่าเงินดอลลาร์ได้สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เงินบาทที่ผูกติดไว้กับดอลลาร์ก็สูงตามไปด้วย ทำให้ความสามารถในการแข่งขันของไทยลดลงไปอีก ปี 2538 และ 2539 ดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยตกต่ำเข้าขั้นวิกฤต สองปีติดต่อกัน คือ -8.2 และ -8.1 ตามลำดับทำให้เงินบาทอยู่ในฐานะที่ล่อแหลมต่อการถูกโจมตี มี.ค. 2539 สถาบันจัดอันดับ Moody’s ได้เตือนว่าจะลดอันดับหนี้ระยะสั้นของไทย และการที่ธนาคารแห่งประเทศไทยแก้ไขปัญหา BBC โดยเพิ่มทุนใหม่โดยไม่ได้ลดทุนเก่าเสียก่อน ยิ่งซ้ำเติมให้ต่างชาติขาดความเชื่อมั่น และกระบวนการขนเงินกลับก็ได้เริ่มต้นขึ้น ก.ย. 2539 สถาบันจัดอันดับ Moody’s ได้ลดอันดับ พันธบัตรระยะสั้นของไทย ในช่วงรัฐบาลบรรหาร นักเก็งกำไรต่างชาติได้เข้ามาโจมตีค่าเงินหลายครั้งแต่ยังไม่รุนแรงนักเป็นการหยั่งเชิงว่า ธปท. จะเปลี่ยนนโยบายค่าเงินหรือไม่ **ถึงตรงนี้คงจะกล่าวได้ว่า มีนโยบายทางการเงินการคลังที่ควรได้รับการแก้ไข แต่รัฐบาลไทยในอดีต ไม่ได้มีการตัดสินใจใดๆ คือ 1.ไม่ได้ดำเนินนโยบายทางการเงินที่เข้มงวดพอ 2.ไม่ได้ดำเนินนโยบายทางการคลังที่เข้มงวดและเกินดุลมากพอ 3.ไม่ได้เตรียมเงินทุนสำรองระหว่างประเทศให้เพียงพอ ต่อการไหลออกของเงินกู้และใช้ในยามวิกฤติ ขณะนั้นทุนสำรองของชาติมีเพียงพอสำหรับชำระสินค้าขาเข้าราว 4 เดือนเท่านั้น และยังเป็นเงินที่กู้มาเกือบทั้งหมด 4.ไม่ได้เปลี่ยนนโยบายอัตราแลกเปลี่ยนทั้งๆ ที่ IMF ได้เคยเตือน ในปี 2537 2538(ชวน1) และ 2539(บรรหาร) 5.ไม่ได้มีนโยบายสะกัดกั้นการกู้เงินระยะสั้น (ในระยะหลังการกู้เงินจากต่างประเทศส่วนใหญ่เป็นการกู้ระยะสั้น) ## รัฐบาลชวลิต(พย.39-พ.ย.40) ต้นปี 2540 รัฐบาลได้ตัดงบประมาณแผ่นดินลงอย่างรุนแรงถึง 2 ครั้งเพื่อชะลอเศรษฐกิจและเพื่อลดการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด ในปี 2540 ธุรกิจอสังหาริมทรัย์ก็ได้กลายเป็นหนี้เสียในสถาบันการเงินมากขึ้นอุตสาหกรรมบางอย่างก็แสดงอาการเป็นฟองสบู่ เกิดเป็นหนี้เสียเช่นกัน ในเดือน มี.ค. ธนาคารแห่งประเทศไทยประกาศว่ามีบริษัทเงินทุน 10 แห่งต้องเพิ่มทุนด่วน ประชาชนที่ได้ข่าวหนี้เสีย ก็แห่กันมาถอนเงินฝาก บ. เงินทุนขาดสภาพคล่องจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากกองทุนฟื้นฟู เดือน ก.ค. บริษัทเงินทุน 16 แห่งถูกระงับกิจการเป็นการชั่วคราว และอีก 42 แห่งในเดือน สิงหา เพื่อให้ ธ.ป.ท. เข้าไปตรวจสอบ ***การโจมตี ค่าเงินของต่างชาติ 14 ก.พ. 2540 (เดือนที่ 3 ของรัฐบาลชวลิต) มีการโจมตีค่าเงินโดยกองทุนต่างชาติอย่างรุนแรง ด้วยความกลัวว่าระบบการเงินจะพัง ธปท.ได้ทำสัญญา swap เพื่อปกป้องค่าเงินบาทไปถึง 1.2 หมื่นล้านดอลลาร์ (ขณะนั้นไทยมีหนี้ต่างประเทศ 91000 ล้านดอลลาร์ ) ครั้งนั้นแม้ ธปท. จะแกล้งสั่งจำกัดการแลกเปลี่ยนเงินบาทของธนาคารในประเทศ จนทำให้กองทุนต่างชาติต้องไปตั้งโต๊ะขอซื้อเงินบาทที่สิงคโปร์ในราคาแพงและขาดทุนไปตามกัน แต่กองทุนต่างชาติมิได้ล่าถอยแต่กลับไปเตรียมเงินบาทเพื่อกลับมาใหม่ 14 พ.ค. ได้มีการโจมตีค่าเงินบาทครั้งใหญ่อีกครั้ง ธปท.ได้ต่อสู้โดยทำสัญญา swap ไปกว่าหมื่นล้านดอลลาร์ จนทำให้ทุนสำรองสุทธิ เหลือเพียง 2.5 พันล้านดอลลาร์(ทุนสำรองสุทธิ คือทุนสำรอง หักด้วยภาระ swap แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุนสำรองจริงๆเหลือเท่านั้น เพราะการส่งมอบภาระ swap ทำที่เวลาต่างๆ กันในอนาคต ส่วนจะเสียหายเท่าไรก็อยู่ที่อัตราแลกเปลี่ยนเมื่อถึงกำหนดส่งมอบ) ตามรายงาน ศ.ป.ร.(ที่ตั้งโดย ป.ช.ป.) การต่อสู้ครั้งใหญ่ทั้งสองครั้ง ธ.ป.ท รายงานแต่ชัยชนะแต่ไม่ได้รายงานยอด swap ให้ ร.ม.ต. คลังทราบเพราะถือว่าเป็นบัญชีซื้อขายของฝ่ายการธนาคาร และไม่ได้กระทบกับเงินสำรองในทันที อีกทั้งต้องการซ่อนไม่ให้ ตลาดเงินและประชาชนรู้ (จริงๆแล้ว ร.ม.ต. คลังกับพลเอกชวลิตจะทราบหรือไม่ กระผมไม่อาจรู้ได้) 25 มิ.ย. ดร.ทนง (ที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่ง ร.ม.ต. คลัง แทน ดร. อำนวย)ได้สั่งให้ ธ.ป.ท. รายงานสถานะเงินสำรองสุทธิ และเข้ารายงาน พลเอกชวลิต ในวันที่ 29 มิ.ย. จากนั้น พลเอกชวลิต ได้ตัดสินใจลดค่าเงินบาทโดยการปล่อยลอยตัว ในวันที่ 2 ก.ค. 40 (เหตุผลคือเงินสำรองสุทธิลดลงมากจนไม่อยู่ในสถานะที่จะปกป้องค่าเงินได้อีก และเพื่อเป็นการแก้ปัญหาการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด) เป็นอันสรุปว่า ธปท. ได้ทำให้เกิดความเสียหายจากการที่พยายามตั้งค่าเงินไว้สูงเกินไป และได้ทำสัญญา swap เพื่อต่อสู้กับการโจมตีค่าเงินบาท เป็นวงเงินรวมทั้งหมดเกือบ 30,000 ล้านดอลลาร์ ซึ่งภายหลังเมื่อ ธปท. ได้ชำระภาระ swap หมดแล้วพบว่ามีขนาดความเสียหาย 188,760 ล้านบาท หรือทำสัญญา swap 30,000 ล้านเหรียญแล้วขาดทุนเฉลี่ยเหรียญละ 6.3 บาท (ไม่ใช่เสียหายทั้ง จำนวนสัญญาสามหมื่นล้านเหรียญ หรือ แปดแสนกว่าล้านอย่างที่มีคนบางกลุ่มพยายามทำให้ประชาชนเข้าใจอย่างนั้น) การลดค่าเงินโดยการปล่อยลอยตัว แม้จะทำให้ดุลการค้าและดุลบัญชีเดินสะพัดกลับมาเป็นบวก(นับจากเดือนกันยายน 2540 ไทยมีดุลการค้าเป็นบวก 800~ 1000 ล้านดอลลาร์ต่อเนื่องทุกเดือน) แต่ก็ทำให้ธุรกิจที่กู้เงินต่างประเทศและธนาคารต่างๆ มีหนี้สินสูงขึ้นทันที เมื่อเงินสำรองสุทธิ ลดต่ำลงมากทำให้รัฐบาลต้องขอความช่วยเหลือจาก IMF เพื่อของวงเงินสำรองไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉิน IMF ได้ตั้งวงเงินกู้ให้ไทยเพียง 17.2 พันล้านดอลลาร์(ให้เป็นงวดๆ หาก LOT ไม่ถูกใจเมื่อไหร่ก็ไม่ให้) ซึ่งทำให้เจ้าหนี้ต่างประเทศคาดว่าวงเงินเพียงเท่านั้นแม้จะเพียงพอต่อรัฐบาลแต่จะไม่เพียงพอต่อการคุ้มกันการทวงหนี้ของภาคเอกชน เมื่อวงเงินคุ้มกันไม่มากพอ การทวงหนี้ในภาคเอกชนจึงดำเนินต่อไปอย่างรุนแรง ก่อให้เกิดการลดค่าเงินอย่างรุนแรง และปัญหาการขาดสภาพคล่องที่นำไปสู่การล้มละลายของธุรกิจจำนวนมากตามมา ช่วงเดือน สิงหา ถึงตุลา ได้มีการปลุกกระแสสังคมอย่างหนักว่าประเทศไทยกำลังจะล้มละลายเพราะรัฐบาลชวลิต จากกระแสต่อต้าน พลเอกชวลิตได้ตัดสินใจลาออก ขณะนั้นเงินบาทอยู่ที่ 36.85 บาท จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 18:02:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ## รัฐบาล ชวน 2 (พย.40-กพ 44) หลังจากที่ ได้เข้ามาบริหารประเทศด้วยเสียงเชียร์อันดังกระหึ่มของบรรดานักวิชาการและสื่อแล้ว รัฐบาลก็ได้พยายามหยุดยั้งการไหลออกของเงินด้วยการขึ้นดอกเบี้ย แต่เนื่องจากขาดความเชื่อมั่น แม้จะขึ้นดอกเบี้ยการไหลออกของเงินก็ยังไม่ลดลง ยังคงมีการเรียกหนี้คืนอย่างหนักจากต่างประเทศ ค่าเงินบาทได้ไหลลงต่อเนื่องและทำจุดต่ำสุดที่ 57.5 บาทต่อดอลลาร์ในเดือน มกราคม 2541 ก่อนจะกลับขึ้นมาอยู่ในระดับประมาณ 40 บาทเมื่อสิ้นไตรมาสที่ 1 แต่รัฐบาลก็ยังคงตั้งเป้าที่จะทำให้ค่าเงินเข็งขึ้นไปอีก และคงนโยบายดอกเบี้ยสูงต่อไป ทั้งๆที่เงินบาทได้เข้าสู่ระดับสมดุลและเศรษกิจชะลอลงอย่างรุนแรงแล้ว ความพยายามที่จะทำให้เงินแข็งขึ้นโดยใช้นโยบายดอกเบี้ยสูงและควบคุมฐานเงินทำให้เงินฝืดเป็นเวลานาน เพื่อช่วยธุรกิจขนาดใหญ่ และสถาบันการเงินที่กู้เงินต่างประเทศมาก และทำให้ธนาคารสามารถหากำไรจากการไม่ปล่อยสินเชื่อได้ โดยนำเงินมาฝากกับ ธ.ป.ท. แต่การใช้นโยบายนี้เป็นเวลานานเกินไปก็มีผลข้างเคียงคือ ทำให้ความสามารถในการแข่งขันลดลง และปัญหาการขาดสภาพคล่องในธุรกิจขนาดเล็กรุนแรงมากขึ้น ช่วงนั้นมีธุรกิจล้มละลายเดือนหนึ่งๆ นับพันราย ช่วงปลายเดือน ก.ค. ปี 2541 รัฐบาลได้เริ่มลดอัตราดอกเบี้ยระหว่างธนาคารลงเรื่อยๆ ธนาคารเองก็ลดอัตราดอกเบี้ยเงินฝากลงไปเรื่อยๆ เช่นกัน และยังไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเงินกู้เข้าสู่ระบบเศรษกิจเพิ่มขึ้นแต่อย่างไร เนื่องจากธนาคารถูกบังคับให้ต้องกันสำรองให้ได้ ตามเกณฑ์ 8.5% ต่อสินทรัพย์เสี่ยง สำหรับสถาบันทางการเงินที่ถูกปิดกิจการชั่วคราวและอยู่ในการดูแลของ ป.ร.ส. นั้น มี 56 แห่งไม่สามารถสำรองตามเกณฑ์ 15 %(หลังจากถูกตรวจสอบบัญชีและประเมินราคาสินทรัพย์โดย บ.สอบบัญชีต่างชาติแล้ว)จึงถูกปิดกิจการถาวร ปล่อยรอดมาเพียง BIC และ KK ซึ่งแข็งแรงถึงขนาดเข้าประมูลสินทรัพย์ ป.ร.ส. แข่งกับต่างชาติได้ (กรณีที่ใช้เกณฑ์การสำรองหนี้เสียที่เข้มงวดกว่าปกตินี้รัฐบาลอธิบายว่า เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่กลับมาเป็นปัญหาอีก) จากนั้นรัฐได้รีบจัดให้ประมูลขายสินทรัพย์และหนี้ที่ติดอยู่กับ ป.ร.ส. ออกไปทั้งหมด ตามคำแนะนำของที่ปรึกษาชาวต่างชาติโดยไม่มีการประนอมหนี้แต่อย่างไร ด้วยผลประโยชน์ที่ขัดแย้ง ที่ปรึกษาต่างชาติได้ตั้งกฎเกณฑ์ที่เอื้อให้พวกตัวเองและกีดกันคู่แข่งขัน ในการประมูลปี 2541 ได้ราคาต่ำเพียง 20% เท่านั้น (รัฐบาลให้เหตุผลว่าที่รีบขายออกไปเพราะต้องการขายก่อนประเทศอื่นที่มี ปัญหาเช่นกัน เช่นเกาหลี อินโด และจะทำให้ได้เงินเข้าประเทศ) การปิดสถาบันการเงินทำให้ ธุรกิจที่กู้เงิน ถูกปิดวงเงิน ทรัพย์สินถูกยึดติดไปกับหนี้ ไม่มีเงินหมุนเวียน กลายเป็นหนี้เสีย ลุกลามไปยังสถาบันการเงินอื่น ทั้งสินทรัพย์ที่ได้ถูกประมูลไป แล้วขายออกมาในราคาถูกกว่าท้องตลาดก็มีส่วนทำให้สินทรัพย์ที่ตกต่ำอยู่แล้วตกต่ำลงไปอีกและย้อนกลับมาเป็นภาระให้ธนาคารต้องกันสำรองมากขึ้น (สินทรัพย์ที่ราคาต่ำลง ทำให้หลักประกันไม่คุ้มมูลหนี้ หนี้สินที่ให้กู้จึงจัดเป็นหนี้เสีย ต้องตั้งสำรอง นำไปสู่การลดลงของกองทุน ซึ่งธนาคารเกือบทุกแห่งต้องลดทุนลงจนสูญเสียความเป็นเจ้าของ) ความเสียหายจากฟองสบู่แตกในครั้งนั้นมีความเสียหายเท่าไรไม่อาจประเมินได้แน่ชัด เฉพาะความเสียหายในภาคสถาบันการเงินก็มีมูลค่านับล้านล้านบาท ยังไม่รวมการที่รัฐต้องยอมลดค่าสัมปทานให้กับธุรกิจเอกชน การล้มละลายของธุรกิจนับหมื่นแห่ง รวมถึงธุรกิจไทยที่ต้องตกไปอยู่ในมือต่างชาติ คำศัพท์ *เงินสำรองระหว่างประเทศ คือเงินที่มีสำรองไว้ใช้จ่ายกับต่างประเทศ ประกอบไปด้วย เงินเหลือใช้ และเงินที่กู้เขามา *ดุลบัญชีเดินสะพัด คือ ดุลการค้าบวก ดุลบริการ เป็นตัววัดว่าการค้าขายทุกชนิดของประเทศมีกำไรหรือขาดทุนเท่าใด เสมือนเป็นงบกำไรขาดทุนของประเทศ ถ้าบัญชีเดินสะพัดขาดดุล ส่วนที่ขาดดุลจะถูกปิดด้วยทุนสำรองของประเทศ หรือด้วยการไหลเข้าของเงินทุนจากต่างประเทศ(ทั้ง เงินกู้และเงินลงทุน) *ดุลการชำระเงิน เป็นตัวเลขแสดงเงินไหลเข้าออกสุทธิในช่วงเวลาหนึ่งๆ ซึ่งก็คือ ดุลบัญชีเดินสะพัด บวกด้วยเงินไหลเข้าจากการกู้เงิน หรือนำมาลงทุน หักด้วยเงินไหลออก เพื่อนำไปชำระหนี้ หรือเงินทุนไหลกลับในรูปเงินปันผลหรือขายหุ้นแล้วเอาคืนไป ดุลการชำระเงินจึงเป็นเหมือนกระแสเงิน Cash Flow ของประเทศ กรณีของประเทศไทยรัฐบาลในอดีต ได้ให้ความสำคัญกับดุลการชำระเงินมากเกินไป เมื่อดุลบัญชีเดินสะพัดติดลบจึงไม่ได้มีความพยายามที่จะเพิ่มความสามารถในการแข่งขันของประเทศหรือยอมลดค่าเงิน แต่ได้ทำการกู้เพิ่มซึ่งเป็นการกลบเกลื่อนปัญหาของประเทศ ### ปุจฉา ### 1.) หากรัฐบาลไทยในอดีตได้ตัดสินใจเปลี่ยนนโยบายค่าเงิน หรือได้ทำการชะลอเศรษฐกิจลงบ้าง เมื่อเห็นว่าดุลบัญชีเดินสะพัดของประเทศติดลบมากเกินไป โดยเฉพาะหากกระทำก่อนที่หนี้ต่างประเทศจะอยู่ในระดับสูง สถานการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างไร และการโจมตีค่าเงินจะเกิดขึ้นหรือไม่ 2.) เมื่อมีการโจมตีค่าเงิน หาก ธ.ป.ท. ตัดสินใจไม่ปกป้องค่าเงินแต่ยอมให้ค่าเงินลดลงในทันที ปัญหาการไหลออกของเงินกู้การล้มละลายของธุรกิจอันเนื่องมาจากการขาดสภาพคล่องที่รุนแรงและภาระหนี้ที่เพิ่มขึ้น การตกต่ำของสินทรัพย์ หนี้เน่าใน ภาคสถาบันการเงินจะเกิดขึ้นหรือไม่ หรือเปลี่ยนไปอย่างไร 3.) การโจมตีค่าเงินอย่างรุนแรงทั้งสองครั้ง หากรัฐบาลในขณะนั้นไม่ใช่ รัฐบาลพลเอกชวลิต แต่เป็นรัฐบาลอื่น เช่นรัฐบาลชวน ท่านคาดว่าจะมีการตัดสินใจต่อสู้กับการโจมตีค่าเงินหรือไม่ 4..) หากกล่าวว่าการตัดสินใจลดค่าเงินด้วยการ เปลี่ยนระบบ การเงินของประทศ ไปเป็น Managed Float System(ลอยตัวภายใต้การจัดการ) ในสถานการณ์ขณะนั้น โดยรัฐบาล พลเอกชวลิต เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด ฉะนั้นทางเลือกอื่นคืออะไร ในแนวทางนั้นจะสามารถแก้ปัญหาการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเรื้อรัง อัตราดอกเบี้ยที่อยู่ในระดับสูงเกินไปได้หรือไม่ รวมถึงจะต่อสู้กับการโจมตีค่าเงินของต่างชาติต่อไปอย่างไร 5.)การใช้ข้อมูลเท็จ ปลุกกระดม สร้างกระแสให้เกิดความหวาดกลัว เพื่อโค่นล้มรัฐบาล พลเอกชวลิต รวมถึงการไปพูดโจมตีถึงต่างประเทศ มีส่วนทำให้ค่าเงินบาทรูดลงไปที่ 57.5 บาทต่อ ดอลลาร์หรือไม่ สรุปมีพรรคเดียวเท่านั้นที่ทำความเลวเช่นนี้ให้เกิดกับประเทศชาติได้ คือ พรรคมาร ปชป. นี้เท่านั้น และตอนนี้ พรรคนี้ ก็กำลังใช้คารมกลับขาวเป็นดำ กับดำเป็นขาว เพื่อสร้างความเสียหายให้แก่ประเทศชาติอีก ไม่มีพรรคการเมืองใดจะเลวเท่าพรรคนี้อีกแล้ว เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจ พวกนี้ก็จะทำได้ทุกอย่าง ร่วมมือกับโจรโกงเงินชาวบ้าน เช่น นายเอกยุทธ พรรคนี้ก็ทำ พวกเปิดประตูเมืองกรุงศรีอยุทธยา กลับชาติมาเกิด ------------------------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 18:02:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เหอๆ ปรส. โครตโกงยังมีหน้าจะมาเอาความดีเรื่อง imf ถุ๊ยยยยยยยยยยยย จากคุณ : Anima - [ วันเนา (14) 18:03:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : เมื่อไรปชป.และสาวกจะเลิกตอแล๋ (chatmar) - [ วันเนา (14) 18:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอขอบคุณ ข้อมูลครับ เบื่อพวก ไม่มีข้อมูลแต่เที่ยวถากถาง ทำให้ รดน . ดูด้อยนัก จากคุณ : 512KB - [ วันเนา (14) 18:25:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมว่า   ประชาชนผู้เสียภาษีนะ   ไม่ใช่เงินส่วนตัวหรือเงินพรรคไทยรักไทย    ผมเข้าใจว่า  คุณอยากให้ตอบว่า  ไทยรักไทย  แต่สัจธรรม  คือ  ประชาชนผู้เสียภาษี  ไทยรักไทย  ดีตรงคุมเงินนั้นให้อยู่   ไม่ให้เอาไปใช้สุรุยสุร่าย จากคุณ : เมืองพัทยา - [ วันเนา (14) 18:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จริงๆ ข้อมูลที่ได้มา ไม่ว่าจะเป็น บวก หรือ ลบกับใครผมไม่ติดใจแต่สิ่งที่น่าใจคือ ข้อมุลเหล่านี้มีค่า ถ้า จริง แสดงว่า...... ถ้าไม่จริง แสดงว่า.... ขอ้มูลของคุณ ดูรวมๆ แล้วผมพอใจครับ อยากให้เพิ่มเติมแหล่งที่มานิดนึง จะดีมาก จากคุณ : 512KB - [ วันเนา (14) 18:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมว่าประชาชนทั้งประเทศเช่นกัน แต่ผมได้เห็นผู้นำการรณณรงค์ คือหลวงตาบัวน่ะครับ จากคุณ : GABLIEL - [ วันเนา (14) 18:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ก๊อปเก็บไว้นะ  เพราะเดี๋ยวก็จะมีคนมาถามอีกเรื่อยๆน่ะ จากคุณ : (: - [ วันเนา (14) 18:53:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ข้อมูลเป็นการสรุปไล่เรียงตั้งแต่มีปัญหาเรื่อง ปรส.ใหม่ ๆ ครับ จริง ๆ มีตัวที่ละเอียดกว่านี้มาก แต่มันยาวและเยอะจัด เพราะมีทั้งข่าว บทความที่กล่าวถึงนโยบายของแต่ละช่วง และบทวิเคราะห์ต่าง ๆ ทำให้ไม่สามารถนำมาโพสต์ได้ทั้งหมด จึงได้ทำตัวสรุปปัญหาช่วงต่าง ๆ ออกมา จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 19:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณคุณMARSที่ให้ข้อมูลครับ ขอประณามสาปแช่งพรรคแมลงสาบ ขอให้ไม่ได้ผุดได้เกิดทางการเมืองอีกเลย ขอให้ไม่มีสส.ในสภาอีก รัฐบาล ปชป.(ชวน2 ช่วงนั้น รัดเข็มขัดกันมากจน กลายเป็น นายก แบบพอเพียง) ขายปรส.ให้พรรคพวกแบบพอเพียง แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 49 19:05:19 จากคุณ : BOHBO5 - [ วันเนา (14) 19:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ส่วนเรื่อง ปรส.ขอสรุปเป็นภาษาชาวบ้านให้อ่านแล้วกันจะได้เข้าใจง่าย ๆ 1. รัฐบาลพล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ตั้งปรส.ขึ้นมาให้ทำหน้าที่ปฏิรูปสถาบันการเงินให้มีความแข็งแรงและฟื้นฟูกิจการที่ได้รับผลกระทบเพื่อเป็นกำลังทางเศรษฐกิจของประเทศต่อไป จึงให้หยุดกิจการ 58 สถาบันการเงินเป็นการชั่วคราว แต่ครั้นเปลี่ยนรัฐบาลใหม่ นโยบายก็เปลี่ยนแปลงไปหมด มีการสั่งปิดตาย 56 สถาบันการเงินทันที และเปิดใหม่เพียง 2 แห่ง เสมือนเป็นการเริ่มต้นของแผนร้ายที่ถูกเรียกขานว่า “ปล้นชาติ” และ “ขายชาติ” โดยไม่ดำเนินการตามวัตถุประสงค์เดิม 2. เมื่อปิดสถาบันการเงินแล้วโอนทรัพย์สินและลูกหนี้ประมาณ 8 แสนล้านบาทไปให้ปรส.บริหารจัดการ โดยรัฐบาลรับใช้หนี้เงินฝากแก่ประชาชน ดังนั้นการบริหารจัดการจึงต้องคำนึงถึงประโยชน์ที่จะได้รับ คือจะต้องจัดการให้ได้รับผลตอบแทนที่ทัดเทียมกัน มิฉะนั้นรัฐบาลก็จะเสียหาย ซึ่งก็คือประชาชนเสียหาย 3. ผู้บริหารปรส. และธปท. จ้างฝรั่งมาเป็นที่ปรึกษา และกำหนดให้ขายทรัพย์สินทั้ง 8 แสนล้านบาทโดยเร็ว แต่ไม่ให้ลูกหนี้เดิมมีส่วนซื้อ และจะขายเป็นกอง ๆ ละประมาณหมื่นล้านบาท เท่ากับเป็นการเปิดทางให้เฉพาะต่างชาติซึ่งเป็นพรรคพวกเท่านั้น 4. ที่ปรึกษาฝรั่งเข้ามาตรวจสอบรายการทรัพย์สินที่เป็นลูกหนี้ทั้งหมด รวบรวมเก็บข้อมูลทั้งหมด แล้วจัดกองลูกหนี้เองทั้งหมด จากนั้นก็กำหนดเงื่อนไขการขาย คือไม่ให้ลูกหนี้เข้าประมูล และเมื่อขายกองละหมื่นล้านบาทขึ้นไปก็เท่ากับกีดกันผู้ประมูลทั่วไปให้เหลือน้อยลง แต่คนที่รู้ไส้รู้พุงก็คือที่ปรึกษาฝรั่งนั้น 5. เมื่อประกาศประมูลก็มีผู้แสดงความสนใจหลายราย ต่อมามีการเปิดให้มีการตรวจกองลูกหนี้เพื่อจะได้รู้ฐานะและจะเสนอราคาได้ถูกต้อง หลังจากเปิดให้ตรวจแล้วมีการสลับกองลูกหนี้ ย้ายลูกหนี้กองนั้นไปไว้กองโน้น ทำให้ผู้สนใจที่มาตรวจดูกองลูกหนี้ไม่แน่ใจว่ากองหนี้ที่ตั้งใจจะประมูลเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร จึงทำให้มีผู้สละสิทธิ์ไม่เข้าประมูลหลายราย เหลือแต่พรรคพวกในขบวนการเดียวกันเท่านั้น 6. ในจำนวนผู้สนใจซื้อหนี้ มีบริษัทที่ที่ปรึกษาฝรั่งถือหุ้น 99.99 % รวมอยู่ด้วย และชนะการประมูลเพราะรู้ไส้รู้พุงหมดแล้ว ทรัพย์สิน 8 แสนล้านบาทจึงขายได้เงินเพียง 2 แสนล้านบาท เท่ากับชาติถูกปล้นไป 6 แสนล้านบาท ! เป็นมหาวีรกรรมในการปล้นชาติระดับโลกที่ต้องจารึกไว้ชั่วลูกชั่วหลาน 7. พอชนะประมูลแล้วยังคิดโกงภาษีต่อไป โดยยกเว้นภาษีให้ แต่ต้องตั้งเป็นกองทุน ดังนั้นเมื่อถึงวันเซ็นสัญญา ผู้ชนะประมูลไม่ได้เซ็นสัญญา คงมีแต่ปรส.เซ็นชื่อข้างเดียว ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นการทำสัญญาแบบไหน แล้วมีการโอนเงินเข้ามาชำระเงินงวดแรก หลังจากนั้นอีกหลายเดือนเมื่อมีการตั้งกองทุนเสร็จ ก็เอากองทุนเข้ามาทำสัญญา เป็นการโกงภาษีอีกต่อหนึ่ง ความเสียหายคร่าว ๆ ก็ 6 แสนล้านบาท คนไทยทั้งประเทศต้องรับภาระแทนทั้งหมด จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 19:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่น่าถาม ไม่มีชวลิต จะมีหนี้ไอเอ็มเอฟ ให้นักการเมืองรุ่นหลังๆ ใช้เป็นข้ออ้างยกความดีให้ตัวเอง หาคะแนนเสียงมาได้ตั้งหลายปีหรอกเหรอ จิ๋ว แน่นอน ว่ะ 555 จากคุณ : SilentPower - [ วันเนา (14) 19:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าไม่โกงปรส เราก็ไม่ต้องเป็นหนี้ IMF หรอก จากคุณ : davil amature - [ วันเนา (14) 19:54:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องมันจริงอย่างเขาว่า ก็ขอความกรุึณาอย่าโกรธคนว่า ^^ จากคุณ : Anima - [ วันเนา (14) 20:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มีบางความเห็น   ว่าเป็น  เงินภาษี   ประชาชนเป็นผู้จ่าย   ก็ถูกล่ะครับ   แต่ความสามารถในการ  บริหาร ของรัฐบาลก็มีส่วน    เพราะก่อน    ทรท   มาบริหาร ปชป   บริหารอยู่   2 ปี  7  เดือน   ประชาชนก็จ่าย  ภาษีทำไม  ปชป   จ่ายหนี้เพียง  200  ล้านเท่านั้น   แต่   ทรท  มาบริหารแค่  2  ปี   ใช้หนี้หมด จากคุณ : เครื่องเสียงไม่มีภาพ - [ วันเนา (14) 20:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เจ็บนี้ไม่มีวันลืม ไอ้ ปชป จากคุณ : dianumcha - [ วันเนา (14) 20:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ข้อคิดเห็นของคุณ Mars นั้นกล่าวเกินจริง คือพยายามโยนขี้มาทาง ปชป ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่ฟองสบู่มันแตกในสมัย ชวลิต -จะโทษนโยบายเสรีทางการเงินได้อย่างไร ในเมื่อมันก็ต้องเสรีอยู่แล้ว ปัญหามันหมักหมมมาจากรัฐบาลหลายสมัย การปล่อยกู้ง่ายเกินไป การทุจริตในสถาบันการเงินเอง มีการตั้งบริษัทกระดาษมากู้มากมาย ยุคนั้นที่ดังๆ มีสองคนคือ ราเกส ศักด์เสนา กับใครอีกคน จำชื่อไม่ได้ -ใครเป็นคนนำเงินไปปกป้องค่าเงินบาทจนหมดคลัง ชวลิต เป็นนักเล่นการพนันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมเล่นได้ห่วยแตก เล่นจนหมดเนื้อหมดตัวค่อยเลิก -การตัดสินใจลอยตัวค่าเงินบาทอันเชื่องช้า ธ.ป.ท.ได้ประชุมกับรัฐมนตรีในรัฐบาลชวลิตแล้วว่า ยังไงก็ต้องลอยตัวค่าเงินบาท แต่รัฐบาลชวลิตก็พยายามเยื้อไปอีกหลายวัน ประเทศเลยยิ่งเสียหายหนัก แถมมีข่าวรั่วออกไปอีก มีคนไทยมากมายไปแลกเปลี่ยน กักตุนดอลล่าร์ ซ้ำเติมประเทศไทย ผู้ต้องสงสัยรายหนึ่งคือ ทักษิน -ขณะที่ เครื่องบินเศรษฐกิจไทย กำลังโหม่งโลก ชวลิตก็เลิกขับเครื่องบินดื้อๆซะงั้น -เมื่อ ปชป เข้ามาบริหาร ได้ให้เวลา สถาบันการเงิน หาทุนสำรองเพิ่ม แต่ มีสถาบันการเงิน ทำได้แค่ 2 แห่ง ที่เหลือจำเป็นต้องปิด -เมื่อประเทศไทยขาดเงินหมุนขนาดหนัก การขายทรัพย์สินเน่า จึงจำเป็นต้องให้ต่างมาประมูลด้วย คนไทยเองก็ประมูลได้ แต่ตอนนั้นหาคนมีเงินน้อยเต็มที -ทำไมถึงขายได้ราคาต่ำ ก็ในเมื่อมันไม่มีคนซื้อจะขายราคาสูงได้ยังไง คนไทยเองมันยังไม่ซื้อเลย -พอ ทรท มาเป็นรัฐบาล ก็ได้ตั้งหน่วยมาสอบสวนเรื่องนี้ แล้วยังไง ทำไมไม่เอาผิดกับ ปชป ล่ะ คุณเป็น รัฐบาล อำนาจเต็มมือแท้ อย่าเอาแต่ด่า ใครผิดเอามันติดคุกไปสิ เล่น ย้อนหลังไปให้ถึง ชวลิตไปเลย จากคุณ : จูล่ง_j - [ วันเนา (14) 20:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "ลับ (ไม่) ที่สุด" วันลอยค่าเงิน             สำหรับการลงทุนและการเก็งกำไรแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตลาดหุ้น ตลาดเงิน หากใครก็ตามได้มีโอกาสรู้ข่าวสารก่อนเพราะเป็นคนรู้ไส้ (Inside) แล้ว หากคนผู้นั้นขาดจรรยาบรรณในวิชาชีพก็สามารถที่จะนำข่าวสารที่รู้ก่อนคนอื่นไปแสวงหาผลประโยชน์ให้ตัวเองหรือพวกพ้อง และทำกำไรได้อย่างมหาศาล สามารถทำให้เศรษฐีกลายเป็นมหาเศรษฐี และมหาเศรษฐีก็กลายเป็นอภิมหาเศรษฐีได้เพียงชั่วข้ามคืน             ว่ากันว่าเรื่องที่ว่าลับที่สุดในวงราชการ บ่อยครั้งก็สามารถที่จะรั่วไหลออกมาสู่สื่อสารมวลชนได้อย่างไม่ยากเย็น บางครั้งข่าวสารมาจากคนส่งหนังสือ คนพิมพ์เอกสาร ผู้ปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้อง หรือแม้กระทั่งการถูกดักฟังการสนทนาทางโทรศัพท์ข่าวสารลับจึงมีโอกาสรั่วได้เสมอ หากไม่มีความระมัดระวังพูดเรื่องสำคัญๆ ว่า "หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง"             เพราะโดยธรรมชาติหากมีคนวงในที่รู้ข่าวสาร (Inside) ไปทำให้คนนอกวงกลายเป็นคนรู้ไส้เพิ่มขึ้นไปอีก คนนอกวงที่มีส่วนได้ส่วนเสียกับข่าวสารนั้น ก็ย่อมต้องรักษาผลประโยชน์ส่วนตนหรือแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตนให้ได้มากที่สุดตามสัญชาตญาณของปุถุชนและนักธุรกิจทั่วไป             ประชาชนจำนวนไม่น้อยเมื่อรู้ว่า ราคาน้ำมันวันพรุ่งนี้จะเพิ่มขึ้นก็คงจะรีบเติมน้ำมันเสียตั้งแต่วันนี้ให้เต็มถัง ในทางกลับกันหากประชาชนกลุ่มเดียวกันเมื่อรู้ว่าราคาน้ำมันจะลดลงในวันพรุ่งนี้ก็คงจะอดใจเอาไว้เติมในวันรุ่งขึ้น แม้ว่าในบางครั้งน้ำมันใกล้จะหมดถังเต็มทีแล้วก็ตาม             แต่ถ้าเป็นเรื่องค่าเงินจะเป็นคนละเรื่อง เพราะหากประชาชนรู้ก่อนก็จะทำให้ซื้อเงินเหรียญสหรัฐกันยกใหญ่จนหมดทุนสำรองระหว่างประเทศที่จะมาหนุนมูลค่าของเงินบาท และเงินบาทก็จะไร้ค่าไปโดยปริยาย             การลดค่าเงินบาทจึงให้คนทั่วไปรู้ไม่ได้ แต่ก็ไม่แน่เสมอไปว่าจะสามารถควบคุมจนทำให้คนทั้งประเทศไม่รู้เรื่องลดค่าเงินบาทก่อนแม้แต่คนเดียว!!             อันที่จริงแล้วในวันลดค่าเงินในสมัยนายสมหมาย ฮุนตระกูล รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง เมื่อปี 2527 แม้ดูเหมือนว่าจะมีความสามารถในการเก็บความลับได้ดีเยี่ยมแล้วก็ตาม แต่ในยุคนั้นก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งได้กว้านซื้อเงินเหรียญสหรัฐเก็งกำไรล่วงหน้าก่อนมีการลดค่าเงินเพียง 1 วันเท่านั้น             ค่าเงินที่แข็งและไม่สะท้อนความเป็นจริงย่อมมีการเก็งกำไรเสมอ!!             เพราะนอกจากการรั่วไหลข่าวเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนจากคนภายในที่อาจทำให้คนบางกลุ่มรู้เป็นการล่วงหน้าจะสามารถเกิดขึ้นได้แล้ว การประเมินจากตัวเลขทางเศรษฐกิจจากผู้รู้และมีความเข้าใจก็สามารถที่จะทำให้วิเคราะห์ได้ว่า สุดท้ายค่าเงินบาทจะเป็นไปในทิศทางใด ใครอ่านเกมนี้ออกบ้างก็สามารถอ่านได้ในบทที่ 9 เรื่อง ใครหนุน ใครต้าน ลดค่าเงิน?             กรณีอย่างปี พ.ศ. 2539 และปี พ.ศ. 2540 ก็มีผู้ที่รู้ว่าค่าเงินบาทต้องลดค่าเงินอย่างแน่นอน เพราะประเทศไทยเป็นประเทศที่ขาดดุลบัญชีเดินสะพัดติดต่อกันมาเป็นเวลานานตั้งแต่ปี พ.ศ. 2531 จึงไม่มีศักยภาพไปคืนหนี้ต่างประเทศที่มีอยู่สูงกว่าทุนสำรองระหว่างประเทศที่มีผลมาจากความผิดพลาดการเปิดเสรีการเงิน ระบบอัตราแลกเปลี่ยน และการเปิดสินเชื่อวิเทศธนกิจกรุงเทพ BIBF มาตั้งแต่ในสมัยรัฐบาลนายชวน หลีกภัย ชุดที่ 1 และที่สำคัญหนี้ต่างประเทศระยะสั้นต้องคืนในระยะเวลาไม่เกิน 1 ปียังมีสูงกว่าทุนสำรองระหว่างประเทศเสียอีกด้วย             เพราะรู้ว่าฐานะการเงินระหว่างประเทศของไทยอ่อนแอมาก ทุนสำรองอาจจะหมดประเทศไปเพราะถูกทวงหนี้ระยะสั้นจนหมด เมื่อเป็นเช่นนี้ค่าเงินบาทต้องอ่อนลง และเป็นที่มาของการเก็งกำไรโจมตีค่าเงินบาท             เมื่อรู้ว่าค่าเงินบาทจะต้องอ่อนลง ก็อาจจะทำให้มีนักธุรกิจภาคเอกชนเทขายเงินบาทซื้อเงินเหรียญสหรัฐ หรืออาจจะเลือกคืนหนี้ต่างประเทศก่อนกำหนด ก็ยิ่งทำให้ทุนสำรองระหว่างประเทศลดน้อยลงอย่างรวดเร็ว ยังไม่นับประชาชนทั่วไปที่มีความตื่นตระหนกอยู่แล้วท่ามกลางกระแสข่าวว่าประเทศไทยถูกโจมตีค่าเงินบาทหรือจะมีการลดค่าเงินบาทในอนาคต             ยิ่งถ้าเป็นเจ้าหน้าที่ของธนาคารแห่งประเทศไทยที่มีการประชุมกันอยู่เป็นประจำเพื่อทำหน้าที่ดูแลเรื่องการปกป้องค่าเงินบาท ฐานะทุนสำรองระหว่างประเทศและฐานะทุนสำรองสุทธิ (ที่ปิดเป็นความลับในเวลานั้น) ก็ยิ่งสมควรจะต้องรู้ก่อนคนอื่นเสียด้วยซ้ำ             เพียงแต่ประชาชนและนักธุรกิจทั่วไปไม่ควรจะทราบก่อนว่า เมื่อไหร่และเวลาใดจะลดค่าเงิน? ดังนั้น เมื่อคิดจะลดค่าเงินหรือลอยค่าเงินบาทต้องทำให้เร็วและต้องประกาศให้เร็วที่สุด เมื่อมีการตัดสินใจเพื่อไม่ให้ข่าวสารรั่วออกไปได้             เกริ่นมาพอสมควรเพื่อจะมาตั้งคำถามที่หลายคนอาจเคยเข้าใจว่า การที่ประเทศไทยได้ประกาศลอยค่าเงินบาทตั้งแต่วันที่ 2 กรกฎาคม 2540 เป็นต้นมานั้น เป็นการประกาศโดยฉับพลันหลังจากตัดสินใจว่าจะลอยค่าเงินเพียงไม่กี่ชั่วโมง โดยไม่มีใครแม้แต่คนเดียวได้รับรู้ข่าวสารมาก่อนเลยใช่หรือไม่? จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 20:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 และคำตอบคือ ไม่ใช่!!             ขอให้ท่านผู้อ่านทั้งหลายสังเกตช่วงระยะเวลาต่อไปนี้ให้ดีๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น? และมีคนที่รู้ว่าค่าเงินบาทจะลดลงเป็นการล่วงหน้ากี่คน? และมีอะไรผิดปกติหรือไม่?             วันพฤหัสบดีที่ 19 มิถุนายน 2540 นายอำนวย วีรวรรณ ลาออกจากตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง             ตามที่ปรากฏเป็นข่าวในสื่อสารมวลชนโดยทั่วไปว่า เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 19 มิถุนายน 2540 วันเดียวกันนั้นเองท่ามกลางกระแสที่มีความสับสนว่าใครจะเป็นหัวหน้าทีมเศรษฐกิจ ปรากฏว่า นายเริงชัย มะระกานนท์ ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย และนายชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์ รองผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย ได้เข้าพบ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ นายกรัฐมนตรี เพื่อยืนยันว่าจะไม่ลาออก และธนาคารแห่งประเทศไทยจะไม่ลดค่าเงินบาทอย่างแน่นอน และประเทศไทยมีทุนสำรองระหว่างประเทศที่มากเพียงพอ และขอให้ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ออกแถลงข่าวยืนยันในประเด็นดังกล่าวด้วย             พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ นายกรัฐมนตรีพร้อมด้วยคณะรัฐมนตรีที่เหลือ และพลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ ประธานที่ปรึกษาด้านเศรษฐกิจและการต่างประเทศ ได้ออกแถลงข้อเท็จจริง โดยพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ได้พูดถึงสาเหตุการลาออกของ นายอำนวย วีรวรรณ และนายณรงค์ชัย อัครเศรณี ว่า             "ไม่ได้มาจากความขัดแย้งแต่อย่างใด เป็นการแสดงสปิริตของ ดร.อำนวยและทีมงานเพื่อเปิดโอกาสให้มีการปรับคณะรัฐมนตรีใหม่ตามความเหมาะสม และภายหลังที่ทีมของ ดร.อำนวยลาออกแล้ว สิ่งที่รัฐบาลได้ดำเนินการไปก็คือ ตั้งผู้รักษาการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง และผมเองได้เข้าไปดูแลงานกระทรวงการคลังอย่างใกล้ชิดมากขึ้น ในเมื่อยังไม่มีรองนายกเศรษฐกิจ กระทรวงการคลังจึงต้องรายงานต่อผมโดยตรง"             "และที่สำคัญการดำเนินนโยบายต่างๆ ของหน่วยงานสำคัญๆ เช่น ธนาคารแห่งประเทศไทยจะยังคงดำเนินต่อไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงซึ่งผมได้หารือกับผู้ว่าการฯ และรองผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยแล้วย้ำว่า จะรักษามาตรการที่ดำเนินไปแล้วไม่ปรับเปลี่ยนแน่นอน โดยเฉพาะเรื่องของการรักษาค่าเงิน"             และนี่เป็นเรื่องที่สำคัญมากว่า เป็นการยืนยันจากนายกรัฐมนตรีของประเทศไทยว่า จะรักษาค่าเงินบาทต่อไปโดยการยืนยันจากผู้ว่าการฯ และรองผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย             ต่อมาวันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน 2540 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้ นายทนง พิทยะ เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง             จากรายงานของ ศปร.ระบุว่า วันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน 2540 วันเดียวกันที่มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้ นายทนง พิทยะ เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง มีการประชุมเจ้าหน้าที่ธนาคารแห่งประเทศไทย 6 คน (โดยไม่มีผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย) ซึ่งประกอบไปด้วย             1. นายชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์ รองผู้ว่าการฯ             2. นางธัญญา ศิริเวคิน ผู้ช่วยผู้ว่าการฯ             3. นายศิริ การเจริญดี ผู้ช่วยผู้ว่าการฯ             4. นายบัณฑิต นิจถาวร ผู้อำนวยการฝ่ายการธนาคาร             5. นายไพบูลย์ กิตติศรีกังวาน หัวหน้าส่วนวิเคราะห์และธุรกิจตลาดเงิน             6. นางเกลียวทอง เหตระกูล ผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการ             มีการประชุมเรื่องระบบค่าเงิน ที่ประชุมได้มีความเห็นว่าระบบที่ดำเนินการอยู่นี้คงอยู่ไม่ได้ เนื่องจากทุนสำรองสุทธิเหลืออยู่น้อยมาก ที่ประชุมทั้งหมดจึงเห็นพ้องต้องกันอย่างเป็นเอกฉันท์เปลี่ยนระบบค่าเงินเป็นแบบลอยตัว (การแลกเปลี่ยนเงินตราปล่อยให้ธนาคารพาณิชย์แต่ละแห่งดำเนินการกันเองตามกลไกของตลาดแทนธนาคารแห่งประเทศไทยซึ่งเดิมเป็นผู้ดูแลอยู่) ซึ่งก่อนหน้านี้มีการหารือกันกับ นายสแตนลีย์ ฟิชเชอร์ แห่งกองทุนการเงินระหว่างประเทศก็เห็นชอบกับแนวทางดังกล่าวนี้เช่นกัน             หลังจากประชุมกันทั้งวัน นายชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์ ได้โทรศัพท์ไปเรียกนายเริงชัย มะระกานนท์ ผู้ว่าการฯ ว่าที่ประชุมมีมติเป็นเอกฉันท์ว่า ต้องมีการเปลี่ยนแปลงเป็นระบบลอยค่าเงินและได้มีการเตรียมการกันอยู่แล้ว             ในวันเดียวกันนั้นเองที่ นายทนง พิทยะ ได้รับเข้าตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ก็ยังได้ย้ำอีกครั้งตามคำยืนยันของธนาคารแห่งประเทศไทย ว่าจะไม่ลดค่าเงินบาท โดยธนาคารแห่งประเทศไทยก็ยังไม่ได้แจ้งให้ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ทราบอยู่ดี             2 วันเท่านั้นหลังจากที่ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ได้แถลงข้อเท็จจริงผ่านสื่อสารมวลชน ธนาคารแห่งประเทศไทยก็มาประชุมแล้วมีมติเป็นเอกฉันท์ให้ลดค่าเงินบาท ทั้งๆ ที่เป็นคนยืนยันว่าจะไม่ลดค่าเงินและยังให้ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ออกไปแถลงข่าวอีก             น่าสังเกตมากขึ้นไปอีกเมื่อมีการหารือกันก่อนหน้านี้กับกองทุนการเงินระหว่างประเทศมาเป็นเวลาพอสมควรแล้วว่า การลอยค่าเงินบาทคือทางเลือกที่ดีที่สุด แล้วเหตุใดผู้บริหารสูงสุดทั้งสองคนจึงยังให้ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ไปยืนยันว่าจะไม่ลดค่าเงินบาทอีก?             ในวันนั้นผู้บริหารของธนาคารแห่งประเทศไทย รู้มตินี้ 7 คน!! โดยที่ฝ่ายการเมืองยังไม่มีใครรู้ทั้ง 7 คนรู้ว่า ระบบอัตราแลกเปลี่ยนจะต้องเป็นแบบลอยค่าเงินบาทอย่างไม่มีทางเลือกเป็นอย่างอื่นแล้ว เพราะเป็นมติเอกฉันท์ไปแล้ว ตั้งแต่วันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน 2540             ทิ้งช่วงไปอีก 3 วัน (วันเสาร์ที่ 31 ถึงวันพุธที่ 25 มิถุนายน 2540) ฝ่ายการเมืองยังคงไม่มีใครทราบแม้แต่คนเดียว โดยธนาคารแห่งประเทศไทยชี้แจงกับ ศปร.ว่าในช่วงที่นายทนง พิทยะ เข้ามารับตำแหน่งได้ใช้เวลา 3 ถึง 4 วันแรก ทำหน้าที่ดูแลให้ร่างพระราชบัญญัติงบประมาณผ่านสภาผู้แทนราษฎร และไม่มีโอกาสพบกับเจ้าหน้าที่ของธนาคารแห่งประเทศไทย             ไม่มีใครทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด วันพุธที่ 25 มิถุนายน 2540 และวันพฤหัสบดีที่ 26 มิถุนายน 2540 มีกระแสการเทขายเงินบาทและซื้อเงินเหรียญสหรัฐแรงมากขึ้น และหลังจากนั้นเงินทุนสำรองสุทธิลดลงอย่างมากทันที คงไม่มีใครตอบแทนผู้ซื้อเงินเหรียญสหรัฐทุกคนได้ว่าเกิดจากความตื่นตระหนกเพราะนายอำนวย วีรวรรณ ลาออกจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง หรือเกิดจากการปล่อยข่าวลือ หรือมีคนคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าว่าจะมีการลดหรือลอยค่าเงินบาท หรือเป็นเพราะข่าวรั่ว!!             จากรายงานของ ศปร.ระบุว่าวันพฤหัสบดีที่ 26 มิถุนายน 2540 ธนาคารแห่งประเทศไทยโดยมี นายเริงชัย มะระกานนท์ ผู้ว่าการฯ และนายชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์ รองผู้ว่าการฯ ได้มีโอกาสประชุมร่วมกับ นายทนง พิทยะ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง นายทนง พิทยะ ได้ขอให้ฝ่ายธนาคารแห่งประเทศไทย รายงานสถานะของเงินสุทธิ เมื่อทราบสถานะแล้ว นายทนง ก็ตัดสินใจในการประชุมครั้งนั้นเลยว่า "จะต้องเปลี่ยนนโยบายอัตราแลกเปลี่ยน"             ตามหลักแล้วเมื่อธนาคารแห่งประเทศไทยได้รู้สถานภาพเป็นอย่างดี และได้มีมติอย่างเป็นเอกฉันท์ในระดับผู้บริหารแล้วว่า ต้องลอยค่าเงินบาทตั้งแต่วันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน 2540 และรู้ดีอยู่ว่าไม่ได้มีทางเลือกอื่นที่ดีว่า ธนาคารแห่งประเทศไทย ก็ควรจะสนองแนวคิดของนายทนง พิทยะ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังโดยทันทีไม่ชักช้า เพราะหากต้องการมีการเปลี่ยนแปลงค่าเงินต้องรีบดำเนินการโดยทันที อย่างน้อยเพื่อป้องกันไม่ให้ข่าวรั่วออกไป             แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น!!             นายเริงชัย มะระกานนท์ ผู้ว่าการฯ กลับตอบ นายทนง พิทยะ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังว่า จะขอไปปรึกษาหารือกับเจ้าหน้าที่ของธนาคารแห่งประเทศไทยก่อน (นายทนง พิทยะ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังเคยชี้แจงต่อ ศปร.เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2541)             จึงนับว่าเป็นเรื่องที่แปลกมาก ที่ปล่อยเวลาทอดออกไปอีก!! จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 20:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หลังจากวันพฤหัสบดีที่ 26 มิถุนายน 2540 เงินสำรองสุทธิลดลงมากกว่าเดิมจาก 4-5 พันล้านเหรียญสหรัฐ มาเหลือเพียง 2.8 พันล้านเหรียญสหรัฐ ในวันจันทร์ที่ 30 มิถุนายน 2540             จากวันพฤหัสบดีผ่านมาอีกประมาณ 2 วัน นายทนง พิทยะ ได้ตกลงกับ นายเริงชัย มะระกานนท์ และนายชัยวัฒน์ ว่าจะไปเรียนนายกรัฐมนตรีใช้เช้าวันอาทิตย์ที่ 29 มิถุนายน 2540 ซึ่งเมื่อถึงวันดังกล่าวปรากฏว่า มีนายโภคิน พลกุล ร่วมประชุมอยู่ด้วย             นายเริงชัย มะระกานนท์ ได้เคยชี้แจงต่อ ศปร.ว่า นายเริงชัย ได้กราบเรียนนายกรัฐมนตรีในเช้าวันนั้นว่า             "จำเป็นต้องเปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยนเป็นระบบ managed float โดยเร็วที่สุด โดยขอเสนอให้เปลี่ยนทันทีเมื่อปิดงวดบัญชี 30 มิถุนายน 2540 และกระผมได้นำมติดังกล่าวมาแจ้งให้ท่านรองผู้ว่าการฯ (ดร.ชัยวัฒน์) ที่มาทำงานล่วงเวลาร่วมกับผู้บริหารอื่นๆ ในวันนั้น โดยขอให้เตรียมการทุกอย่างให้พร้อมโดยเร็วที่สุด"             แต่นายเริงชัย มะระกานนท์ ได้ให้สัมภาษณ์อยู่ในหนังสือโลกสีขาวของ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ว่า "ท่านก็ตัดสินใจให้ดำเนินการเลย ทั้งๆ ที่ก็บอกว่าคืนนี้จะต้องไปออกทีวี ผมบอกว่าไม่มีทางเลือกเลย ท่านต้องยืนยันเพราะเรื่องระบบอัตราแลกเปลี่ยนจนนาทีสุดท้ายก็ต้องยืนยัน ถามผมก็ต้องยืนยันว่าเรารักษาระบบเดิม"             นายเริงชัย มะระกานนท์ อดีตผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย ยกตัวอย่างว่า นายกรัฐมนตรีวิลสัน (Harold Wilson) ของอังกฤษก็ยืนยันจนคืนสุดท้ายพอวันรุ่งขึ้นก็ประกาศลดค่าเงินปอนด์ (ปี ค.ศ. 1967) ไม่มีประเทศไหนที่ไปออกทีวีแล้วบอกผมกำลังพิจารณาเปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยน ซึ่งหากพูดอย่างนั้นคนนั้นก็จะถูกข้อหาประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ทำให้ประเทศเสียหายแน่นอน             วันอาทิตย์ที่ 29 มิถุนายน 2540 นั้นเอง พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ต้องออกอากาศทางโทรทัศน์เพื่อยืนยันหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการปิดสถาบันการเงิน 16 แห่งว่า จะไม่มีการปิดเพิ่มเติม รัฐบาลจะรับประกันผู้ฝากเงินและเจ้าหนี้ทั้งในประเทศและต่างประเทศของบริษัทเงินทุนทุกแห่งที่ไม่ได้สั่งให้หยุดดำเนินการ และย้ำว่าจะดูแลสภาพคล่องในระบบการเงินให้ดีขึ้น ตลอดจนแจ้งต่อประชาชนว่าการลดค่าเงินบาทเป็นเรื่องง่าย แต่จะมีผลกระทบตามมาอย่างมากเพราะประเทศมีหนี้สินอยู่ถึง 9 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐ             อย่างไรก็ดี มีข้อน่าสังเกตว่า ทำไมธนาคารแห่งประเทศไทยจึงต้องให้เปลี่ยนระบบเป็นการลอยค่าเงินบาทในวันที่ 30 มิถุนายน 2540 ทำไมรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังในขณะนั้นไม่แนะนำให้ประกาศลอยค่าเงินบาทเสียตั้งแต่วันที่ 29 มิถุนายน 2540 แทนที่จะประกาศว่า ไม่ลดค่าเงินบาทซึ่งน่าจะอยู่ในวิสัยที่จะทำได้!!?             วันจันทร์ที่ 30 มิถุนายน 2540 นายเริงชัย มะระกานนท์ ก็เอาเอกสารรายละเอียดการลดค่าเงินบาทไปมอบให้ท่านที่ตึกบัญชาการ เพื่อให้ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ลงนาม พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ เห็นนายเริงชัย มะระกานนท์ เดินเข้ามาถือกระดาษใบหนึ่งจึงถามว่า กระดาษอะไร ก็บอกว่ามาให้ท่านนายกฯ เซ็นลดค่าเงินบาทที พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ จึงกล่าวเอาไว้ในหนังสือโลกสีขาวของ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ว่า             "คุณทำอย่างนี้ได้อย่างไร? ผมถามคุณแล้วนะไม่ลด เสร็จแล้วคุณก็มาลด นั่นแสดงว่าคุณมีเจตนาจะทำลายเกียรติยศชื่อเสียงผม"             และจุดนี้เองคือเหตุผลอันสำคัญที่ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ได้ตัดสินใจลาออกในเวลาต่อมา หลังจากที่ได้คลี่คลายสถานภาพความปั่นป่วนจนอยู่นิ่งได้ระดับหนึ่งแล้ว             แต่เรื่องนี้ยังไม่จบเพียงแค่นี้เพราะแทนที่จะประกาศวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2540 ธนาคารแห่งประเทศไทยก็ยังไม่ได้ประกาศลอยค่าเงินบาทในวันนั้น หรือแม้ในคืนนั้นโดยทันที             วันอังคารที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 ธนาคารแห่งประเทศไทยก็ยังไม่ประกาศอีก โดยให้เหตุผลว่า วันอังคารที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 เป็นวันหยุดของธนาคารแห่งประเทศไทย             วันพุธที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 ซึ่งเป็นวันทำงานแรกหลังปิดงวดบัญชี             03.00 น. ที่ตั้งของธนาคารแห่งประเทศไทย สี่แยกวังบางขุนพรหม เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปิดประตูสำนักงานใหญ่รับผู้มาเยือนก่อนเวลาทำงานปกติ เจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจสอบสถาบันการเงินที่ถูกสั่งให้เข้ามาประจำการในเวลาดังกล่าว โดยที่เจ้าหน้าที่ก็ยังไม่ทราบว่า ถูกเรียกตัวมาด้วยเรื่องใด             04.00 น. ผู้บริหารระดับสูงของธนาคารพาณิชย์ได้รับการติดต่อสายตรงจากเจ้าหน้าที่ธนาคารแห่งประเทศไทย และเป็นการเรียกตัวผู้บริหารอย่างเร่งด่วนอย่างที่ไม่เคยปรากฏว่า ทางธนาคารแห่งประเทศไทยเรียกตัวประชุมด่วนในเวลา 06.00 น. เป็นเรื่องสำคัญมากพลาดไม่ได้             การเรียกตัวครั้งนี้ต้องเป็นผู้บริหารหมายเลขหนึ่งคือ กรรมการผู้จัดการธนาคารพาณิชย์เท่านั้น ถ้าไม่มีต้องเป็นเบอร์สองรองลงมา เพื่อไม่ให้ผู้บริหารธนาคารพาณิชย์เหล่านั้นตื่นตระหนกกับการเรียกประชุมอย่างกะทันหัน ธนาคารแห่งประเทศไทยจึงต้องใช้เจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจสอบที่มีความคุ้นเคยกับผู้บริหารธนาคารพาณิชย์เหล่านั้นเป็นคนสายตรงเข้าไปเรียก             ผู้บริหารธนาคารพาณิชย์ทั้งในประเทศและต่างประเทศกว่า 70 ชีวิต ได้รับการชี้แจงจากนายเริงชัย และผู้บริหารระดับสูงของธนาคารแห่งประเทศไทยเป็นเวลา 1 ชั่วโมง ว่าธนาคารแห่งประเทศไทยเปลี่ยนระบบแลกเปลี่ยนเงินตราจากระบบตะกร้ามาเป็นระบบค่าเงินบาทแบบลอยตัว             จึงได้มีการประกาศให้ค่าเงินบาทลอยตัวเป็นครั้งแรก เช้าวันนั้นทุนสำรองระหว่างประเทศมีอยู่ประมาณ 32,000 ล้านเหรียญสหรัฐ แต่มีทุนสำรองสุทธิที่ไม่ติดภาระผูกพันในการส่งมอบเงินตราต่างประเทศในอนาคตอยู่เพียง 2,800 ล้านเหรียญสหรัฐ             รวมเวลานับแต่วันที่ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ลงนามให้ลอยค่าเงินบาทจนถึงวันประกาศจริงใช้เวลาประมาณ 2 วันหรือ 48 ชั่วโมง แต่หากนับเวลาที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง นายทนง พิทยะ ได้ประชุมกับผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย และเห็นว่าต้องเปลี่ยนแปลงระบบอัตราแลกเปลี่ยนในวันที่ 26 มิถุนายน 2540 จนถึงวันลอยค่าเงินบาทรวม 6 วัน หรือประมาณ 144 ชั่วโมง และหากนับวันที่ผู้บริหารของธนาคารแห่งประเทศไทยมีมติเป็นเอกฉันท์ว่าต้องลอยค่าเงินบาทตั้งแต่วันที่ 21 มิถุนายน 2540 จนถึงวันที่ลอยค่าเงินบาทจริงใช้เวลารวม 11 วัน หรือ 264 ชั่วโมง             ถ้าใครอยากรู้ว่าอดีตผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยคิดอย่างไรกับเรื่องของเวลากับอัตราแลกเปลี่ยน ต้องมาดูคำสัมภาษณ์ของนายเริงชัย มะระกานนท์ ในหนังสือโลกสีขาว ของ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ในหน้าที่ 313 ว่า             "การทำงานในเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนต้องเป็นความลับสุดยอด เพราะหากใครรู้เรื่องอัตราแลกเปลี่ยนเพียง 1-2 ชั่วโมง ก็สามารถหาผลประโยชน์ได้แล้ว เพราะซื้อขายผ่านทางอิเล็กทรอนิกส์ทั้งนั้น ในเรื่องนี้เราได้ศึกษาและกำหนดเลยว่าเจ้าหน้าที่ที่จะศึกษาวางระบบนี้ต้องเป็นความลับสุดยอด ต้องรู้เลยว่ามีใครบ้างและหากรั่วไหลมีกี่คนที่จะต้องรับผิดชอบ"             นายเริงชัย มะระกานนท์ มีความเข้าใจในเรื่องเวลากับการประกาศการลอยค่าเงิน และการเก็บรักษาความลับเป็นอย่างดีว่ามีความสัมพันธ์กันอย่างไร!!? จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 20:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หลังจากวันที่ 30 มิถุนายน 2540 ที่พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้นได้ลงนามให้ประกาศลอยค่าเงินบาท ก็ได้ตัดสินใจคิดที่จะต้องลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี เพราะได้ถูกเจ้าหน้าที่ของธนาคารแห่งประเทศไทยหลอกให้ทำงานให้กับประเทศชาติ โดยการโกหกออกอากาศทางโทรทัศน์ว่า จะไม่ลดค่าเงินตั้งแต่วันพฤหัสบดีที่ 19 มิถุนายน 2540 แต่ต้องมาเป็นผู้ลงนามให้ลอยค่าเงินบาทเสียเองในเวลาเพียง 11 วันต่อมา ยังมีคำถามค้างคาใจอีกหลายคนว่า เหตุใดธนาคารแห่งประเทศไทย ที่รู้ดีอยู่แล้วว่าสุดท้าย (ในอีก 2 วันข้างหน้า) จะต้องประกาศลอยตัวค่าเงินจึงไม่ให้ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ประกาศลอยตัวค่าเงินเสียตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ที่ 29 มิถุนายน 2540? ซึ่งอยู่ในวิสัยที่น่าจะทำได้หรือไม่? จะยิ่งผิดสังเกตมากกว่านี้ หากย้อนเวลาดูเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 26 มิถุนายน 2540 ผู้บริหารของธนาคารแห่งประเทศไทยก็ได้เข้าพบ นายทนง พิทยะ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ผู้ซึ่งได้เห็นสถานภาพของเงินทุนสำรองสุทธิที่เหลือน้อยมาก และไม่มีความสามารถจะปกป้องค่าเงินได้ต่อไปแล้ว จึงได้ให้นโยบายกับผู้บริหารของธนาคารแห่งประเทศไทยไปเปลี่ยนแปลงระบบอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราเหตุใดจึงไม่ตอบสนองโดยทันที? ทั้งๆ ที่ผู้บริหารของธนาคารแห่งประเทศไทย 7 คน ได้มีมติเอกฉันท์แล้วตั้งแต่วันพฤหัสบดีที่ 21 มิถุนายน 2540 ว่า ต้องลอยค่าเงินบาทเท่านั้นและเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ดังนั้นถ้าได้มีโอกาสเห็นแผนภูมิว่า เกิดอะไรขึ้น ก็คงจะทำให้เกิดความเข้าใจขึ้นว่า เงินตราต่างประเทศเข้าออกอย่างไรในช่วงสุดท้ายของเดือนมิถุนายน 2540 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วันศุกร์ที่ 27 มิถุนายน 2540 ถึงวันที่ 30 มิถุนายน 2540 จึงขอนำแผนภูมิที่ได้มาจากรายงานของ ศปร.มาเพ่งรายละเอียดกันดูบ้างว่าเป็นอย่างไร? เหตุใดหลังจากวันอาทิตย์ที่ 29 มิถุนายน 2540 ในเมื่อตัวแทนธนาคารแห่งประเทศไทย และกระทรวงการคลังได้เข้าพบกับ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ เพื่อแจ้งว่าจะต้องเปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยนเป็นแบบลอยตัวแล้ว ธนาคารแห่งประเทศไทยกลับยังไปทำสัญญา SWAP ผูกพันภาระล่วงหน้าที่จะส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ ในอนาคตเพิ่มเติมมากขึ้นไปอีก ในวันจันทร์ที่ 30 มิถุนายน 2540 ถึงประมาณเกือบ 3,400 ล้านเหรียญสหรัฐ หากคิดอัตราแลกเปลี่ยนในขณะนั้นประมาณ 25 บาทต่อเหรียญสหรัฐ ก็คิดเป็นเงิน 85,000 ล้านบาท ในเวลาเพียงแค่ 1 วันเท่านั้น SWAP มีกลไกการทำงานอย่างไรนั้น ได้เคยกล่าวเอาไว้ในรายละเอียดก่อนหน้านี้แล้วในบทที่ 11 เรื่องสงครามโจมตี-สงครามปกป้องค่าเงินบาทว่าทำไปด้วยเหตุผลใด โดยจะขอทบทวนเฉพาะหลักการได้ดังนี้ ด้วยระบบตะกร้าเงินของประเทศไทยที่มีอัตราแลกเปลี่ยนค่อนข้างคงที่เมื่อเทียบกับเงินเหรียญสหรัฐ ถ้าใครนำเงินบาทมาแลกเงินเหรียญสหรัฐ ธนาคารแห่งประเทศไทยก็มีหน้าที่แลกให้ไป โดยนำเงินตราต่างประเทศจากเงินทุนสำรองระหว่างประเทศไปแลกเปลี่ยน หากมีความต้องการเงินเหรียญสหรัฐอเมริกามากขึ้นเงินทุนสำรองระหว่างประเทศก็จะลดลง เมื่อแลกเปลี่ยนขายเงินเหรียญสหรัฐ ออกไปมากก็ต้องได้เงินบาทกลับมามาก เมื่อเงินบาทอยู่กับบัญชีของธนาคารแห่งประเทศไทย ไม่ได้ไปสู่ตลาดของธนาคารพาณิชย์ ก็ทำให้เงินบาทในตลาดธนาคารพาณิชย์ลดน้อยลง เมื่อเงินบาทในตลาดธนาคารพาณิชย์ลดน้อยลงก็ทำให้มีความต้องการเงินบาทก็มากขึ้น และเมื่อมีความต้องการเงินบาทมากขึ้นอัตราดอกเบี้ยเงินบาทก็ต้องสูงขึ้นอย่างแน่นอน หากปล่อยไว้เช่นนี้ดอกเบี้ยเงินบาทในประเทศย่อมสูงขึ้น ทำให้ผู้ประกอบการภาคเอกชนต้องประสบปัญหาแน่นอน ธนาคารแห่งประเทศไทยจึงต้องหาทางทำให้เงินบาทกระจายกลับเข้าไปสู่ตลาดธนาคารพาณิชย์ ในขณะเดียวกันก็ดำเนินการหาเงินเหรียญสหรัฐกลับเข้ามาให้ได้อย่างรวดเร็ว เพื่อมาช่วยทุนสำรองระหว่างประเทศที่ลดน้อยลงในปัจจุบัน จึงเป็นที่มาของธนาคารแห่งประเทศไทยในการทำธุรกรรมสัญญาขายเงินตราต่างประเทศล่วงหน้า ที่เรียกว่า SWAP นั่นเอง โดยมีหลักการอธิบายให้ง่ายขึ้นก็คือ "ธนาคารแห่งประเทศไทยนำเงินบาทที่มีอยู่ในวันนี้ไปแลกเป็นเงินเหรียญสหรัฐ กับคู่สัญญากลับมาในวันนี้ก่อน ด้านหนึ่งเพื่อให้มีเงินเหรียญสหรัฐกลับมาเสริมทุนสำรองระหว่างประเทศที่ลดลง และในอีกด้านหนึ่งก็เท่ากับเป็นการระบายเงินบาทไปสู่ตลาดเพื่อป้องกันไม่ทำให้อัตราดอกเบี้ยเงินบาททะยานสูงขึ้น แต่มีสัญญากันว่าเมื่อถึงระยะเวลาหนึ่งในอนาคตที่ได้ตกลงกัน ธนาคารแห่งประเทศไทยก็จะต้องส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ คืนให้คู่สัญญา และคู่สัญญาก็จะหาเงินบาทมาส่งมอบคืนให้ธนาคารแห่งประเทศไทย ตามอัตราแลกเปลี่ยนและอัตราดอกเบี้ยที่ได้ตกลงกันเช่นกัน" นั่นหมายความว่าเงินเหรียญสหรัฐ ที่ได้มาในวันนี้มีภาระผูกพันที่จะต้องส่งมอบคืนในอนาคตนั่นเอง จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 20:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 28 การทำ SWAP ที่ผ่านมา ธนาคารแห่งประเทศไทยอาจจะมีเหตุผลตามที่กล่าวมาข้างต้น การทำธุรกรรม SWAP วันไหนๆ ก็อาจจะไม่น่าตั้งข้อสังเกตมากเท่ากับวันจันทร์ที่ 30 มิถุนายน 2540 เป็นวันที่ธนาคารแห่งประเทศไทยทราบดีอยู่แล้วว่า จะต้องมีการลดค่าเงินบาทแล้วอย่างแน่นอนแล้ว แต่ทำไมจึงกลับไปทำธุรกรรม SWAP ถึงประมาณเกือบ 3,400 ล้านเหรียญสหรัฐ ในเวลาเพียงแค่ 1 วันเท่านั้น? ไม่กลัวว่าจะขาดทุนหรืออย่างไร? ทั้งๆ ที่ ธนาคารแห่งประเทศไทยได้รู้แล้วว่าจะต้องลอยค่าเงินบาทอย่างแน่นอนแล้ว หากไปทำสัญญา SWAP ผูกพันส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ ให้คู่สัญญาในอนาคตเพิ่มเติมอีกเช่นนี้ เงินเหรียญสหรัฐ ที่ได้มาเป็นการชั่วคราวจากการทำธุรกรรม SWAP นั้น เมื่อถึงเวลาส่งมอบหาเงินเหรียญสหรัฐ คืนกลับไปในอนาคต ราคาของเงินเหรียญสหรัฐ ต้องแพงขึ้นอย่างแน่นอนเมื่อเทียบกับเงินบาทไทย นั่นหมายความว่า ธนาคารแห่งประเทศไทยจะต้องขาดทุนจากอัตราแลกเปลี่ยนโดยที่น่าจะรู้อยู่แล้ว ใช่หรือไม่? "อุปมาเหมือนนักธุรกิจเมื่อรู้ว่าพรุ่งนี้จะลดค่าเงินบาท ก็คงไม่ไปทำการกู้เงินต่างประเทศเพิ่มเติมเพื่อให้ตัวเองขาดทุนอัตราแลกเปลี่ยนเพิ่มขึ้น บางทีหากรู้เป็นการล่วงหน้าก่อนว่าจะมีการลดค่าเงินอย่างแน่นอนแล้ว ก็ควรจะคืนหนี้ต่างประเทศก่อนกำหนดเสียด้วยซ้ำไป" หากย้อนเวลาไปไกลกว่านี้อีกไม่กี่วันคือวันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน 2540 ซึ่งเป็นวันที่ผู้บริหารสูงสุดของธนาคารแห่งประเทศไทยทั้ง 6 คน ได้มีมติเห็นชอบอย่างเป็นเอกฉันท์ว่าต้องเปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยนเงินตรา โดยที่ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยได้รับทราบมติแล้ว นับตั้งแต่นั้นวันจันทร์ที่ 23 มิถุนายน 2540 ธนาคารแห่งประเทศไทยก็กลับยังมีการทำสัญญา SWAP ผูกพันส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ ที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากแผนภูมิจาก ศปร.แสดงให้เห็นว่า ภาระล่วงหน้าที่มีการทำสัญญากันว่า จะส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ มีการเพิ่มขึ้นตั้งแต่วันที่ 23 มิถุนายน 2540 จนถึง 30 มิถุนายน 2540 รวมทั้งสิ้นประมาณ 6,670 ล้านเหรียญสหรัฐ เรื่องนี้ธนาคารแห่งประเทศไทยควรจะทำให้เกิดความกระจ่างชัดต่อสังคมไทยว่า ในช่วงเวลาดังกล่าวเหตุใดต้องทำสัญญา SWAP ผูกพันการส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ เพิ่มขึ้น ทั้งที่เรื่องนี้ได้รับทราบกันอยู่แล้วว่า จะต้องมีการลอยค่าเงินบาทในที่สุด มีการทำสัญญาไปกับใคร? และจำนวนเท่าใด? ธนาคารแห่งประเทศไทย ขาดทุนจากอัตราแลกเปลี่ยนในสัญญาเหล่านั้นหรือไม่ และเป็นจำนวนเท่าไร? และหากธนาคารแห่งประเทศไทยขาดทุนทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าจะต้องขาดทุนก็ต้องมีคำถามตามมาเช่นกันว่า การขาดทุนเหล่านั้นทำไปเพื่อสิ่งใด? แล้วใครเป็นคนที่ได้กำไรจากการขาดทุนของธนาคารแห่งประเทศไทยกันบ้าง? และได้กำไรกันไปรายละเท่าไร? อย่างไรก็ดี ในเรื่องนี้หากมองอีกด้านหนึ่ง มีเจ้าหน้าที่ธนาคารแห่งประเทศไทยบางคนได้ให้เหตุผลในทำ SWAP ช่วงสุดท้าย และการไม่ประกาศลอยค่าเงินบาทก่อนวันที่ 30 มิถุนายน 2540 ดังต่อไปนี้ 1. ธนาคารแห่งประเทศไทยพยายามหลีกเลี่ยงผลกระทบทางบัญชีต่อฐานะการเงินของธุรกิจเอกชนในวันปิดงวดกลางปี 30 มิถุนายน 2540 (ซึ่งยังใช้อัตราแลกเปลี่ยนตามระบบเดิมอยู่) 2. ที่ทำ SWAP กันมากอย่างผิดปกติในวันเดียวถึงประมาณ 3,400 ล้านเหรียญสหรัฐ ในวันที่ 30 มิถุนายน 2540 ก็เพื่อทำให้ทุนสำรองทางการเพิ่มขึ้นโดยทันที และอาจให้เหตุผลว่าเพราะวันที่ 30 มิถุนายน 2540 เป็นวันสิ้นเดือน เมื่อธนาคารแห่งประเทศไทยได้ประกาศตัวเลขในทุกสิ้นเดือนตัวเลขทุนสำรองระหว่างประเทศจะได้เพิ่มมากขึ้นบัญชีจะได้ดูดี (แม้ว่าจะมีภาระส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ ล่วงหน้าที่อาจจะต้องขาดทุนในอนาคตก็ตาม) หากเป็นไปตามข้อ 1 ก็ไม่น่าจะเป็นเหตุผลที่มีน้ำหนักเพียงพอเท่าไรนัก เพราะหากห่วงฐานะการเงินของเอกชนคนอื่นเพียงแค่ในวันปิดงวดกลางปี 30 มิถุนายน 2540 ผ่านไปเพียงอีก 2 วัน เอกชนเหล่านั้นก็ต้องเริ่มรับรู้ผลขาดทุนในเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนอยู่ดี และคงไม่น่าจะใช่เรื่องของธนาคารแห่งประเทศไทย ที่จะต้องเอาความเสี่ยงเรื่องเงื่อนไขเวลาที่ทอดยาวออกไป อันอาจทำให้ข่าวรั่วในเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนเพียงเพื่อไปช่วยงวดบัญชีกลางปี 30 มิถุนายน 2540 ของฐานะของเอกชนบางกลุ่มให้ดูดีเป็นการชั่วคราว (โดยเฉพาะคนกู้เงินต่างประเทศ) หากเป็นไปตามข้อ 2 ก็นับว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ เพราะถ้าหากธนาคารแห่งประเทศไทยมีเหตุอ้างว่าต้องทำ SWAP อย่างผิดปกติทุกสิ้นเดือน บัญชีจะได้มีทุนสำรองระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นตอนสิ้นเดือน (แม้ว่าจะต้องมีภาระส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ ในอนาคต ที่รู้อยู่ว่าจะต้องมีความเสี่ยงในการขาดทุนก็ตาม) แต่ก็ไม่ปรากฏการทำ SWAP อย่างผิดปกติในวันสิ้นเดือนพฤษภาคม 2540 ในจำนวนมากๆ เหมือนกับที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2540 แต่อย่างใด คำถามที่ตามมาที่น่าจะชวนให้คิดว่า หากธนาคารแห่งประเทศไทยประกาศลอยค่าเงินบาทเสียตั้งแต่วันที่ 29 มิถุนายน 2540 หรือเช้าตรู่ในวันที่ 30 มิถุนายน 2540 ธนาคารแห่งประเทศไทยจะยังคงมีความจำเป็นที่จะต้องทำธุรกรรม SWAP ต่อไปหรือไม่? หากจำเป็นต้องทำธุรกรรม SWAP จริงๆ ถ้าให้เลือกระหว่างการรู้อยู่แล้วว่าค่าเงินบาทลดอย่างแน่นอน และยังทำ SWAP ต่อไปโดยที่รู้ว่าจะมีความเสี่ยงสูงมากที่จะต้องขาดทุนจากอัตราแลกเปลี่ยน เปรียบเทียบกับการที่ปล่อยให้ค่าเงินบาทลอยตัวโดยที่เงินบาทลดลงไปก่อนแล้วจึงค่อยไปทำ SWAP ในภายหลัง ซึ่งจะทำให้ความเสี่ยงการขาดทุนจากอัตราแลกเปลี่ยนลดลง อะไรจะดีกว่ากัน? แต่บางทีการทำ SWAP ที่ไปเพิ่มทุนสำรองระหว่างประเทศโดยรู้อยู่ว่าจะมีความเสี่ยงในการขาดทุนอัตราแลกเปลี่ยน จากภาระที่ส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ คืนกลับในอนาคตตามสัญญา อาจจะไม่จำเป็นเลยก็ได้เพราะทันทีที่ประกาศลอยค่าเงินบาทแล้ว เงินตราต่างประเทศที่ไหลออกนอกประเทศเพื่อการเก็งกำไรก็น่าจะลดลงโดยปริยาย ในทางตรงกันข้ามเงินตราต่างประเทศก็น่าจะไหลกลับเข้าในประเทศในภาคตลาดหุ้นที่มีราคาถูกลงโดยทันที อันมีส่วนสำคัญทำให้ทุนสำรองระหว่างประเทศสูงขึ้นได้ในวันที่ 30 มิถุนายน 2540 แม้ว่าการทำธุรกรรม SWAP ทำให้ธนาคารแห่งประเทศไทยมีศักยภาพที่จะสามารถนำเงินเหรียญสหรัฐ ไปแลกให้กับผู้ต้องการเงินเหรียญสหรัฐ ได้มากขึ้น (แม้ว่าอาจจะต้องมีความเสี่ยงที่จะขาดทุนในการส่งมอบเงินเหรียญสหรัฐ ในอนาคตก็ตาม) แต่มีข้อน่าสังเกตตารางเวลาและเหตุการณ์ ประมาณการไหลออกของเงินตราต่างประเทศ ตั้งแต่วันที่ 21 มิถุนายน 2541 ถึงวันที่ 30 มิถุนายน มีเงินสำรองสุทธิลดลงรวมทั้งสิ้น 2,000 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 50,000 ล้านบาท ทั้งที่ประเทศไทยในเวลานั้นขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเฉลี่ยเดือนละประมาณ 1,300 ล้านเหรียญสหรัฐ แต่เฉพาะเดือนนั้นเพียงเดือนเดียวเงินสำรองสุทธิกลับลดลงไปประมาณ 4,000 ล้านเหรียญสหรัฐ ตัวเลขเงินสำรองสุทธิที่ลดลงไม่ได้เป็นตัวเลขสุดท้ายที่พิสูจน์ได้ว่ามีเงินไหลออกผิดปกติเท่าไรหรือไม่? (เพราะเงินสำรองสุทธิที่ลดลงก็เพียงแค่บอกว่าส่วนต่างที่เงินไหลออกมากกว่าเงินไหลเข้านั้นเป็นจำนวนเงินเท่าไร) โดยเฉพาะช่วงสุดท้ายที่ธนาคารแห่งประเทศไทยตัดสินใจแล้วว่า จะลอยค่าเงินบาท ซึ่งธนาคารแห่งประเทศไทยก็น่าจะสืบค้นหาต่อกันไปว่า ใครซื้อเงินเหรียญสหรัฐ กันมากๆ ในช่วงเวลานั้นบ้าง? บางทีอาจจะทำให้ต่อภาพทั้งหมดชัดเจนได้มากขึ้นว่า เกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา และที่สำคัญยังมีระบบการเงินนอกระบบโอนเงินใต้ดินอีกต่างหากที่ยังมีอยู่ในนาม "โพยก๊วน" ที่ธนาคารแห่งประเทศไทยอาจจะไม่สามารถรับรู้ได้เลยด้วยซ้ำไป จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 21:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ : Mars ข้อมูลแน่นมากครับ จากคุณ : มือใหม่DSM - [ วันเนา (14) 21:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 นายสุรศักดิ์ นานานุกูล ที่ปรึกษานายกฯเสนอว่านอกจากควรลดค่าเงินบาทแล้ว ยังเสนอให้เตรียมวงเงินกู้ต่างประเทศ 20,000 ล้านเหรียญสหรัฐ เพื่อยับยั้งการไหลของเงินและ ผู้ที่เห็นด้วยว่าควรลดค่าเงินได้แก่ นายชาตรี โสภณพนิช นายโฆสิต ปั้นเปี่ยมรัษฏ์ นายนิมิตร นนทพันธาวาทย์ นายวีรพงษ์ รามางกูร พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร (ขณะนั้นเป็นรองนายกฯ) นายว รากรณ์ สามโกเศศ นายนิพนธ์ พัวพงศกร จากทีดีอาร์ไอ นายไพศาล พืชมงคล ม.ร.ว.จัตุมง คล โสณกุล และนายศุภชัย พานิชภักดิ์ จากพรรคประชาธิปัตย์ เป็นต้น ขณะที่ฝ่ายคัดค้านการลอยตัวค่าเงินได้แก่ นายอำนวย วีรวรรณ รมว.คลัง นายโอฬาร ไชย ประวัติ นายกสมาคมธนาคารพาณิชย์แห่งประเทศไทย แม้กระทั่งนายธนินท์ เจียรวนนท์ ประธาน เครือเจริญโภคภัณฑ์ เพราะเห็นว่าหากลอยตัวค่าเงินจะกระทบต่อหนี้เอกชนที่สูงถึง 90,000 ล้าน เหรียญสหรัฐ นอกจากนั้น อีกฝ่ายของภาครัฐ ที่พร้อมจะปกป้องค่าเงิน ได้แก่ นายเริงชัย มะระกานนท์ ผู้ว่า การธนาคารแห่งประเทศไทย(ธปท.) นายชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์ รองผู้ว่าฯธปท. ที่ดำรงตำแหน่งผู้ จัดการกองทุนรักษาระดับอัตราแลกเปลี่ยน ยังไม่รวมสำนักทำนายเศรษฐกิจต่างประเทศก็อยู่กลุ่มนี้ ด้วย แล้วพล.อ.ชวลิตจะเชื่อใคร อย่างไรก็ตาม ระหว่างนั้น นายอำนวย วีรวรรณ ได้ลาออกจากรมว.คลัง เมื่อวันที่ 19 มิ ถุนายน 2540 ซึ่งเป็นวันที่ธปท.ขอให้พล.อ.ชวลิต ออกโทรทัศน์เพื่อยืนยันว่าจะไม่มีการลดค่าเงิน บาท แต่วันที่ 21 มิถุนายน ธปท.กลับมีมติว่าจะลอยตัวค่าเงินบาท วันเดียวกันนี้นายทนง พิทยะ กรรมการผู้จัดการใหญ่ธนาคารทหารไทย ก็เข้ามาเป็นรมว.คลังแทน "วันนี้เป็นวันที่พล.อ.ชวลิตหน้าแตก เพราะถูก ธปท.หลอก และระหว่างนั้น พล.อ.ชวลิต ไม่อยากเข้าโครงการไอเอ็มเอฟ จึงคิดหาแหล่งเงินกู้จากจีน ตามข้อเสนอของนายสุรศักดิ์ นานา นุกูล ที่ปรึกษานายกฯ โดยมีคำสั่งลับไปเจรจากับจีนเพื่อขอเงินกู้ จดหมายลับฉบับนี้ขึ้นต้นว่าพี่ใหญ่ ทั้งหลาย...และลงท้ายว่าจากนายกรัฐมนตรีแห่งประเทศไทย น้องชายของพี่" โดยการประสานด้วยการส่งทูตลับไปเจรจาที่เมืองจีน ได้ระบุไว้ว่ามีคำสั่งเมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม ประกอบด้วย พล.อ.มงคล อัมพรพิสิฏฐ์ ผู้บัญชาการทหารสูงสุด ขณะนั้นเป็นหัว หน้าคณะ รมว.คลัง เป็นรองหัวหน้า คณะทำงานประกอบด้วย นายสุรศักดิ์ นานานุกูล พล.ท.วิชิต ยาทิพย์ นายไพศาล พืชมงคล แต่รมว.คลังไม่อาจร่วมเดินทางไปได้ จึงได้แต่งตั้งนายนิพัทธ พุกกะณะสุต อธิบดีกรมบัญชีกลาง และนายศิริ การเจริญดี ผู้ช่วยผู้ว่าฯธปท.ไปแทน พร้อมเจ้าหน้าที่อีก 3 คน "ในจำนวน 7 คนนี้ ผู้เรียบเรียงระบุว่า มีการหักหลังกัน โดยกล่าวไว้ว่าระหว่างเดินทางมี คำสั่งให้นายไพศาลถือคำสั่งลับและให้เปิดซองเมื่อเดินทางถึงจีนเท่านั้น ก่อนเดินทาง จึงไม่มีใคร รู้ว่าต้องไปทำอะไร นอกจากนายไพศาลที่ได้ประสานงานกับคณะกรรมการการทหาร กองทัพปลด แอกประชาชนจีนไว้ล่วงหน้า" เมื่อถึงจีน หัวหน้าคณะถึงได้แจ้งภารกิจให้ทราบ ทันที่เปิดซองได้มีการโต้เถียงกันระหว่างผู้ แทนกระทรวงการคลังกับ ธปท.แต่ละฝ่ายอ้างอำนาจว่าการกู้เงินในนามรัฐบาลไทยเป็นอำนาจหน้า ที่ของตนเอง รวมถึงพูดถึงเงินสำรองว่าพอหรือไม่พอ เมื่อการโต้เถียงโดยไม่ยอมลดราวาศอก ทำ ให้พล.อ.มงคลต้องทุบโต๊ะ พร้อมกล่าวว่าเมื่อผู้บังคับบัญชามีคำสั่งแล้วขัดขืนไม่ได้ จากนั้นคณะทูตลับได้เข้าเจรจากับพล.อ.หลิวหัวชิง รองประธานกรรมาธิการทหาร กองทัพ ปลดแอก ซึ่งเป็นหนึ่งในเจ็ดของผู้นำสูงสุดของจีนขณะนั้น คุยกันที่เรือนรับรองเตี้ยวหยูไถ่ โดยผู้ นำจีนรุ่นหลังต่างนับถือพล.อ.ชวลิตเพราะสนิทสนมกับเติ้ง เสี่ยว ผิง จนผู้นำรุ่นหลังเรียกว่า "ชวลิต เจียงกุน "ซึ่งหมายถึงยอดขุนพลที่นับถือ ผลการหารือทางพล.อ.มงคลได้กล่าวทำนองหากจีนช่วยจะ เป็นบุญคุณใหญ่หลวง ในที่สุดวันรุ่งขึ้น คณะทูตไทยจึงได้เข้าเจรจากับธนาคารกลางจีน โดยสรุปว่าพร้อมให้การ ช่วยเหลือแต่จะรายงานผู้นำก่อนและจะแจ้งให้ทราบวันรุ่งขึ้นแต่เหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นระหว่างก่อน กลับ เนื่องจากหนึ่งในคณะทูตได้ขอเวลานอกเพื่อไปคุยกับธนาคารกลางของจีน จนวันรุ่งขึ้นก่อน เดินทางกลับ ธนาคารกลางของจีนได้แจ้งว่าทางการจีนตกลงให้ความช่วยเหลือจำนวน 1,000 ล้านเหรียญสหรัฐ ตามที่ฝ่ายไทยร้องขอ พล.อ.มงคล ได้ฟังแล้วก็ตกใจแต่แก้ไขอะไรไม่ทันเพราะ กำลังจะกลับ และเมื่อมาทราบภายหลังว่าคณะทูตคนหนึ่งไปแจ้งข้อมูลเรื่องเงินทุนสำรองให้ฝ่าย จีนทราบว่าไม่จำเป็นต้องให้กู้เงินถึง 20,000 ล้านเหรียญ ถึงกับกล่าวว่าไอ้คนที่ทำลายประเทศ เช่นนี้ หากเป็นสมัยโบราณก็ต้องถูกยิงเป้า และในที่สุดไทยก็ต้องเข้าโครงการไอเอ็มเอฟ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 49 21:25:52 จากคุณ : Mars - [ วันเนา (14) 21:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อยากบอกว่าเห็นด้วยกับ ความคิดเห็นที่ 10 ของ จขกท ครับ การอธิบายความดีๆหลายครั้งมักเปิดประเด็นด้วยคำเสียดสี หรือมีความเห็นอื่นในฝ่ายเดียวกันที่ เอาแต่ด่าเอามันส์ สิ่งเหล่านี้เป็นได้ไปปิดใจของคนอ่านหลายคนลง น่าเสียดายครับที่ข้อมูลดีๆต้องด้อยคุณค่าลง เพราะคำเสียดสีเพียงไม่กี่คำ แต่จะว่าไปฝ่ายต่อต้านก็ใช่ย่อย หลายคนเข้ามาตั้งคำถาม โดยที่มีคำตอบในใจอยู่แล้ว หาได้ต้องการ คำตอบ ข้อมูลเพิ่มเติมไม่ เพียงแค่ใช้บอร์ดเป็นที่ระบายเท่านั้น จากคุณ : มือใหม่DSM - [ วันเนา (14) 21:23:39 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอบ คคห. 23 อีกคนที่คุณตกไป คือ ปิ่น จักกะพาก ครับ การปกป้องค่าเงินบาท เป็นการตัดสินใจของ ธนาคารแห่งประเทศไทย รัฐมนตรีคลัง หรือ นายกรัฐมนตรีไปก้าวก่ายไม่ได้ เพราะฉนั้น เรื่องนี้อย่าไปโทษ จิ๋ว ครับ เพราะธนาคารแห่งประเทศไทย ต้องไม่อิงกับการเมือง ก่อนหม่อมอุ๋ย หม่อมเต่า ก็นั่งบริหารขัดแย้งกับ นายกทักษิณ มาตลอด นายกก็เปลี่ยนตัวไม่ได้ จน หม่อมเต่ารำคาญ ยอมลาออกไปเอง เนื่องจาก ความเห็นไม่ตรงกันมากๆ ก็ทำงานด้วยกันไม่ได้ คุณ จูล่งJ_j ยอมรับไหมครับว่า โกลด์แมนแซค ที่ปรึกษา ของรัฐบาลเอง มีหุ้นในบริษัทที่ร่วมประมูล และชนะการประมูล ทำไมไม่แยกขาย แต่รวมกองขาย ครับ แยกกองเล็กๆก็ได้ อัตราการทำกำไร กี่เท่าครับที่เขาไปไล่เอากับลูกหนี้ ถ้ากองเล็กๆ หรือแบ่งขาย คนไทยมีเงินเข้าประมูลแน่ครับ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 49 21:37:46 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 49 21:31:11 จากคุณ : คนชอบเขียน - [ วันเนา (14) 21:30:12 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ คนชอบเขียน ผมบอกแล้วไงครับ ว่ารัฐบาล ทรท ก็ได้เข้าไปสอบสวนแล้ว ทำไมไม่เอาผิดครับ มันมี บริษัทไหนร่วมมือกับต่างชาติจริงก็เอาผิดเลยครับ อย่ากลัวว่ามันจะผัวพัน ไปถึงรัฐบาลเก่า ผมยกข้อมูลคุณ mars มาส่วนหนึ่ง ตัวเลขเงินสำรองสุทธิที่ลดลงไม่ได้เป็นตัวเลขสุดท้ายที่พิสูจน์ได้ว่ามีเงินไหลออกผิดปกติเท่าไรหรือไม่? (เพราะเงินสำรองสุทธิที่ลดลงก็เพียงแค่บอกว่าส่วนต่างที่เงินไหลออกมากกว่าเงินไหลเข้านั้นเป็นจำนวนเงินเท่าไร) โดยเฉพาะช่วงสุดท้ายที่ธนาคารแห่งประเทศไทยตัดสินใจแล้วว่า จะลอยค่าเงินบาท ซึ่งธนาคารแห่งประเทศไทยก็น่าจะสืบค้นหาต่อกันไปว่า ใครซื้อเงินเหรียญสหรัฐ กันมากๆ ในช่วงเวลานั้นบ้าง? บางทีอาจจะทำให้ต่อภาพทั้งหมดชัดเจนได้มากขึ้นว่า เกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา ^ ^ นี่ล่ะครับ ประเทศเราถึงฉิหายกัน เพราะไม่ร่วมมือกันจับทุจริตจริงๆจังๆ ไม่งั้นอาจจะได้ตัวไอ้โม่ง ที่คาบข่าวลอยตัวค่าเงินบาท ไปบอกนักธุรกิจ เราอาจจะได้รู้กันไงครับ จากคุณ : จูล่ง_j - [ วันเนา (14) 21:35:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 การสอบสวนถ้าทำไปก็เอาผิดอะไรไม่ได่ครับ เพราะการซื้อเงินผ่าน ธปท. ต้องมีหลักฐานการนำไปใช้ ซึ่งถ้าเป็นการชำระหนี้ แม้ทำให้บัญชีทุนสำรองลด ก็เป็นการทำตามกฏหมายปกติและการชำระหนี้ก่อน ก็ได้ประโยชน์ ทั้งตัวบริษัทเอกชน และ ธปท. เพราะบัญชีหนี้เอกชนก็ลดลงด้วยถ้าดูจาก บัญชีดุลชำระเงิน คนทำธุรกิจ ที่มองตลาดการเงิน คงมองแล้วว่าไทยต้านไม่อยู่แน่ ใครทีหาโยกหนี้สกุลเหรียญมาเป็นบาทได้ ก็คงทำกันหมด แต่ข่าวที่มีในช่วงนั้นในพวกค้าเงิน คือ โพยก๊วน หิ้วเงินบาทใส่กระเป๋า ออกไปให้พวก กองทุนค้าเงิน โจมตีเงินบาทได้ ซึ่งจับมือใครดมไม่ได้ครับ จากคุณ : คนชอบเขียน - [ วันเนา (14) 21:53:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ไปๆมาๆ สอบสวนแล้ว รู้สึกจะไปลง ธปท. หมดเลยครับ หานักการเมืองมารับผิดชอบได้บ้างไหม เวลาตรวจสอบเนี่ย ผมหยิบข้อความ "ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสถานการณ์วิกฤติทางเศรษฐกิจ" มาส่วนนึง 1.ข้อบกพร่องของโครงสร้างระบบการบริหารการเงินอันนำไปสู่วิกฤตการณ์และความไม่มีประสิทธิภาพในการตัดสินใจเชิงนโยบาย วิกฤตการณ์เศรษฐกิจไทยครั้งนี้ มีจุดเริ่มต้นมาจากการก่อหนี้ของภาคเอกชน แต่การดำเนินนโยบายการเงินของรัฐ ก็มีส่วนทำให้ปัญหาการก่อหนี้บานปลายอย่างแทบไม่มีขีดจำกัด ขั้นตอนของความเพลี่ยงพล้ำในการดำเนินนโยบายการเงิน ลำดับได้ดังนี้ 1. ธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) อาจเลือกที่จะไม่ให้เปิดตลาดทุนเสรี ตั้งแต่พ.ศ. 2533 แต่ธปท.ก็เลือกที่จะให้เปิด การตัดสินใจให้เปิดครั้งนั้น นับว่าเป็นผลพวงของแนวนโยบายที่เป็นมาโดยต่อเนื่องเป็นระยะยาวนาน และสะท้อนความต้องการของฝ่ายการเมืองในขณะนั้นอย่างเต็มที่ เมื่อนายวิจิตรเข้ามารับตำแหน่งเป็นผู้ว่าการ ก็สานต่อนโยบายนั้นอย่างขะมักเขม้นถึงขั้นเปิดวิเทศธนกิจ ซึ่งก็ได้รับความเห็นชอบจากทุกฝ่าย 2.เมื่อธปท.เลือกที่จะเปิดตลาดเงินทุนให้เสรีแล้ว ธปท.ก็ควรเลือกที่จะให้อัตราแลกเปลี่ยนยืดหยุ่นมากกว่านี้ แต่ธปท.ก็เลือกที่จะรักษาช่วง (band) อัตราแลกเปลี่ยนที่แคบมากไว้ จะมาเริ่มพิจารณาก็ในเดือนเมษายน 2539 ซึ่งสายไปเสียแล้ว เพราะหลังจากนั้นอีกไม่กี่เดือน ปัญหาเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นก็รุนแรง จนทำให้ธปท. กลัวที่จะดำเนินการใดๆ อีกต่อไป เพราะเกรงว่าจะส่งสัญญาณผิดให้กับตลาด 3.เมื่อธปท.เลือกที่จะรักษาอัตราแลกเปลี่ยนที่แคบไว้เช่นนั้น ก็หมายความว่า แนวนโยบายทางด้านอุปสงค์รวม จะต้องมีความระมัดระวัง (CONSERVATIVE) เป็นพิเศษ โดยเฉพาะในระยะตั้งแต่ พ.ศ. 2537 เป็นต้นมา นโยบายการคลังเป็นเรื่องของรัฐบาลและรัฐสภาก็จริงอยู่ แต่ธปท. ก็มิได้ผลักดันอย่างจริงจังในรัฐบาลมีนโยบายเกินดุล ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นในช่วงนั้น ส่วนนโยบายการเงินที่ดึงปริมาณเงินในประเทศก็ไร้ผล เพราะถูกลบล้างด้วยเงินกู้จากต่างประเทศที่ไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง 4. เมื่อธปท.ไม่สามารถใช้นโยบายการคลัง หรือการเงินได้ ก็ควรจะใช้มาตรการไม่ให้เงินกู้ไหลเข้าประเทศอย่างมากมายเสียตั้งแต่ต้น แต่มาตรการที่ประกาศเป็นมาตรการที่อ่อน และนำมาใช้เมื่อสายไปแล้ว คือหลังจากที่ไทยมีหนี้สินระยะสั้นในระดับสูงมากเกินไปเสียแล้ว http://www.tu.ac.th/activity/ecodiast/po00.htm จากคุณ : จูล่ง_j - [ วันเนา (14) 21:59:24 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มีอีกเรื่องที่เป็นวงใน คือกลุ่มผู้ส่งออกก็ เก็งค่าเงินบาทไว้ ว่าต้องลดแน่ จึงมีการชลอ ไม่นำเงินเหรียญ ไปแลกกลับเป็นบาททันที ผมจำไม่ได้ว่า ธปท. กำหนดให้ต้องแลกกลับในกี่วัน เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ บัญชีทุนสำรองลดลง หลังจากลดค่าเงินบาท ผู้ส่งออกแห่กัน ไปแลกเป็นเงินบาท กำไรกันถ้วนหน้า จากคุณ : คนชอบเขียน - [ วันเนา (14) 22:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ข้อมูลแย้ง คุณ Mars ที่นี่ http://www.serithaiwebboard.org/forum/viewtopic.php?t=614 จากคุณ : 512KB - [ 18 เม.ย. 49 22:40:02 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ผมว่า เดิมทีการใช้บอร์ด ที่นี้ ล้วนอ้างอิงที่มา ทำให้ กระทู้ไม่วิ่งเร็วนัก ทุกข้อความมีคนมาตอบหาข้อมูลมาแย้งมาสนบสนุนกัน อุตลุต แต่ วันี้ไม่ใช่แบบเดิมแล้ว ยิง่กว่าส่อเสียดมันกลายเป็นเครื่องมือ สร้างความชอบธรรม ของ กลุ่มคน ที่ไม่เยงซ้ายมากก็ขวามาก โดยไม่เอาข้อมูลใดมาแลดเปลี่ยนกันเลย จากคุณ : 512KB - [ 18 เม.ย. 49 22:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 39 นานๆจะมีกระทู้ที่ถกกันด้วยข้อมูลเน้นๆแบบนี้ซะที จากคุณ : IntoDreams - [ 19 เม.ย. 49 01:48:57 ]