ว่าจะไม่ตั้งกระทู้นี้แล้ว แต่มีคนตั้งกระทู้เนื้อหาเกี่ยวพันหลายกระทู้ในสองสามวันนี้ เอาซะหน่อย..
ภารกิจของนักวิชาการ(ขอจำกัดอยู่เพียงนักวิชาการภายในสถาบันการศึกษา เพราะนักวิชาการนอกสถาบันการศึกษาก็มีเช่นกัน)
อาจแบ่งอย่างหยาบๆได้สองส่วน คือ ภารกิจที่มีในสถาบัน กับ ภารกิจที่มีต่อสังคม
1.ภารกิจที่มีภายในสถาบันการศึกษา ที่สำคัญมีอยู่ 3 ประการ คือ
1.1สอนหนังสือ
1.2เขียนตำรา
1.3ทำวิจัย
ทั้งนี้อาจตามสาขาวิชาที่ตนเชี่ยวชาญเพียงลำพังหรือร่วมกับนักวิชาการสาขาอื่นๆ
2.ภารกิจที่มีต่อสังคม
2.1ภารกิจในการแสดงความคิดเห็น วิพากษ์ปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นในสังคม อธิบายความเป็นไป แนวโน้ม แนวทางที่ควรจะเป็น หรือเตือนสติผู้คนในสังคม
2.2ภารกิจในการหาทางออกให้แก่สังคมหรือบ้านเมืองเมื่อประสบปัญหา เสนอแนวทางหรือชี้ช่องในการแก้ไข เพื่อปลดปล่อยพันธนาการให้แก่สังคม
อาจทำได้ด้วยการเขียนบทความ ให้สัมภาษณ์ เสนองานวิจัย เป็นต้น
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มีข้อควรระวัง กล่าวคือ ต้องไม่เป็นไปในแนวทางโน้มเอียงหรือเจตนาเพื่อผลประโยชน์ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นการเฉพาะ
ประการสำคัญ ต้องระมัดระวัง มิให้การแสดงความคิดเห็นของตนเข้าข่ายเป็นการเคลื่อนไหวทางการเมืองเสียเอง
หากประสงค์ที่จะแสดงออกถึงการฝักฝ่าย ต้องถอดหมวกความเป็นนักวิชาการออก
ความต้องการเคลื่อนไหวทางการเมือง ต้องกระทำในนามบุคคล นายดำ นายแดง นายขาว นายเหลือง เป็นต้น
อย่างไรก็ตาม บางกรณีแยกได้ยากไม่น้อยที่จะมองว่าเป็นการวิพากษ์ปรากฎการณ์ทางสังคมที่พึงกระทำหรือเป็นการเคลื่อนไหวทางการเมือง เช่น กรณีของคุณธีรยุทธ แม้หลายฝ่ายจะไม่ถูกอกถูกใจนัก หรืออาจมองว่าน่าสงสัยในการนำเสนองานทางวิชาการ แต่ส่วนตัวผมเองมองว่า ยังอยู่ในข่ายที่นักวิชาการพึงกระทำอยู่
แต่บางกรณีมิพึงต้องขบคิด อย่างการเดินขึ้นเวทีม็อบหรือการล่ารายชื่อหรือการยุยงลูกศิษย์ลูกหา ตลอดจนนำพาลูกศิษย์ลูกหาเข้าหากลุ่มม็อบ นี้เป็นการเคลื่อนไหวทางการเมืองโดยแท้ มิพึงที่บุคคลจะปฏิบัติในฐานะนักวิชาการหรือครูบาอาจารย์
นักวิชาการจึงเป็นบุคคลอีกสาชาอาชีพหนึ่งที่พึงต้องระมัดระวังตัว ควบคุมตนเองให้ได้ ไม่นำพาตนเองไปสู่การเคลื่อนไหวทางการเมืองเสียเอง
จากคุณ :
สินธร
- [
วันเถลิงศก (15) 22:12:32
]