ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าที่ผมกำลังจะเขียนต่อไปนี้เป็นความคิดของผมเองจากการรับรู้ข่าวสารต่างๆ รอบข้างและกลั่นกรองมาจากหัวสมองน้อยน้อยของผมเอง และที่มาเขียนวันนี้ ก็ไม่ได้คิดจะมาเอาชนะคะคานใคร แค่อยากเขียนระบายความในใจของตัวเองออกมาบ้างก็เท่านั้นเอง
เหรียญมีสองด้านเสมอ เมื่อมันตกลงบนพื้นยังไงมันก็ต้องออกหัวหรือออกก้อย ถึงแม้ว่าผมไม่ค่อยชอบทั้งหัวและก้อย ผมก็ต้องเลือกเอาสักข้าง ผมบอกตัวเองว่าการเมืองบังคับให้เราต้องเลือกข้าง เพราะถึงแม้ผมไม่ไปเลือก หรือไปกา no vote ยังไงมันก็ต้องมีนายกอยู่ดี เมื่อผลการเลือกตั้งมันออกมาว่าอย่างไรเราก็ต้องอยู่กับมัน (เหมือนทำงานบริษัท เสียงส่วนใหญ่ว่ายังไง ผมก็ต้องว่างั้น) คนไทยเรียกร้องกันมายาวนานกว่าจะได้ข้อสรุปว่า นายกต้องมาจากการเลือกตั้ง และแน่นอนว่าหัวหน้าพรรคที่ได้คะแนนสูงสุดก็สมควรจะได้เป็นนายก
ผมได้ยินคำว่า TQM มานานแล้ว เห็นได้ว่าบริษัทที่ประสบความสำเร็จในการบริหารมากมายที่นำ TQM เข้ามาใช้ เช่นการที่ผู้บริหารสูงสุดของบริษัทจะเดินทางไปเยี่ยมชมตามหน่วยงานต่างๆ เป็นประจำ โดยไม่ต้องรอรายงานตามขั้นตอนสายงานที่ยาวเหยียดแต่เพียงอย่างเดียว (สังเกตุได้ว่าคุณปุระชัยก็เคยนำมาใช้ ในการไปหน่วยงานต่างๆ เป้นประจำ แทนที่จะนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน อย่างที่ผู้บริหารยุคเก่าๆ ทำกัน)
การพูดคุยกับพนักงานถึงเป้าหมายและนโยบายของบริษัททุกอาทิตย์ ทุกเดือนเป็นประจำ รับรู้เป้าหมาย และขับเคลื่อนไปพร้อมกัน ทั้งหน่วยงานใหญ่และหน่วยงานเล็ก ผมเห็นว่าคุณทักษิณนำมาใช้อย่างเห็นเป็นรูปธรรมโดยการพูดคุยกับประชาชนเป็นประจำทุกวันเสาร์ ... ก็โดนค่อนแคะว่ามาเห่าอยู่คนเดียว ... ใช้สื่อของรัฐเพื่อเอื้อประโยชน์ต่อตนเอง ทั้งทั้งที่มันเป็นการบริหารงานพื้นๆ แบบ TQM เท่านั้นเอง บริหารงานรัฐแล้วไม่ใช้สื่อของรัฐในการติดต่อสื่อสารกับประชาชน แล้วจะไปใช้แมวที่ไหน
Organization ของบริษัทใหญ่ๆ ที่ซับซ้อนทั้งทางด้านกว้าง และด้านลึก ถ้าใช้การสื่อสารตามสายงานอย่างเดียว ทั้งบนลงล่างและล่างขึ้นบน จะยืดยาด เชื่องช้าขนาดไหน ผมสังเกตุว่าหลายบริษัท หลายรัฐบาลก็ยังใช้การบริหารงานแบบเดิมๆ คือการสื่อสารตาม Organization Chart แต่เพียงอย่างเดียว มานานแค่ไหนแล้ว พอคุณทักษิณเอา TQM เข้ามาใช้ในส่วนนี้ก็หาว่าบริหารงานแบบเก่งคนดียว ... งงจริงๆ
การสนับสนุนให้หน่วยงานต่างๆ นำเสนอความคิดและผลงานที่จะพัฒนาบริษัทให้มีประสิทธิภาพมากขึ้นที่เรียกว่าการบริหารงานแบบมีส่วนร่วม คุณทักษิณก็นำมาใช้สำเร็จอย่างเป็นรูปธรรม ไม่ว่าจะเป็นกองทุนหมู่บ้าน ... 1 ตำบล 1 ผลิตภ้ณฑ์ // การสนับสนุนในหลายๆ ด้านรวมทั้งเงินทุนให้หน่วยเล็กอย่างประชาชนที่ไม่มีโอกาสเข้าถึงแหล่งทุน ได้มีโอกาสสร้างงาน สร้างเงินมากขึ้น สุดท้ายก็คือขับเคลื่อนหน่วยใหญ่ก็คือประเทศให้พ้ฒนามากขึ้น กลับถูกกล่าวหาว่าเอาเงินภาษี ไปใช้หาเสียงกับรากหญ้า ทั้งๆ ที่ผมเห็นว่าถูกทางแล้ว
TQM ยังกล่าวว่า หลายสิ่งหลายอย่างที่นำมาใช้พร้อมๆ กันเหล่านี้ ผู้บริหารระดับสูงต้องติดตามและประเมินผลอย่างใกล้ชิดเป็นประจำ คุณทักษิณก็นำข้อนี้มาใช้ได้อย่างน่าชมเชย
มาถึงบรรทัดนี้หลายคนบอกว่าประไทศไทย ไม่ใช่บริษัทของตระกูลชินวัตร ผมมองว่าเป็นการกล่าวหาแบบกำปั้นทุบดิน เหตุผลต่างๆ ที่ผมชอบคุณทักษิณ ก็คงคล้ายกับหลายคนที่ได้ยินกันมามากแล้ว ผมคงไม่ต้องเอามาเล่าใหม่
ด้วยเงื่อนไขที่ว่าพรรคที่ได้คะแนนเสียงสูงสุด มีสิทธิจัดตั้งรัฐบาล ผมว่ายุติธรรมดีแล้ว ณ วันนี้ผมยังไม่เห็นว่าใครจะเหมาะสมเป็นนายกเท่าคุณทักษิณ ชินวัตร ... แล้วใยเล่าวันนี้มีคนมาตะโกนปาวๆ ว่าไม่ให้เขาเป็นนายก (ทั้งๆ ที่ได้คะแนนจากประชาชนส่วนใหญ่ มากอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน) ในสายตาผมเหตุผลที่ยกมากล่าวอ้าง ต่างๆ นา หลายร้อยพันประการ ก็ด้วยเหตุผลเดียวคือกำจัดคุณทักษิณให้พ้นทางเท่านั้น เพราะคิดว่าถ้าคุณทักษิณยังอยู่ ตัวเองสู้ไม่ได้ก็เท่านั้นเอง
คนไทยเลือกหัวหน้าพรรคทุกพรรคมาเป็นนายกหมดแล้ว ผมว่าไม่ว่าช้า หรือเร็วคุณอภิสิทธิ์ก็ต้องได้เป็นนายกอยู่ดี ผมว่าที่น่าเกลียดคือการเล่นกันนอกสภา ยกเหตุผลสารพัดสารเพ ทั้งนี้เพื่อจุดประสงค์เดียวคือกำจัดคุณทักษิณให้พ้นทางก็เท่านั้น // และสุดท้ายที่น่าเกลียดที่สุดคือไม่ลงสมัครเพื่อรับการคัดเลือกจากประชาชน (เพราะรู้ว่าลงไปก็ไม่ได้กลับมาเป็นรัฐบาลอยู่ดี แต่ยกคำพูดที่ตนเองคิดว่าสวยหรูว่าไม่อยากสนับสนุนระบอบทักษิณ) ทั้งทั้งที่สโลแกนของพรรคที่ผมได้ยินมาตั้งแต่เด็ก จนอายุปูนนี้แล้วคือ "ยึดมั่นในระบบรัฐสภา" ซึ่งผมชอบสโลแกนนี้เสมอมา และลึกๆ แล้วถึงวันนี้ผมก็ยังชอบอยู่ ตามประสารักครั้งแรก และผมก็พร้อมที่จะเลือกพรรคนี้อีกครั้ง ถ้าผมเห็นว่านโยบายและแนวคิดมีทางเป็นไปได้อย่างเป็นรูปธรรม
จากคุณ :
Tripple Jack 
- [
7 พ.ค. 49 22:49:08
]
ทำไมผมถึงเลือกคุณทักษิณ ทั้งๆที่ลึกๆ แล้วชอบประชาธิปัตย์
