ความคิดเห็นที่ 4
แต่ผมว่าเขาเป็นแบบนี้นะ
ส่วนหนึ่งของจริยธรรม ?
1. การพูดเท็จ คือ เจตนาพูดให้ผู้ฟังเข้าใจผิดไปจากความเป็นจริง ซึ่งรวมถึงการทำเท็จให้คนอื่นหลงเชื่อ จากการพูดเท็จต่าง ๆ เหล่านี้ หมายถึง พูดคำเท็จเพราะเหตุแห่งตน กลัวภัยจะมาถึงตน จึงโกหก พูดคำเท็จเพราะเหตุแห่งคนอื่น รักเขา อยากให้เขาได้ประโยชน์ จึงโกหกหรือเพราะเกลียดเขา อยากให้เขาเสียประโยชน์ จึงโกหก พูดเท็จ เพราะเห็นแก่อามิสสินบน เช่นอยากได้ทรัพย์สิน เงินทองสิ่งของจึงโกหก
2. การพูดส่อเสียด คือ เก็บความข้างนี้ไปบอกข้างโน้น เก็บความข้างโน้นมาบอกข้างนี้ ด้วยเจตนาจะยุแหย่ให้เขาแตกกัน หรือให้เขารักตน
3. การพูดคำหยาบ คือ พูดคำซึ่งทำให้คนฟังเกิดความระคายใจ และส่อว่าผู้พูดเองเป็นคนมีสกุลต่ำ ได้แก่ คำด่า(พูดเผ็ดร้อน แทงหัวใจ พูดกดผู้อื่นให้ต่ำ), คำประชด(พูดยกจนลอย), คำกระทบ(พูดเปรียบเปรยให้เจ็บใจเมื่อได้ยิน), คำแดกดัน(พูดกระแทกกระทั้น), คำสบถ(พูดแช่งชักหักกระดูก), คำหยาบโลน(พูดคำที่สังคมรังเกียจ), คำอาฆาต(พูดให้หวาดกลัวว่าจะถูกทำร้าย)
4. การพูดเพ้อเจ้อ คือ พูดเหลวไหล พูดพล่อย ๆ สักแต่ว่ามีปากอยากพูดไปหาสาระมิได้ พูดแต่ถ้อยคำที่ควรฟ้ง มีหลักฐาน มีที่อ้างอิง ถูกกาลเวลา มีประโยชน์ เจตนารมณ์ของศาสนาในเรื่องนี้ ต้องการให้ทุกคนมีความรับผิดชอบต่อถ้อยคำของตน
จากคุณ :
เก็บตก (BATMAN BEGIN) 
- [
9 พ.ค. 49 11:56:11
]
|
|
|
