PANTIP.COM : P4372677 คุณคิดอย่างไรกับลาว []

ความคิดเห็นที่ 6

แล้วแต่ประสบการณ์ส่วนตัวที่ไปเจอกับคนลาวแต่ละคน แต่ตามประสบการณ์ส่วนตัว คนลาวมีอะไรลึกๆ ในใจกับคนไทยมาโดยตลอด เขาระแวงเสมอว่าเราดูถูกเขา เหมือนเป็นปมในใจ คนลาวจริงๆ แล้วไม่ชอบคนไทย และเขาเกลียดมากถ้าเราจะไปเรียกเขาว่า "บ้านพี่เมืองน้อง" เขาไม่เคยยอมรับว่าเขาเป็นน้อง เขาถือว่าเขาก็มีดีของเขา คนไทยต่างหากที่ชอบรังแกเขา ตั้งแต่พระแก้วมรกตซึ่งปัจจุบันนี้ลาวยังให้วัดนั้นคงฐานที่พระแก้วมรกตเคยประดิษฐสถานอยู่ ให้ว่างเปล่าอย่างนั้น

การเมืองในลาวมีต่างชาติทั้งเวียตนาม จีน และไทย ต่างกำลังเข้าไปแย่งส่วนแบ่งทรัพยากรณ์ในประเทศ ปัจจุบันนี้ระดับสูงในพรรคคอมมิวนิสต์ลาว ส่วนใหญ่เป็น "เด็ก" ของเวียตนาม ใครก็ตามที่ต้องการขึ้นระดับสูงในพรรคคอมมิวนิสต์ลาว มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องไม่แสดงบทบาทสนิทสนมกับประเทศไทยมากนัก มิฉะนั้นจะถูกครหาในทางลับจนดับอนาคตทางการเมืองตัวเองได้

เรื่องความสนิทสนมกับต่างชาตินี้มีผลไปถึงบุคคลเชื้อชาติจึนในลาวด้วย หลายคนไม่ถูกสนับสนุนอยู่ในตำแหน่งระดับสูงในพรรค ก็ด้วยเหตุมีเชื้อชาติจึน คนลาวยังกังวลว่าจีนจะใช้บุคคลเหล่านั้นเข้ามามีอิทธิพลหรือครอบงำประเทศ ปัจจุบันนี้มีนาย....(จำชื่อไม่ได้) เป็นคนเชื้อชาติจีนอยู่คนหนึ่งที่ได้รับโปรโมตให้เป็นรอง...(จำชื่อตำแหน่งไม่ได้แล้ว) ซึ่งถือว่าเป็นผู้บริหารพรรคในระดับสูง แต่นายคนนี้ต้องพิสูจน์ตัวอย่างมากกว่าจะก้าวมาถึงระดับนี้ แต่ภริยานายคนนี้กลับมีความสัมพันธ์พิเศษกับฝ่ายไทย ถึงขั้นสามารถขอบริจาคเครื่องมือทำฟันจากองค์สมเด็จพระเทพฯ ได้เลยทีเดียว ซึ่งทางไทยได้ส่งมอบเครื่องมือไปเรียบร้อยแล้วเร็วๆ นี้ แต่ภริยานายคนนั้นก็ดำเนินการไปด้วยความลำบากเพราะระหว่างทำเรื่องรอรับบริจาค สามีก็กำลังถูกโปรโมต จนเธอต้องใช้แทคติคชลอการรับบริจาคไว้ช่วงสั้นๆ เพื่อไม่ให้มีการครหาว่าฝักไฝ่กับฝ่ายไทยเกินไป

รัฐบาลลาวกังวลเกี่ยวกับวัฒนธรรมของคนในประเทศมาก ไม่ค่อยอยากให้วัฒนธรรมไทยผ่านรายการโทรทัศน์เข้าถึงประชาชนเขาเท่าไหร่ พอๆ กับประเทศพม่าที่ไม่อนุญาตให้หนังหรือละครไทยเข้าไปฉายได้ แต่ไม่ห้ามสำหรับของจีน แต่ที่ลาวแผ่นหนังไทยก็มีขายอยู่ แม้ในตลาดจีนก็ยังมีหนังแผ่นของไทยขายเกลื่อน

คนลาวนิสัยทั่วไป รักสบายออกจะขี้เกียจ เพราะประเทศไม่มีการแข่งขันไม่ว่าในเชิงธุรกิจหรือการใช้ชีวิต การที่ถูกปกครองระบอบคอมมิวนิสต์มานานทำให้คนลาวไม่ค่อยมีความทะเยอทะยาน ช่องว่างระหว่างคนรวยคนจนมีมาก ประชากรมีรายได้ต่ำ ผู้มีวิชาชีพอย่างหมอมีรายได้เดือนละประมาณ 3-4 พันบาทต่อเดือน แต่ราคาสินค้าอุปโภคบริโภคสูงกว่าหนองคาย เนื่องจากสินค้าพวกน้ำตาล เกลือ น้ำมัน ที่สำคัญผงชูรส (คนลาวติดผงชูรสมาก เขาเรียกว่า "แป้งนวล" อาหารทุกชนิดต้องใส่ผงชูรส ขนาดว่าจะทำอาหารขายใช้น้ำตาลหนึ่งโลก็จะใส่ผงชูรสหนึ่งโล) คนลาวจะมาซื้อที่ฝั่งหนองคายหรืออุดร โลตัสบิ๊กเจียงหนองคาย เป็นแหล่งช๊อปของคนลาว คนลาวส่วนใหญ่ต้องทำอาชีพมากกว่าสองอาชีพขึ้นไป ไม่เช่นนั้นอยู่ไม่ได้ ร้านอาหารในลาวมีมากแต่ลูกค้าไม่ใช่คนลาว ส่วนใหญ่เป็นพวกต่างชาติซึ่งทำงานองค์การระหว่างประเทศในลาว คนลาวทั่วไปกลางวันจะกลับไปกินข้าวที่บ้าน เนื่องจากสภาพการจราจรในลาวถ้าไม่ใช่แหล่งธุรกิจแถวโรงแรมลาวพลาซ่า การจราจรในอุดรดูจะหนาแน่นกว่า

ความแตกต่างรายได้ของคนลาวเนื่องจากผู้บริหารพรรคคอมมิวนิสต์มีการคอรัปชั่นกันมาก ทำให้คนรวยในลาวมีกลุ่มเล็กๆ ซึ่งล้วนเป็นคนใกล้ชิดประธานพรรคหรือมิฉะนั้นก็ของประธานประเทศ ประเทศไม่มีทิศทางบริหารที่แน่นอน รัฐบาลจะใช้นโยบายประชานิยมหรือพวกเชื่อผู้นำชาติพ้นภัยเป็นหลักในการควบคุมคนในประเทศ

ความลำบากของคนลาวในการหาวัตถุประกอบกับการศึกษาไม่เน้นเรื่องคุณธรรมเท่าที่ควร ทำให้คนลาวมีความซื่อสัตย์น้อย ความรับผิดชอบต่ำ ชอบเอาเปรียบ ใครมีลูกจ้างคนลาวคงรู้ดี ถ้าทันจะรู้ว่าเขาจะทำงานเฉพาะต่อหน้าเท่านั้น และมักถือคติทำผิดซึ่งหน้ารับผิดครึ่งเดียว หรือถ้าใครเคยผ่านแดนที่บริเวรสะพานมิตรภาพจะเห็นว่าคนลาว (จริงๆ แล้วคนไทยบางคนด้วย) ชอบจะแซงคิวในการแสตมป์พาสปอร์ตเสมอ ทั้งๆ คนอื่นเขาก็เข้าคิวเป็นระเบียบกันดี แต่คนลาวมาก็คิวแตก

ประเทศต่างๆ เข้าไป "ซื้อ" คนลาวมาก เนื่องจากต้องการเข้าไปประกอบธุรกิจเพื่อเอาประโยชน์จากค่าแรงถูก ทรัพย์กรณ์มีมาก แม้เสี่ยงต่อความไม่แน่นอนของรัฐบาลก็ตาม โรงแรมที่ดีในเวียงจันทน์มีไม่กี่แห่งแต่ละแห่งทำรายได้สูงมาก ก็อาศัยพนักงานขององค์การระหว่างประเทศที่อยู่ในลาว แต่คนต่างชาติเป็นเจ้าของทั้งนั้น เช่น โรงแรมดอนจันทน์ของมาเลย์ พาร์วิวของสิงคโปร์ ลาวพลาซ่า(ไม่แน่ใจของประเทศไหน และกำลังเจ้ง ข่าวว่าเสาร์ก่อนไฟไหม้ ไม่รู้เผาเอาประกันเหมือนประเทศไทยหรือเปล่า) เป็นต้น ส่วนของไทยก็มีของนายสนธิแต่ไม่ได้อยู่ที่เวียงจันทน์แต่ไปอยู่ที่หลวงพระบาง

ธุรกิจของเราที่เข้าและจะเข้าไปในลาวมีมาก ข่าวว่ามีพยายามของเครือเซ็นทรัลร่วมกับคาร์ฟูที่จะไปเปิดเม็กก้ามาร์เก็ตในเวียงจันทน์ แต่ยังเกรงความไม่แน่นอนของนโยบาลรัฐบาลอยู่ ถ้าเปิดได้ โลตัสบิ๊กเจียงเดือดร้อนแน่
นอกจากนี้จะมีกลุ่มกระทิงแดง เนสกาแฟของเฮียเลี่ยว มีแผนลงทุน(หรือลงทุนไปแล้วก็ไม่รู้) ในลาวอยู่ด้วย (แต่ข่าวในแง่ร้ายของทักษิณก็มีว่าการลงทุนดังกล่าวเป็นของรัฐบาลไทย แต่กลุ่มดังกล่าวเข้าไปประมูลทำแบบไร้คู่แข่งแล้วยังอาศัยสิทธิภาษีบีโอไอด้วย ข่าวนี้ข่าวลือ ข้อเท็จจริงไม่ยืนยัน)

การที่หลายฝ่ายเข้าไป "ให้" คนลาวมาก ทำให้คนลาวเรียนรู้แต่กับการเป็นฝ่ายรับ จึงดูเหมือนคนลาวเป็นคนเอาแต่ได้เห็นแก่ตัว แต่ที่เรียนแต่การรับทำให้เขาหน้าเหมือนคนซื่อซึ่งเป็นผลดีกับจะรับ ถ้าไม่เข้าใจคงหัวเสียเหมือนกันถ้าต้องไปติดต่อด้วย

สุดท้ายนี้ลาวตามความคิดผมคือประเทศที่ยังต้องการความเชื่อเหลือจากนานาชาติเพื่อพัฒนาประเทศ คนลาวก็คือคนในประเทศหนึ่งที่อุปนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ด้วยพื้นฐานเท่าที่ความรู้ผมจะพอวิเคราะห์ได้

อยู่กันด้วยความเข้าใจ ดีกว่าอยู่ด้วยการเอาใจหรือผิดใจ

จากคุณ : สมมติ - [ 16 พ.ค. 49 19:19:49 ]