PANTIP.COM : P4385625 จัดการโจรใต้ต้องทำแบบไหน [การเมือง]

ความคิดเห็นที่ 36

ข้อความด้านล่างผมไม่ได้เสนอแนะให้เราไปทำ referendum หรืออะไรทั้งนั้น (โพสก่อนหน้านี้รู้สึกมีคนเข้าใจผิด ต้องขอโทษที่เขียนไม่ชัดเจน) ... แค่อยากให้เห็นภาพไปกว้างๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้เท่านั้น ... ความจริงอยากถามคนภาคใต้ใน 3 จังหวัดเสียมากกว่าว่าท่านต้องการใช้ชีวิตกันอย่างไร ... สงคราม หรือ สันติภาพ ... ถ้าต้องการสันติภาพก็ต้องช่วยกันดูแลเป็นหูเป็นตาให้ทางราชการมากกว่านี้ ... ไม่อยากเห็นภาพซาราเจโวเกิดขึ้นในบ้านเรา ... คนภายในแก้ปัญหากันเองได้ดีกว่าคนภายนอกครับ ...

VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV

ความจริงไม่ค่อยอยากพูดถึงปัญหาภาคใต้เท่าไร ... แต่เห็นคนไทยคิดกันไปคนละทิศละทาง ... เหมือนตาบอดคลำช้างกัน ... ก็เลยขอช่วยคลำอีกคน ... บางคนอาจพูดง่ายๆ ว่าการแก้ปัญหาความแตกต่างทั้งหลายในโลกมันแก้ได้โดยการ ลดความต่าง นั้นเอง ... พูดง่ายแต่ทำมันก็ไม่ง่ายอย่างนั้น ... ถ้าเป็นความต่างอย่าง คนรวยคนจน ... มันแก้ได้ด้วยการทำให้ คนจนมีรายได้มากขึ้น หรืออยู่ดีกินดีในสภาพแวดล้อมที่มีโครงสร้างพื้นฐานในการอำนวยสะดวกให้กับการดำรงชีวิต อย่างเช่น ระบบสาธารณูปโภค ระบบขนส่ง แหล่งของงาน ... ถ้าทำได้ ชนชั้นปกครองศักดินาหรือคนรวยกว่าก็จะอยู่ได้อย่างมั่นคงไม่มีคนบ่นอะไรมาก ...

แต่ถ้าเป็นความแตกต่างในด้านเชื้อชาติศาสนานั้นมันก็อีกเรื่อง ... มันมักเริ่มจากการยึดครองดินแดนกันมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ ... ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าการทวงคืนมันไม่ได้ง่าย เพราะไม่อย่างนั้นก็อ้างกันไม่จบสิ้น (คุณอ้างว่าเป็นของคุณตั้งแต่ห้าร้อยปีที่แล้ว ผมก็อาจอ้างว่ามันเป็นของผมตั้งแต่สองพันปีที่แล้ว อะไรทำนองนั้น) ... ดังนั้นความต่างอย่างนี้ แม้จะจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกทางด้านพื้นฐานการดำรงชีวิตให้แล้วเสียงเรียกร้องก็อาจลดลง แต่มักไม่มีวันจบสิ้น ... เพราะความต่างมันฝังรากลึกลงไปใน ภาษา ศาสนา วัฒนธรรมการดำรงชีวิต จนสร้างความลำคาญให้แก้กันในชีวิตประจำวันไปเรื่อยๆ ... อาจเริ่มจากเรื่องเล็กๆ เช่น เด็กทะเลาะเบาะแว้งกัน สุดท้ายก็ทำให้ผู้ใหญ่ที่เคยสามัคคีกันทะเลาะกันไปในที่สุด ...

ผมคงไม่มีทางแก้มาให้ แต่อยากให้ข้อสังเกตอะไรบ้างอย่าง ... ผมเห็นความต่างที่คนกลุ่มน้อยมีอำนาจอย่างในอิรักสมัย ซัดดัม ยังปกครอง ... การปกครองก็อาศัยความรุนแรงและการกดขี่ ประเทศก็สงบสันติดีในช่วงนั้น ... พอสหรัฐเข้าไปปลดปล่อยคนกลุ่มใหญ่ก็วุ่นไม่เลิก ... และเราคงเห็นการวางระเบิดไม่เว้นแต่ละวันไปอีกพักใหญ่ ... แต่แน่นอนคนกลุ่มใหญ่นั้นอยู่ได้อย่างมีคุณภาพชีวิตขึ้น และมีบทบาทในการปกครองประเทศ ...

ผมเห็นความต่างทางศาสนาที่มีคนสองกลุ่มใหญ่ที่อยู่ร่วมกันอย่างใน ซาราเจโว ... ซึ่งสุดท้ายก็จะสะสมความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ สะสมไว้ในใจ จนในที่สุดก็จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหมดความอดทน และคิดว่าทางแก้คงมีแนวทางเดียวคือ ไม่คุณก็ผมต้องหมดไป ... สงครามล้างเผ่าพันธุ์ ก็ตามมา ...

หันไปมองความต่างที่เกิดจากการยึดครองที่สุดท้าย ถ้าต้องการจบสงบก็ต้องปลดปล่อยอย่างใน อาเจะ และบางรัฐของสหภาพโซเวียตในอดีต ... บางแห่งถึงแยกออกไปก็ไม่มีวันจบสิ้นอย่างในตะวันออกกลาง (คงไม่ต้องพูดถึง เราได้ยินข่าวกันอยู่แล้ว) ... บางแห่งการแยกออกไปก็เป็นคำตอบสุดท้ายในลักษณะ มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเอามารวมไว้ ... จะเห็นว่าอังกฤษเองก็ไล่ปลดปล่อยประเทศในเครือจักรภพออกไป ... เมื่อเห็นว่ามันไม่จำเป็นอะไรที่ต้องไปครองเอาไว้ ซึ่งก็ทำให้การพัฒนาแผ่นดินแม่ทำได้ลำบาก และต้องไปเปลืองงบประมาณไปยุ่งไปพัฒนาที่อื่นอีก (ซึ่งมันก็เยอะเหลือเกินในสมัยหนึ่ง) ... จะเห็นว่าการตัดสินใจมันเป็นเรื่อง ผลประโยชน์ (เศรษฐศาสตร์ เศรษฐกิจ) และ ความมั่นคงของประเทศ ... ไม่ได้เป็นเรื่อง คิดเอามัน หรือแก้ไปตามอารมณ์ความรู้สึก ...

ผมหันมองไปอีกด้านคือ สังคมที่พัฒนา ... อดสงสัยไม่ได้ว่าปัญหาเขาเป็นอย่างไร ... อย่างที่เพิ่งมีเรื่องใหญ่โตให้เห็นอย่างใน แคนาดา ก็น่าสนใจ ... แม้ในแคนาดามีภาษาราชการสองภาษาคือ อังกฤษ และ ฝรั่งเศส ... โดยคนส่วนใหญ่ของประเทศใช้ภาษาอังกฤษ ... ในขณะที่ด้านตะวันออกตั้งแต่มอนทรีออล ขึ้นไปมีรากฐานเกี่ยวพันธ์กับฝรั่งเศสก็ใช้ ภาษาฝรั่งเศส เป็นหลัก ... จะเห็นว่าแม้มีความอยู่ดีกินดีแต่ความต่างด้านเชื้อชาติก็สร้างปัญหาอยู่ดี ... วันดีคืนดี (หรือ วันร้ายคืนร้าย ก็ไม่รู้นะ) ในปี 2538 คนเชื้อสายฝรั่งเศส (ตอนนั้น ฌอง เครเตียง กุมอำนาจอยู่ในรัฐบาลแคนาดา) คิดแยกควิเบคออกไปเป็นประเทศใหม่ด้วยการ ลงประชามติ (หลายคนคงยังจำข่าวได้ ซึ่งตอนนั้น ถ้าแยกได้จริง ก็ไม่รู้ควิเบคจะจบลงด้วยการขอไปรวมกับฝรั่งเศสหรือเปล่า) ...

ยังไม่ต้องไปมองถึงความขัดแย้งที่เกิดจากเรื่องใหญ่ๆ อย่าง ความลำเอียงในการปกครอง เช่น ถ้าคนเชื้อสายอังกฤษปกครองจะเน้นผลประโยชน์ของคนอังกฤษหรือเปล่า และถ้าคนฝรั่งเศสเป็นใหญ่ในรัฐบาลจะเน้นแต่ส่วนของฝรั่งเศสหรือเปล่า เถียงกันได้ทั้งชาติ ... ตอนนี้ขอมองง่ายๆ แค่ความต่างที่สร้างความลำคาญแก่กันและกันมากในชีวิตประจำวันก็น่าสนุกแล้วอย่างเรื่อง ภาษา ...

นอกจากควิเบคแล้วถ้าคนฝรั่งเศสไปที่ไหนในแคนาดาก็จะเจอแต่ภาษาอังกฤษ (แม้ราชการจะกำหนดให้ทั้งสองภาษาเป็นภาษาราชการก็ตาม) ... ในขณะที่คนพูดภาษาอังกฤษเองถ้าเข้าไปอยู่ในควิเบคก็เหงื่อตกเหมือนกัน ... มันดูเหมือนง่ายที่คิดว่าการใช้สองภาษาก็น่าจะแก้ปัญหาได้แล้ว ... แต่ความจริงคือมันสร้างความวุ่นวายและ Admin. Cost มหาศาลในระบบราชการอย่างไม่จำเป็น ... คนฝรั่งเศสที่อึดอัดในความเป็นคนกลุ่มน้อย แต่ขณะนั้นกลุ่มอำนาจรัฐอยู่ (นายกรัฐมนตรีแคนาดาตอนนั้นคือ ฌอง เครเตียงเตียง ซึ่งตอนหลังหักหลังคนฝรั่งเศสด้วยกันเองคือเปลี่ยนใจมาสนับสนุนการไม่แยกตัว) ก็เกิดความคิดจะแยก ควิเบค ออกไปเป็นอีกประเทศ ... ถ้าไม่ติดเรื่องผลประโยชน์ในเชิงของ economy of scale ในการรวมกันเป็นแคนาดาเอาไว้ ... และสหรัฐเองก็ฮึมๆ เชิงไม่อยากให้ควิเบคแยกตัวออกไป (เพราะกลัวจะไปขึ้นกับฝรั่งเศสและทำให้อเมริกามีปัญหาความมั่นคงได้ในระยะยาว คลินตันพูดลอยๆ ว่าขอคิดดูก่อนว่าอเมริกาจะร่วมมือค้าขายกับควิเบคอีกหรืเปล่าถ้าแยกตัวออกไป อะไรทำนองนั้น ก็ทำเอาควิเบคหนาวเหมือนกันเพราะเศรษฐกิจพึ่งพิงอเมริกาเป็นหลัก) ...

สุดท้ายการลง ประชามติ (เฉพาะภายใน ควิเบค) ก็จบลงด้วยการชนะกันไม่ถึงเปอร์เซ็นต์ ... สุดท้ายก็จะเห็นว่า เศรษฐกิจปากท้อง อยู่ดีที่เป็นปัจจัยชี้นำคนควิเบกให้รวมอยู่กับแคนาดาต่อไป ... และที่น่าสังเกตุคือ แม้จะชนะกันไม่ถึงเปอร์เซ็นต์คือ โหวตไม่แยกตัว 50.58% ชนะ โหวตให้แยกตัว 49.42% (ไม่ใช่ 10 ล้าน กับ 16 ล้านนะ) ... ต้องยอมรับว่าคนแคนาดา (คนฝรั่งเศส ซึ่งตอนนั้นแทบจะเรียกว่าคิดว่าตนต้องได้ใช้ธงชาติควิเบค และสุดท้ายก็คงเป็น ธงชาติฝรั่งเศส) ที่แพ้โหวต กลับยอมรับความพ่ายแพ้ด้วยน้ำตาอย่างสงบ ... ก็ไม่รู้ว่าเหตุการณ์นี้จะสอนท่านผู้เจริญในบ้านเราได้หรือเปล่า ... ความจริงเรื่องของเขาซีเรียสกว่าเราหลายเท่า ... เขาอยู่กันอย่างสงบได้อย่างไร ... ไม่ได้อ้าง ความชอบธรรมใดๆ ออกมาต่อต้านให้ประเทศต้องวุ่นวายอะไรทั้งสิ้น ... นี้ก็คงเป็นอีกตัวอย่างที่เขาเรียกว่า ใช้เสียงข้างมาก หยุดการเกลียดกันและสงครามการเมือง ... ผมคงไม่อยากสรุปอะไร นอกจากอยากให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องได้หาความรู้และคิดกันให้ลึกซึ้งในระยะยาวว่าเราต้องการทำอะไรกับปัญหาภาคใต้ ... ไม่ใช่คิดกันแค่รายวัน ... ไม่อยากให้เกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้นโดยไม่จำเป็นในอนาคตอันใกล้กับปัญหานี้ ...

(ปล. ความจริงอยากชี้ให้เห็น melting pot ในอเมริกา และความพยายามจะสร้างให้เกิด ความหลากหลายของเชื้อชาติในแคนาดาเพื่อลดปัญหาการมีคนกลุ่มใหญ่แค่สองกลุ่มแต่รู้สึกบทความชักจะยาวมากแล้วก็เอาแค่นี้พอ)

จากคุณ : ปักธงชัย - [ 21 พ.ค. 49 17:01:29 ]