PANTIP.COM : P4493344 เชียร์พันธ์ทิพย์ให้เปิดห้องใหม่..."สวนอ้อย"...เพื่อติติง,ชม,เชียร์,วิเคราะห์สื่อสารมวลชน!!! []

ความคิดเห็นที่ 7

เห็นด้วยกับคุณเจ้าของกระทู้ค่ะและคิิดว่าเป็นไอเดียนำเสนอที่น่าสนใจดี ... ประเทศจะพัฒนาไปได้ก็ด้วยคนในประเทศมีความคิดริเริ่มและผู้นำมีวิสัยทัศน์นี่ล่ะค่ะ และการจะพัฒนาประเทศขับเคลื่อนทั้งทางด้านเศรษฐกิจและสังคมให้ก้าวหน้าไปได้ไกลทัดเทียมกับนานาอารยะประเทศในยุคโลกาภิวัฒน์นั้น ทรัพยากรบุุคคลจึงเป็นสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญเป็นอันดับแรก เพราะฉะนั้นเรื่องคนจึงเป็นเรื่องที่สำคัญ ประเทศไทยวันนี้ปัญหาคือเรื่อง *ทุนทางมนุษย์ (human capital)* … หากทางพันทิพจะนำไปพิจารณาก็จะดีไม่น้อย

ปัจจุบันนี้โลกเีรามีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วหากเราเปลี่ยนแปลงไม่ทันกับการเปลี่ยนแปลงของโลก โอกาสที่จะล่มสลายก็มีสูงค่ะ เหมือนอย่างที่เมืองไทยเราเคยประสพกับวิกฤติเศรษฐกิจเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้วนั้นนั่นเป็นความชัดเจนในการที่ไม่เปลี่ยนแปลงให้เท่าทันกับสิ่งที่โลกเปลี่ยนแปลงไปและไม่เตรียมการและคาดหวังว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นและเมื่อถึงเวลาที่เหตุการณ์เกิดขึ้นก็ตั้งรับไม่ได้ จึงได้พังทลายซึ่งเป็นบทเรียนราคาแพงที่สุดสำหรับประเทศไทย อีกทั้งองค์กรในประเทศทั้งภาครัฐและภาคเอกชนก็ยังตระหนักไม่พอ และไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องปรับตัวไปพร้อมๆ กันกับระบบของประเทศ

การอ่านข่าวก็เช่นกันค่ะ ทุกวันนี้คนไทยเราส่วนใหญ่บริโภคข่าวสารแล้วปักใจเชื่อทันที …. เลยไม่ค่อยได้ตั้งคำถามกับเนื้อหาที่อ่านว่า เอ๊ะ! ทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้เพราะอะไร? และเอื้องฯคิดว่าสถานการณ์การเืมืองอันร้อนระอุุที่เกิดขึ้นอยู่ตอนนี้ …… ในส่วนตรงนี้ท่านนายกฯเคยสรุปไว้ได้ตรงประเด็นทีเดียวค่ะและเป็นคำกล่าวที่ไม่มีวันล้าสมัยที่ท่านเคยกล่าวไว้ว่า:

"จุดอ่อนของสังคมไทย คือ ระบบข้อมูลข่าว ระบบการวิเคราะห์ข้อมูลให้เป็นความรู้ยังอ่อนแอ เมื่อความรู้ไม่พอ ปัญญาก็ไม่ค่อยมี ฉะนั้น การเถียง การกระทำด้วยความรู้สึก อารมณ์ ความเป็นพวก มีเรื่องการเมือง ผลประโยชน์และพวกพ้องมาเกี่ยวข้อง เมื่อ 3 อย่างนี้มาพบกัน เมื่อเกิดประเด็นขึ้นการปรุงแต่งจึงมีนานาประการ เพราะเป็นสิ่งที่แยกแยะไม่ออก สังคมจึงควรเข้าใจและยึดหลักอย่างเดียวว่าอะไรคือประโยชน์ชาติ อะไรคือสิ่งที่เราควรรักษาไว้ ความเข้าใจในเรื่องที่เกิดขึ้นจะง่ายขึ้นมาก"

อีกตัวแปรหนึ่งที่น่าสนใจและมองข้ามไม่ได้เลยก็คือ บทความที่เขียนโดย "นักวิชาการ" หรือ "นักคอลัมนิสต์" ตามสื่อออนไลน์และหน้าหนังสือพิมพ์ต่างๆ ... ตรงนี้น่าสนใจมาก เพราะนี่คือ "การติดอาวุธให้กับผู้เสพข่าวสาร" แต่อาวุธที่ติดนั้นจะเป็น "อาวุธทางปัญญา" หรือเป็น "การโฆษณาชวนเชื่อ" เป็นสิ่งที่คนในสังคมต้องพึงระวังเพราะใกล้กันนิดเดียว

และที่เอื้องฯให้ความสนใจกับบทบาทของกลุ่มนักวิชาการ เพราะเอื้องฯมองว่า ในสังคมไทยของเรานั้นนักวิชาการ, อาจารย์ในมหาวิทยาลัย ถือได้ว่าเป็นบุคคลากรซึ่งมีต้นทุนทางสังคมสูงค่ะเพราะตำแหน่งทางสังคมในฐานะ อาจารย์และนักวิชาการอิสระ เมื่อถึงเวลาพูดหรือแสดงความคิดเห็นออกมาแต่ละครั้งย่อมสร้่างกระแสสังคมได้ง่ายโดยเฉพาะในหมู่นักศึกษา ปัญญาชน และยิ่งสังคมไทยเป็นสังคมที่มีลักษณะ โครงสร้างทางสังคมที่มีชนชั้น อีกทั้งลักษณะของสังคมเมืองหลวงมีความตื่นตัวทางการเมืองสูงแต่ก็มีการเปลี่ยนแปลงทางสังคมเร็วเพราะการได้รับข้อมูลข่าวสารที่รวดเร็วผ่านสื่อต่างๆ ยิ่งทำให้ประเด็นที่นักวิชาการเหล่านี้สร้าง อิทธิพลโน้มน้าวชักจูงประชาชนให้เกิดภาพลักษณ์ตามที่พวกเขาต้องการผ่านสื่อได้ง่ายขึ้นค่ะ .... เพราะวัตถุประสงค์สูงสุดของการนำเสนอไอเดียหรือแนวความคิดของนักวิชาการที่ต่อต้านสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า "ระบอบทักษิณ" ที่ทำให้บ้านเมืองวุ่นวายไม่จบอยู่ตอนนี้นั้นก็เป็นไปเพื่อความมีอิทธิพลเหนือทัศนคติ และพฤติกรรมของบุคคลอื่นโดยเจตนาให้มีผลต่อความรู้สึกนึกคิด อารมณ์ และการกระทำเพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองโดยเฉพาะ

และด้วย "หัวโขน" ที่สวมใส่เป็นนักวิชาการ หรือ ผู้ทรงคุณวุฒิ ที่นับหน้าถือตาในสังคมด้วยแล้วย่อมง่ายต่อการโน้มน้าวให้ผู้เสพข้อมูลทางวิชาการของตนเชื่อถือได้ไม่ยากนัก เนื่องจากในสายตาของคนทั่วไปเขามองว่า "นักวิชาการ" หรือ "ผู้ทรงคุณวุฒิ" เป็นผู้ที่มากไปด้วยประสบการณ์ ความรู้ และความชำนาญเกี่ยวกับในการให้ความรู้ทางด้านประเด็นการเมือง .. ฉะนั้นกลุ่มนักวิชาการนี้จึงมีบทบาทสำคัญมากในแง่การผลิต สื่อสาร และถ่ายทอดความรู้เกี่ยวกับบทความทางวิชาการสู่สาธารณะรวมทั้งการสร้างความตระหนักให้กับกลุ่มคนต่าง ๆ ในสังคมโดยผ่านการพูดคุย แสดงความคิดเห็นในเวทีประชุมสัมมนาต่าง ๆ การบรรยายให้ความรู้ การเรียนการสอน การฝึกอบรม การสาธิต การเป็นวิทยากร หรือแม้กระทั่งผ่านงานเขียนเชิงวิชาการต่าง ๆ เป็นต้นค่ะ …. นี่มองในแง่ที่ประชาชนทั่วไปเขามองบทบาทของนักวิชาการในสังคมค่ะ

ด้วยเหตุนี้บทความของนักวิชาการที่ออกมาสู่สายตาประชาชนจึงได้รับการตอบรับจากผู้เสพข่าวสารได้ง่ายหากผู้เสพข่าวสารนั้นขาดความรู้ความเข้าใจในเนื้อหาทางวิชาการที่นักวิชาการหรือนักคอลัมนิสต์ผู้นั้นยกมาเป็นทฤษฎีอ้างอิงเพื่อสนับสนุนบทความของเขาหรือเธอ นี่เป็นสิ่งที่สำคัญมองข้ามไม่ได้เลยค่ะ .....

ดังนั้นในสายตาของเอื้องฯ ไอ้โม่งที่น่ากลัวที่สุด ที่สามารถทำให้สังคมระส่ำระสาย ได้มากที่สุดก็คือ สื่อและนักวิชาการ ผู้มากด้วยเกียรติภูมิ และแก่กล้าทางจริยธรรม ที่มักกล่าวกล่าวติติง "คุณธรรม" และ "จริยธรรม" ของผู้อื่น แต่กลับละเมิดจรรยาบรรณทางวิชาชีพของตนด้วยการนำความรู้ ความสามารถของตนมาหาประโยชน์ส่วนตน ให้ร้ายทำลายคนก็ไม่ต่างอะไรกับสื่อที่ใช้ปากกาเป็นอาุวุธประหัตประหารบุคคลที่ตนเองจงเกลียดจงชังนั่นเอง เพราะอุดมการณ์ทางการเมืองนั้นถ่ายทอดกันได้และไม่มีวันตายแต่จะเติบโตงอกงามได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยรอบข้างเป็นสิ่งสำคัญ ดังเช่น ลัทธิคอมมิวนิสต์(communism) ในสหภาพโซเวียต อาจล่มสลายไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว แต่ผู้ัภักดีที่ยังคงยึดมั่นในอุดมการณ์แห่งคอมมิวนิสต์หาได้สลายตัวตายจากไปไม่ นอกจากจะมิได้ล่มสลายไปกับสหภาพโซเวียตแล้วเหล่าบรรดาปัญญาชนที่ยังคงเลื่อมใสศรัทธามาร์คซิสต์ ยังได้ผันตัวเองกลับมายืนในสังคมในบทบาทใหม่ บทบาทของผู้ปกป้อง "สิทธิมนุษยชนตัวยง" นั่นเอง

เขียนมาซะยาวเลย ... เพิ่งมองเห็นว่าเจ้าของกระทู้บอกเพียงว่า "ใครเห็นด้วยกด ๑ ใครไม่เห็นด้วยกด ๒ " ... เอิ๊กๆๆ .... เห็นด้วยหนึ่งเสียงค่ะ .... แต่หากจะทำจริงๆคงต้องลงในเรื่องรายละเอียดเพิ่มมากขึ้นกว่านี้ค่ะ..
แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 12:48:54

จากคุณ : เอื้องอัยราวัณ - [ 29 มิ.ย. 49 12:39:39 ]