ความคิดเห็นที่ 1 อำนาจตุลาการในระบบปาลิเมนต์ เราไม่ต้องการระบบการเมืองแบบประธานาธิบดีที่ประชาชนเลือกผู้นำฝ่ายบริหารโดยตรง และเลือกผู้แทนเข้าสภาเป็นอีกกระบวนการต่างหากจากกัน ระบบปาลิเมนต์ของไทยเลือกผู้แทนเข้าสภา ฝ่ายบริหารมาจากผู้แทนในสภาอีกทอดหนึ่ง การแยกอำนาจบริหารกับสภาไม่เด็ดขาดจากกันอย่างในระบบแรก การตรวจสอบถ่วงดุลโดยสภาในระบบนี้จึงไม่แข็งแรงเท่าระบบแรก แต่เวลาเราคิดถึงระบบตรวจสอบถ่วงดุล เรากลับมักคาดหวังว่าสภาจะทำหน้าที่นี้ได้ดีตามแบบระบบประธานาธิบดี ผิดฝาผิดตัวเป็นประจำ เพราะในระบบที่ฝ่ายบริหารและสภาต่างมาจากประชาชนโดยตรง สภาย่อมมีอำนาจ โอกาส และความชอบธรรมในการตรวจสอบถ่วงดุลฝ่ายบริหารเต็มที่ โดยมากพรรคที่ชนะในสภา กับพรรคที่ได้อำนาจบริหารจะเป็นคนละพรรคกัน ตัวอย่างเช่น ในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา สภากับประธานาธิบดีมาจากคนละพรรคกันเป็นส่วนใหญ่ น้อยครั้งที่พรรคเดียวกันจะคุมอำนาจทั้งสองฝ่าย ประชาชนตั้งใจเลือกให้เป็นแบบนั้น ในระบบนี้ ยังมีอำนาจตุลาการเป็นอีกกระบวนการต่างหากทั้งจากสภาและฝ่ายบริหาร ศาลหลายระดับในสหรัฐอเมริกามาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน ศาลสูงของประเทศทุกระดับมาจากการยอมรับร่วมระหว่างฝ่ายบริหารและรัฐสภา ระบบตรวจสอบและถ่วงดุลโดยสภา มีพื้นฐานมาจากอำนาจของแต่ละฝ่ายมีแหล่งที่มาคนละกระบวนการกัน ต่างมีแหล่งอ้างอิงความชอบธรรมของตนเอง ในระบบปาลิเมนต์แบบที่ประเทศไทยใช้อยู่ ฝ่ายบริหารมาจากสภาเสมอ ตามหลักการแล้ว สภาจะไม่พยายามสั่นคลอนฝ่ายบริหาร ไม่มีบทบาทตรวจสอบถ่วงดุลฝ่ายบริหารแข็งขันอย่างในระบบแรกเพราะย่อมเป็นพวกพรรคเดียวกัน ในประวัติศาสตร์สั้นๆ ของระบบปาลิเมนต์ของไทย เราไม่เคยมีพรรคที่ชนะการเลือกตั้งเด็ดขาดจนกระทั่งพรรคไทยรักไทยนี่เอง ฝ่ายบริหารที่ผ่านมาเป็นรัฐบาลผสมที่เปราะบาง แตกคอกันง่าย บ่อนเซาะกันเองก็มี ในขณะที่ฝ่ายค้านในสภามักมีสัดส่วนใหญ่พอที่จะก่อปัญหาแก่ฝ่ายบริหาร บทบาทตรวจสอบถ่วงดุลฝ่ายบริหารโดยสภา จึงเกิดขึ้นได้ด้วยภาวะรัฐบาลผสมและฝ่ายค้านที่ใหญ่โตพอ แต่มิใช่ด้วยโครงสร้างตามระบบปาลิเมนต์ เราคาดหวังผิดๆ ว่าสภาต้องทำหน้าที่ตรวจสอบถ่วงดุลได้แข็งขัน เพราะเราเคยตัวกับรัฐบาลผสมตลอดมา จนเราลืมไปว่าตามโครงสร้างของระบบปาลิเมนต์นั้นสภากับฝ่ายบริหารเป็นพวกเดียวกัน ในระบบปาลิเมนต์แบบนี้ มักออกแบบให้ฝ่ายค้านทำหน้าที่ตรวจสอบถ่วงดุลได้สะดวกโดยไม่ขึ้นต่อจำนวนจนเกินไปนัก แต่ทว่าอำนาจหลักที่จะมาตรวจสอบฝ่ายบริหารมิให้กระทำการฉ้อฉล ใช้อำนาจในทางที่ผิด คือ สื่อมวลชน และอำนาจตุลาการ เรียกว่าเป็นระบบตรวจสอบ (accountability system) แต่ไม่มีอำนาจหน้าที่ถ่วงดุลแต่อย่างใด ตามระบบนี้ จึงต้องออกแบบและสร้างกฎหมายรองรับการตรวจสอบโดยตรงจากประชาชนและสื่อมวลชนที่สะดวก ไม่ยากจนเกินไป และมีประสิทธิภาพ เช่น สิทธิในการเรียกข้อมูลข่าวสาร สิทธิในการรวมตัวฟ้องร้อง ยื่นเสนอกฎหมายและถอดถอนบุคคลที่มีอำนาจการเมือง ที่สำคัญอย่างยิ่งก็คือ ตามระบบนี้อำนาจตุลาการและกระบวนการยุติธรรมจะต้องพัฒนาให้ทำหน้าที่ตรวจสอบการใช้อำนาจบริหารด้วย แต่มิใช่ตามกระบวนการทางการเมือง ประชาธิปไตยแบบปาลิเมนต์ในหลายประเทศเติบโตมาพร้อมกับการพัฒนากระบวนการยุติธรรมและระบบศาลที่เป็นอิสระ เข้มแข็ง ไม่ขึ้นต่อการเมือง เพื่อเป็นช่องทางให้ประชาชนพึ่งพิงตรวจสอบดำเนินคดีการใช้อำนาจรัฐฉ้อฉล แต่ละประเทศพัฒนาระบบตรวจสอบที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการยุติธรรมแต่ไม่ใช่ศาลตุลาการเสมอไป อาทิ คณะกรรมการเฉพาะกรณีเพื่อสอบสวนการกระทำความผิดของรัฐ (และสภา) โดยให้มีอำนาจในการสอบสวนสูงมาก สามารถเรียกเอกสารและบุคคลได้เต็มที่ เช่น ระบบ Royal Commission ในประเทศเครือจักรภพ (พระมหากษัตริย์มิได้ทรงเลือกคณะกรรมการหรือยุ่งเกี่ยวแต่อย่างใดทั้งสิ้น แต่เป็นแหล่งที่มาของอำนาจในการสอบสวน) ระบบ tribunal ในหลายประเทศ หรือผู้สอบสวนอิสระของรัฐสภาในสหรัฐอเมริกา ผู้สอบสวนสูงสุดเหล่านี้ไม่ใช่องค์กรอิสระถาวร มักมีขอบเขตอำนาจจำกัดเฉพาะกรณีและมักไม่มีอำนาจเป็นตุลาการเสียเอง แต่มีอำนาจฟ้องร้องต่อศาลสูง อำนาจตัดสินคดียังคงเป็นของตุลาการ ฝ่ายตุลาการในระบอบประชาธิปไตยของไทยเป็นอย่างไร (ยังมีต่อ) จากคุณ : รองเมือง - [ 18 ก.ค. 49 10:14:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อำนาจตุลาการไทยไม่ตรวจสอบรัฐ? นับจาก 14 ตุลา 2516 จนถึงบัดนี้ สังคมไทยทุ่มเททรัพยากรและพลังมหาศาลลงไปกับการพัฒนารัฐสภาและการเลือกตั้ง หวังขจัดอำนาจเงินและผู้มีอิทธิพลที่จะแสวงประโยชน์ส่วนตัวจากอำนาจทางการเมือง หวังจะได้คนดีวิเศษเข้าสภา เราเขียนรัฐธรรมนูญหลายฉบับเพื่อแสวงหารัฐสภาและรัฐบาลแบบอุดมคติ แต่เราลืมอำนาจตุลาการ! เราลืมไปสนิทว่ากระบวนการยุติธรรมมีความสำคัญขนาดไหนในระบบปาลิเมนต์ เราไม่ได้คิดเลยว่าต้องพัฒนาอำนาจตุลาการและกระบวนการยุติธรรมเพื่อเป็นฐานของระบบตรวจสอบการใช้อำนาจฉ้อฉล แต่ทว่าจะต้องไม่เป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้ทางการเมือง มิได้หมายความว่า ตุลาการไทยไม่มีการพัฒนาเลยใน 30 ปีที่ผ่านมา เป็นความจริงว่าวงการตุลาการไทยได้บุคลากรระดับยอดเยี่ยมของสังคมเข้าไปเสริมสร้างความเข้มแข็งขึ้นมากตลอดมา แต่ผู้เขียนหมายความว่า สังคมไทยมิได้ให้ความสนใจถกเถียงทุ่มเทพัฒนาตุลาการและกระบวนการยุติธรรมเพื่อทำหน้าที่ตรวจสอบรัฐเท่าไรนัก ยกเว้นการสร้างศาลปกครองและศาลรัฐธรรมนูญตามรัฐธรรมนูญ 2540 เราแทบไม่นึกถึงอำนาจตุลาการให้ทำหน้าที่นี้เลย เรานึกถึงแต่สภา ในวิกฤตคราวนี้ชี้ให้เห็นเด่นชัดว่า ทั้งสองศาลที่เกิดขึ้นใหม่มีความสำคัญขนาดไหน แต่ทว่ายังขาดประสบการณ์อย่างมาก ที่สำคัญที่สุดก็คือ อำนาจตุลาการของไทยไม่เคยมีประวัติว่าทำหน้าที่ตรวจสอบรัฐสักเท่าไรเลย ฝ่ายตุลาการถูกมองในเชิงลบว่าอาจเอื้อต่ออำนาจฝ่ายบริหาร มีจารีต ธรรมเนียม และวัฒนธรรมที่เอื้อรัฐมากกว่ารับใช้ประชาชน อาทิ การยอมรับประเทศและอำนาจอธรรมของระบอบเผด็จการทุกชุด และลงโทษผู้ที่ต่อสู้กับรัฐเผด็จการ มีผู้วิจัยพบว่าการตัดสินคดีที่เกี่ยวข้องกับการใช้อำนาจรัฐเหนือสิทธิของพลเมืองอยู่ในฟากรัฐเกินกว่า 90% จารีตหรือวัฒนธรรมการใช้กฎหมายเพื่อรับใช้รัฐ เกี่ยวข้องกับประวัติการร่างกฎหมาย และโรงเรียนกฎหมายในประเทศไทยด้วย กล่าวคือ เราผลิต "เนติบริกร" มาแต่ไหนแต่ไร หมายความว่า เราผลิตนักเทคนิคทางกฎหมายที่ขาดความเข้าใจพลวัตของกฎหมายกับความเปลี่ยนแปลงของสังคม ทั้งๆ ที่ระบบตุลาการคือการผดุงความยุติธรรมในสังคมที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา การปล่อยปละละเลยไม่ต่อสู้เพื่อพัฒนาฝ่ายตุลาการ ทั้งเรื่องระบบโครงสร้างการบริหาร ตลอดจนถึงวัฒนธรรมการใช้กฎหมาย ตั้งแต่ระดับผู้ปฏิบัติลงมาจนถึงโรงเรียนกฎหมายทุกระดับ หมายถึง อำนาจตุลาการไม่ได้รับการพัฒนาให้ทันกับภารกิจในระบอบประชาธิปไตยที่เปลี่ยนไปมหาศาลใน 30 ปีที่ผ่านมา จึงไม่แปลกที่ฝ่ายต่อต้านรัฐบาล จะลืมนึกถึงศาลแทบสนิท (ยกเว้นศาลรัฐธรรมนูญซึ่งมีภารกิจเกี่ยวข้องกับการเมืองโดยตรงกว่าศาลอื่นๆ) จนกระทั่งมีพระราชดำรัสแก่คณะตุลาการเมื่อ 25 เมษายน 2549 (ยังมีต่อ) จากคุณ : รองเมือง - [ 18 ก.ค. 49 10:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สมควรมองข้ามอำนาจตุลาการและหลักการประชาธิปไตยหรือไม่? ท่านทราบไหมว่า ท่ามกลางกระแสเปิดโปงความเลวร้ายของ "ระบอบทักษิณ" นับจากเมืองไทยรายสัปดาห์เมื่อปีที่แล้วจนถึงพันธมิตร ก่อน 25 เมษายนนั้น มีคดีฟ้องร้องเอาผิดกับรัฐบาล และนายกฯ ทักษิณกี่คดี? ท่านทราบไหมว่า ท่ามกลางการกล่าวโทษเปิดโปงการขายหุ้นไม่เสียภาษีของนายกฯ มีใครไปฟ้องร้องเอาผิดหรือดำเนินคดีตามกระบวนการยุติธรรมบ้าง? ลองหาคำตอบแล้วท่านจะตกใจ ฝ่ายต่อต้านรัฐบาลใช้การชุมนุมเป็นมาตรการเด็ดขาด แต่กลับไม่สนใจกระบวนการยุติธรรมเลย ไม่กี่คดีที่มีอยู่ในศาล มิได้ริเริ่มโดยผู้นำของพันธมิตรเลยสักกรณีเดียว ในขณะที่ฝ่ายรัฐบาลพยายามโมเมตีขลุมให้ปัญหาทุกอย่างตัดสินด้วยการเลือกตั้ง ฝ่ายต่อต้านรัฐบาลรวบหัวรวบหางเอาปัญหาทุกอย่างมาตัดสินด้วยการชุมนุมแสดงพลัง แล้วหวังใช้อำนาจพิเศษเพื่อเอาชนะ โดยไม่คำนึงถึงผลเสียอนาคตของระบอบประชาธิปไตย ฝ่ายต่อต้านเองไม่เคยตระหนักว่าการกระทำความผิดของรัฐบาลในระบอบประชาธิปไตยต้องตัดสินตามกระบวนการยุติธรรม ส่วนเรื่องนโยบาย แนวคิด และความน่าเชื่อถือนั้น ต้องยอมรับผลการเลือกตั้ง ฝ่ายพันธมิตรอาจให้เหตุผลว่า ทุกอำนาจที่สามารถทัดทาน "ระบอบทักษิณ" ถูกซื้อไปหมดแล้ว หรืออยู่ใต้ความกลัวรัฐบาล จึงหวังพึ่งไม่ได้ ฝ่ายพันธมิตรอาจให้เหตุผลเพิ่มตามที่ผู้เขียนเองให้ไว้ข้างต้นว่า อำนาจตุลาการไทยถูกเข้าใจว่าไม่เคยมีประสบการณ์ในการต่อสู้กับอำนาจรัฐฉ้อฉล จึงไม่มีความเชื่อถือศรัทธาพอ (ในความเป็นจริงผู้เขียนเชื่อว่าฝ่ายพันธมิตรมิได้คิดข้อนี้เลย เพราะเขาไม่สนใจอำนาจตุลาการ ไม่สนใจประวัติศาสตร์ และไม่สนใจหลักการของระบอบประชาธิปไตย) เหตุผลทั้งสองประการมีมูลอยู่ แต่เป็นเหตุผลเพียงพอหรือที่จะใช้การชุมนุมเดินขบวนตัดสินการกระทำความผิดของรัฐแทนกระบวนการยุติธรรม? มีความจำเป็นขนาดไหนที่จะต้องต่อสู้กับอำนาจฉ้อฉลด้วยพลังของชนชั้นอภิสิทธิ์และด้วยวิถีทางที่ไม่เป็นประชาธิปไตย? เหตุผลทั้งสองประการเพียงพอที่จะมองข้ามการต่อสู้เพื่อพัฒนาอำนาจตุลาการเชียวหรือ? มีตัวอย่างมากมายชี้ว่าอำนาจตุลาการมิได้ย่ำแย่ขนาดพึ่งไม่ได้ ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับการต่อสู้ผลักดันให้ตุลาการแสดงบทบาท และขึ้นอยู่กับการทำสำนวนฟ้องและตีความกฎหมาย เอาเข้าจริงอำนาจตุลาการหวังพึ่งไม่ได้หรือฝ่ายพันธมิตรเองมักง่าย ต้องการเอาชนะจนไม่สนใจหลักการใดๆ ทั้งสิ้น? ฝ่ายพันธมิตรเองตระหนักข้อนี้หลัง 25 เมษายน (แต่กลับ "ใช้" อำนาจตุลาการในทางที่ถูกตั้งคำถามว่าเหมาะสมหรือไม่อยู่ดี - ดังจะกล่าวต่อไป) ฝ่ายพันธมิตรมักให้เหตุผลอีกชุดว่า สถานการณ์ในวิกฤตคราวนี้เป็นกรณีพิเศษของประเทศไทย จึงต้องใช้มาตรการพิเศษ (ที่ไม่เป็นประชาธิปไตย) จะมัวอาศัยช่องทางตามกระบวนการปกติไม่ได้ สถานการณ์พิเศษตามที่ฝ่ายต่อต้านมักกล่าวอ้าง ได้แก่ ความเลวร้ายของ "ระบอบทักษิณ" ราวกับประเทศไทยจะถูกธรณีสูบจนมอดไหม้หากปล่อยให้ "ระบอบทักษิณ" ดำรงอยู่นานขึ้นอีกวัน ผู้เขียนยอมรับว่าการประเมินความเลวร้ายของระบอบที่ฉ้อฉลเป็นเรื่องที่ไม่สามารถตัดสินชัดเจนได้ด้วยข้อมูลเชิงประจักษ์ เพราะข้อมูลท่วมหัวก็ยังขึ้นอยู่กับการประเมินตามจริตวิสัยของแต่ละคน และขึ้นอยู่กับการโฆษณาชวนเชื่อจากทุกฝ่าย ผู้เขียนคงทำได้เพียงฝากให้คิดสัก 3-4 ข้อเพื่อประกอบการประเมินความหายนะอันเกิดจากระบอบทักษิณ ดังต่อไปนี้ 1.ทำไมฝ่ายต่อต้านทักษิณจึงไม่รู้สึกถึงหายนะนี้ตั้งแต่คราวที่มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 2,000 คน จากการ "ฆ่าตัดตอน" อันเนื่องมาจากมาตรการปราบยาเสพติด? 2.ทำไมฝ่ายต่อต้านทักษิณจึงไม่รู้สึกถึงหายนะตั้งแต่คราวที่มีผู้เสียชีวิตมากมายจากความขัดแย้งในจังหวัดชายแดนภาคใต้ รวมทั้งกว่า 70 คนที่ตายในรถบรรทุกในโศกนาฏกรรมที่ตากใบ? 3.ทำไมฝ่ายต่อต้านจึงเพิ่งรู้สึกว่าประเทศไทยหายนะแน่หลังจากกรณีขายหุ้นอื้อฉาวโดยไม่เสียภาษี? ถ้ากว่า 2,000 ชีวิตไม่ใช่หายนะ ทำไมภาษีหลายพันล้านที่เก็บไม่ได้จึงเป็นหายนะ? 4.ท่านคิดว่า "ระบอบทักษิณ" ก่อหายนะเท่ากับมาร์คอสและซูฮาร์โตหรือไม่? ผู้เขียนขอตอบข้อ 4 ว่า ยังห่างไกลลิบลับ และขอเสริมว่า การมุ่งเอาชนะอย่างปราศจากหลักการจนบานปลายเป็นความมั่วเละเทะ เป็นส่วนหนึ่งของสถานการณ์พิเศษที่เลวร้ายอยู่ในขณะนี้ สถานการณ์พิเศษแบบไหนกันถึงขนาดจำเป็นต้องใช้ความมั่ว ทิ้งหลักการและกระบวนการยุติธรรมตามระบอบประชาธิปไตย? หรือว่าขบวนการสนธิและฝ่ายพันธมิตรเองยึดมั่นผิดๆ มาแต่แรก ว่าจะใช้การชุมนุมเป็นมาตรการเพื่อเอาชนะและใช้อำนาจพิเศษเป็นทางออก จึงต้องสร้างปีศาจขึ้นมาเกินความจริง เพื่ออธิบายว่าเป็นสถานการณ์พิเศษ เพียงเพื่อให้ความชอบธรรมแก่การยึดมั่นผิดๆ ของตนเองแต่ต้น สถานการณ์พิเศษมิใช่เหตุนำไปสู่มาตรการพิเศษ แต่การยึดมั่นผิดๆ กับมาตรการพิเศษแต่ต้นต่างหากเป็นที่มาของการโฆษณาชวนเชื่อเรื่องสถานการณ์พิเศษ เหตุผลทั้งหลายเป็นแค่ข้ออ้างให้ความชอบธรรมแก่วิถีทางต่อสู้ผิดๆ ของตนมาแต่ต้น (อย่าลืมว่าขบวนการสนธิปักใจกับการต่อสู้เพื่อถวายพระราชอำนาจคืนมาตั้งแต่ปีที่แล้ว หลายเดือนก่อนกรณีขายหุ้นของทักษิณ) ข้ออ้างเพื่อละเลยหลักการ คือ การละเมิดหลักการที่ปะหน้าทาแป้งให้ดูดีขึ้น แค่นั้นเอง (ยังมีต่อ) จากคุณ : รองเมือง - [ 18 ก.ค. 49 10:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บทบาทขาดๆ เกินๆ ของฝ่ายตุลาการ? ครั้นพระราชดำรัสแก่คณะตุลาการเมื่อ 25 เมษายน กระตุ้นให้วงการตุลาการแสดงบทบาทของตนเพื่อขจัดปัญหา ทั้งฝ่ายพันธมิตรและวงการตุลาการกลับเผชิญปัญหาหนักเข้าไปอีก กล่าวคือ แทนที่จะวินิจฉัยการกระทำความผิดของรัฐบาล อันเป็นมูลเหตุของปัญหาทั้งหมด กลับไปสะสางปัญหาอันเกิดจากการเลือกตั้งและการชิงไหวพริบกันทางการเมืองของทั้งสองขั้วคู่ขัดแย้ง มีการวิพากษ์วิจารณ์ถึงการปฏิเสธเสียงของประชาชนในการเลือกตั้ง โดยอาจไม่มีหลักฐานชี้ชัดแต่อย่างใดว่าคูหาเจ้าปัญหาส่งผลต่อการเลือกตั้งอย่างมีนัยสำคัญอย่างไร มีคดีเกี่ยวกับการเลือกตั้งหลายร้อยคดี มีคดีฟ้องกันไปมาข้อหาหมิ่นประมาทหลายสิบคดี แต่คดีที่เกี่ยวกับการกระทำความผิดของนายกฯ หรือรัฐบาลก่อนการเลือกตั้งกลับมีอยู่ไม่กี่คดีตามเดิม ฝ่ายพันธมิตรใช้อำนาจตุลาการจัดการปัญหาการเมือง แต่ยังคงละเลยอำนาจตุลาการในการตรวจสอบการกระทำความผิดของรัฐ ขณะที่วงการตุลาการซึ่งไม่เคยมีประสบการณ์ในการตรวจสอบฝ่ายบริหารเท่าใดนักจนถูกนักวิชาการด้านกฎหมายวิจารณ์และท้วงติงว่าระวังจะเผอเรอแสดงบทบาทเกินขอบเขตของตน ตุลาการมีอำนาจสูง คำตัดสินถือเป็นสิ้นสุดทุกฝ่ายยังคงต้องยอมรับคำตัดสินของศาลด้วยเหตุนี้ อำนาจตุลาการทุกแห่งในโลกจึงถูกจำกัดอำนาจไว้อีกแบบ คือ มีอำนาจตัดสินตามคดีที่มีการฟ้องร้องกันขึ้นมาเท่านั้น เกิดคำถามที่น่าพิจารณาว่าตุลาการมีหน้าที่จัดประชุมเพื่อแสดงความเห็นทางการเมืองผ่านสื่อมวลชนในฐานะอำนาจฝ่ายตุลาการหรือไม่และควรมีขอบเขตเพียงใด การแสดงความเห็นในฐานะประชาชนคนหนึ่งๆ ย่อมกระทำได้ แต่ในฐานะผู้ใช้อำนาจตุลาการควรมีหน้าที่วินิจฉัยคดีที่มาสู่ศาลเท่านั้นหรือไม่ ผู้ใดเห็นว่ารัฐบาลใช้อำนาจในทางที่ผิด กระทำความผิด ก็สมควรที่จะฟ้องร้องดำเนินคดีเอากับรัฐบาลหรือนายกฯ ตุลาการใช้อำนาจตัดสินไปตามกฎหมายตามคดีที่มีขึ้นมา ตุลาการไม่ควรออกมาแถลงความเห็นทางการเมืองที่ไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับคดีความในศาลใช่หรือไม่? ในขณะที่ผู้คนจำนวนมากในฝ่ายพันธมิตรกำลังฝากความหวังกับอำนาจตุลาการ แต่การแสดงออกของวงการตุลาการกลับมีผู้มองด้วยความห่วงใยว่ามีประสบการณ์เพียงพอหรือไม่กับบทบาทในการตรวจสอบฝ่ายบริหาร มีแต่ขาดๆ กับเกินๆ หรือไม่?? ฝ่ายพันธมิตรก็ยังคงขาดความเคารพต่ออำนาจตุลาการเช่นเดิม เห็นเป็นแค่เครื่องมือเอาชนะคู่ต่อสู้ อาศัยศาลในการพันตูทางการเมือง แต่ยังคงมองไม่เห็นความสำคัญของอำนาจตุลาการในฐานะอำนาจต่างหากเพื่อตรวจสอบฝ่ายบริหารตามกระบวนการประชาธิปไตยแบบปาลิเมนต์ ทั้งวงการตุลาการและสาธารณชนไม่เคยตั้งคำถามว่า ทำไมฝ่ายตุลาการจึงไม่แสดงบทบาทด้วยการเร่งคดีที่เกี่ยวข้องโดยไม่ต้องรอพระราชดำรัส? ทั้งหมดนี้สะท้อนการพัฒนาของอำนาจตุลาการของไทย? และอำนาจตุลาการได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของปัญหามาแต่ต้น? (ยังมีต่อ) จากคุณ : รองเมือง - [ 18 ก.ค. 49 10:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปฏิรูปประชาธิปไตยไทยที่อำนาจตุลาการ ผู้อ่านหลายท่านอาจเข้าใจผิดว่าผู้เขียนเชียร์ทักษิณ ภาวะแยกขั้ว มักทำให้คนที่เลือกข้างทั้งสองขั้วไม่สามารถเข้าใจอะไรได้โดยไม่ชี้ชัดว่าพวกเรา หรือพวกมัน คนเหล่านี้เกลียดบุช แต่คิดไม่ต่างจากบุช บทความนี้เขียนขึ้นด้วยความห่วงใยเพียงประการเดียว นั่นคือ เราไม่พึงต่อสู้กับการกระทำความผิดด้วยการทำผิดๆ หนักเข้าไปอีก ผู้เขียนขอย้ำอีกครั้ง (ครั้งแรกเมื่อกันยายน 2548 อีกครั้งเมื่อตุลาคม 2548) ว่าการต่อสู้กับรัฐซึ่งใช้อำนาจในทางที่ผิดไม่ควรใช้วิธีการผิดๆ เพราะ ผิด+ไม่ถูก จะกลายเป็นถูกไปได้อย่างไรกัน ผิด+ไม่ถูก = มั่ว คือการทำร้ายประชาธิปไตยซ้ำสอง หลายเดือนที่ผ่านมาพิสูจน์แล้วว่า การต่อสู้กับอำนาจที่ฉ้อฉลด้วยวิธีการผิดๆ ฉุดรั้งประชาธิปไตยจนอาการเพียบ จนการเมืองน่าเอือมระอา และคงอีกหลายปีกว่าจะฟื้นตัว วิกฤตคราวนี้ช่วยให้เราเห็นปัญหาที่แฝงตัวอยู่เงียบๆ มานานหลายสิบปี ทำอย่างไรจะให้อำนาจตุลาการและกระบวนการยุติธรรมสามารถเป็นที่พึ่งของประชาชนในการต่อสู้กับอำนาจรัฐฉ้อฉลได้ ถ้าไม่ได้ก็อย่าคาดหวังถึงการปฏิรูปการเมืองเลย แต่การพัฒนาอำนาจตุลาการเป็นเรื่องใหญ่โตมาก กินความรวมทั้งศาลและกลไกอื่นๆ ในกระบวนการยุติธรรม การจะพัฒนาให้มีความกล้าความสามารถตรวจสอบอำนาจบริหาร และให้สามารถเป็นที่พึ่งของประชาชนได้สะดวกคงต้องใช้เวลาไม่น้อยไปกว่าที่เราทุ่มเทลงไปกับการพัฒนาสภาและการเลือกตั้งที่ผ่านมา และคงไม่ใช่แค่การพัฒนาอย่างราบๆ เรียบๆ ตามระบบราชการ แต่ต้องรวมถึงการต่อสู้ผลักดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมของวงการตุลาการอย่างถึงราก หน้า 6< (จบบทความ) ......... จากคุณ : รองเมือง - [ 18 ก.ค. 49 10:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กาลามสูตร.. คุณเนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์  กวีรัตนโกสินทร์ได้รจนาเป็นร้อยกรองไว้น่าอ่านมาก หนึ่ง  ฟังตามกันมาอย่าได้เชื่อ สอง  ทำกันทุกเมื่อเชื่อไม่ได้ สาม  ตื่นข่าวป่าวมาอย่าเชื่อไป สี่  อย่าไว้ใจแม้แต่ตำรา ห้า  อย่าเชื่อเพราะเดาเอาเองเล่น หก  กะเกณฑ์คาดคะเนไว้ล่วงหน้า เจ็ด  เพราะนึกตรึกตรองและตรวจตรา แปด  เพราะว่าต้องตามธรรมเนียมตน เก้า  อย่าเชื่อเพราะเพื่อควรเชื่อเขา สิบ  ครูเราแท้แท้มาแต่ต้น ก้จักใช่เชื่อได้น้ำใจคน จงเชื่อ"ผล"เชื่อ"เหตุ"สังเกตเทอญ. แต่ไม่รู้เป็นไง  ถ้าเป็นบทความของ อ. ธงชัย  วินิจกุล ผมกลับเชื่อแฮะ.. จากคุณ : lungping - [ 18 ก.ค. 49 10:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ยอดเยี่ยม ทั้งเนื้อหาและข้อเท็จจริง "แต่กระบวนการที่จะตัดสินว่า ฝ่ายบริหารกระทำความผิดจริงหรือไม่ คืออำนาจตุลาการตามกระบวนการยุติธรรมเท่านั้น ประชาชนมีสิทธิป่าวร้องโฆษณาว่ารัฐกระทำความผิด การชุมนุมเดินขบวนอย่างสันติเพื่อป่าวร้องโฆษณาเช่นนั้นจึงเป็นสิทธิอันชอบธรรม การชุมนุมอาจส่งอิทธิพลต่อมติมหาชนและต่อปัจเจกชนผู้ทำหน้าที่ตุลาการ ก็เป็นสิทธิอันชอบธรรมที่พึงกระทำได้ แต่การชุมนุมที่เป็นมาตรการเด็ดขาดในตัวเองเพื่อเอาชนะกำจัดรัฐบาลเท่ากับถือเอาการชุมนุมเป็นกระบวนการตัดสินความผิดของรัฐโดยไม่ผ่านกระบวนการยุติธรรม ยิ่งการชุมนุมที่พยายามอาศัยอำนาจพิเศษมาจัดการกับรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งด้วยถือว่าตนรู้ดีกว่าฉลาดกว่าคนส่วนใหญ่ (ต่อให้เป็นความจริงก็เถอะ) ย่อมเป็นวิธีการที่ผิด เพราะปฏิเสธทั้งกระบวนการยุติธรรม และเสียงของคนส่วนใหญ่ หันไปจาก "อภิชนาธิปไตย" อันจะมีผลให้ประชาธิปไตยไทยตาถั่วเสียหายครั้งใหญ่หลวง" ไม่ลองอ่านดูบ้างหรือ ศิษย์โง่ไปเรียนประทว้งของพลพรรคกะทิทั้งหลาย บางทีดวงตาอาจเห็นธรรม VOTE จากคุณ : ทอนกิด - [ 18 ก.ค. 49 10:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โหยาวมากๆ บทความหนึ่ง ทนนั่งอ่านจนจบ แต่ก็คุ้มค่าทีเดียว จากคุณ : โหวต (มาหาอะไร) - [ 18 ก.ค. 49 10:55:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วก็เห็นด้วยกับบทความนี้ทุกประการครับ แสดงว่าที่มีคนออกมาวิพากษ์วิจารณ์การทำหน้าที่ของตุลาการที่ผ่านมาอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อน ก็มีส่วนถูกต้อง มีเหตุมีผลพอที่จะวิพากษ์วิจารณ์ได้ ที่ผ่านๆมาก่อนที่ระบอบทักษิรจะเข้ามา ระบบการเมืองไทยมีวัฒนธรรมแห่งการฮั้วกันหรือลูบหน้าปะจมูก เล่นละครในสภาเพียงเพื่อจะให้ประชาชนมองว่ามีการตรวจสอบถ่วงดุลกันอย่างดีแล้ว แต่พอระบอบทักษิณเข้ามาการฮั้วกันเล่นละครกันในสภามีน้อยลงจนแทบจะหมดไป จึงเกิดภาวะการเผชิญหน้ากันอย่างจะเอาตายกันไปข้างหนึ่ง เมื่อฝ่ายหนึ่งทำอย่างไรก็เอาชนะเขาไม่ได้ ก็เลยหาเหตุให้มีการลากเอาการเมืองออกไปเล่นนอกสภา โดยมีกลุ่มพันธมิตรที่ต้องการแสดงบทบาทนี้อยู่แล้ว เชิญกระทู้นี้ "การเมืองไทยทุกวันนี้ที่มันวุ่นวายเพราะพรรค ทรท.ไม่ยอมฮั้วกับพรรคการเมืองอื่น ในการเล่นละครตบตาประชาชน" http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P4542742/P4542742.html จากคุณ : kaisin - [ 18 ก.ค. 49 11:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยอดเยี่ยม ยืนอยู่บนหลักการ จากคุณ : ชาวสวน - [ 18 ก.ค. 49 11:44:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นข้อเขียนที่ดี และมีความเป็นกลางอย่างยิ่งครับ จากคุณ : I_Feel_Control - [ 18 ก.ค. 49 11:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยเป็นที่สุด อยากเห็นอำนาจตุลาการเป็นที่พึ่งของระบบการปกครองได้จริงๆ เพราะรัฐบาลผลัดเปลี่ยนกันไปเรื่อยๆ ถ้ายังคงขัดแย้งกันแล้วต้องเอาชนะกันโดยเอาประเทศชาติมาเดิมพันด้วยทุกครั้ง ประเทศเราคงต้องหยุดการพัฒนากันเป็นพักๆ อีกหน่อยคงต้องตามหลังพม่าแล้ว ถ้าทักษิณถูกตัดสินตามระบบ เรื่องก็จะไม่วุ่นวายอย่างนี้ จากคุณ : BOHBO5 - [ 18 ก.ค. 49 13:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถือเป็นบทความที่ดีและมีแก่นสาร ที่น่าจะนำมาวิเคราะห์เพื่อเพิ่มเติมรอยหยักในสมองของเรา โหวตให้ครับ จากคุณ : ปะป๋าเอ้ - [ 18 ก.ค. 49 13:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หรือว่าขบวนการสนธิและฝ่ายพันธมิตรเองยึดมั่นผิดๆ มาแต่แรก ว่าจะใช้การชุมนุมเป็นมาตรการเพื่อเอาชนะและใช้อำนาจพิเศษเป็นทางออก จึงต้องสร้างปีศาจขึ้นมาเกินความจริง เพื่ออธิบายว่าเป็นสถานการณ์พิเศษ เพียงเพื่อให้ความชอบธรรมแก่การยึดมั่นผิดๆ ของตนเองแต่ต้น ถูกใจใช่เลย ขอโหวต จากคุณ : แวววัฒน์ - [ 18 ก.ค. 49 13:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นด้วยกับบทความนี้ วิเคราะห์เหตุการณ์ได้อย่างมีเหตุและผล จากคุณ : little (littlebone) - [ 18 ก.ค. 49 15:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยาวมาก ค่ะ บทความ ขอ ก๊อปไปอ่านก่อนนะแล้ว มาใหม่ จากคุณ : ฮาจิจัง - [ 18 ก.ค. 49 22:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กระทู้ดี น่าอ่าน จากคุณ : สินธร - [ 19 ก.ค. 49 09:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอขอบคุณที่ อ.ธงชัย ออกมาขยายความ พฤติกรรมของนักเคลื่อนไหวที่ซ่อนจิตใจเผด็จการไว้เบื้องหลัง ฮ. ธียุทธ์ บุญมี อ.ประสาน มฤคพิทักษ์ สวนกุหลาบด้วยกัน ลองอ่านบทความของน้องธงชัย สักหลายรอบโดยปราศจากอัคติด้วยนะครับ จากคุณ : มนัส - [ 22 ก.ค. 49 13:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ก่อนอื่นขอ "โหวต" ให้ จขกท. ด้วยนะครับ..นับเป็น "บทความ" ..ที่ดีเยี่ยม บทความหนึ่งทีเดียว...มีเหตุผล..ที่หลายๆคนน่าจะนำกลับไปทบทวน ร่วมกับบทบาทการต่อสู้ของตนเอง..เป็นอย่างยิ่ง......แล้วยิ่งมาอ่าน ข้อคิดเห็นของคุณ.."POWER GLUE ".......ที่ว่า "สังคมในระบอบ ปชต. จึงให้มีคนที่มีจิตสำนึก มีความสามารถ มีความ ยุติธรรมซื่อสัตย์เป็นที่ประจักษ์ ทั้งยังได้ผ่านการคัดเลือกอย่างเข้มข้นที่สุด เข้ามาเป็นผู้ตัดสินความผิด..ถูก ... เฉพาะเรื่อง" ทำให้ดวงตามองเห็นธรรม...ว่า....คงต้องย้อนกลับมาตรวจสอบดูว่า... ผู้ที่กำลังชี้นำ "มวลชน" บนเวที "พันทะมวย"...นั้น..แต่ละคน..ได้ผ่าน "กระบวนการ "คัดเลือกอย่างเข้มข้นที่สุด"..เข้ามาตัดสินความผิดถูก... แล้วหรือยัง..." 5555555555555555555....อย่าบอกอีกนะว่า ถึงตัวเองจะ "เลว" ขนาดไหน....แต่ตัวเองไม่ได้เป็น..."ผู้นำประเทศ" ดังนั้น....จึงเป็น "ข้อยกเว้น"....ในการ "คัดเลือกอย่างเข้มข้นที่สุด" แล้วไปมองเรื่อง "จริยธรรม"....ที่พยายาม "แถกๆๆๆๆ..ตะแบงๆๆๆ"กันไป.... จากคุณ : ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง (NoomMan) - [ 24 ก.ค. 49 10:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอถาม จขกท.หน่อยครับ สหรัฐอเมริกาประชาชาไม่ดีมีการเลือกตั้งประธานาธิบดีโดยตรงครับ แต่จะเลือกตัวแทนชุมขนแล้วจึงให้ตัวแทนลงคะแนนอีกต่อหนึ่งไม่ใช่หรือครับ ช่วยแถลงไขด้วยนะครับ จากคุณ : schwinnsree - [ 26 ก.ค. 49 15:32:12 ]