เมื่อวานได้มีโอกาสไปดูภาพยนตร์มา   เรื่องนี้ผมนำแสดงเองครับเป็นตัวเอก   ที่คนทั่วไปเรียกว่า  โคลิน  ฟาร์เรลล์   (พวกคุณมีสิทธ์เชื่อได้อย่างเดียว)   หนังสนุกดีครับเลือดสาด....   มีภาพโหด ๆ เยอะเหมาะเหลือเกินที่จะอุ้มเด็กเล็ก ๆ เข้าไปดู  (ซึ่งบังเอิญมีคนทำอย่างนั้นจริง ๆ )

         หนังเรื่องนี้ก็เหมือนหนังฝรั่งทั่วไปที่พระเอกและคู่หูเก่งเหลือเกิน  สุดยอดเหนือมนุษย์  ฉลาดเป็นกรด  ใจถึงเป็นยอด   เรื่องนี้  คู่หูตำรวจคู่นี้ได้ไปเจอกับแก็งค์อิทธิพลค้ายาเสพติดข้ามชาติและค้าทุกอย่างที่เป็นสิ่งผิดกฏหมาย   ดูแล้วน่ากลัวครับ   เพราะมันทำได้หมด   ดักฟัง  ล้วงความลับ  จนตำรวจสายลับทั้งคู่ถึงกับทึ่ง

         ดูแล้วยากส์...  ครับถ้าจะโค่นแก็งส์นี้ลง

         พระเอก  (ผมเอง)  และคู่หู  ได้ใช้ความพยายาม  ความสามารถอย่างสุดฤทธิ์ที่จะแทรกซึมและทำลายแก็งค์นี้ให้ได้   และก็ทั่วไปของหนังฮอลลี่วู้ดล่ะครับ   พระเอกอย่างผมมีรึจะเอาชนะเหล่าตัวโกงไม่ได้

         และฉากสุดท้าย  ตำรวจได้ยกพลขึ้นบกเพื่อจะจับนายใหญ่   เพราะผมกับคู่หูได้จับลูกสมุนมือขวาของเขาได้แล้ว   ตอนนี้ก็เหลือแต่ตัวใหญ่คนเดียว

         ดูผ่านจอ  ตำรวจที่บุกเข้าไปที่บ้านนั้นน่าจะมากพอที่จะใช้คำว่า  “ฝูง”  โอเปอเรชั่นส์...  ทันที  และภาพก็ตัดไปมาในห้องต่าง ๆ  

         มีแต่ความว่างเปล่าในทุกองคาพยพ

         ถ้าเรื่องในชีวิตจริงเป็นอย่างนี้ก็น่ากลัวนะครับ  ที่  เชื้อชั่วไม่ยอมตาย   และผมเชื่อว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นบ่อย ๆ ด้วย   โดยเฉพาะในเมืองไทยแห่งนี้   ถ้าไม่พูดถึง  บังรอน  ก็ยังมีอีกเยอะนะครับที่  คนผิดลอยนวล  เหมือนกับบ้านเมืองไม่มีขื่อแป

         คนทำผิดเดินลอยหน้าลอยตาบนถนนอย่างคนปกติ   ไม่ว่านะครับถ้าเขาจะรอดโดยระบบยุติธรรม   เพราะในเรื่องนี้เล่ห์กลมันเยอะ   และเงินก็เป็นหลายส่วนขององค์ประกอบ   ช่วยไม่ได้ครับ  เพราะใครมันรู้ดันสร้างให้เทพีแห่งความยุติธรรมเอาผ้าปิดตา   แต่ชาวบ้านร้านตลาดก็รู้กันดีครับ

         แต่ถ้ารอดด้วยเพราะความช่วยเหลือของ  ผู้มีอำนาจ  ล่ะครับ   ถ้าคนในหน่วยงานราชการและผู้มีอำนาจบริหารปกครองให้ความช่วยเหลือล่ะครับ   บ้านเมืองยังจะศักดิ์สิทธ์อยู่ไหม

         ดูแล้วปวดหัวใจครับ  เลยเอามาบ่นให้ฟัง