เจ้าจะอยู่เป็นข้าพระทรงจักร จงพิทักษ์รักษากันอาหลาน
หมั่นเฝ้าเช้าเย็นเป็นนิจกาล อย่าเกียจคร้านแต่ตามอำเภอใจ
สิ่งใดพระองค์จะตรัสถาม อย่าเบาความเพ็ดทูลแต่โดยได้
อย่าแต่งตัวโอ่อวดพระทรงชัย ที่ในพระโรงรัตนา
หมอบเฝ้าอย่าก้มอย่าเงยหงาย อย่าเตร่ดตร่ายเหลือบแลซ้ายขวา
พระที่นั่งบัลลังก์อลงการ์ อย่าฝ่าฝืนขึ้นนั่งอิงองค์
อันฝูงพระสนมนางใน อย่าผูกจิตพิศมัยใหลหลง
จงภักดีต่อใต้บาทบงสุ์ อย่าทะนงว่าทรงพระเมตตา
แขกเมืองอย่าบอกความลับ อย่าสนิทคำนับคบหา
อันรางวัลให้ปันเสนา อย่ามีใจฉันทาทัดทาน
แม้นกริ้วโกรธลงโทษผู้ใด อย่าใส่ใจยุยงจงผลาญ
อาสาเจ้าตนตัวตาย จึ่งนับว่าเป็นชายชาญสนาม
เจ้าจงจำคำทำตาม ก็จะจำเริญความ... สวัสดี


กลอนบทนี้หลาย ๆ ท่านน่าจะรู้จัก   เป็นกลอนบทที่เลื่องชื่อใน  รามเกียรติ  ชื่อว่า  พาลีสอนน้อง  ใจความของกลอนนี้ทอดมาก็ได้ความว่า   “ให้เป็นข้าที่ภักดี  รับใช้เบื้องบนอย่างสุดความสามารถ  อย่ากระทำการบังอาจ  ให้รู้สัมมาคารวะของขี้ข้าที่ดี   เมื่อเจ้าท่านทรงเมตตาอย่าได้ริกำเริบ   อย่านำความภายในไปบอกใครที่เป็นคนภายนอก   คนใดทำความดีความชอบให้ประทานรางวัลอย่าได้มีจิตริษยาหรือเอนเอียงหรือเวลาโกรธใครก็จงอย่าทำให้เกินควรใส่ร้ายให้น่าระอา   ทำงานอย่างถวายชีวิตให้สมกับที่ได้รับพระกรุณาและสมหน้าที่ชายชาตรี”   นี่คือการถอดความแบบคร่าว ๆ

กลอนบทนี้เคยเป็นกลอนที่ ข้าราชการ ควรจะจดจำ   แต่ในทุกวันนี้คาดว่าหนังสือคง “แพง”  ข้าราชการที่มีเงินล้นฟ้าบางคนถึงไม่มีตังค์ซื้อหรืออาจจะไม่ใส่ใจจะจำมัน

ผมคงมิขอเอ่ยให้มากความ   ใครทำอะไรเราก็คงเห็น ๆ กันอยู่

ข้าราชการ  คือ  อะไร...  อยากให้สำเหนียกคำนี้ให้ดี   นักการเมือง  จัดเป็น  ข้าราชการไหม  จงสำเหนียก   ทุกองคาพยพของแผ่นดินไทยจะเดินหน้าหรือถอยหลัง   “ราชการ”  เป็นตัวแปรส่วนหนึ่ง

เอามาฝากกันครับ   เผื่อสำนึก...