PANTIP.COM : P4606510 แนวคิดการกระจายความเจริญไปสู่ต่างจังหวัด กระทู้ต่อเนื่องจากเมื่อเช้า [การเมือง]

แนวคิดการกระจายความเจริญไปสู่ต่างจังหวัด กระทู้ต่อเนื่องจากเมื่อเช้า

เมื่อเช้าผมได้ชวนคุยเรื่องการกระจายความเจริญสู่จังหวัดต่าง ๆ และได้อ่านความเห็นของหลาย ๆ ซึ่งมันได้ทำให้ความคิดของผมเข้าที่เข้าทางขึ้น ดังนั้นผมจึงขอขอบพระคุณทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยใจจริง ผู้น้องก็คงไม่มีอะไรจะตอบแทนไมตรีของพวกท่านได้มากไปกว่า จิบสุราที่อยู่ในมือขณะนี้ คารวะทุกท่านด้วยใจ ขณะนี้ถ้าใครถือเหล้าอยู่จะชนกับก็ได้นะครับ (แต่อย่าแรง เดี๊ยวแก้วแตก และมันจะบาดปาก)

ตรงนี้ผมเลยขอเพิ่มเติมส่วนของเมื่อเช้า เพื่อแนวคิดนี้จะได้พอเป็นรูปธรรมมากขึ้น ซึ่งในหลักความเป็นจริงก็น่าจะเป็นไปได้น้อย แต่ดีกว่ามานั่งด่ากันเล่น ๆ แล้วไม่ได้อะไรกับไปเลย... จริงไหม

ตามกระทู้เมื่อเช้า ผมได้เสนอ “ระบบเอื้อ” ไปหรือถ้าจะเรียกกันให้เชยเล่นก็คงต้องเรียกว่า “บ่วงโซ่สัมพันธ์” ตรงนี้ได้อ่านความเห็นของเพื่อนสมาชิกและสหายบางท่านแล้วก็พบว่า มันมีปัญหาตรงผู้รับผิดชอบ

ผู้ว่าซีอีโอ ส.ส. หรืออะไรก็ตามที ด้วยอำนาจหน้าที่อันซับซ้อนและไม่เป็นเอกภาพจึงทำให้การพัฒนาชะงักงันหรือพัฒนาได้แต่ก็ไม่เต็มที่

ส.ส. ก็เดินหน้าไปงานศพ งานบวช ตะบันสร้างถนน

ผู้ว่า ก็เตรียมแต่ไปออกรอบ และเป็นผู้ช่วยหรือรองประธานผ้าป่าสามัคคี

เมื่อผู้ใหญ่เกี่ยงหน้าที่และไม่เคารพการทำงาน ปัญหานี้ก็สั่นสะเทือนจนทำให้ความเจริญที่อยู่เบื้องหน้าพังทลายลงอย่างไม่เหลือดี

ดังนั้นส่วนกลางหรือรัฐบาลต้องมีนโยบายที่แน่ชัดและต้องเข้มงวด

การพัฒนาในแต่ละจังหวัดต้องเป็นไปอย่างเท่าเทียมกันและแทรกซึมระบบจัดเก็บให้ลงลึกปึถึงระดับเทศบาล

ผมจะขอพูดเป็นข้อ ๆ โดยรวมครับ

1. ให้ทุกจังหวัด มีโรงเรียนตำรวจเป็นของตนเอง ซึ่งตรงนี้หมายถึงพลตำรวจและตำรวจระดับประทวน แต่จำนวนเปิดรับขึ้นอยู่กับขนาดของจังหวัดและประชากรและความต้องการที่จะช่วงใช้ อย่างหนึ่งจะเป็นประโยชน์ในการราชการเพราะคนพื้นที่ย่อมเข้าอกเข้าใจและรู้ซึ้งถึงหลักประเพณีมากกว่าที่อื่น ๆ เช่นในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ แม้จะมีการทำอย่างนี้ก็ไม่ตรงประเด็นเท่าที่ควร เพราะยังมีคนนอกพื้นที่อยู่พอสมควร ต้องเข้าใจอีกอย่างว่า จังหวัดแม้อยู่ติดกันภูมิภาคเดียวกัน แต่ความเป็นอยู่ย่อมไม่เหมือนกัน คนจะเข้าใจต้องเป็นคนในพื้นที่ และรู้กำพืดของคนในชุมชนเป็นอย่างดี
แต่ในทางกลับกัน จะต้องมีบทลงโทษต่อ ตำรวจ ที่ละเมิดหน้าที่อย่างเข้มข้น ไม่มีการพักราชการหรือการตรวจสอบวินัยหน่อมแหน้มเหมือนแต่ก่อน แต่ต้องลงโทษอย่างเด็ดขาดเช่น จำกัดกรอบในการตัดสินให้ไม่เกิน 15 วันและทันทีที่ตรวจสอบเสร็จจำคุกทันที ถ้ามีปัญหาความผิดเรื่องคอรัปชั่น ส่วย สินบน ยึดทรัพย์ทั้งส่วนตัวและเครือญาติ

2. ให้ทุกจังหวัดทั่วประเทศจดทะเบียนสินค้าท้องถิ่นหรือจะเรียกว่า โอทอป ก็น่าจะได้ หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ โดยห้ามซ้ำกันอย่างเด็ดขาด เช่น ชาใบหม่อน (ที่ผมรำคาญมาก ๆ ) ที่ไหนจดทะเบียนก่อนที่นั่นรับไปทำ ตำบลอื่นจะทำเป็นสินค้าไม่ได้ ถ้าพื้นที่อื่นมีการปลูกหม่อนต้องทำหน้าที่ผู้ผลิตวัตถุดิบให้เจ้าของผลิตภัณฑ์มารับซื้อ หรือจะแปรรูปใบหม่อนเป็นอย่างอื่นได้แต่ต้องมิใช่ ชาอบแห้ง จะทำสำเร็จแล้วปรุงรสปรุงกลิ่นตามธรรมชาติก็ว่ากันไป และตรงนี้หน่วยกลางหรือรัฐบาลต้องมารับซื้อและรับประกันราคา โดยมีที่ระบายออกสองอย่างคือ ส่งเสริมการส่งออกและเปิดช็อปในประเทศ
พื้นที่ว่างเปล่าเยอะครับ แต่ละอำเภอให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องหรือกระทรวงพาณิชย์ไปเปิดร้านเพื่อขายสินค้าจำพวกนี้จากทั่วประเทศ หนึ่งอำเภอหนึ่งร้าน หรือถ้าเก็บภาษีได้มากจะเปิดทุกหัวมุมถนนแบบเซเว่นส์ก็ไม่ว่ากัน
และมีการรณรงค์การใช้สินค้าไทยอย่างเป็นรูปธรรม กินไก่โชว์กันยังทำมาแล้ว กินชาใบหม่อนรสสตรอว์เบอร์รี่โชว์หน่อยจะเป็นไร มันอาจจะทับซ้อนกับหน้าที่ของสหกรณ์แต่ถ้ามองกันอย่างจริงจังแล้ว มันเป็นคนละเรื่องเดียวกัน

3. ให้ทุกจังหวัด ทุกเทศบาล เก็บค่าบำรุงตลาดจากคนที่มาใช้บริการ หัวละ ห้า บาท แต่ต้องควบคุมเรื่องคุณภาพและความสะอาดของตลาดให้เป็นอย่างดี มิใช่ให้ผู้มาใช้บริการเดินไปทำหน้าเหม็นเยี่ยวไป รัฐบาลต้องหักด้ามพร้ากับนักธุรกิจประเภทเนื้อสดไก่สด โดยการใช้กฏหมายหรือออกกฏเฉพาะการมาบังคับ ให้แต่ละพื้นที่รับไก่เป็ดวัวควายในแต่ละพื้นที่มาขายเท่านั้น แต่ถ้าของเขาดีจริง ๆ ก็ให้ยกระดับเข้าห้างไปหรือเข้าช็อปของรัฐบาลไปมิให้วางขายทั่วไป ตรงนี้จะทำให้ชาวบ้านในพื้นที่ตั้งหน้าตั้งตาบำรุงและเอาใจใส่กับที่ดินของตนมากขึ้น เปิดกองทุนให้กู้ยืมผลิตภัณฑ์ทางเกษตรแต่ระบบจัดเก็บต้องชัดเจนแน่นอน สามปีต้องคืน ทั้งต้นและดอก
ในกรณีนี้ถ้าเนื้อล้นตลาดให้รัฐจับเก็บแช่แข็งเพื่อกระจายไปในพื้นที่อื่น แบบบราเตอร์เทรด เช่นเนื้อแลกปลา ไก่แลกหอย หมูแลกลางสาด (ในกรณีที่ล้นตลาดจริง ๆ) ความสมดุลย์ในการกระจายทรัพยากรก็จะมีขึ้น ชาวบ้านมิต้องซื้อของแพงโดยมิจำเป็น

4. ให้กำหนดกรอบเขตการปกครองเหมือนการกำหนดเขตในการแข่งขันกีฬา เช่น เชียงใหม่ เขต 5 พิษณุโลก เขต 6 และจังหวัดที่ใช้เลขนำหน้าเหมือนกันบรรจุเข้าเขตเดียวกัน และใช้ระบบเอื้อกันเป็นการกำหนดเขตรับผิดชอบ โดยรัฐต้องเจาะจงให้ศูนย์กลางบริหารพื้นที่อยู่ในที่ใด ๆ จะว่าในทีก็คือตั้งเมืองหลวงของภูมิภาคนั้น ๆ โดยแต่ในละเมืองหลวงจะมีการเปิดเขตคาสิโน
แต่ตรงนี้ต้องมีการเด็ดขาด การเข้าสถานคาสิโน ต้องยื่นบัตรประชาชนยืนยันความเป็นคนในภูมิภาคและข้ามเขตไม่ได้และกำหนดแต่ละบุคคลให้เล่นได้แค่ สิบเปอร์เซนต์ ของเงินเดือน ถ้าหมดเครดิตเดือนหน้ามาเล่นใหม่ และหน้าคาสิโนต้องเปิดตู้ร้องเรียน ถ้าผู้ใดมาเล่นแล้วก่อความเดือดร้อนให้กับครอบครัวจะตัดสิทธ์การเข้าเล่นตลอดชีวิต และในกรณีเกิดอาชญากรรมต้องลงโทษอย่างเด็ดขาด ไม่มีการจำคุก มีแต่การประหารและทัณฑ์ทรมาน เท่านั้น
ในคาสิโนนั้นจะประกอบด้วย สนามม้า โต๊ะฟุตบอล หวยจับยี่กี แต่ทั้งหมดใช้กฏเดียวกัน ไม่ว่าคุณจะเล่นเท่าไหร่ ก็ได้แต่ไม่เกินสิบเปอร์เซนต์ของเงินเดือน ที่คาสิโนจะมีการบันทึกการเล่นได้เสียของผู้เล่นไว้ตลอดคือเวลาจะออกต้องเอาชิปทั้งหมดไปแลกและทำประวัติ ถ้าแลกชิบคืน เดือนนั้นคุณจะไม่ได้กลับมาเล่นอีก แต่ถ้าอยากมาในวันใหม่หรืออยากเล่นหลาย ๆ วัน ห้ามแลกคืนโดยเด็ดขาด
แต่สำหรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ เชิญตามสบายจะเล่นให้หมดเนื้อหมดตัวก็เรื่องของคุณ แต่ถ้าก่ออาชญากรรมในประเทศ คุณต้องรับโทษที่ทางประเทศไทยบัญญัติไว้สูงสุด

5. ให้รัฐเข้าควบคุมหรือเปิดบริการขนส่งมวลชนในแต่ละจังหวัด รถเมล์ เรือเมล์ ให้รัฐเปิดเป็นทางเลือกให้แก่ประชาชน แรก ๆ ทางจังหวัดต้องส่งคืนรัฐจนครบทุนที่ลงไปก็จัดเก็บกันเองแต่ 20 เปอร์เซนต์ของรายได้ในส่วนนี้ต้องหักคืนให้รัฐเสมอห้ามขาด เพื่อที่จะนำไปพัฒนาระบบ รถไฟฟ้าและรถไฟใต้ดิน ให้โยงใยถึงกันทั่วประเทศ หรือหักเก็บกันเองจนได้มาพอและสร้างเองเป็นของแต่ละจังหวัดแต่ต้องมีโครงข่ายโยงใยให้แต่ละจังหวัดข้ามหากันได้

6. ให้ละภูมิภาคมีการปลูกปาล์ม หรือถ้าเป็นไปได้ก็ทุกจังหวัด โดยมีการคำนวณการใช้พลังงานแต่ละจังหวัดให้ดีและรับปาล์มจากผู้ผลิตเข้าโรงงานผลิตพลังงานใช้เองในแต่ละจังหวัด จะได้มิต้องพึ่งพิงการนำเข้าน้ำมันจากต่างประเทศมากนัก

7. แต่ละจังหวัด ต้องผลิตบุหรี่เอง เหล้าเอง และติดแบรนด์เอง ไม่มีการนำเข้าบุหรี่จากต่างประเทศ แต่นำเข้าจากโรงงานยาสูบได้ โดยจำกัดปริมาณ ภาษีอากรที่ได้มาให้แบ่งให้ส่วนกลางครึ่งหนึ่ง

8. แต่ละภูมิภาคต้องมีการพัฒนาเรื่อง โซล่าร์ เซลล์ เพื่อจะส่งแผงโซล่าร์ขายในแต่ละจังหวัดในภูมิภาคนั้น เพื่อเป็นอีกหนึ่งทางเลือกในการใช้ทรัพยากรอย่างชาญฉลาด

9. น้ำดื่ม น้ำเปล่าบรรจุขวด โซดา ผลิตกันเองห้ามในเข้าจากเขตอื่น

เท่านี้ผมว่ามันเพียงพอที่จะให้การเติบโตในแต่ละท้องที่เพิ่มมากขึ้นตามลำดับ เพราะทุกวันนี้ปัญหาคนล้นเมืองมาจาก “ไม่มีอะไรทำ” หน่วยรัฐบาลก็เห็นแก่ตัวไม่ทำอย่างจริงจัง ภาคเอกชนก็เห็นแก่ประโยชน์จนมากเกินไป ทุกอย่างมาอัดกันที่กรุงเทพให้กรุงเทพรับภาระจนหลังแอ่นโดยมิโยนทางออกไปที่จังหวัดอื่นบ้าง

ความเจริญก็มาตีบตันที่กรุงเทพ และ เมืองใหญ่ เมืองที่เป็นทางผ่านก็อับเฉาโดยไม่จำเป็น ทั้ง ๆ ที่แต่ละพื้นที่มีศักยาภาพที่จะทำได้

ใครมีข้อเสนอหรือแนะนำอะไรก็เชิญนะครับ

ยกเว้นคุณ บ็อบ เพราะผมออกกฏว่า ห้ามคุณหิ้ว “กรุงเทพ” กลับบ้านอีก

ด้วยความเคารพเพื่อนสมาชิกและสหายทุกท่าน

***** กระทู้เมื่อเช้า http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P4604410/P4604410.html

จากคุณ : ShowyPower - [ 8 ส.ค. 49 20:45:54 ]