----

ผมเฝ้ามองเด็กวัดสองกลุ่มทะเลาะกัน จะตีกันให้ล้มหาย ตายจากไปข้างเพราะต้องการช่วงชิงผลประโยชน์ภายในวัด ต่างหวังตักตวงความอุดมสมบูรณ์จากวัดโดยไม่คำนึงถึงความฉิบหายต่อนิวาสสถาน หวังเพียงเอาชนะกัน ต่างอ้างความชอบธรรมความเป็นเด็กวัด

ฝ่ายหนึ่งอ้างว่า ข้าได้ตำแหน่งหัวหน้าเด็กวัดเพราะฉันทามติ

อีกฝ่ายก็ว่า ข้าเป็นผู้แทนของคนในวัดทั้งปวง

จริงตามที่อ้างหรือเปล่ายังเป็นข้อกังขากันอยู่ ล้วนแต่รักษาแผลที่สันหลัง ทั้งสองฝ่ายต่างดึงเอาพระ เถร เณร ชี ผีป่าช้า เข้ามาเป็นพวก

----

ท้ายที่สุดก็ดึงเอาคำสั่งสอนของพระศาสดาตถาคตมาเป็นข้ออ้าง จะพากันลงนรกทั้งหมด ท่านมีพระคุณเป็นอเนกประการ อยู่สูงเกินอาจเอื้อม อ้างกันไปอิงกันมาจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นจริงอะไรเป็นเท็จ รังแต่จะดึงท่านลงมาต่ำ สร้างรอยด่างเป็นมลทินด้วยเหตุที่ไม่สมควรทุกประการ

เรื่องราวลุกลามก็เพราะเด็กวัดผู้ได้รับฉันทานุมัติ   ให้เป็นหัวโจกรักษาพัทธสีมา กระทำการจนลืมไปว่าอะไรคือ คุณธรรม มโนธรรม

สร้างความกังขาให้กับกลุ่มคนในวัดทั้งมวล

อีกทั้งก๊กของเด็กวัดก็ชอบอ้างความชอบธรรมเป็นตัวแทนของคนในวัด ให้คัดค้านการกระทำของคู่อริ มองดูแล้วน่าขำ เพราะล้วนเอาเรื่องส่วนตนมาเหยียบย่ำกัน

ร้อนถึงเจ้าอาวาสผู้เปรียบเสมือนผู้ใกล้ชิดพระศาสดา ด้วยร้อนรนเกรงว่าเหตุการณ์จะลุกลามบานปลายถึงฆ่าฟันกัน และเพราะเจ้าอาวาสได้รับข้อมูลทั้งจากเด็กวัดและพระในปกครองจนระส่ำจับความไม่ได้เป็นที่ประจักษ์แจ้ง

----

มีการแบ่งเป็นฝักเป็นฝ่าย ผู้คนในวัดยิ่งสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นในพัทธสีมาแห่งนี้ ทั้งที่ข้อเท็จจริงก็ล้วนใฝ่เลว อ้างอิงจนลืมคำสอนที่เป็นตัวตนแห่งธรรมในพระศาสนาทั้งสิ้น

หรืออาจเป็นเพราะด้วยความหวังดีที่เจ้าอาวาสคิดจะหาคนอื่นมารักษาการหัวหน้าเด็กวัดแทนคนเดิมที่ไม่เหมาะสม เพราะจะเป็นเหตุพัวพันถึงองค์พระตถาคต

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้หัวหน้าเด็กวัดร้อนรนทนไม่ได้ ต้องออกมาป่าวประกาศว่าไม่ใช่ภาระของเจ้าอาวาส

จึงถึงคราววุ่นวายหนักข้อมากขึ้นถึงขั้นดึงฟ้าต่ำ ลืมคำสอนขององค์พระตถาคต ลืมคติธรรม ลืมมโนธรรม ลืมคุณธรรม

ช่วยตอบทีเถิดว่า แล้วใครจะรักษาพัทธสีมาและองค์พระผู้
มีพระภาคเจ้า

----