ความคิดเห็นที่ 8
แหมเสียดาย เวลาเห็นคุณ เอื้องฯ ผมต้องนึกถึง บังโม (โมเสส) เพราะสองคนนี้ความเห็นต่างกัน แต่คุยกันได้อรรถรสทั้งคู่
ผมเห็นด้วยกับประเด็นทีว่า ภาคใต้นั้นวันนี้ ไม่อาจเรียกได้ว่า โจร แต่สมควรเรียกให้ต่ำลง (ไม่ได้ยกให้สูงขึ้น) ว่า ลงไปสู่ระดับ "การก่อการร้าย" แทบจะเต็มรูปแบบแล้ว
แต่ที่นี้ว่า....ปัญหาจะแก้กันยังไง จะใช้แบบ อิสราเอล - ปาเลสไตน์ มันก็คงลำบาก เพราะเราเองใช่จะมีบิ๊กใหญ่ให้ท้ายซะด้วยซิ..มิหนำซ้ำ อินโด,มาเลย์ คงลำบากใจที่เลือกเลิกคบกับเรา....
ฤาจะใช้แบบ สมานฉันท์,สันติเจรจา มันก็ตะหงิด ๆ อยู่ที่ว่า หาคนจะเจรจาแทบไม่มี..มีแต่จะบู๊ท่าเดียว ส่วนทีจะเจรจาดันอาจเป็นตาอยู่..คว้าแต่พุงไปกินซะนี่
ถ้าจะยกกรณี อิสราเอล - ปาเลสไตน์ มาเทียบเคียงภาคใต้ ผมว่า มีกรณีพิพาทที่ดูคล้ายกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดินแดน,เชื้อชาติ และความรุนแรง
แต่ที่ผ่าน การแก้ปัญหาของอิสราเอลที่มุ่งแต่กำลังนั้น มันพิสูจน์แล้วว่า ไม่ได้คืบหน้าไปถึงไหนเลย มิหนำซ้ำ สงครามที่ยืดเยื้อ กลับกลายเป็นแหล่งทำมาหาเงิน ของทั้งสองฝ่าย กับงบประมาณด้านกองทัพ หรือเงินบริจาคปาเลสไตน์ (แบบที่เคยมีข้อครหากับ อาราฟัต)
ผมจึงมองว่า กระบวนการแก้ไขปัญหาในภาคใต้ ต้องทำไปพร้อม ๆ กัน
1. ด้านความสมานฉันท์ที่มีปัญหาด้าน มนุษยธรรม ก็จำเป้นต้องเดินหน้าต่อไป 2. งานด้านการปราบปราม และยุทธการ ต้องรุกคืบและควบคุมสถานการณ์ให้ได้ โดยเฉพาะกลุ่มหรือหมู่บ้านที่มีปัญหา และต้องควบคุมไม่ให้เกิดกระบวนการรวมตัวอย่างแบบม๊อบที่เกิดขึ้นได้อย่างง่ายดายผิดปกติต่อไป 3. งานด้านการป้องกันตัวเอง...มันก็คล้ายกับที่ปรากฎในบางรัฐของยุโรปและอเมริกา ที่ ประชาชนสามารถมีอาวุธไว้ป้องกันทั้งตัวเอง,ครอบครัว และเพื่อนบ้านได้ 4. งานด้านเจรจา ก็คงต้องเดินหน้าต่อไป...แต่ปัญหาก็คือ ต้องจับจุดและวิเคราะห์ให้ได้เสียก่อนว่า กลุ่มใดกันแน่ที่มีอิทธิพลสูงสุดในเวลานี้
..........................
จากคุณ :
phongthai
- [
21 ก.พ. 50 10:23:06
A:222.123.97.138 X:
]
|
|
|