๐ ดวงตะวัน นั้นพลันคล้อย จะลอยลับ
คนก็นับ วันที่คอย จะถอยหนี
ใยไม่เห็น แก่ไพร่ฟ้า ประชาชี
มาเที่ยวชี้ ให้ผีป่า มางำเมือง
๐ ลุแปดสิบ พระชันษา มหาบพิตร
ต่างน้อมจิต มาร่วมใจ ใส่เสื้อเหลือง
ยังคิดอ่าน ทำการร้าย ให้ขุ่นเคือง
ระคายเบื้อง ยุคลบาท นาถบดินทร์
๐ ดูหรือวัย ก็ล่วงเข้า จะเก้าสิบ
แลลิบลิบ เห็นไวไว ว่าใกล้สิ้น
มาทำชั่ว ให้คนด่า เป็นราคิน
เมื่อด่าวดิ้น จะผินพักตร์ ไปทักใคร
๐ เห็นแต่หน้า ไม่รู้ใจ เหมือนใสซื่อ
หลงนับถือ เคยเคารพ เคยนบไหว้
ดูหน้าเนื้อ กลับซ่อนเสือ ไว้ในใจ
จึงหลงไหว้ พวกผู้ใหญ่ ใจอธรรม
๐ หรือเห็นแก่ ซึ่งอำนาจ ราชศักดิ์
จนมิพัก จะหยุดยั้ง ยังไม่หนำ
เพราะเมามัว เรื่องชั่วช้า จึงกล้าทำ
ใช่ถลำ เพราะไม่รู้ หรือหูเบา
๐ อันประชา ธิปไตย ใครก็รัก
มาหาญหัก ของรักไป ใครไม่เศร้า
อำนาจรัฐ ที่ถูกต้อง เป็นของเรา
มาปล้นเอา มันแสนช้ำ สุดกล้ำกลืน
๐ เสียไปแล้ว อีกเมื่อไร จะได้กลับ
ต้องเสียทรัพย์ ต้องเสียคน ต้องทนฝืน
ต้องเสียเลือด อีกเท่าไร จะได้คืน
ต้องสะอื้น หลั่งน้ำตา ดั่งวารี
๐ ขอตัดเยื่อ ไม่เหลือใย คนใจยักษ์
ไม่รู้จัก ไม่หันมอง ให้หมองศรี
เจอที่ไหน จะไม่ไหว้ ไม่ใยดี
ตายเป็นผี จะไม่เผา ไม่เอาความ
วโรทาห์
๓ เมษายน ๒๕๕๐
จากคุณ :
warotah 
- [
3 เม.ย. 50 19:31:45
A:67.15.183.2 X:
]
๏๏๏ ทุรบุรุษ ๏๏๏
