ความคิดเห็นที่ 1 อยากได้เหมือนกัน รอเก็บอยู่ค่ะ          ตอนนี้มีแต่ของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ จากคุณ : หนูจันทร์ - [ 16 เม.ย. 50 17:30:36 A:124.120.146.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วยยกตัวอย่างให้อ่านสักนิด เผื่อป้าจำได้น่ะ จากคุณ : ป้าหนูดา - [ 16 เม.ย. 50 17:35:10 A:124.121.0.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 แม้ไม่ได้เป็นดาว  บนหาวห้อง  (ถูกรึเปล่าไม่รู้) จากคุณ : toolost - [ 16 เม.ย. 50 18:11:24 A:222.123.154.220 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ความในใจครั้งอำลา คำสัญญาคราลาไกล ระยะทางพิสูจน์ใจ พบกันใหม่พิสูจน์คน ๑ จำได้ไหมในวันที่ฝันดับ แดดพยับร้อนฉ่าดั่งห่าฝน ความเป็นเธอมาปรากฏ ณ บัดดล คลายทุกข์เคยท้อทนของคนแพ้ ๒ น้ำใจที่มีให้ใจไหม้ช้ำ สมบูรณ์ล้ำฉ่ำใสไล้รอยแผล หัวใจหนึ่งยังซึ้งซ่านทั้งดาลแด ไร้รักเธอยังยากแท้จะรอดมา ๓ จึงผูกสร้อยร้อยกวีนี้มามอบ ขอบคุณเธอที่ปลุกปลอบยามปวดปร่า ยินดีนักมีรักเธอมาพันธนา เป็นของขวัญชั้นฟ้าอันพร่าพราย ๔ แม้วันนั้นผันผ่านมานานนัก แต่ความรักแรกเอ่ยมิเคยหาย ฝันไหนจักตกพลัดกระจัดกระจาย แต่เธอยังพริ้งพรายทุกหมายรอ ๕ ทุกการรอขอร้องอย่าหมองหม่น มิอาจทนคนดีพี่ร้องขอ น้ำในตาแต่ละหยดที่รดออ อย่าร้องไห้กับการรอพี่ขอร้อง ๖ หอมเอยหอมดอกโบตั๋น ในความเงียบงันอันหม่นหมอง ประคองแก้มแฉล้มเนื้อนวลลออง ตระคองหวังยังรังรองอย่าร้องเลย ๗ เด็ดดอกไม้ดอกหนึ่งมาพึงปลอบ จากข่ายขอบมอบความนัยจากใจเผย แม้มิอาจเอ่ยอ้างอย่างที่เคย วอนอย่าได้เมินเฉยเคยผูกพันธ์ ๘ อยากดูแลหัวใจไม่ให้ห่าง เพราะกลัวรักจักจางเพราะห่างนั้น อยากใกล้กายเหมือนใจเราใกล้กัน อยากได้นอน...เสพย์ฝันกันทั้งคืน ๙ มันคือหนึ่งดาวชื่นในคืนหนาว ทั้งที่ทุกย่างก้าวยังขมขื่น มันคือฟืนไฟฝันแห่งวันคืน ทั้งที่ดาวดวงอื่นกระจัดกระจาย ๑๐ ในความมืดยืดยาวช่างหนาวสั่น แต่ทุกความเชื่อมั่น บ่จางหาย แม้ภาระพะรุงพะรังไปทั้งกาย เธอก็ไม่เคยหล่นหายก่อนปลายทาง ๑๑ ให้ความเงียบความเหงาอันสร้อยเศร้า ผลิพลังปลุกเร้ายามเราห่าง ให้ภาพหลอนที่ลอยเลื่อนอยู่เลือนลาง ผลิพลังปลุกสร้างกำลังใจ ๑๒ จับมือกันให้มั่นกว่าวันก่อน ก่อนจะจรจำลาไปฟ้าไหน คำสัญญาจักจำมั่นนิรันดร์ใจ กาลผ่านไปให้พิสูจน์คำพูดรัก ๑๓ ทุกคำของคำพูดพิสูจน์สิ้น ใช่แค่ลิ้นลงคำเป็นจำหลัก ใช่ใช้เล่ห์ล่อลวงให้หลงรัก ความเป็นไปจักประจักษ์พิสูจน์ใจ ๑๔ ทั้งสมองสองมือยังมุ่งมั่น ทั้งหัวใจยังสั่นทุกหวั่นไหว วันทั้งวันปีทั้งปียังดีใจ ที่ได้จุดเปลวไฟในใจเธอ ๑๕ นี่คือความในใจครั้งสุดท้าย ที่เขียนถ้อยร้อยรายหมายเสนอ ทุกคำพูดหมายพิสูจน์พูดหรือเพ้อ อยู่ที่กาลได้เจอ คราวต่อไป ความในใจครั้งอำลา...คำสัญญาคราลาไกล ระยะทางพิสูจน์ใจ...พบกันใหม่พิสูจน์คน มีแต่บทนี้ค่ะ ใช่หรือเปล่า ผิดอันค่ะ ลืมดูชื่อคนแต่ง เห็นเป็นกลอนลาก็ก็อปมาเลย บทนี้เป็นของคุณ แทนคุณ แทนไท หรือไงนี่แหละ  ขอโทษทีค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 50 21:27:37 จากคุณ : ป้าหนูดา - [ 16 เม.ย. 50 19:17:42 A:124.121.2.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราจะลาจากกันแล้ววันนี้ ทั้งทั้งที่หวาดผวาและว้าเหว่ ฉันคือเรืออิสระล่องทะเล จะโล้เร่ร้างไกลฝั่งใจเธอ เสียดายวันสงสารวัยความใกล้ชิด ไกลกันนิดก็ปานว่าน้ำตาเอ่อ ละไมยิ้มพิมพ์หัวใจละไมละเมอ คงยิ้มเก้อแล้วละหนอต่อแต่นี้ โถ...รอยเท้าก้าวหรือถอยก็รอยเท้า เมื่อเราก้าวกันใกล้ในทุกที่ จะเร้นรอยให้ฝันร้ายอีกหลายปี เมื่อไม่มีรอยเท้ามาก้าวเคียง เสียงหัวเราะเคยล้อต่อกระซิก รินระริกดังน้ำรินก็สิ้นเสียง เคยสำเหนียกลำนำถ้อยสำเนียง จะเหลือเพียงลำนำในสำนึก คืนที่เคยนั่งคู่กันดูดาว จะนั่งเดียวเดี่ยวหนาวเมื่อคราวดึก ตาสบตาบอกความหมายล้ำลึก จะรู้สึกได้อย่างไรเมื่อไกลตา หวั่นว่าห่วงเสน่หาลับลาหาย มั่นใจหมายกลับมาเห็นเพ็ญดวงหน้า นี่มิใช่คำมั่นแห่งสัญญา แต่ทว่า เป็นคำฝากจากหัวใจ รักแค่เพียงคำพูดพิสูจน์ยาก แต่เมื่อจากคงพิสูจน์คำพูดได้ ใจของเราเราย่อมรู้อยู่ที่ใคร กับคนใกล้หรือคนไกลใจคงรู้ ฉันมิใช่ขุนน้ำมีตำหนัก เพียงมีแรงแห่งรักเป็นนักสู้ เธอคือคนที่จะเปิดประตู ฉันไปสู่สนามชัยในชีวิต ขอบคุณอย่างมากจากหัวใจ ที่กล้าให้โอกาสซึ่งอาจผิด เพราะอย่างน้อยชีวิตนี้ก็มีทิศ หมายนิมิตสิ่งซึ่งฝันถึงมัน ไม่ต้องคิดถึงวันที่ฉันกลับ ไม่ต้องนับวันเวลารอท่าฉัน ขอให้คิดถึงบ้างเพียงบางวัน และสวดมนต์ให้กันเท่านั้นพอ เก็บดอกไม้แห่งกมลไว้บหิ้ง อย่าทอดทิ้งให้เศร้าอับเฉาช่อ ขอน้ำตาสักหนึ่งหยดรดไว้คลอ และการรอจะช่วยให้ดอกไม้บาน ฉันลาก่อน...เขียนกลอนลาว้าเหว่นัก และกลอนรักคงจะไร้ยามไกลบ้าน หลังการลาเริ่มการรอทรมาน ฉันเกรงการกลับมาเก้อ เมื่อเธอลืม หนังสือพิมพ์ มติชนรายสัปดาห์ คอลัมน์ วาณิช จรุงกิจอนันต์ วันที่ 08 เมษายน พ.ศ. 2545 ปีที่ 22 ฉบับที่ 1129 อันแรกแปะผิดค่ะ ขออภัยด้วย แก้ไขคำผิดค่ะ เจอพันทิปรวนยามโพสต์ผิดนี่กลุ้มใจเลยค่ะ กลัวแก้ไขไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 50 21:32:51 จากคุณ : ป้าหนูดา - [ 16 เม.ย. 50 21:07:09 A:66.90.73.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณป้าหนูดามากค่ะ กลอนที่ให้มา เซฟแล้วค่ะ เพราะดี แต่ที่คุณจักรภพอ่านจะมีความหมายอย่างนี้ค่ะ ...ดาวจะอยู่ที่ไหนก็เป็นดาว... อะไรทำนองนี้ หนูจำไม่ได้ ถ้าป้าหนูดามี  และจะกรุณาจะขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : toolost - [ 16 เม.ย. 50 21:38:33 A:222.123.154.220 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบบทนี้มาก ๆ  ขอบคุณป้าหนูดาที่อนุเคราะห์ ไม่ต้องคิดถึงวันที่ฉันกลับ ไม่ต้องนับวันเวลารอท่าฉัน ขอให้คิดถึงบ้างเพียงบางวัน และสวดมนต์ให้กันเท่านั้นพอ รอคนไกลกลับมาค่ะ จากคุณ : toolost - [ 16 เม.ย. 50 21:44:25 A:222.123.154.220 X: ]