เมื่อประมาน10 กว่าปีที่ผ่านมาผมกำลังก้าวเข้าสู่ชั่วเวลาเขาสุ่รั่วโรงเรียน มัธยม แต่ไม่รู้จะเรียนที่ไหนดี เปิดดูรายการโต้คารมมัทยมศึกษา เห็นชายสามคน คือ เสนาลิง พี่ทุเรียน และ นายณัฐวุฒิ ใสเกื้อ เห็นว่าทั่งสามคนมีความสามารถจึงตัดสินใจก้าวไปสอบในโรงเรียนนั้นตลอดเวลาเอาพี่ทั่งสามคนเป็นแบบอย่าง ติดตามเฝ้าดูความเจริญเติบโตของทั่งสามคน  ณัฐวุฒิ เรียนแบบ ไตรรง เห็นว่าเหมาะอนาคตคงได้เป็นนักการเมืองที่ดี แต่ในที่สุดความคิดของเด็กคนนึงต้องผิกหวังกับสิ่งที่ ณัฐวุฒิ ได้ทำ ไม่ก่อให้เกิดความสมานะฉัน รอหน่อยได้หรือป่าวอีกไม่นานก็เลือกตั่ง ไม่ได้ผลประโยช หรืออย่างไร ความเป็นฮีโร้ ในสายตารุ่นน้องคนนึงได้หมดไป คุณกำลังจะพาประชาชนไปสู้กัน ตีกัน ความสุขหรืออย่างไร อยู่บนเวทีไม่ได้โดนนิ เอาประชาชนเป็นโล้กำบัง ลงมาอยู่ข่างล่างสิ   เสียดายที่ชื่นชอบและเอาเป็นแบบอย่าง  เสียใจจริงๆ ผมและลูกแม่อีกหลายคนไม่คิดว่าคุณคือลูกแม่เดียวกันกับเราอีกแล้ว  ลูกแม่รำเพย