ถนนนี้ไม่มีผู้นำ
ผู้ใดที่คิดว่าจะเดินบนถนนสู่ประชาธิปไตยต้องตอบคำถามนี้ก่อน
1.ถ้าถนนเส้นนี้มีป้าย”ห้ามเข้า”ติดอยู่จะเดินฝ่าไปหรือไม่
2.และหากป้ายเขียนว่า “ทักษิณเดินผ่านเข้าไปแล้ว” (วีรชนหลายคนก็เคยผ่านมา) ท่านจะกล้าก้าวเข้าไปไหม
3.ถนนเส้นนี้มีเพียงเส้นเดียวที่หลากหลายด้วยคนต่างความคิด จิตใจ ต่างอาชีพ รวย จน ชั่ว ดี ฯลฯ รับได้ไหม
4.ถนนเส้นนี้คู่ขนานกับเผด็จการเสมอ แต่ถ้าเมื่อไรทั้งสองเส้นนี้เข้ามาสัมผัสกัน เหตุการณ์แย่ๆก็จะเกิดขึ้นชอบหรือไม่
5.เมื่อประชาชนที่เดินอยู่บนเส้นทางประชาธิปไตย เรียกร้องให้เผด็จการเข้ามาปัญหาก็จะเกิดขึ้น ยอมได้ไหม
6.เมื่อเผด็จการเข้ามา แล้วประกาศเจตนาประชาธิปไตยใหม่ ภายใต้ข้อกำหนดของเผด็จการที่เข้มแข็ง จะยอมรับได้หรือไม่
7.มีวิธีใดบ้างที่จะปกป้องการครอบงำของเผด็จการต่อระบอบประชาธิปไตยที่มาจากประชาชน ( ถ้าปฏิเสธการสนับสนุนวิธีการสันติวิธีแบบประชาธิปไตย ที่ท้องสนามหลวง ต่างจากสันติวิธีในความหมายของเผด็จการ ที่หมายถึงการนิ่งเฉยอย่าต่อต้าน ไม่เช่นนั้นจะถูกตอบโต้อย่างรุนแรงชั่วโคตร)
8.จะรอคอยประชาธิปไตยโดยเผด็จการให้เสร็จสมบูรณ์ ฝังรากลึกก่อนหรือ
9.ท่าน ลูกหลาน ชนรุ่นหลัง พร้อมยอมรับแล้วหรือที่จะให้เกิดประชาธิปไตยสายพันธุ์ใหม่ โดยสลักชื่อเผด็จการเป็นวีรบุรุษ แทนชื่อวีรชนผู้สูญเสียในอดีต
10.จำเป็นต้องรอผู้นำแห่งจิตสำนึกประชาธิปไตยด้วยหรือ ( เราต่างทำตามจิตวิญญาณของตนเองไม่ใช่เพื่อใคร ไม่ใช่ทักษิณ เพราะเขาก็เป็นคนหนึ่งที่เดินผ่านเส้นทางนี้มาโดยประชาชนเท่านั้น)