นับเป็นเวลาเนิ่นนานมาแล้วที่ข้าไม่ได้ขีดเขียนถึงเจ้า คิดไม่ถึง ล่วงเลยวัน
อัปมงคลที่สิบเก้าเดือนเก้าแล้วจึงมีโอกาสเขียนมาอีกครั้งหนึ่ง นี่ก็นับว่า
ครบรอบหนึ่งปีแล้วที่โจรถ่อยยกพวกเข้าปล้นแผ่นดินของเรา ทำให้เจ้าต้อง
จากไปอยู่แดนไกล
เวลาหนึ่งปีภายใต้เงื้อมมือมหาโจรก่อเกิดเรื่องราวมากมาย เป็นเวลาหนึ่งปีที่
แสนทุกข์ยาก พวกโจรไม่เคยคิดเหลียวแลทุกข์สุขของราษฎร กลับทุ่มเท
สรรพกำลังเพื่อกำจัดเจ้าให้สิ้นซาก วาดหวังให้ราษฎรทั้งแผ่นดินหันมา
สมานฉันท์ รวมหัวกันเกลียดชังเจ้าแต่ผู้เดียว
ช่างเป็นความคิดที่โง่เขลานัก เพียงเพื่อกำจัดคนคนหนึ่งมันถึงกับทำลาย
บ้านเมืองพินาศย่อยยับ เหตุเพราะมันไม่เห็นหัวราษฎรพี่น้องเราจำนวน
มหาศาลที่หนุนหลังเจ้าอยู่ ยังคิดกำจัดให้หมดสิ้นไปพร้อมเจ้า
สุดท้ายพวกเรานอกจากไม่ตายยังกลับกล้าแข็งขึ้น พวกมันยิ่งนับวันยิ่งกลัด
กลุ้มจนด่าทอกันเอง จิกตีกันดุจดังไก่ในเข่งยามตรุษจีน
เป็นเพราะพวกมันดูแคลนราษฎรว่าโง่เขลา ถูกเจ้าซื้อหาด้วยเงินตรา จึงทำให้
พวกมันคาดการณ์ทุกอย่างผิดเพี้ยนไปหมดสิ้น มันคิดว่าราษฎรหาได้ผูกพัน
กับเจ้าไม่ เป็นเพียงชื่นชอบในเงินตราของเจ้า
พวกมันล้อเล่นกับศรัทธาของราษฎร จึงใช้ศรัทธาของพวกเขามาทุ่มเทบดขยี้
เจ้า ศรัทธาในการยุติธรรม ศรัทธาในสื่อสารมวลชน ศรัทธาในสถาบัน
วิชาการ และแม้แต่ศรัทธาในตัวบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายกลับถูกนำมาใช้จน
หมดสิ้น
ยังมีคนบางคนถึงกับชักใยอยู่เบื้องหลังโจรชั่ว เมื่อโจรปล้นสำเร็จ คิดว่าราษฎร
ชื่นชม ถึงกับรีบเสนอหน้าออกมารับความดีความชอบ คาดไม่ถึงถูกราษฎร
สาปแช่งต้องรีบหดหัวกลับไป ต่อมากลับพลิกลิ้นปฏิเสธไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง
กับพวกโจร
ศรัทธานั้นเปราะบางนัก สร้างก็แสนยาก รักษาไว้ยิ่งยากกว่า เพียงเดินผิดพลาด
ไปก้าวเดียว ศรัทธาที่สั่งสมมาหลายสิบปีก็พลันมลายหายไปในชั่วพริบตา
ศรัทธาของผู้คนใช่ว่านำมาใช้ส่งเดช หากถูกนำมาใช้เพื่อทำลายล้าง ศรัทธา
ย่อมเสื่อมสลายลงอย่างรวดเร็ว
รักชอบอาจแปรเปลี่ยนเป็นศรัทธา แต่ศรัทธาที่เสื่อมถอยแล้วไม่อาจหวน
กลับไปเป็นความรักได้ มีแต่แทนที่ด้วยเคืองแค้นและเกลียดชัง ยังอาจลุกลาม
เป็นวิกฤติศรัทธา จนหักโค่นลงได้ ต่อให้ใช้ทรัพย์แผ่นดินไปมากมายป่าว
ประกาศเรียกศรัทธากลับคืน ยังคงไม่เป็นผล
ผู้เฒ่ากาลีบ้านกาลีเมืองทั้งหลายที่เคยโก่งคอขันเจื้อยแจ้วทุกเช้าเย็น บัดนี้สุ้ม
เสียงกลับแหบพร่า เสียงพูดเปรียบไปดั่งผายลมไร้ผู้คนนำพา
คิดขึ้นมาแล้วแค้นใจนัก นึกถึงมันกระหน่ำตีครอบครัวเจ้าอย่างต่ำช้าแล้ว พวก
ข้าต่างเจ็บแค้นแทนเจ้าอย่างยิ่ง แม้แต่เด็กเล็กมันยังไม่ละเว้น พวกมันตีเจ้าหนึ่ง
ทีก็เหมือนตีพวกข้าหนึ่งที เจ้าเจ็บพี่น้องเรายิ่งเจ็บกว่า แค้นใจที่มิอาจออกหน้า
ช่วยเหลือเจ้าในยามคับขัน ได้แต่กล้ำกลืนเก็บไว้ในใจรอวันสะสาง
พูดถึงฮูหยินของเจ้า นางก็ช่างองอาจนัก คิดไม่ถึง อิสตรีอ่อนหวานนางหนึ่ง
หาญกล้ายืนสู้ตามลำพังในท่ามกลางฝูงอสุรกายกระหายเลือดอย่างทรนง
ท่วงท่าสง่างามดั่งพญาหงส์ เยือกเย็นดุจนางสิงห์ แม้ปีศาจร้ายยังมิอาจไม่ครั่น
คร้าม สมแล้วที่ถือกำเนิดจากตระกูลนักรบผู้กล้า
นับว่าเป็นวาสนาของเจ้าโดยแท้จึงมีฮูหยินที่ประเสริฐเยี่ยงนี้ เห็นนางยืนสู้เคียง
บ่าเคียงไหล่เจ้าเสมอมามิเคยออกปากบ่นแม้แต่น้อย ถึงเจ้าไม่เอ่ยปากบอก
พวกเรายังรู้ได้ว่าเจ้ารักนางเพียงใด
ฟ้าดินเมตตา บัดนี้ครอบครัวของเจ้าก็ได้ไปอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาในที่
ปลอดภัยแล้ว พวกข้าจึงค่อยวางใจ นับจากนี้ไปก็ถึงเวลาที่พวกเราจะได้
สะสางกับพวกโจรชั่วแล้ว
บัดนี้กองกำลังพี่น้องเรานับสิบล้านส้องสุมกันอยู่ทั่วแผ่นดิน พวกมันได้กลิ่น
แต่ไม่อาจมองเห็นตัว ถึงกับหวาดกลัวราวกับสุนัขได้กลิ่นสาปเสือ คิดอ่านขอ
เลื่อนวันประลองยุทธออกไป แต่ถึงอย่างไรช้าเร็วพวกเราก็ต้องยึดอำนาจของ
เรากลับคืนมาจนได้
พวกเราความรู้ต้อยต่ำร่ำเรียนได้ครึ่งๆกลางๆ รู้จักหนังสือเพียงไม่กี่ตัว แม้หาก
วันหน้ายึดอำนาจกลับมาได้ก็บริหารไม่เป็น ไม่ว่าอย่างไรคงต้องรบกวนเจ้า
กลับมาอีกครั้งหนึ่ง
ถึงเวลานั้นเจ้าคิดบ่ายเบี่ยงก็คงไม่ได้แล้ว ที่ผ่านมาเจ้าไม่ออกหน้า นำพาพวก
เราต่อสู้กับพวกโจรเราไม่ถือสา ยังลอบกินส้มตำไก่ย่างอยู่แดนไกลไม่แบ่งปัน
พวกเรา ไม่มีใครคิดตำหนิเจ้าแม้สักครึ่งคำ ย่อมนับว่าได้อ่อนข้อให้เจ้ามามาก
แล้ว
พูดแล้วอับอายยิ่ง ข้ามีความในใจเล็กน้อยอยากบอกเล่าให้เจ้าฟัง เจ้ารู้แล้วก็จง
อย่าได้แพร่งพรายต่อไปอีก
ข้านั้นยิ่งมองแม่นางหลีเดี่ยคราใดยิ่งเห็นนางงดงามจับใจข้านัก ยังคิดขอร้อง
อาโอ๊คให้หลีกทางให้ข้าก่อนเพราะข้านั้นแก่แล้ว จากนั้นคิดไหว้วานเจ้าให้
เป็นพ่อสื่อสักครั้ง
เสียดายมารู้ว่านางมีคู่หมายแล้ว จึงได้แต่เพียงคิดมิอาจตอแย แต่ถึงอย่างไร คน
ต่ำต้อยเยี่ยงข้าได้มีสิทธิวาดฝันตามใจปรารถนา เพียงแค่นี้ก็นับว่าสุขยิ่งแล้ว
สาส์นนี้ข้าต้องลักลอบขีดเขียนในยามค่ำคืนภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องผ่าน
หน้าต่างเข้ามาในห้องนอนข้า
นี่ก็ใกล้เวลายามสาม ข้าคงต้องรีบเข้านอนแล้ว อีกครู่หนึ่งจะมีทหารผ่านมา
ตรวจตราในหมู่บ้าน หากถูกพวกมันจับได้ว่าติดต่อกับเจ้า ข้าคงมีภัยถึงชีวิต
ถ้ายังไงเจ้าอ่านจบแล้วก็ขอให้ทำลายมันเสีย ไว้วันหน้าข้าจักเขียนมาใหม่
พี่น้องเราล้วนคิดถึงเจ้ายิ่งนัก หวังว่าได้กลับมาพบกันในเร็ววัน ยังฝากบอกให้
เจ้าดูแลสุขภาพด้วย
วโรทาห์: 1 ตุลาคม 2550
จากคุณ :
warotah 
- [
2 ต.ค. 50 16:56:11
A:58.9.14.187 X:
]
สาส์นถึงผู้ที่อยู่แดนไกล
