ไม่รู้เป็นไง พอถึงช่วงนี้ของทุกปี จะคิดถึงลุงหมักทุกทีสิน่า แล้วก็นึกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นของปีนั้น ความรู้สึกแบบนั้น ไม่ได้เกิดขึ้นได้บ่อยๆ
ฉันยังจำได้ไม่เคยลืม ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งกับอีกหลายร้อยคน ที่ต้องถอดเสื้อออกเหลือแต่เสื้อชั้นใน ออกไปนอนคว่ำหน้าอยู่กลางสนามบอล ทั้งคิด ทั้งแค้น แน่นในหัวอก ดีเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่ต้องถอดกระโปรง แหงะหน้ามองไปทางขอบสนาม ก็เห็นเพื่อนๆหลายคนที่สิ้มลมหายใจไปแล้ว แล้วมีคนเอาร่างที่ไร้ลมหายใจมาโยนทับกัน แล้วสิ่งที่เห็นต่อมากก็คือ มีใครหลายๆคนเอาเศษกิ่งไม้มาแหย่ตรงหว่างขาของร่างพวกนั้น เขาทำอะไรกัน หัวจิตหัวใจของเขาอยู่ที่ไหน ทำด้วยอะไร นึกถึงเด็กๆนักศึกษาซึ่งก็เป็นเพียงแค่เด็ก แต่โดนตราหน้าว่า เป็นไอ้คอมมิวนิสต์ ขายชาติ ทำลายชาติ ทำลายสถาบัน ความรู้สึกพวกนี้ คงไม่มีวันเลือนหายไปจากห้วงคำนึง
และทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องพวกนี้ทีเกิดขึ้นวันนั้น ไม่รู้เป็นไง เป็นต้องนึกถึงลุกหมักทุกทีสิน่า
ลุงหมักจ๋า หลับสบายดีมั้ยจ๊ะ คิดถึงนะ ตัวเอง
เฮ้อ ..... คิดถึงจริงๆ คิดถึงใจจะขาด
จากคุณ :
มนัญยา 
- [
3 ต.ค. 50 22:53:17
A:124.120.166.130 X:
]
คิดถึงลุงหมักจัง
