พระราชทานพระบรมราโชวาทแก่ผู้เข้าเฝ้าฯ ความว่า  "บ้านเมืองจะต้องมีความยุติธรรม หมายความว่า คนจะปฏิบัติตัวตามใจชอบไม่ได้ ต้องทำตามกฎเกณฑ์ ต้องเป็นตามความดี กฎเกณฑ์ของความดี และความดีนั้นก็คือ ทำอะไรที่ตรงไปตรงมาที่เป็นประโยชน์ต่อทุกคน โดยประชาชน โดยเฉพาะทุกคนที่มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิต ต้องมีกฎเกณฑ์ มีขื่อมีแป ไม่อย่างนั้นก็ล่มจม อันนี้สำคัญ ต้องมีผู้พิพากษา ที่มีความเข้มแข็ง ความเข้มแข็งของผู้พิพากษาไม่ใช่ง่าย เพราะมีคนที่ไม่ค่อยดี หมายความว่าไม่ค่อยสุจริต ก็หาทางที่จะหลบเลี่ยงกฎหมาย หลบเลี่ยงกฎเกณฑ์ หลบเลี่ยงความดี เพื่อความดีของตัวเอง

ฉะนั้นท่านจะต้องรักษาความเข้มแข็งของคำปฏิญาณนี้ ซึ่งถ้าพูดถึงง่ายๆ ก็ไม่ยาก เพราะว่าความดีนั้นเป็นสิ่งที่ง่าย แต่ว่าทำไมมันยาก เพราะมันมีอคติ แต่ถ้าได้ปฏิญาณตนว่า ท่านจะไม่หลงในอคติ ในคำปฏิบัตินั้นเป็นสิ่งดีมาก หมายความว่า คนเราอยากจะทำอะไรที่ประโยชน์ส่วนตัวมาก แต่ท่านได้ปฏิญาณตนว่า ท่านจะไม่หลงในอคติ ซึ่งเป็นของดีมาก ถ้าไม่หลงในอคติ ก็ทำไม่ยาก

ดังนั้นถ้าท่านรักษา สิ่งที่ท่านได้เปล่งวาจานี้ ก็จะทำได้ง่าย เพราะว่าสิ่งที่ถ้าเราไม่หลงในอคติ ก็ไม่ยากที่จะทำดี ถ้าทำดีแล้ว ทุกคนก็ได้รับประโยชน์ในการรักษาความดี บางอย่างอาจจะไม่ใช่ง่าย เพราะว่ามีคนที่ไม่ใช่หลงในอคติ มีคนที่อยากจะไปในทางที่ไม่ถูก อยากจะไปในทางที่เป็นอคติ เขาพยายามที่จะหลอกลวงตลอดเวลา ท่านต้องเข้มแข็ง ความเข้มแข็งของผู้พิพากษาจะต้องรักษาไว้ตลอดชีวิต ทั้งในเวลาที่ปฏิบัติหน้าที่ หมายความว่า เวลาขึ้นบัลลังก์ หรือทำหน้าที่ในการพิพากษาทั้งเวลาธรรมดาปกติ อย่างท่านไปที่ไหน ท่านก็จะไม่ทิ้งความเป็นผู้พิพากษา ละทิ้งความเป็นคนดี ตรงไปตรงมา ละทิ้งไม่ได้ อย่างเช่น ถ้าไปอยู่ในชนบท ท่านไปเห็นความไม่ดี ท่านต้องต่อสู้ให้หมดไป ต้องรักษาความดีไว้ "




อ่านฉบับเต็มได้ที่  http://news.sanook.com/social/social_224863.php