เป็นบทกลอนที่ท่านนายกทักษิณ ท่านได้แต่งไว้นานแล้วครับ ประมาณเดือนกรกฎาคม ปี 45 โน้น ท่านแต่งบทกลอนนี้เนื่องในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของท่านเอง ผมเห็นว่าเหมาะกับเวลาที่หน้ามืดใกล้จะพาลตายเอาง่ายๆของพรรคเก่าแก่ ผมเลยขอนำมาให้อ่านเพื่อแก้ความวิงเวียน อาจจะช่วยแก้ไขอาการหน้ามืด และยังช่วยลดความดันทุรังสูง ซึ่งกำลังเกิดขึ้นอย่างไม่รู้จักหยุดจักหย่อนของพลพรรคที่ว่านี้ได้บ้าง ก็ขอนำมาฝากกันตรงนี้เลยครับ เมื่อมาร์คอ่านแล้วก็ขอให้คิดเสียว่า "จ้อน...เอ๊ย...กลอนมันพาไป" ละกัน
"ผู้ชนะ : ผู้แพ้" .........จาก ท่านนายกทักษิณ 26 กค 45
ผู้ชนะเป็นส่วนหนึ่งของการแก้
แต่ผู้แพ้เป็นส่วนหนึ่งของปัญหา
ผู้ชนะเสนอสิ่งใหม่ให้ทุกครา
แต่ผู้แพ้สรรหาคำแก้ตัว
ผู้ชนะมักบอก"ขอฉันช่วย"
แต่ผู้แพ้ไม่เอาด้วยเรื่องปวดหัว
ผู้ชนะเห็นทางออกแม้มืดมัว
ผู้แพ้เฝ้าแต่กลัวเจอทางตัน
ผู้ชนะรอโอกาสทองแม้ต้องยุ่ง
ผู้แพ้มุ่งเห็นแต่ร้ายที่หมายมั่น
ผู้ชนะว่าทำได้ต้องฝ่าฟัน
ผู้แพ้บอกเลิกฝันมันยากไป
จากคุณ :
chiangraiplusสวัสดี 
- [
21 ม.ค. 51 21:23:15
A:61.19.65.181 X:
]
ผู้แพ้
