ความคิดเห็นที่ 1 “สังคมแบบไหนกันที่ยอมรับว่าการเอารถถังออกมา ทำให้เกิดความสงบ” “สังคมไทยไม่เชื่อเรื่องการพึ่งพาตัวเอง ยึดติดตัวบุคคล เชื่อเรื่องฮีโร่ เมื่อ ๕ ปีก่อนคิดว่าคุณทักษิณเป็นฮีโร่ แต่ตอนนี้เชื่อ คปค. แทน ทั้งที่คำสั่งหลายฉบับกระทบสิทธิเสรีภาพโดยตรง โดยเฉพาะการห้ามชุมนุมเกิน ๕ คน เพราะเกรงว่าคนในชาติจะแตกความสามัคคี นั่นเป็นความคิดที่ผิด ขอย้ำว่าการเห็นต่างไม่ใช่การแตกสามัคคี” ช่วงเย็นวันที่ ๒๕ กันยายน ๒๕๔๙ ที่ลานกิจกรรมหลังตึกโดม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ คนราว ๒๐ คน นั่งจับมือกันเป็นครึ่งวงกลมโอบล้อมคน ๕ คนซึ่งกำลังแสดงความเห็นทางการเมืองอย่างเผ็ดร้อนผ่านเครื่องขยายเสียง ท่ามกลางการจับตามองของผู้บริหารมหาวิทยาลัยซึ่งกังวลกับคำสั่งห้ามชุมนุมเกิน ๕ คนของคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (คปค.) ที่เพิ่งล้มรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร ไปเมื่อวันที่ ๑๙ กันยายน ๒๕๔๙ เจ้าของเสียงข้างต้นคือ อรุณวนา สนิกะวาที นักศึกษาคณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ๑ ใน ๕ ตัวแทนในการแสดงความคิดเห็นครั้งนี้ อรุณวนาเป็นนักศึกษาเพียงคนเดียวในวันนั้นที่แสดงตนคัดค้านการทำรัฐประหารของ คปค. อย่างชัดเจน อันถือเป็นกิจกรรมที่เสี่ยงอย่างยิ่ง ด้วยขณะนี้ไทยไร้กฎหมายรับรองสิทธิเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นเนื่องจากรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๔๐ ถูก คปค. ยกเลิกตั้งแต่วันที่ ๑๙ กันยายน ๒๕๔๙ อรุณวนา หรือ ปุ๊ก พื้นเพเป็นคนจังหวัดแพร่ แต่ไปเติบโตที่จังหวัดเชียงใหม่ เริ่มทำกิจกรรมตั้งแต่เรียนชั้นประถม ครั้งหนึ่ง เธอเคยทำงานร่วมกับสหพันธ์นิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย (สนนท.) ในตำแหน่งรองเลขาธิการฝ่ายนักศึกษา นอกจากนี้ยังเคยได้รับรางวัล “Young Thai Artist Award 2005” จากผลงานนวนิยายเรื่อง คืนฝันวันต่อสู้ อีกด้วย ในภาวะที่ผู้มีอำนาจปิดกั้นการแสดงความคิดเห็น โดยอ้างความสมานฉันท์ของคนในชาติซึ่งถูกทำให้แตกร้าวอย่างรุนแรงในสมัยรัฐบาลทักษิณ แล้วอะไรเล่าที่ทำให้เธอกล้า “คิดต่าง” ? “ช่วงค่ำวันที่ ๑๙ กันยายน ตอนที่เห็นคุณทักษิณ (อดีตรักษาการนายกรัฐมนตรี) ประกาศใช้พระราชกำหนดบริหารราชการแผ่นดินในสถานการณ์ฉุกเฉิน ทางช่อง ๙ อ.ส.ม.ท. คิดว่าคงเกี่ยวกับเหตุระเบิดที่อำเภอหาดใหญ่ซึ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านั้นไม่นาน แต่พอได้ยินว่าใช้ในกรุงเทพฯ ก็รู้สึกแปลกใจ ต่อมาสถานีโทรทัศน์ตัดรายการปรกติ และพี่นักข่าวที่รู้จักกันโทร. บอกเรื่องรัฐประหาร จึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้ในกลุ่มพวกเราไม่มีใครเชื่อว่าจะเกิดรัฐประหารในยุคนี้ รู้ทันทีว่าไม่เห็นด้วย สำหรับดิฉัน วันรุ่งขึ้นประเทศไทยเปลี่ยนไปแล้ว แม้ว่าประชาชนจะยังไปจ่ายตลาดได้และไม่มีการยิงกัน แต่มองลึกๆ นั่นเป็นภาพลวงตา ความรุนแรงเกิดขึ้นตั้งแต่มีการเอารถถังออกมา เราก็คิดกันว่าคงอยู่นิ่งไม่ได้ จึงคุยกันในกลุ่มว่าต้องทำอะไรสักอย่าง” ต่อมาก็มีผู้ที่คิดคล้ายๆ กันอีกหลายคนมารวมตัวกันในนาม “เครือข่าย ๑๙ กันยาต้านรัฐประหาร” เริ่มปฏิบัติการชุมนุมเงียบท่ามกลางกฎอัยการศึกโดยใส่เสื้อสีดำเป็นสัญลักษณ์ เมื่อเย็นวันที่ ๒๒ กันยายน ๒๕๔๙ บริเวณหน้าห้างสรรพสินค้าสยามเซ็นเตอร์ “การชุมนุมเป็นไปอย่างสันติ ทุกคนไปด้วยตัวเองหลังจากได้พูดคุยกันไม่กี่ครั้ง ทุกคนต่างมีเป้าหมายร่วมกันว่าไม่ยอมรับการรัฐประหาร จึงไปรวมตัวกันตั้งแต่หกโมงเย็น แล้วตัดสินใจสลายตัวราวหนึ่งทุ่ม เพราะคิดว่าถ้านักข่าวต่างประเทศกลับแล้วคงไม่ปลอดภัยแน่” เมื่อ คปค. มีประกาศฉบับที่ ๕ ว่าด้วยเรื่องการให้นิสิตนักศึกษามีส่วนร่วมทางการเมือง อรุณวนาเป็นคนแรกๆ ที่ส่งจดหมายเปิดผนึกถึง คปค. เรียกร้องให้ยกเลิกคำสั่งที่เป็นการลิดรอนละเมิดสิทธิเสรีภาพของประชาชน และในวันต่อมา เธอก็ตอบรับคำเชิญของ “กลุ่มโดมแดง” ซึ่งเป็นรุ่นพี่นักกิจกรรม ไปเข้าร่วมชุมนุมทางการเมืองเกินกว่า ๕ คนที่ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ “มีคนพูดเหมือนกันว่าทำแบบนี้เหมือนคร่ำครวญกับสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว แต่ถ้าเรามองแค่ว่าเรื่องมันผ่านไปแล้ว แล้วไปแล้ว โดยไม่สนใจเรื่องถูกผิด ถ้าอย่างนั้นคุณโดนข่มขืนก็คงต้องยอมรับสภาพ ไม่ต้องแจ้งตำรวจหรือฟ้องศาล เพราะมันแก้ไขไม่ได้ คิดแบบนี้ไม่ดีเลย มันเท่ากับยอมรับและสร้างบรรทัดฐานให้แก่สิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต “นิยายเรื่อง คืนฝันวันต่อสู้ ที่ดิฉันเขียน ก็อ้างอิงการต่อสู้ของคนเดือนตุลา ขณะที่เขียนคิดว่าการรัฐประหารมันล้าสมัยแล้วและต้องไม่เกิดขึ้นอีก แต่ก็เกิด อย่างช่วงนี้ (ปลายเดือนกันยายน) สิ่งที่ คปค. ทำอยู่ คือ ห้ามทำกิจกรรมทางการเมือง ประกาศกฎหมายเอง เอาทหารไปถือปืนหน้าสถานีโทรทัศน์ ห้ามโน่นห้ามนี่ ตามรอยเผด็จการหรือไม่ เขาเอาคำว่า ‘ระบอบประชาธิปไตย’ มาสร้างภาพ จริงๆ ดิฉันเชื่อว่าเสรีภาพนั้นอยู่กับตัวเราเอง ไม่ใช่เขาหรือใครมีสิทธิมาหยิบยื่นให้ หรือมีคำสั่ง ดิฉันยอมรับตรงนี้ไม่ได้ “ต้นทุนที่สังคมไทยต้องจ่ายกับการรัฐประหารครั้งนี้ในระยะยาวคิดว่าไม่คุ้ม เราได้เห็นเด็กและผู้ใหญ่ไปถ่ายภาพกับรถถัง นักศึกษายืมปืนทหาร ทำท่าจี้ทหารแล้วถ่ายภาพ ถามว่าเขาคิดอะไรบ้างไหม นี่คืออาวุธที่เอาออกมารัฐประหารนะ ถ้ากลับกัน เปลี่ยนเป็นทหารเอาปืนจ่อจะเป็นยังไง เมื่อวันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ อาวุธเช่นนี้แหละที่ฆ่าคนในสนามฟุตบอลธรรมศาสตร์มาแล้ว แต่ตอนนี้เรากลับตลกและสนุกกับมัน ถ้าดิฉันเคยผ่านเหตุการณ์ ๖ ตุลามาคงไม่แค่สะเทือนใจ แต่คงร้องไห้ที่สังคมไทยไม่เรียนรู้อะไรเลย “สังคมแบบไหนกันที่ยอมรับว่าการเอารถถังออกมาทำให้เกิดความสงบ ในอนาคต ถ้าอยากยุติความขัดแย้งก็หยิบปืนมาจี้อย่างนั้นหรือ มันไม่ต่างอะไรกับตอนนี้ ถึงเขาจะอ้างว่าไม่ได้ยิงนะ แต่แค่จี้ก็ตาม เด็กที่เติบโตมาในสังคมที่ยอมรับพฤติกรรมแบบนี้จะเป็นคนอย่างไร ที่น่าเสียดายคือบางคนกำลังเรียนรู้ประชาธิปไตย พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น น้องดิฉันตั้งคำถามทันทีว่าแล้วที่ผ่านมาประชาชนเคลื่อนไหวไปเพื่ออะไร ถึงที่สุดก็ทำอะไรไม่ได้ พอทหารออกมา มันส่งผลเสียต่อกระบวนการเรียนรู้มาก “สังคมไทยไม่เคยคิดอย่างจริงจังว่าถ้าไม่ทำรัฐประหารและไม่เอานายกฯ ทักษิณ จะมีทางออกอย่างไร คือไปตั้งสมมุติฐานไว้แล้วว่าไม่มีทางออกอื่นนอกจากหนทางนี้ จึงมีกระบวนการต่างๆ ทำให้เป็นจริง ทั้งที่จริงๆ ยังมีทางที่ดีกว่านั้นมากถ้าสังคมหยุดคิดกันสักนิด “อีกอย่างหนึ่งคือ สังคมไทยต้องการฮีโร่หรือผู้นำ ไม่ชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ได้แต่รอให้ใครสักคนจัดการให้ ขอเสริมอย่างเดียว ครั้งหนึ่งคุณทักษิณเคยเป็นฮีโร่ เป็นความหวังของการเมืองที่น่าเบื่อ แต่พอเขาทุจริต แล้วมีคนออกมาไล่ คนไทยก็คิดว่าคนคนนั้นเป็นฮีโร่ แล้วเชื่อโดยไม่ไตร่ตรอง “คนไทยส่วนใหญ่คิดว่าในฐานะประชาชน เราทำอะไรไม่ได้ หรือไม่กล้าทำอะไร ทั้งๆ ที่นักการเมืองคือคนที่พวกเขาเลือกเข้ามา คือกับเรื่องของสังคม เรามักรู้สึกว่าเราทำอะไรไม่ได้ แต่เวลารายการเรียลลิตี้บอก ถ้าคุณอยากเป็นนักร้อง คุณคว้าฝันได้ แบบนั้นเรากล้าทำ เช่นกัน ตอนนี้เรากำลังถูกทำให้เชื่อว่าวิกฤตการณ์ของการเมืองไทยมีทางออกเดียวคือรัฐประหาร แล้วคนไทยก็เชื่อ เพราะคิดว่าคงทำอะไรไม่ได้ ในต่างประเทศเราจะเห็นชัดเจนว่า ผู้นำไม่ดีโดนโค่นโดยพลังประชาชนคนแล้วคนเล่า แต่ประวัติศาสตร์ไทยไม่มีภาพแบบนี้ บ้านเรามีอำนาจมืด เปรียบเป็นหมากรุก เมื่อใดที่พลังประชาชนเริ่มเรียนรู้หรือจะรุกฆาตผู้ปกครอง ก็จะมีคนบอกว่า เดินต่อแพ้แน่ แล้วล้มกระดาน แล้วอย่างไร จะยอมเดินใหม่แล้วโดนแบบนี้อีกหรือ “ตอนนี้ถ้าเอาแต่รอว่า คปค. จะจัดการยังไง คงไม่ต้องทำอะไรเลย ให้เขายิงก่อนถึงบอกว่ารัฐประหารไม่ดีใช่หรือไม่ เราอยากให้คนไทยตั้งคำถามมากกว่านี้ เชื่อในสิทธิเสรีภาพ เชื่อว่าเราทำอะไรเพื่อสังคมได้มากพอๆ กับการทำอะไรเพื่อตัวเอง เราสามารถต่อสู้อำนาจมืดได้ ผิดถูกยังไง มาค้นหา มาเรียนรู้ร่วมกัน “การที่ดิฉันออกมาวิพากษ์ไม่ถือเป็นการเสียสละอะไร คนอย่างพวกเรายังมีเพื่อนพ้องคอยปกป้อง ยังมีสื่อที่เขารับรู้ถึงการทำงานของเราคอยดูแลอยู่ แต่คนที่ต่อสู้อยู่ตอนนี้โดยที่สื่อและสังคมไม่รู้จักหรือรับรู้ต่างหากที่เสี่ยงกว่ามาก และนั่นคือผู้กล้าตัวจริง” จากคุณ : นักกวนเมือง - [ 23 ก.พ. 51 12:55:03 A:58.8.189.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอให้ "อมธ." ชุดปัจจุบัน ดูไว้เป็นตัวอย่าง ในช่วงรัฐประหาร 19 กันยายน ที่คุณบอกว่า "ไม่มีความจำเป็นต้องออกมาเคลื่อนไหว เพราะถึงเคลื่อนไหวไปก็คงแก้อะไรไม่ได้ (รูู้็ๆกันอยู่นะครับ)" ซึ่งเป็นข้อความเดิมของคุณที่ยังไม่แก้ไขในกระทู้เดิม ว่ายังมีของแท้ ที่ไม่ใช่ของเทียมแบบพวกคุณอยู่ --- เมื่อวันที่ 27 มิ.ย.ที่ผ่านมา  ที่หอประชุมศรีบูรพา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้จัดงานรำลึกท่านผู้หญิงพูนศุข พนมยงค์ 75 ปี ประชาธิปไตย-73 ปี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมือง โดยก่อนถึงเวลาอภิปราย มีกลุ่มนักศึกษาใช้ ชื่อว่ากลุ่มโดมแสบ ประกอบด้วยนักศึกษาจากธรรมศาสตร์ และรามคำแหง นำโดย น.ส.อรุณวนา สนิกะวาที ได้นำพวงหรีดมาวางหน้าหอประชุมศรีบูรพา พร้อมอ่านแถลงการณ์ประณามคณาจารย์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เป็นสมุนรับใช้เผด็จการ สนับสนุนเผด็จการให้เถลิงอำนาจเป็นใหญ่ โค่นล้มประชาธิปไตย ฉีกรัฐธรรมนูญ โดยได้รับบำเหน็จรางวัลเป็นตำแหน่งสำคัญกันถ้วนหน้า โดยตั้งคำถามว่า ชาวธรรมศาสตร์ในวันนี้ ถ้าไม่กระหายในประชาธิปไตย จะกระหายสิ่งใด พร้อมมอบรางวัลผู้พิทักษ์ เผด็จการ (ปลอกคอทองคำ) โดยให้แต่งชุดทหารติดป้ายชื่อ “สนธิ” สวมปลอกคอให้กับผู้ที่ติดป้ายชื่อ “สมคิด” “นครินทร์” “สุรพล” และ “นรนิติ” พร้อมนำเข็มกลัดขับไล่คณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ (คมช.) มาจำหน่ายเพื่อนำเข้ากองทุนต่อต้านเผด็จการ ::จากไทรัฐ จากคุณ : นักกวนเมือง - [ 23 ก.พ. 51 13:00:39 A:58.8.189.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เด็กคนนี้ ตอนขึ้นเวที นปก. ที่สนามหลวง ได้กล่าวไว้ตอนนึงว่า "ฉันรักธรรมศาสตร์ เพราะธรรมศาสตร์สอนให้รักประชาชน"  แต่ "ฉันเกลียดสุรพล เพราะสุรพลสอนให้ฉันรักเผด็จการ" ผมจำได้... จากคุณ : สายลมรัก - [ 23 ก.พ. 51 13:10:03 A:203.131.220.2 X:203.131.222.1 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แม่โดมจักผงาด ธรรมศาสตร์จักดำรง ปรีดี พนมยงค์ ประดับไว้ในใจชน... ---------------------------------------------------------- กลุ่มโดมแสบ เชื้อสายอาจารย์ปรีดีตัวจริง ขอปรบมือให้ จากคุณ : noinalek - [ 23 ก.พ. 51 13:14:25 A:124.121.151.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 22 กรกฎา "วันอัปยศ" ตำรวจทหารล้อมปราบประชาชน หน้าบ้านสี่เสา พลังประชาชนเป็นแนวหน้า พลังนักศึกษารามเป็นแนวหลัง รวมกันเป็นพลังประชาธิปไตยที่สามารถยืนหยัดต้านทานกองทัพของเผด็จการได้ถึง 4 ครั้ง อยากรู้ว่ามี อมธ. บ้างไหม ภาพประกอบ นักศึกษารามกำลังช่วยเหลือประชาชนผู้ได้รับบาดเจ็บ จากคุณ : นักกวนเมือง - [ 23 ก.พ. 51 13:18:08 A:58.8.189.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 บรรดาคณาจารย์มหาลัยเหล่านี้ เป็นส่วนหนึ่งของการโค่นทักษิณฯ และกลุ่มคนพวกนี้ถือว่า มีต้นทุนทางสังคมสูงมาก่อน การที่กลุ่มอำนาจเก่า(ทักษิณฯ ) กลับมาเป็นแกนนำรัฐบาลได้อีกนั้น ถือว่ากลุ่มคนพวกนี้ที่อิงกับทหารปฏิวัติรับไม่ได้ นักวิชาการพวกนี้จะนิยมชมชอบกับการที่ประเทศมีรัฐบาลที่อ่อนแอ เพราะสามารถชี้นำได้ มีผลประโยชน์ได้ เราจะเห็นการแตกเส้นออกไปเป็นพวก เอ็น จี โอ บ้างในบางกลุ่ม แต่ก็หากินกับการมีรัฐบาลที่อ่อนแอ ทักษิณฯ ไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญ ประกาศนโยบายอะไรก็ทำตามนั้น ทำให้พวกคนพวกนี้ไม่มีหนทางทำมาหากิน ไม่ได้รับการยอมรับในสังคมอย่างเช่นก่อน ใช้คำว่า นักวิชาการ ออกมาเคลื่อนไหว ตัวอย่าง เพื่อนเรียน ป.โท ที่นิด้า อยากผ่านต้องให้ อ่าน หนังสือที่โจมตีทักษิณฯ แล้วรายงานผลเสียเท่านั้น ในครั้งนี้ก็เช่นกัน พวกนี้จะยังไม่หยุดแค่นี้ เพราะมีเครือข่ายในสายอาจารย์ทั่วประเทศที่จะก่อกระแสต้าน พรรคพลังประชาชน งานนี้ถ้าทหารไม่กลับกรมกองอย่างที่พูด เตรียมรอฟังเพลงกันได้ อยากบอกว่า กลุ่มคนพวกนี้ยังไม่หยุดแค่นี้ ยกเว้นว่า มีอำนาจบางอย่างช่วยให้หยุด จากคุณ : ตต - [ 23 ก.พ. 51 13:19:41 A:61.90.184.250 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 . น้องๆ อมธ.ที่รัก อย่าตามกระแสไปขุดอดีตให้เถ้ากระดูกมันคละคลุ้งอีกเลย ถ้าคิดว่าจะทำอะไรแบบนี้... น่าจะนึกเสียใจว่า ทำไม อมธ.ไม่มีบทบาทอะไร ในการปฏิวัติครั้งล่าสุดที่ผ่านมา .... ที่ทำให้บ้านเมืองถอยกลับมาสู่วังวนเน่าๆ เหมือนเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว กลับมีทีท่าที่ดูเหมือนจะคล้อยตามพวกเหล่าเผด็จการ ทั้งๆ ที่พวกเราสู้อุตส่าห์ลงทุนแลกด้วยหลายๆ ชีวิต เพียงเพื่อให้ได้สิทธิ เสรีภาพ ที่เรียกขานกันว่า "ประชาธิปไตย" กลับคืนมา เห็นด้วยกับคุณโจโฉ คนเก่า ว่า อยากให้น้องๆ นศ.เรียนให้จบก่อน เมื่อจบแล้วมาพบสังคมที่แท้จริง เมื่อยืนบนลำแข้งตัวเองแล้ว จะพบว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่จริงๆ เรามันแค่เบี้ยตัวเล็กๆตัวหนึ่ง ที่ไม่ต่างอะไรจากกบในโดมเก่าแก่ มองลงมา ก็เห็นแค่เพียงสนามฟุตบอลสุดแค่หอประชุมใหญ่ ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือให้จบ คิดอะไรก็คิดได้ แต่จะทำอะไรให้ตรึกตรองให้รอบคอบ อย่าอาศัยองค์กรของสถาบัน กับบทบาทแค่ผู้นำกลุ่มกิจกรรมของนักศึกษา ที่ในทางปฏิบัติ...ไม่ใช่ตัวแทนที่แท้จริงของนักศึกษาทั้งหมด มากดดันสังคมอีกเลย..... ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึงมาหาความหมาย ฉันหวังเก็บอะไรไปมากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันเพียงแผ่นเดียว . จากคุณ : นางสาวหมอนทอง - [ 23 ก.พ. 51 13:24:23 A:124.120.171.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 นับถือ ความคิดจิตใจของน้องอรุณวนา สนิกะวาที มากค่ะ และยังจำได้ถึงน้ำเสียงและวาทะเด็ดของน้องตามที่คห.3 บอก ตอนที่ขึ้นเวทีที่สนามหลวงได้เช่นกันค่ะ จากคุณ : gg1234k - [ 23 ก.พ. 51 14:25:08 A:118.172.231.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ก่อน  19  กย   สื่อชั่ว  มันบอกว่า  นศ   อจ    เข้าข้างมัน  เห็นด้วยกับมัน   หมดแล้ว ผมคิดว่ามันไม่จริง   แต่เป็น  เพราะคนคิดดี    ถูกปิดปาก............. ความคิดแบบนี้   จะได้เกิด   ได้แพร่หลายสู่สาธารณชนบ้างไหม.... นั่นคือปัญหา........... จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 23 ก.พ. 51 15:22:32 A:118.173.142.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 สุดยอด เป็นคนที่คิดได้อย่างสุดยอด แยกแยะได้รายละเอียดดี ไม่ยอมก้มหัวให้เผด็จการ ไม่ยอมก้มหัวให้สิ่งไม่ถูกต้อง   ข้าฯ ขอคารวะ จากใจ จากคุณ : kklex - [ 23 ก.พ. 51 15:46:29 A:125.26.174.188 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ธรรมศาสตร์ ถูกวางแผน ให้ถูกกลืนกิน จนอุดมการณ์หายไปหมด ตั้งแต่ ปี 2511-12แล้ว และมายืนยันอีกครั้งประมาณปี  2530-31-32 เหตุการณ์นี้คนนอกอาจจะไม่ได้สังเกตุ และอาจจะไม่รู้ แต่เราอยู่ในเหตุการณ์ตรงนั้น ถึงได้มั่นใจ จากคุณ : มธ.เหมือนกัน (ชัยบาล) - [ 23 ก.พ. 51 20:43:41 A:124.121.1.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 รักธรรมศาสตร์  เพราะ  อธิการบดี ธรรมศาสตร์   ร้องขอ มาตรา   7       อ้า..ว    เฮ . จากคุณ : natacom - [ 24 ก.พ. 51 07:38:57 A:58.8.135.3 X: ]