คอลัมน์เลือกคบไม่เลือกข้าง

จากนสพ.โลกวันนี้

ฉบับวันที่ 16 พ.ค.2551โดย กาหลิบ

http://www.dailyworldtoday.com/columblank.php?colum_id=7427

สังเกตวิธีเล่นการเมืองของคนประชาธิปัตย์ยุคนี้ อดคิดไม่ได้ว่าคนเก่าแก่ของพรรคเขาไม่ได้สั่งสอนกันบ้างหรือว่าประวัติศาสตร์ของตนเป็นอย่างไร เคยต่อสู้กับอะไรมาก่อน

รู้ล่ะครับว่าการนำของพรรคตกอยู่ในมือของคุณหนูผู้ไร้เดียงสาหนึ่งคน กับกำนันบ้านนอกที่พราวไปด้วยเหลี่ยมคูและความอื้อฉาวอีกหนึ่งคน โดยคนอื่นเป็นลูกหาบหรือไม่ก็ลูกคู่ จะหาคนที่สืบเชื้อสายโดยตรงนั้นออกจะยาก แต่ของแบบนี้น่าจะทำพิธีเคาะหัวถ่ายทอดกันได้บ้าง

เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๑๙ พรรคประชาธิปัตย์กลายเป็นพรรคโดดเดี่ยวผู้น่ารัก ที่โดนทิ่มแทงทั้งนอกและในรัฐบาลผสมที่ตนเองเป็นพรรคแกนนำและหัวหน้าของตนเองเป็นนายกรัฐมนตรี เพราะเกิดการเร้ากระแสขวาจัดอนุรักษ์นิยม อ้างว่ากระทำเพื่อปกป้องคุ้มครองสถาบัน

ขณะนั้นสังคมเกลื่อนไปด้วยกลุ่มปฏิกิริยาฝ่ายขวา ไม่ว่าจะเป็นกระทิงแดง นวพล และอื่นๆ ที่มีความสัมพันธ์แนบแน่นกับฝ่ายความมั่นคงอย่าง กอ.รมน.

ตัวบุคคลที่กำลังดังก็มี พลตรีสุตสาย หัสดินทร์ ดร.วัฒนา เขียววิมล พลเอกประพันธ์ กุลพิจิตร พลเอกสำราญ แพทยกุล นายธานินทร์ กรัยวิเชียร ไปจนถึงผู้ที่อยู่ในระดับปฏิบัติอย่างทมยันตี พันเอกอุทาร สนิทวงศ์ฯ (ยศในขณะนั้น) ไปจนถึงเพศบรรพชิตอย่างกิตติวุทโฒ เจ้าสำนักจิตตภาวัน

การชุมนุมของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กลายเป็นสีแดงขึ้นเรื่อยๆตามการสาดใส่เข้ามาของคนที่มีรายนามคล้ายๆข้างต้น ถึงขั้นที่บอกกันไปทั่วว่าในนั้นมีแต่คอมมิวนิสต์ แถมยังมีคนญวนรวมอยู่ด้วยและคอยบงการอยู่ในนั้น เพราะคนไทยเขาไม่คิดอะไรกันแบบนั้น พอถึงขั้นตกแต่งฟิล์มและเอาลงพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ที่เป็นทายาทอสูรหลายฉบับ ปรากฏภาพเหมือนกับการนำบุคคลผู้เป็นที่เคารพบูชาของบ้านเมืองมาทำท่าว่าถูกแขวนคอ ทั้งที่เขาแสดงการถูกแขวนคอของนักศึกษาสองคนที่ออกไปแจกใบปลิวต่อต้านการกลับเมืองไทยของจอมพลถนอม กิตติขจร ก่อนหน้านั้นต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับบุคคลที่หนังสือพิมพ์กล่าวถึงเลย การป้ายสีเพื่อกระตุ้นความรู้สึกของประชาชนจึงถึงที่สุด เมื่อเขาสั่งระดมยิงและไล่ล่าผู้ชุมนุมในธรรมศาสตร์กันเหมือนส่องสัตว์ ผลที่เกิดขึ้นจึงรุนแรงเหลือที่จะกล่าว การข่มขืนนักศึกษาหญิงด้วยการทะลวงท่อเข้าไปในของสงวน การฆ่านักศึกษาตัวเล็กๆจนตายแล้วลากไปตามพื้น แล้วก็นำมาแขวนไว้บนต้นไม้ให้คนเข้ามาฟาดฟันกันจนร่างเละ และการทำลายชีวิตที่ไปชุมนุมด้วยความบริสุทธิ์อีกนับสิบนับร้อย จึงเปิดตำนานใหม่ในเมืองไทยขึ้นมา เป็นที่รู้ไปทั่วโลกนับตั้งแต่วันนั้นว่าเมืองพุทธอย่างไทยก็สามารถสำแดงความโหดร้ายอย่างที่เราเห็นในแอฟริกา ตะวันออกกลาง และภาคพื้นเหี้ยมๆของโลกได้ไม่แพ้เขาเหมือนกันหากถูกกระตุ้นอย่างเพียงพอ

และเหี้ยมทั่วถึงกันหมดไม่ว่าจะเป็นนายหรือพล ระหว่างเหตุการณ์ทั้งหลายเหล่านี้ พรรคประชาธิปัตย์เป็นรัฐบาลอยู่ทั้งสิ้น ถึงอำนาจในทางปฏิบัติจะร่อยหรอไปแล้ว และหมดไปโดยสิ้นเชิงเมื่อเขาเข้ายึดอำนาจ (หลังจากที่ช่วงชิงกันอยู่เป็นพัลวัน) ในเวลา ๑๘.๐๐ น. ของวันนั้น แต่ก็นับเป็นสักขีพยานอยู่ คนของพรรคประชาธิปัตย์ที่อยู่ในรัฐบาลรู้เหมือนกันว่าอาจจะชะตาขาด คนที่ต้องรีบหลบซ่อนตัวอย่างชุลมุนจึงเป็นรัฐมนตรีของพรรคประชาธิปัตย์ทั้งนั้น ตั้งแต่คุณชวน หลีกภัย คุณดำรง ลัทธพิพัฒน์ ไปจนถึงคุณสุรินทร์ มาศดิตถ์ หลบซ่อนอยู่อย่างนั้นหลายเดือน จนเมื่อเขายึดอำนาจได้เด็ดขาดแล้วจึงออกมาที่ซ่อนได้ ข้อหาที่ได้รับในขณะนั้นคือเป็นคอมมิวนิสต์ ซึ่งพรรคประชาธิปัตย์ก็รู้อยู่เต็มอกว่าเป็นการป้ายสี ข้อหาที่ได้รับคือรัฐบาลล้มเหลวในการบริหารงาน ซึ่งพรรคประชาธิปัตย์ก็รู้ดีว่าถูกกวนน้ำให้ขุ่นจากภายในรัฐบาลผสม โดยพรรคการเมืองร่วมรัฐบาลที่เขาร่วมเตียงอยู่กับฝ่ายทหารอย่างเงียบๆ ไม่ได้มาจากตัวเองเลย

ข้อหาที่ได้รับคือประชาธิปไตยไร้ประสิทธิภาพ เอาบ้านเมืองเอาไว้ไม่อยู่ ทั้งที่พรรคประชาธิปัตย์รู้อยู่เต็มอกว่าไม่ใช่ เหตุผลที่แท้คือได้เกิดการทวงบ้านทวงเมืองคืน แล้วรัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์เกิดไปอยู่ในวิถีกระสุนก็เท่านั้น พรรคประชาธิปัตย์เคยเป็นเหยื่อเขามาแล้วอย่างนี้ มองไม่เห็นหรือครับว่าเขากำลังใช้ให้ตนไปหาเหยื่อรายใหม่เพื่อให้คนประชาธิปไตยเข่นฆ่ากันเองอยู่ในปัจจุบัน ด้วยความเคารพในบรรพบุรุษ ซึ่งเชื่อว่าคนในพรรคนั้นยังมีอยู่บ้าง ต้องถามกันตรงๆเลยว่า งานอัปยศอย่างนี้ ท่านจะไปช่วยเขาหรือ?

*** "สนธิ ลิ้ม" ปัจจุบันที่มาโหวกเหวกโวยวาย ... ปลุกระดม เมื่อเปรียบเทียบกับ ตอน 6 ตุลาฯ ก็เหมือนกับ พันเอกอุทาร สนิทวงศ์ฯ (ยศในขณะนั้น) คือใช้วิธีการเดียวกัน...แต่มันต่างกันตรงชาติตระกูล ที่เทียบกันไม่ได้ เห็นภาพได้ชัดว่าใครจะปกป้องสถาบันมากกว่ากัน!!!