เกริ่นนำ
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 พันปีก่อน ชนเผ่าพยัคฆ์ซึ่งนำโดยนางชะนีคาจิน ผู้ซึ่งได้รับพลังแห่งไฟราคะนำพามาซึ่งความกาลี เข่นฆ่าชนเผ่าหมีที่ไม่ใช่ชนเผ่าแม้ว หวังปกครองอาณาจักรสถาปนาแผ่นดินนามว่าโก(ตั้บ)กูsะยาม เดือดร้อนจนสวรรค์ทนไม่ได้ส่งบุตรแห่งสวรรค์นามว่า "ฮวางวุง" ลงมาช่วยเผ่าหมีแต่ดันมาตกหลุมรักเซอ้อผู้นำเผ่าหมีที่ไม่ใช่เผ่าแม้วก่อตำนาน "รักแห่งสยาม" ที่นำพามาซึ่งโศกนาฎกรรมสยอง "แผ่นดินลุกเป็นไฟ" เมื่อฮวางวุงนำดวงจิตแห่งหงส์ไฟที่ดูดจากนางชะนีคาจินมามอบให้เซอ้อเป็นของกำนัลพยานแห่งรัก

เมื่อนางชะนีคาจิน(ผู้ตกหลุมรักฮวางวุงในภายหลัง)รู้เข้าก็เกิดอาฆาต อิจฉา พยาบาท ไม่ได้ฮวางวุงก็ต้องทำลายพยานรักของทั้ง 2 ก่อเหตุซกม้กชิงทารกมาโยนบก จนทำให้เซอ้อสติแตกดูดพลังดวงจิตแห่งหงส์ไฟ ก่อตัวเป็นหงส์ดำ สร้างไฟบรรลัยกัลป์เผาผลาญบ้านเมือง ซึ่งความจริงแล้วบุตรของนางยังไม่ถึงที่ตาย เพราะฮวางวุงมาช่วยได้ทัน แต่ก็มาสายเกินไป ไม่สามารถหยุดหงส์ดำได้แม้จะเนรมิตสิ่งวิเศษ 3 อย่าง เสือขาว มังกรเขียว เต่าดำยอนมู มาต่อกรกับหงส์ดำ จนในที่สุดฮวางวุงจำใจต้องฆ่าเมียรักด้วยธนูสวรรค์ อันนำมาซึ่งความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ปล่อยภาระสร้างสันติสุข รวบรวมแผ่นดินเป็นปึกแผ่น ฝากทิ้งไว้กับอนาคต 2000 ปีข้างหน้า "ราชาแห่งจูซิน" จอมกษัตริย์เทพสวรรค์ ผู้ถือกำเนิดพร้อมกับดาวราชันย์ และแสงแห่งของวิเศษ 4 อย่างจะปรากฎขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง

ความเดิมจากตอนที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P6670583/P6670583.html
.
.
.

ตอนต่อไป-ตอนจบ

ขอรวบรัดไม่เยิ่นย่อ

หลังจากมาร์คโฮเกได้เข่นฆ่าชนเผ่าต่างๆ เพื่อเสาะแสวงหาเสือขาวจนได้ครอบครอง แต่มาร์คโฮเกก็ไม่ใช่ราชาแห่งจูซินตัวจริง จึงไม่สามารถปลุกพลังวิเศษจากเสือขาวได้ ผู้เฒ่าซาหมักที่ยังไม่ใช่ทัมต๊อกได้พยายามสานสัมพันธไมตรีกับชนเผ่าต่างๆ ที่ถูกมาร์คโฮเกฆ่าตาย มีพระบรมราชโองการประกาศว่า กองทัพธรรม เฮ้ยไม่ใช่ กองทัพเมียหลวงที่นำโดยท่านแม่ทัพใหญ่ มาร์คโฮเก เป็นกบฎ ทำให้ทหารแตกทัพ กลับเข้าร่วมกับทัพของท่านผู้เฒ่าซาหมัก จนนำไปสู่การปราบ มาร์คโฮเก และได้ของวิเศษเสือขาวกับมาครอบครอง

ท่านผู้เฒ่าซาหมักด้วยอุปนิสัยปากร้ายใจดี หลังจากปราบมาร์คโฮเกได้กลับไม่กำจัดทิ้ง จัดการเนรเทศมาร์คโฮเก ซึ่งเปรียบเหมือนการปล่อยเสือเข้าป่า ปล่อยหมาไปเห่าข้างถนน กลับไปร่วมมือกับแทจัJโsทิจาJไs ผู้นำพรรคอัปปี(อัคคี)สร้างความเดือดร้อนแก่ประชาชนผู้สัญจรไปมา ณ ดินแดนมัฆวานฯที่ตนเข้ายึด และสามารถวางแผนช่วงชิงของวิเศษทั้ง 4 รวมถึง "อาจิก" ลูกในไส้นอกสมรสของท่านผู้เฒ่าซาหมักกับคีฮาเทพธิดาพยากรณ์แห่งตำหนักเทพ(นางชะนีคาจินกลับชาติมาเกิด) ให้มาอยู่ในความครอบครองได้เป็นผลสำเร็จ และกำลังจะทำพิธีปลุกเทพแห่ง 4 สิ่งวิเศษ ด้วยเลือดของ "อาจิก" ที่ว่ากันว่าเป็นบุตรของบุตรแห่งสวรรค์ สืบสันดานจากท่านผู้เฒ่าซาหมักที่ไปทำเจ้าชู้กับนางชะนีคาจินจนมีลูกโดยไม่รู้ตัว (มารู้ในภายหลังจากปากของนางเอกอันเป็นที่รัก เส้าที่สามจากชาติภพที่แล้วสู่ชาติภพนี้ นางเอกผู้อาภัพรัก แต่พิทักษ์ซึ่งความยุติธรรม นามว่า "สู้ชะนี" (ซูจินี) ภพนี้จริงๆ แล้วเป็นพี่น้องท้องเดียวกันกับนางชะนีคาจิน แต่นางชะนีคาจินถูกพรรคอัปปีของแทจัJโsทิจาJไs พรากตัวมาเลี้ยงปลุกปั่นยุแยงตะแคงรั่ว ดึงฟ้าต่ำ(ตำหนักเทพ) ทำหินแตก แยกแผ่นดิน ดันราชาจูซินตัวปลอม "มาร์คโฮเก" ให้ขึ้นปกครองแคว้นโก(ตั้บ)กูsะยาม

ในระหว่างการทำพิธีปลุกของวิเศษ "สู้ชะนี" ได้มาทำการยับยั้ง นางชะนีคาจินที่ถูกแทจัJโsทิจาJไsเข้าสิงเพื่อหวังเชือดลูกในไส้เอาเลือดมาปลุกของวิเศษ แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะสู้อิทธิ์ฤทธิ์เวทย์คาถาอาจมของแทจัJโsทิจาJไsไม่ได้ แต่นางชะนีคาจินเมื่อได้เชือดนิ้วลูกตัวเองจนเห็นเลือดนองแผ่นดินทั่งหินบูชายัญ บัดนั้นนางชะนีคาจินก็ถูกดวงจิตหงส์ไฟเข้าแทรก เบ่งแยกแทจัJโsทิจาJไsออกจากร่าง ส่งตัวนางเป็นหงส์ไฟดำ ปลิวไปปลิวมา

มาถึงผู้เฒ่าซาหมัก หลังจากนำกำลังเข้าห่ำหั่นปลิดชีพมาร์คโฮเกผู้นำทัพอัปปีได้สำเร็จ ก็ตามมาช่วย "สู้ชะนี" และสามารถกำจัด แทจัJโsทิจาJไs ได้ง่ายดาย แต่เรื่องง่ายๆ ก็ยังไม่จบแค่นั้น ตามฟอร์มหนังฟอร์มยักษ์ที่มักจะจบลงด้วยความรันทดหดหู่กระดองใจของผู้ชม ผู้เฒ่าซาหมักพระเอกของเรามาช้าตามฟอร์มเลียนแบบฮวางวุงไม่มีผิด บัดนี้นางชะนีคาจิน ได้กลายเป็นหงส์ไฟดำเสียแล้ว ของวิเศษก็ถูกปลุกขึ้นมาแล้วจากเลือดของ "อาจิก"

การจะทำลายหงส์ไฟดำก็ต้องทำแบบชาติภพที่แล้วคือใช้ธนูสวรรค์ยิงใส่ร่างของนางชะนีคาจินที่ดูเหมือนจะรู้สำนึกแล้ว ท่านผู้เฒ่าซาหมักก็ได้บรรลุถึงปรัชญาหลายปรัชญาที่ว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร และบทสุดท้าย สวรรค์ได้ทดสอบแล้วว่า ศักดิ์และศรีความเป็นมนุษย์จักต้องเท่าเทียมกัน

ไม่มีอำนาจใดในโลกหล้า ผู้ปกครองต่างมาแล้วสาบสูญ

ไม่มีใครล้ำเลิศน่าเทิดทูน ประชาชนสมบูรณ์นิรันดรไป

เมื่อยืนหยัดต่อสู้ผู้กดขี่ ประชาชนย่อมมีชีวิตใหม่

เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประชาชนต้องเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

ว่าแล้วท่านผู้เฒ่าซาหมักจัดการหักด้ามกระบี่จูมงซึ่งเป็นวิธีทำลายของวิเศษทั้ง 4 ส่งคืนตัวเองและอำนาจวิเศษสวรรค์กลับสู่สวรรค์ ปลดปล่อยอำนาจกลับคืนสู่ประชาชน อำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชนผู้เป็นเจ้าของประเทศ จะชั่วดีถี่ห่าง ต่างก็เป็นลูกของพระแม่ธรณีเหมือนกัน เทวดาอย่างเราไม่ต้องไปยุ่ง นี่คือ บัญชาจากสวรรค์
.
.
.

แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 51 13:55:58

แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 51 13:47:35

แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 51 13:40:09