เมื่อดินแดนโกกูระยามอันสงบศึกแต่ไม่สงบสุข
โกกูระยามประกอบชนเผ่าต่างๆ ขึ้นมาเป็นแคว้น
แคว้นยึดมนุษย์รูเป็นที่เชื่อ กราบไหว้ผีสางนางไม้เป็นที่พึ่ง
เมื่อแคว้นมีเหตุเภทภัย ที่หาสาเหตุไม่ได้
ชนเผ่าต่างๆ ก็จะทำการหาแพะมารับบาป
เลือกชนเผ่าใดชนเผ่าหนึ่งมาทำการบูชายัญ
ขอขมามนุษย์รูอันเป็นมนุษย์สูงสุดของแคว้น
ชนเผ่าแม้วถือเป็นเหยื่อรายล่าสุดที่ได้ถูกเชือด
แต่ก็มีชาวเผ่าอีกจำนวนมากที่ยังเล็ดลอด หลบซ่อนตัวตามชนเผ่าต่างๆ

ในยุคหินดิจิตอล มนุษย์ถ้ำชนเผ่าที่มีอารยะขัดขืนอันเป็นที่โดดเด่น
การเดินทางสัญจรของประชาชีจะใช้วิธีเดินทางเป็นฝูง
ใช้เชือกร้อยจมูกแล้วเดินตามผู้นำเผ่าเป็นกลุ่มๆ (ดาวกระจาย)
แต่กลุ่มผู้นำเผ่ามักจะใช้เส้นทางลัด โหนเถาวัลย์ไปมาตามต้นไม้ใหญ่

มีการพัฒนาการสื่อสารถดถอยคลองเป็นไปอย่างไม่น่าเชื่อ
ใช้วิธีเคาะกะลา โยนกระดูก ราดน้ำมันบนกองฟืน เติมฟางบนกองไฟ
จุดไฟไหม้ฟาง เพื่อใช้ควันและกลิ่นฟางส่งสัญญาณระดมพล

ชาวเผ่ามนุษย์ถ้ำ นิยมที่ใช้ความโง่เขลามากกว่าใช้สติและปัญญา
การศึกการสงครามจะใช้เด็กและผู้หญิงเป็นทัพหน้า
ชายชาติอาชาใช้ความขี้ขลาดตาขาวเป็นเกราะบังตัว

อ่านต่อ (ฉบับเต็ม)
http://prachatai.com/webboard/topic.php?id=689935