ความคิดเห็นที่ 1 เหตผลที่ไทยต้องยอมรับอำนาจศาลโลก จากคุณ : nopos - [ 28 ก.ค. 51 00:58:03 A:222.123.169.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปราสาทพระวิหารและเขาพระวิหาร กับการแหกตาคนไทย _____________________________________ ตลอดเวลาที่ผ่านมา คนไทยถูกทำให้เชื่อว่า ประสาทพระวิหาร ถูกศาลระหว่างประเทศพิพากษาให้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของราชอาณาจักรกัมพูชา โดยเด็ดขาดสมบูรณ์ ทั้งที่ความจริงแล้วประเทศไทยมิได้เคยยอมรับคำตัดสินของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ที่ตัดสินให้ปราสาทพระวิหารตกเป็นกรรมสิทธิ์แก่เขมร โดยมิถูกต้องชอบธรรม ในวันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2505 ด้วยคะแนนเสียง 9 ต่อ 3 นอกจากนั้นยังตัดสินด้วยคะแนนเสียง 7 ต่อ 5 ให้ประเทศไทยส่งคืนโบราณวัตถุที่นำออกมาจากปราสาทเขาพระวิหารตั้งแต่ปี พ.ศ. 2497 ประเทศไทยได้ประกาศการคงไว้ซึ่งสิทธิในกรรมสิทธิ์ เหนือประสาทพระวิหาร และเขาพระวิหาร และสงวนสิทธิ์ที่จะทวงประสาทพระวิหารคืนในภายหลัง โดยกระบวนการยุติธรรม ทั้งนี้เพราะปราสาทพระวิหาร ตั้งอยู่ในเขตแดนไทย ในพื้นที่ในแนวเขตสันปันน้ำของไทย เนื่องจากแผนที่ฝรั่งเศสซึ่งเขมรนำมาอ้างว่าปราสาทพระวิหารนั้นอยู่ในดินแดนของเขมรนั้น ขัดต่อเป็นเส้นแบ่งอาณาเขต ตามสนธิสัญญาไทย-ฝรั่งเศส วันที่ 13 ก.ค พ.ศ. 2447 ซึ่งมีความตกลงว่า พรมแดนที่เป็นปัญหาให้ถือเอาสันปันน้ำเป็นเกณฑ์ในการแบ่งเขตแดน และศาลยุติธรรมระหว่างประเทศได้อ้างกฎหมายปิดปาก เนื่องจากที่ไทยไม่ได้ยอมรับแผนที่ของฝรั่งเศส แต่ก็มิได้ปฏิเสธแผนที่ที่ฝรั่งเศสทำขึ้นแต่เพียงฝ่ายเดียว โดยมิได้เป็นไปตามสนธิสัญญาระหว่างไทยและฝรั่งเศส ที่ให้ยึดแนวเขตสันปันน้ำเป็นเส้นแบ่งอาณาเขต ซึ่งในยุคนั้นไทยถูกฝรั่งเศสรุกรานและยึดครองดินแดนในปกครองไปมากมายหลายพื้นที่ ด้วยกำลังทางทหารที่ด้อยกว่า มิอาจต้านทานฝรั่งเศสได้ ทำให้ไทยต้องกล้ำกลืนจำใจยอมฝรั่งเศสทุกประการ เพราะเกรงว่าหากประท้วง จะเป็นเหตุให้ฝรั่งเศสถือเป็นเหตุในการรุกรานราชอาณาจักรไทยเพิ่มขึ้น อีกทั้งในสมัยนั้น ประเทศไทยยังด้อยความรู้และล้าหลังในเทคโนโลยีในการทำแผนที่อยู่มาก โดยไทยพึ่งเริ่มต้นตั้งโรงเรียนแผนที่ ใน พ.ศ. 2426   จึงถูกฝรั่งเศสที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญ ในการทำแผนที่มาเป็นร้อยปีขีดแผนที่เอาเปรียบได้ตามอำเภอใจ ไทยได้ยอมมอบเฉพาะตัวปราสาทพระวิหาร ให้กับกัมพูชา ตามคำสั่งศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ เนื่องจากมีพันธะในฐานะที่เป็นสมาชิกสหประชาชาติ โดยยังถือสิทธิว่าพื้นที่อื่นของเขาพระวิหารเป็นอาณาเขตของราชอาณาจักรไทย แต่กัมพูชาก็ยังบุกรุกพื้นที่เข้ามาทำรั้วกั้น ถือสิทธิครอบครองตั้งบ้านเรือนหลายร้อยหลังคาเรือนและวัด ลุกล้ำอาณาเขตของไทย เข้ามาเรื่อยๆ โดยอ้างว่าเป็นอาณาเขตของกัมพูชา ฝ่ายไทยได้ทำการประท้วงหลายครั้ง โดยที่กัมพูชาเพิกเฉยไม่แก้ไข  จนฝ่ายทหารโดยกองกำลังสุรนารี เตรียมทำการรื้อถอนขับไล่สิ่งปลูกสร้างที่ลุกล้ำข้ามเขตแดนไทย แต่กลับถูกรัฐบาลของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี สั่งระงับมาโดยตลอด โดยอ้างว่าจะกระทบความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และจนกระทั่งปัจจุบันวันที่ 18 มิ.ย. 2551 นายนพดล ปัทมะ รมต.กระทรวงการต่างประเทศ ของรัฐบาลสมัครขายชาติ กลับลงนามยินยอมรับรองให้ กัมพูชา ขึ้นทะเบียน ปราสาทพระวิหาร เป็นมรดกโลก แต่เพียงฝ่ายเดียว การที่รัฐบาลไทย ยอมรับให้กัมพูชาขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกแต่เพียงอย่างเดียวจึงเท่ากับ 1   เป็นการสละสิทธิที่ไทยเคยสงวนสิทธิที่จะทวงปราสาทพระวิหารกลับมาเป็นของไทย 2   เป็นเหตุให้กัมพูชานำเอาการยอมรับของรัฐบาลไทย ว่าเป็นการยอมรับแผนที่ฝรั่งเศสที่กัมพูชานำมาใช้ อ้างสิทธิเหนือพื้นที่ที่ลุกล้ำอาณาเขตของไทย ว่าเป็นอาณาเขตของกัมพูชา อันจะเป็นเหตุให้ไทยต้องเสียดินแดนเพิ่มขึ้นอีกในอนาคต    ซึ่งจะมีผลต่อแนวชายแดนไทยทั้งบนแผ่นดิน ที่กัมพูชาได้ลุกล้ำอาณาเขตไทย และให้ประชาชนมาตั้งบ้านเรือนและในทะเลอีกหลายจุด ซึ่งความเข้าใจที่ผิดคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงนี้  ถูกกลุ่มบุคคลขายชาติที่คำนึงถึงประโยชน์ส่วนตน โดยมิได้สำนึกคำนึงถึงอธิปไตยและผลประโยชน์ของประเทศชาติ ของแผ่นดิน  มาบิดเบือน หลอกลวงประชาชน ให้ยอมรับในการนำปราสาทพระวิหาร และเขาพระวิหาร ใส่พานยกให้กับกัมพูชา เพื่อจะแลกผลประโยชน์ในการทำธุรกิจในเกาะกง และผลประโยชน์ทางพลังงาน อันได้แก่ กาซธรรมชาติ และน้ำมัน ในพื้นที่ทับซ้อนทางทะเลในอ่าวไทย ระหว่างไทยและกัมพูชา ซึ่งมีผู้คำนวณและคาดว่ามีมูลค่าโดยรวมมหาศาลถึง 5,000,000,000,000 (ห้าล้านล้านบาท) โดยที่มีการทำข้อตกลงกับผู้นำของกัมพูชา ในการเช่าเกาะกงเป็นเวลาถึง 99 ปี   มีการนำงบประมาณของไทย ไปตัดถนนไปยังเกาะกงให้กัมพูชา เพื่อเอื้อประโยชน์ให้กับธุรกิจของตน ข้อเท็จจริงด้านล่างต่อไปนี้ จึงเป็นสิ่งพิสูจน์ได้อย่างดี ถึงคำพูดที่ว่า “ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศเขาตัดสินให้เขาพระวิหารเป็นของกัมพูชาไปตั้งสี่สิบกว่าปีแล้ว จะไปปลุกปั่นกระแสชาตินิยมให้ไทยทะเลาะกับเขมรทำไม “ ว่าเป็นความถูกต้อง  หรือเป็นคำพูดของผู้ที่ไร้สิ้นซึ่งสำนึกความรักชาติ และทรยศต่อแผ่นดินของตนเองกันแน่ ____________________________________________________________________________ ____________________________________________________________________________ คำประท้วงคำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ถึงนายอูถั่น เลขาธิการสหประชาชาติ ของรัฐบาลไทย โดย ดร.ถนัด คอมันตร์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2505 เพื่อประท้วงโดยอ้างว่าคำพิพากษานั้นขัดต่อกฎหมายและความยุติธรรม และยังสงวนสิทธิที่ประเทศไทยจะเรียกร้องปราสาทพระวิหารกลับคืนในอนาคต " ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นเกียรติที่จะอ้างถึงคดีเกี่ยวกับปราสาทพระวิหาร ซึ่งได้นำขึ้นสู่ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ โดยคำร้องเริ่มคดีฝ่ายเดียวของกัมพูชา เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1959 (พ.ศ. 2502) และซึ่งศาลได้พิพากษา เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 1962 (พ.ศ. 2505) ยอมรับนับถืออธิปไตยของกัมพูชาเหนือซากของปราสาทพระวิหาร ในแถลงการณ์เป็นทางการลงวันที่ 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1962 (พ.ศ. 2505) รัฐบาลของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ประกาศต่อประชาชนแสดงความไม่เห็นพ้องด้วย กับคำพิพากษาของศาลที่กล่าวข้างต้น โดยมีเหตุผลว่า ตามความเห็นของรัฐบาล คำพิพากษาขัดต่อข้อกำหนดอันชัดแจ้งของบทที่เกี่ยวเนื่องของสนธิสัญญา ค.ศ. 1904 (พ.ศ. 2447) และ ค.ศ. 1907 (พ.ศ. 2450) และขัดต่อหลักกฎหมาย และความยุติธรรม แต่อย่างไรก็ดีรัฐบาลก็ยังแถลงว่าในฐานะที่เป็นสมาชิกสหประชาชาติ รัฐบาลของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะปฏิบัติตามพันธกรณีที่ตนมีอยู่ตามคำพิพากษาดังกล่าว เพื่อปฏิบัติหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์ตามข้อ 94 ของกฎบัตร ข้าพเจ้าใคร่จะแจ้งให้ท่านทราบว่า ในการตัดสินใจที่จะปฏิบัติตามคำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศในคดีเกี่ยวกับปราสาทพระวิหารนั้น รัฐบาล ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ปรารถนาที่จะตั้งข้อสงวนอันชัดแจ้งเกี่ยวกับสิทธิใดๆ ที่ประเทศไทยมีหรืออาจมีในอนาคต เพื่อเอาปราสาทพระวิหารกลับคืนมา โดยอาศัยกระบวนการกฎหมายที่มีอยู่หรือที่จะพึงนำมาใช้ได้ในภายหลัง และตั้งข้อประท้วงต่อคำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ที่ตัดสินให้ปราสาทพระวิหารเป็นของกัมพูชา ฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงรู้สึกเป็นเกียรติที่จะแจ้งข้อความข้างต้นให้ท่านทราบ พร้อมกับขอให้ท่านแจ้งข้อความในหนังสือฉบับนี้ให้สมาชิกทั้งปวงขององค์การนี้ทราบทั่วกันด้วย " ____________________________________________________________________________ ____________________________________________________________________________ “ การที่ข้าพเจ้าต้องมากล่าวถึงเรื่องนี้ ข้าพเจ้าอยากจะกล่าวว่า การมาพูดกับท่านด้วยน้ำตา แต่ น้ำตาของข้าพเจ้า เป็นน้ำตาของลูกผู้ชาย ของเลือด ของความคับแค้น และการผูกใจเจ็บชั่วชีวิต ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า ต่อดวงวิญญาณของบรรพบุรุษผู้กล้าหาญของชาวไทย  ...  ในวันหนึ่งข้างหน้า เราจะต้องเอาปราสาทเขาพระวิหารกลับคืนมา ให้เป็นของชาติไทยให้จงได้  ... ”                                                     จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์                                                    4 กรกฎาคม พ.ศ. 2505 จากคุณ : Kittikant - [ 28 ก.ค. 51 03:51:51 A:125.24.32.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เขากลัวถูกเอาออกจากมรดกโลกมั้งครับ ถ้าเกิดเรื่องพิพาทระดับประเทศไปถึงศาลโลก มันเสียความรู้สึกต่อคนในประเทศเขาด้วย เสียโอกาสทางเศรษฐกิจ และการท่องเที่ยวด้วย จากคุณ : ยังง่วงอยู่ - [ 28 ก.ค. 51 06:16:10 A:118.172.196.94 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 คนไทยก็อย่างงี้แหละครับ โวยวายที่ปลายเหตุ จากคุณ : MPB508 - [ 28 ก.ค. 51 06:27:18 A:118.172.229.84 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณ สำหรับทั้งสองความเห็น จากสองมุมมอง ข้อมูลที่ คุณ nopos ให้นั้นน่าสนใจทีเดียว   ข้อมูลของคุณ Kittikant ให้ประเด็นความเห็นของอีกฝ่าย ดูจากประวัติแล้ว 1. ถ้าเรื่องนี้ เข้าสู่ศาลโลก (โดยฝ่าย กัมพูชา แต่ฝ่าย เดียว)  และ 2. ศาลโลก รับพิจารณาคดี โดยเห็นว่า คดี นั้นอยู่ในขอบ เขตอำนาจของศาลโลกใหม่  (หรือด้วยเหตุผลใดก็แล้ว แต่)  (ตรงนี้ ผมยังไม่ชัดเจนนิดนึงนะครับว่า ถึงตอนนี้ แล้ว ไทยจะยังยอมรับ และอยู่ภายใต้ขอบเขตอำนาจของ ศาลโลกใหม่หรือเปล่า) 3. ตัดสินตามที่เราก็มองเห็นกันอยู่ คือ ฝ่ายกัมพูชานั้น ได้ เปรียบเชิงหลักฐานและการตัดสินอ้างอิงของเดิม  และ แผนที่สนับสนุนต่าง ๆ รวมถึง ท่าที ที่สับสนของไทยใน การยอมรับแผนที่ฉบับต่าง ๆ เหล่านั้น ถ้า 3 และ/หรือ 2 ไม่เป็นจริง (หรือเป็นไปในอีกทางตรง ข้าม)  ก็จบครับ     (ซึ่งก็คงชัดเจนว่า ทางฝ่ายไทย โดย เฉพาะเมื่อคิดว่า เสียเปรียบแน่ คงเน้น ที่ 2  หากเมื่อไม่ได้ ผลเท่านั้น จึงต้องไปสู้ตาม 3) ถ้า 3 เป็นจริงขึ้นมา  ผมว่า ไทย ถ้าไม่ปฏิบัติตามคำตัดสิน ของศาลโลก ก็มีปัญหากลายเป็นผู้ร้ายในสายตาชาว โลก   (แต่ผมว่าถ้าเกิดจริง คงอีกอย่างน้อย 3 - 4 ปี)   ทางแก้ของไทย ตอนนี้ อาจจะไม่มองถึง 2 และ 3 ด้วย ซ้ำ อาจจะมองกันที่ 1 คือ กล่อมกัมพูชา ไม่ให้ส่งเรื่องขึ้น สู่ศาล (ตามประสา คนที่เสียเปรียบเชิงหลักฐานอ้างอิง)   โดยเหตุผลหลัก น่าจะอยู่ที่ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (และการสนับสนุนด้านต่าง ๆ จากรัฐบาลไทย)      ผมเดา ใจ ท่านสมเด็จฮุนเซ็น และคณะทำงานของกัมพูชาไม่ ออก   แต่ดูท่าทีทางกัมพูชานั้น ก็อาจจะมีบทฮึดได้เหมือน กัน   โอกาส ไม่เกิด ข้อ 1  จึงยังมีอยู่ 50/50  (แต่เลือก เอาความสัมพันธ์ ไม่เลือกเอาความชัดเจน ก็คงเป็นอย่าง นี้ ต่อ ไป คือ สับสน ไม่ชัดเจน  ฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่ง เกิด ทำ อะไรผิดขึ้นมา - เช่น เกิดกรณี ความผิดในพื้นที่ - ก็เลย ไม่รู้ต้องขึ้นศาลประเทศไหน   ส่วนตัว ผมไม่ค่อยชอบ อยากเห็นมันชัดเจนลงไปมากกว่า) ผมดูแล้ว หนังสือพิมพ์ไทย ก็ออกมาทำนองที่ว่า ขึ้นศาล โลก ไทยเสียเปรียบ  ทางกัมพูชา ก็คงได้อ่านกันทั้ง ออนไลน์ และ ผมว่า อาจจะรวมถึงอ่าน Pantip นี้ด้วย   ไม่รู้เป็นความรู้สึกหรืออย่างไร ที่ผมว่า คนกัมพูชา อ่าน ภาษาไทยออกก็มีอยู่ไม่น้อย   ถ้ามองในแง่กลาง ๆ ผมก็คิดว่า เขาก็มีสิทธิ์จะคิด เหมือนที่ เรามีสิทธิ์จะคิด  และเขาก็มีสิทธิ์เรียกร้องความเป็นธรรม เหมือนที่เรามีสิทธิ์จะเรียกร้องความเป็นธรรม   อันว่า เขา จะเจ้าเล่ห์นั้น ผมว่า เราก็เจ้าเล่ห์เหมือนกัน  ก็พอกัน  (บาง ทีผมก็แยกไม่ออกเหมือนกัน ว่า ตกลง การเป็นคนที่รัก ความยุติธรรมนี้ โดยไม่แยกเชื้อชาติ ศาสนา เผ่าพันธ์ นี้   มันเป็นเรื่องที่ดี หรือ ว่า การเป็นพวกชาตินิยม คือ เอาผล ประโยชน์ของฉันเข้าว่า โดยละไว้เรื่องความเป็นธรรม - เฉพาะบางกรณี - จะดีกว่า) เดี๋ยวกลายเป็นว่าจะไม่ได้ประโยชน์ ถามผู้รู้ ครับ คำถาม (อ้างอิงจากข้อมูล คห. 1) ไทยยังยอมรับ และอยู่ ภายใต้ขอบเขตอำนาจของศาลโลกใหม่หรือเปล่า? จากคุณ : StoneFox - [ 28 ก.ค. 51 06:36:58 A:140.159.25.18 X:140.159.2.31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับคนที่อ่านภาษาอังกฤษพอได้  สำเนาต้นฉบับคำพิพากษา ในอดีต ว่าไว้ตามนี้ครับ Temple of Preah Vihear (Cambodia v. Thailand) (1959-1962)   [1962] ICJ 1 (15 June 1962) International Court of Justice Case Summarie http://www.worldlii.org/int/cases/ICJ/1962/1.html บางส่วนครับ ...In its Judgment on the merits the Court, by nine votes to three, found that the Temple of Preah Vihear was situated in territory under the sovereignty of Cambodia ... ผมคงเป็นคนไทย ส่วนน้อยจริง ๆ ที่อ่านตรงนี้ ไม่คิดว่า ศาลตัดสิน ให้กัมพูชาได้เฉพาะ ตัวปราสาท  ที่อ่านเองจากสำเนานี้ แปลได้ความว่า ประสาทเขาพระวิหาร ตั้งอยู่บน **territory** ภายใต้ การครอบครองของกัมพูชา (territory = the geographical area under the jurisdiction of a sovereign state - www.onelook.com) In its Judgment, the Court found that the subject of the dispute was sovereignty over the **region** of the Temple of Preah Vihear. ใช้คำว่า region   อ่านโดยคร่าว ๆ แล้ว ก็เห็นตรงกับบางท่านว่า ศาลโลกยอมรับใช้แผนที่ตาม Annex I ไม่ว่าแผนที่ นั้น จะวาดไว้อย่างไร ก็เป็นการกำหนดขอบเขตว่า **region** หรือ **territory** ภายใต้ the sovereignty of Cambodia นั้นอยู่ที่ไหน ผมไม่เห็นตรงไหนว่า ศาลจะตัดสินว่า ตัวปราสาทเป็นของกัมพูชา  จากคำตัดสินนั้น เห็นว่า ศาลตัดสินว่า เนื่องจากแผนที่นี้ ได้รับการยอมรับโดยพฤตินัย ดังนั้น **ขอบเขต ของประเทศ** ย่อมชัดแจ้งตามที่ปรากฏในแผนที่นั้น     ศาลยอมรับขอบเขตประเทศ ตามแผนที่นั้น  ปราสาทเขาพระวิหาร เมื่อตั้งอยู่ใน **ขอบเขต ของประเทศ** ตามที่ปรากฏในแผนที่นั้น แล้ว ก็ย่อมอยู่ภายใต้ the sovereignty of Cambodia นั้นด้วย เดี๋ยวคงกลายเป็นคนไม่รักชาติไป กับการอ่านเข้าใจความบทสรุปย่อนี้ (ยังหาฉบับเต็มไม่เจอ ไม่รู้ว่ามีหรือไม่  เดี๋ยวคงได้ ตามหา แผนที่ ตาม Annex I ต่อไป คงมีใครหลายคน post ไว้แล้ว ใน Pantip นี้) จริง ๆ ที่ตั้งกระทู้นี้ เพราะสงสัยส่วนตัว ว่าเรื่องจริง เป็นอย่างไร ไม่ได้ตั้งใจ จะโน้มน้าวให้ใครคิดอย่างไร  เพราะคงทำไม่ได้  คนกัมพูชา ก็มีสิทธิ์คิดแบบเขา คนไทยทุกคน ก็มีสิทธิ์คิดตามที่ตัวเองคิด   ผมค้นหาข้อเท็จจริงนี้ ได้ประโยชน์อย่างหนึ่ง คือ ได้สามารถใช้วิจารณญาณของ ตัวเอง ตีความ Fact จากแหล่งต้นฉบับ ที่ไม่มีการบิดเบือนหรือตกแต่ง  เท่านี้ ผมว่าก็ทำให้เกิดปัญญาของตัวเอง ไม่หลงเชื่อในสิ่งที่ผิด ๆ   ผมได้คำตอบของผมแล้ว คุณคงได้คำตอบของคุณเหมือนกัน จากคุณ : StoneFox - [ 28 ก.ค. 51 07:21:31 A:140.159.25.18 X:140.159.2.31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ได้มาละครับ แผนที่ อยู่หน้า 9 - 10 ของ PDF นี้ (หรือ หน้า 7 - 8 ของตัว เอกสาร) นะครับ http://www.nationmultimedia.com/pdf/Preah_Vihear_English.pdf จากคุณ : StoneFox - [ 28 ก.ค. 51 07:42:34 A:140.159.25.18 X:140.159.2.31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามด้วยบทวิพากษ์ คำตัดสินของศาลโลก ในเชิงวิชาการ Acquiescence/Estoppel in International Boundaries: Temple ofPreah Vihear Revisited Phil C.W. Chan* http://chinesejil.oxfordjournals.org/cgi/reprint/3/2/421.pdf อ่านแล้ว ก็พอเข้าใจ ว่าทำไมคำตัดสินของศาลโลกนั้น ไม่เป็น เอกฉันท์    อันนี้ สำหรับคนที่ต้องการมุมมองที่สมดุล จากคุณ : StoneFox - [ 28 ก.ค. 51 07:56:02 A:140.159.25.18 X:140.159.2.32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P6796904/P6796904.html#44 จากคุณ : mcu51 - [ 28 ก.ค. 51 13:17:41 A:124.120.0.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณครับ คุณ mcu51 แวะ เอา link มาฝาก เดี๋ยวขออ่านก่อนครับ ไม่ได้ตามมาแต่ต้น จากคุณ : StoneFox - [ 28 ก.ค. 51 18:31:41 A:202.7.193.219 X:202.7.176.134 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมอ่านกระทู้นั้นแล้ว ก็เห็นว่า มีเอกสารมากมายเกียวข้อง ที่ กระทรวงต่างประเทศ ทำขึ้นมา และก็มีมาวาดแผนที่อะไรต่อ มิอะไรอีกมากมายก่ายกอง เป็นพวก simplifier ผมว่า ท้ายที่สุด เอกสารพวกนั้น อาจจะไม่ สำคัญ เพราะใจความของคำตัดสิน พ.ศ. 2505 นั้น  ชัดเจนแล้ว http://www.icj-cij.org/docket/files/45/4871.pdf (ผมเพิ่งได้อ่านเย็นนี้แหละ เพราะเข้าเว็บไซต์ ICJ - International Court of Justice ไม่ได้ทั้งวัน  และก็ไม่มีแหล่งอื่นให้อ่านเสียด้วย) อ่านโดยรวมแล้วก็ชัดเจน ไม่มีความใด เขียนว่ายกให้เฉพาะตัวเขา พระวิหาร  ถึงแม้ย่อหน้า เกี่ยวกับ ข้อเรียกร้องของกัมพูชาให้ ศาล ประกาศว่า แผนที่ใน Annex I นั้น เป็นแผนที่แบ่งเขตแดนอย่างเป็น ทางการ  นั้น จะเขียนไว้อ่านยากทีเดียว   แต่ก็เห็นว่า ศาล พยายาม จะบอกว่า มันไว้อ่านดูดินแดนได้ แต่ไม่ใช่หน้าที่ของศาล ที่จะประกาศ ตามนั้น (แต่ศาลใช้เขตตามแผนที่นั่นแหละที่ว่า  เขาพระวิหารอยู่ฝั่ง กัมพูชา) Referring finally to the Submissions presented at the end of the oral proceedings, the Court, for the reasons indicated at the beginning of the present Judgment, finds that Cambodia's first and second Submissions, calling for pronouncements on the legal status of the Annex 1 map and on the frontier line in the disputed region, can be entertained only to the extent that they give expression to grounds, and not as claims to be dealt with in the operative provisions of the Judgment. It finds on the other hand that Thailand, after having stated her own claim concerning sovereignty over Preah Vihear, confined herself in her Submissions at the end of the oral proceedings to arguments and denials opposinç the contentions of the other Party, leaving it to the Court to word as it sees fit the reasons on which its Judgment is based. ผมไม่ได้ดูแผนที่ละเอียดหรอก  แต่ผมว่า เรื่องพื้นที่ ทับซ้อนอะไรนั่น วาดไปแล้ว ดูแผนที่ใน Annex I  อยู่ฝั่งไหน ก็อยู่ฝั่งนั้น แหละ ผมว่า ขึ้นศาลโลกอีกครั้ง ก็คงไม่พ้น คำตัดสินเดิม คือ เอาแผนที่ตาม Annex I เป็นหลัก  ลากตรงไหน เนื้อที่ตรงนั้น ก็อยู่ตรงนั้น  (โดยที่ เหมือนเดิม คือ ศาลไม่มีหน้าที่รับรองแผนที่ให้ แต่ใช้เป็นหลักฐาน ที่ยึดเป็นหลัก) แต่นะ ยุคสมัยเปลี่ยนไป เปลี่ยนองค์คณะศาล ความเป็นอาจจะเปลี่ยนก็ได้ คำถามคือ ฝ่ายไทย กล้าไหม จะไปขึ้นศาลโลก อีกรอบ ถ้าคิดว่า ข้อมูล ของตัวเองแน่จริง? (นี่ ไม่ต้องมาว่า กัน ว่าเป็นคนเขมร เป็นคนไทย มีใจเป็นธรรม ยึดถือ ความถูกต้องเป็นที่ตั้ง และก็ไม่ได้ฟันธง  แต่สนับสนุนให้มีระบบชี้ขาด อย่างเป็นรูปธรรม) จากคุณ : StoneFox - [ 28 ก.ค. 51 22:20:35 A:202.7.193.219 X:202.7.176.134 ]