PANTIP.COM : P6857672 ควรก๊อปกระทู้นี้สักหมื่นชุด [การเมือง]

ความคิดเห็นที่ 24

"ปราสาทพระวิหาร" กลายเป็นหัวข้อที่สาธารณชนให้ความสนใจอีกครั้ง เมื่อประเทศกัมพูชายื่นเรื่องการขอเสนอให้ปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกตาม อนุสัญญา Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage โดยที่ประเทศไทยคัดค้านการยื่นฝ่ายเดียวของกัมพูชา โดยอ้างเรื่องความสมบูรณ์ทางวิชาการด้านโบราณคดี และการที่ทั้ง2 ประเทศยัง ตกลงกันไม่ได้เกี่ยวกับเขตแดน

แม้คดีนี้จะผ่านความรับรู้ของคนไทยมายาวนานแล้วก็ตาม แต่ปรากฏว่ามีคนไทยน้อยมากที่รู้ข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย เหตุผลที่คนไทยไม่ค่อยรู้ความเป็นมาเป็นไปในคดีปราสาทพระวิหาร เพราะว่าประเทศไทยแพ้คดี แต่จากคดีนี้มีหลายประเด็นใหญ่ที่ต้องติดตาม...!!!

เป็นที่ทราบกันดีว่าปราสาทเขาพระวิหาร ตั้งอยู่บนเทือกเขาพนมดงเล็กหรือดงรัก กั้นพรมแดนไทย-กัมพูชา ตั้งอยู่บนงอยของเอื้อมผาที่สูงตระหง่าน เดิมตั้งอยู่ที่บ้านภูมิชร็อล ระหว่างช่องโพย (ตะวันตก) กับช่องทะลาย อ.กันทรลักษณ์ จ.ศรีสะเกษ ในราชอาณาจักรไทย

"ลำดับกรณีพิพาทเรื่องเขาพระวิหาร"

แผนที่อินโดจีนของชาแบร็ต แอล กัลลัง ซึ่งพิมพ์ก่อนการดำเนินงานของคณะกรรมการผสมอ้างที่มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2444 แสดงว่าปราสาทเขาพระวิหารอยู่ในเขตสยาม แต่แผนที่ทางโบราณคดีของลูเนต์ เดอ ลาจองกิแยร์ ในปี พ.ศ. 2444 ตีพิมพ์เรื่องบัญชีทะเบียนโบราณสถานในปี พ.ศ. 2447 ได้ยืนยันว่า การปักปันเขตแดนครั้งสุดท้าย ทำให้เปรียะวิเชียรอ หรือเขาพระวิหารตกมาเป็นของฝรั่งเศส แต่ในช่วงเวลานี้ราชอาณาจักรสยามยังใช้อำนาจปกครองเขาพระวิหารต่อไป

ในวันที11 ต.ค. 2483 กรมศิลปากรของราชอาณาจักรไทย (เปลี่ยนจากสยามในช่วงนี้) ได้ประกาศขึ้นทะเบียนปราสาทเขาพระวิหารเป็นโบราณสถานแห่งชาติ ต่อมาวันที่ 4 ธ.ค. 2502 ไทยประกาศขึ้นทะเบียนเขาพระวิหารเป็นโบราณสถานแห่งชาติอีกครั้ง พร้อมทั้งมีแผนที่แสดงปราสาทเขาพระวิหารแนบท้าย ปี พ.ศ 2492 ฝรั่งเศส ริเริ่ม และด้วยความเห็นชอบของกัมพูชา ได้มีการคัดค้านอำนาจอธิปไตยของไทย เหนือเขาพระวิหารอย่างเปิดเผยเป็นครั้งแรก ฝรั่งเศสประท้วงว่าไทยไม่ควรส่งคนไปรักษาปราสาทเขาพระวิหาร และกัมพูชาเริ่มเรียกร้องให้เขาพระวิหารเป็นส่วนหนึ่งของกัมพูชา เริ่มเป็นทางการ พ.ศ. 2501

ในวันที่ 1 ธ.ค. 2501 กัมพูชาตัดความสัมพันธ์ทางการทูตกับไทย ต่อมาวันที่ 6 ต.ค. 2502 รัฐบาลกัมพูชายื่นฟ้องต่อศาลยุติธรรมระหว่างประเทศหรือศาลโลกขอให้ศาลวินิจฉัยให้ราชอาณาจักรไทย ถอนกำลังหรืออาวุธออกจากบริเวณเขาพระวิหาร และขอให้ศาลชี้ขาดว่าอธิปไตยเหนือเขาพระวิหารเป็นของกัมพูชา

ปัญหาที่เกี่ยวกับการปักปันเส้นเขตแดนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปัญหาเรื่องเขตแดนระหว่างประเทศอาจถูกระงับไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง 1.รัฐที่เกี่ยวข้องยังไม่มีเทคนิคของการสำรวจพื้นที่ที่ดีพอ หรือไม่สามารถนำเทคนิคเหล่านี้ไปใช้เพื่อตรวจว่าเส้นเขตแดนปัจจุบันถูกต้องตรงตามที่ตนได้ทำความตกลงไว้หรือไม่ 2. รัฐที่เกี่ยวข้องเล็งเห็นว่าผลประโยชน์ของงานในด้านอื่นมีความสำคัญกว่า 3. รัฐที่มีดินแดนติดต่อกันยังไม่สามารถคำนวณผลประโยชน์ทางด้านเศรษฐกิจ หรือการเมืองออกได้อย่างชัดเจน

"คดีปราสาทเขาพระวิหาร"มาจากผลสืบเนื่องของอนุสัญญา ค.ศ. 1904 และ ค.ศ. 1907 (พ.ศ. 2450) ตามข้อกำหนดในอนุสัญญา ค.ศ. 1904 ( พ.ศ. 2447) ข้อ 1 และข้อ 3 กำหนดไว้ดังนี้ 1. เขตแดนระหว่างประเทศสยามกับประเทศกัมพูชาเริ่มต้นบนฝั่งซ้ายของทะเลสาปจากปากแม่น้ำสะตุง โรลูโอส จนถึงทิวเขาดงรัก จากนั้นเส้นเขตแดนคือสันปันน้ำระหว่างลุ่มน้ำของแม่น้ำเสน และแม่น้ำโขงด้านหนึ่งกับแม่น้ำมูลอีกด้านหนึ่ง และข้อ 3 มีการปักปันเขตแดนระหว่างราชอาณาจักรสยามกับดินแดนที่ประกอบเป็นอินโดจีนฝรั่งเศส การปักปันนี้ให้กระทำโดยคณะกรรมการผสม ประเทศภาคีทั้ง2แต่งตั้งคณะกรรมการจะเกี่ยวกับเขตแดนส่วนที่กำหนดไว้

คณะกรรมการผสมดำเนินการปักปันเส้นเขตแดนเกือบเสร็จ แต่สยามกับฝรั่งเศสได้ชิงลงนามอนุสัญญาปี ค.ศ. 1907 ก่อน จึงยังไม่ได้มีการทำแผนที่สมบูรณ์ให้รัฐบาลทั้ง 2 ฝ่าย ลงนามรับรองแต่อย่างใด ต่อมาฝรั่งเศสได้ดำเนินการตีพิมพ์แผนที่ ซึ่งรัฐบาลสยามยังไม่ได้รับรองอย่างเป็นทางการนั้น จัดพิมพ์แต่เพียงฝ่ายเดียวที่กรุงปารีส จึงส่งแผนที่จำนวน 11 ท่อน มาให้รัฐบาลสยาม ในจำนวนนี้มีแผนที่ซึ่งเกี่ยวข้องกับดินแดนบริเวณเขาพระวิหารด้วยฉบับหนึ่ง รัฐบาลสยามมิได้รับรองแผนที่ดังกล่าวไว้เป็นลายลักษณ์อักษร แผนที่กำหนดเส้นเขตแดนบนภูเขาดงรักเรียกว่า"แผ่นดงรัก"(ไทยประท้วงว่าไม่ได้ผ่านความเห็นชอบและการพิจารณาของคณะกรรมการผสม) หากยึดตามอนุสัญญา ค.ศ. 1904 (พ.ศ. 2447) ก็จะต้องกำหนดตามเขตแดนธรรมชาติคือ"สันปันน้ำ" ซึ่งไทยยืนยันว่าสันปันน้ำปันเขาพระวิหารมาไว้ในอาณาเขตไทย แต่แผนที่ทำขึ้นกำหนดปราสาทเขาพระวิหารอยู่ในกัมพูชา

กัมพูชาอ้างว่าต้นฉบับแผนที่นี้พิมพ์โดยอาศัยอำนาจมอบหมายจากคณะกรรมการผสมมีไทยฝรั่งเศส ได้มีการส่งแผนที่ไปให้รัฐบาลสยามจำนวน 50 ฉบับ เสนาบดีมหาดไทยทรงตอบรับใน พ.ศ. 2451 กับขอเพิ่มเติมอีก 15 ชุด เพื่อไปแจกจ่ายแก่เจ้าพนักงานท้องถิ่น

คำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศในคดีเขาพระวิหาร กัมพูชาเป็นโจทก์ยื่นฟ้องไทยต่อศาลโลก หรือศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ เป็นเรื่องการอ้างอธิปไตยของคู่กรณีเหนือดินแดน ซึ่งเป็นที่ตั้งของซากปราสาทพระวิหาร ตั้งอยู่บนเทือกเขา ซึ่งเป็นผืนดินที่ต่อเนื่องออกไปจากแผ่นดินของประเทศไทยในบริเวณเทือกเขา ดงรักและหักลงสู่พื้นที่ราบลุ่มในกัมพูชา ซึ่งอยู่ต่ำกว่าระดับเขาพระวิหารมาก ก่อนหน้าที่กัมพูชาจะเสนอข้อพิพาทนี้ สนธิสัญญา พ.ศ. 2410 ระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ได้แบ่งเส้นเขตแดนระหว่างสยามกับอินโดจีนให้อยู่ต่ำกว่าบริเวณซากปราสาทพระวิหาร ต่อมาฝรั่งเศสเห็นว่าการปักปันเส้นเขตแดนยังไม่ดีพอ

ประเด็นสำคัญศาลโลกจะต้องพิจารณา คือ 1.ผลผูกมัดของแผนที่ภาคผนวกที่ 1 ได้แก่ 1.1คุณค่าของแผนที่ในตัวเอง มีการตั้งคณะกรรมการปักปันเส้นเขตแดนผสม ชุดที่ 2 มีหน้าที่จะต้องปักปันเส้นเขตแดนในเทือกเขาดงรักด้านตะวันออกรวมทั้งเขาพระวิหาร แต่ปรากฏว่าคณะกรรมการชุดที่ 2 นี้ไม่เล็งเห็นความจำเป็นที่จะต้องเป็นเส้นเขตแดนในบริเวณเขาพระวิหาร การกระทำนี้อาจจะตีความในทางกลับได้ว่า คณะกรรมการผสมชุที่ 2 เห็นว่าเส้นเขตแดนที่ถูกปักปันขึ้นตามอนุสัญญาปี ค.ศ. 1904 นั้นมีความชัดเจนอยู่แล้วจึงไม่จำเป็นต้องปักปันซ้ำอีก ศาลเห็นว่าแผนที่ของภาคผนวกที่ 1 เป็นเพียงคณะกรรมการชุดที่ 1 มีการปักปันเช่นกันแต่ยังไม่เสร็จซึ่งยังไม่ได้รับการรับรองเป็นลายลักษณ์อักษรจากคณะกรรมการชุดที่ 1 และไม่มีเอกสารทางราชการอื่นใดที่อาจพิสูจน์ได้ ว่าแผนที่ภาคผนวกที่ 1 เป็นผลงานของคณะกรรมการผสมชุดที่1 ศาลจึงสรุปว่าในระยะเริ่มแรกที่แผนที่ได้ทำขึ้น (ค.ศ. 1907) แผนที่นั้นไม่มีลักษณะที่จะผูกมัดรัฐภาคี

1.2 ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในแผนที่ ศาลโลกยอมรับว่า แผนที่ภาคผนวกที่ 1 คลาดเคลื่อนไปจากแนวเส้นสันปันน้ำที่อนุสัญญา ค.ศ. 1904 กำหนดเอาไว้ อย่างหรก็ดี ถึงแม้ว่าการปักปันเส้นเขตแดนตามแผนที่ภาคผนวกที่ 1 จะมิได้เป็นผลงานของคณะกรรมการผสมชุดที่ 1 ก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงก็คือ รัฐบาล มีอำนาจที่จะรับรองผลของการปักปันเส้นเขตแดนที่คลาดเคลื่อนจากแนวสันปันน้ำ (ซึ่งอนุสัญญาปี ค.ศ. 1904 บัญญัติไว้) คือการรับรองแผนที่ภาคผนวก 1 โดยรัฐบาลคู่พิพาทเป็นความตกลงระหว่างประเทศฉบับใหม่ ซึ่งมีผลลบล้างข้อความที่ภาคีคู่สัญญาได้ตกลงกันไว้แต่เดิมในอนุสัญญาปี ค.ศ. 1904 รัฐบาลสยามมิได้ทักท้วงข้อผิดพลาดดังกล่าว ขณะที่และภายหลังที่ฝรั่งเศสได้ส่งแผนที่ภาคผนวกที่ 1 มาให้สยามพิจารณา จึงไม่อาจอ้างเรื่องการทำแผนที่ผิดพลาด โดยนิ่งเฉย และไม่แสดงท่าทีคัดค้านเส้นเขตแดนทั้งที่ไทยสามารถหลีกเลี่ยงได้ การนิ่งเฉยของไทยนั้นเป็นการกระทำที่มีส่วนก่อให้เกิดความผิดพลาดนี้ขึ้นมา

1.3 คุณค่าของแผนที่ที่ได้รับการยอมรับจากรัฐภาคี ไทยอ้างว่าไทยไม่เคยให้การรับรองเป็นลายลักษณ์อักษร แก่แผนที่ภาคผนวก 1 เป็นข้ออ้างที่รับฟังไม่ได้ เพราะไทยรับแผนที่มา 50 ชุด และยังขอเพิ่มเติมอีก 15 ชุดจากฝรั่งเศส ต่อมาในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1909 คณะกรรมการจัดทำแผนที่ประเทศสยามก็ยังได้ประชุมกันที่กรุงเทพฯ เพื่อจัดทำแผนที่ประเทศสยามฉบับย่อขึ้น โดยใช้แผนที่ภาคผนวกที่ 1 เป็นแม่แบบ ดังนั้นแม้ว่าฝ่ายจะไม่ได้ให้คำรับรองที่เป็นลายลักษณ์อักษรก็ตาม แต่การประพฤติปฏิบัติของฝ่ายไทยก็ส่อเจตนาที่จะยอมรับโดยพฤตินัยต่อเส้นเขตแดนในบริเวณเขาพระวิหารที่ตีพิมพ์ลงในแผนที่ฉบับนี้มาโดยตลอด ฝ่ายไทยไม่เคยมีปฏิกริยา โต้ตอบเรื่องนี้ภายในระยะเวลาอันสมควรด้วยเหตุนี้ศาลจึงเล็งเห็นว่าฝ่ายไทย ได้ให้ความยินยอมโดยการนิ่งเฉย

2. เหตุผลอันดับรอง ท่าทีที่ขัดแย้งกันเองในข้อต่อสู้ของฝ่ายไทย เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคของไทยได้ค้นพบว่ามีความผิดพลาดในการเขียนตำแหน่งของลำน้ำเสนอลงในแผนที่ แต่มิได้ทำการประท้วงในระดับระหว่างประเทศ ต่อมามีความตกลงระหว่างสยามกับฝรั่งเศส จัดตั้งคณะกรรมการประนอม ทบทวนเส้นเขตแดนหลายจุด ยกเว้นในส่วนที่เป็นข้อพิพาทนี้ อีกประการหนึ่งเจ้าหน้าที่ชั้นสูงของฝ่ายไทยคือกรมพระยาดำรงราชานุภาพได้เสด็จไปสำรวจทางโบราณคดีในเขตของเขาพระวิหาร ฝรั่งเศสได้ตั้งกองทหารรับเสด็จ แต่ฝ่ายไทยก็มิได้มีปฏิกิริยาโต้ตอบเพื่อคัดค้านอธิปไตยของฝรั่งเศสเหนือเขาพระวิหาร แม้ไทยจะอ้างว่ารัฐบาลของตนมิได้ทักท้วงแต่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้ครอบครองดินแดนส่วนนี้อย่างบริสุทธิ์ใจ

แม้ประเทศไทยจะไม่มีส่วนในการทำแผนที่ แต่ประเทศไทยก็ไม่เคยคัดค้านหรือประท้วงเกี่ยวกับความถูกต้องของแผนที่ ทั้งๆ ที่ประเทศไทยมีโอกาสอยู่หลายครั้งที่จะทักท้วงหรือประท้วงถึงความคลาด เคลื่อนหรือความผิดพลาดของแผนที่ โอกาสที่จะประท้วงความไม่ถูกต้องของแผนที่ เช่น กรณีการเจรจาทำสนธิสัญญาทางไมตรี พาณิชย์และการเดินเรือกับประเทศฝรั่งเศสที่ทำขึ้นในปี ค.ศ.1925-1937 แต่ไทยก็มิได้ทักท้วง ศาลโลกเห็นว่า การนิ่งเฉยของประเทศไทยเป็นเวลานานเท่ากับเป็นการยอมรับความถูกต้องของแผนที่แล้ว จะมาปฏิเสธในภายหลังนั้นไม่อาจกระทำได้ เป็นการปิดปากประเทศไทยว่าจะมาปฏิเสธความผิดพลาดของแผนที่ไม่ได้

การตัดสินขอศาลโลกขึ้นอยู่กับการโหวของลูกขุน จาก 12 ประเทศ ผลการโหวไทยแพ้ 9 ต่อ 3 เสียง จนเป็นที่มีของการขีดเส้นพรมแดนจนถึงปัจจุบัน แม้ว่าศาลโลก จะตัดสินไปแล้ว แต่ยังมีข้อกังขาอีกมาก ซึ่งนักการเมืองแต่ละประเทศยิบยกเป็นข้ออ้างทางการเมืองมาตลอด จนมีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ในอนาคตไม่มีใครสรุปได้ว่าผลจะออกมาอย่างไร

ชำนาญ ไชยศร

SCOOP@NAEWNA.COM

จากคุณ : P166 - [ 3 ส.ค. 51 23:02:54 A:118.172.179.219 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26

ไม่มีใครอยากจะเสียพื้นที่หรืออธิปไตยของชาติหรอก
-------------------------------------------------------
บันทึกฯ 2543 เป็นเพียงข้อตกลง
ในทางปฏิบัติ การให้ความร่วมมือ การใช้อุปกรณ์ งบประมาณ
เกี่ยวกับการสำรวจปักปันเขตแดน ไทย-กัมพูชา
ที่มีมาในปี 2537 และ 2540

โดยอิง กับอนุสนธิสัญญา คศ 1904 และ 1907 ระหว่าง สยามกับฝรั่งเศส
โดยเฉพาะ ข้อ 3(ก) ของบันทึก2543

ซึ่ง อนุสนธิสัญญา คศ 1904 และ 1907 ระหว่าง สยามกับฝรั่งเศส ฝ่าย
กัมพูชา นำไปใช้ ขึ้นศาลโลก

และ คำพิพากษาของศาลโลกในคดีปราสาทพระวิหาร เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2505 สรุปความได้ว่า
1.เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม 2449 คณะกรรมการเขตแดนสยาม-ฝรั่งเศสมอบ
หมายให้เจ้าหน้าที่แผนที่ฝ่ายฝรั่งเศสทำแผนที่เขตแดนไทย-เขมรตามแนวเทือกเขาพนมดงรัก โดย"อาศัยแนวสันปันน้ำเป็นเกณฑ์ "(ในขณะนั้นฝ่ายสยามไม่มีเจ้าหน้าที่แผนที่)

2.เมื่อเจ้าหน้าที่แผนที่ฝรั่งเศสสำรวจถึงบริเวณปราสาทพระวิหาร เจ้าหน้าที่
แผนที่ฝรั่งเศสอ้างว่า ปราสาทพระวิหารอยู่ในแดนเขมรอย่างแน่ชัดแล้ว เจ้าหน้าที่แผนที่ฝรั่งเศสจึงมิได้ยึดแนวสันปันน้ำเป็นเกณฑ์ (เจ้าหน้าที่แผนที่
ฝรั่งเศสจึงทำแผนที่บริเวณนั้นให้ปราสาทพระวิหารอยู่ในดินแดนเขมร)

3.เจ้าหน้าที่แผนที่ฝรั่งเศสทำแผนที่เขตแดนไทย-เขมร ตามแนวเทือกเขา
พนมดงรัก แล้วเสร็จในปลายปี พ.ศ. 2450

4.เมื่อฝรั่งเศสส่งแผนที่ให้(1) รัฐบาลสยาม (2) คณะกรรมการเขตแดนฯ
ฝ่ายไทย (3) รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย(สมเด็จกรมพระยาดำรงฯ) และ (4) ผู้ว่าราชการต่างๆ(ตามแนวชายแดน) แล้ว ฝ่ายไทยมิได้มีผู้ใดทักท้วงหรือคัดค้านแต่อย่างใด

5.ศาลโลกจึงยึดถือแผนที่ที่ฝรั่งเศสทำไว้เมื่อปี พ.ศ. 2450 เป็นเกณฑ์ในการตัดสินว่าปราสาทเป็นของไทยหรือเขมร

ดังนั้น การปักปันเขตแดน ไทยจึงยึด ตามอนุสนธิสัญญา คศ 1904 และ 1907 ระหว่าง สยามกับฝรั่งเศส เพื่อไม่ให้ขัดต่อคำสั่งศาลโลก

ส่วนเขตแดน ที่กัมพูชาว่าไว้ ศาลโลก ไม่ได้ตัดสิน
กล่าวไว้ว่า
"The Annex I map was never formally approved by the
Mixed Commission, which hd ceased to function some
months before its production. While there could be no rea- sonable
doubt that it was basecl on the work of the surveying
officers in the Dangrek sector, the Court nevertheless con- cluded
that, in its inception, it had no binding character"
แปลว่า แผนที่ที่เขมรแนบมานั้น ไม่เคยได้รับการรับรองจากคณะกรรมการ
ร่วมระหว่างไทย-ฝรั่งเศส ซึ่งได้หยุดดำเนินการไปก่อนที่จะมีการทำแผนที่ออกมา

ตรงนี้ เราก็ไม่ได้เสียดินแดน ตามที่กล่าวอ้างกัน ให้เป็นประด็นร้อน

ซึ่งแต่ละประเด็น พอสรุป ได้ดังนี้

1.ประเด็นสาเหตุที่แพ้คดีเขาพระวิหาร
1.1 การทำสนธิสัญญา สมัยรัชกาลที่ 5 มีการปักปันเขตแดน และมีการเขียนเส้นแบ่งแดนในแผนที่ 1 : 200,000 ไทยไม่ทักท้วง
1.2 มีรูปกรมพระยาดำรงราชนุภาพไปปราสาทพระวิหารมีการถ่ายรูปแสดงให้เห็นธงชาติเขมรอย่างชัดเจน
เมื่อเขมรฟ้องสมัยจอมพลสฤษดิ์ 2 มูลเขตนี้ทำให้เราแพ้ต่อศาลโลก

2.ประเด็นเรื่องการสงวนสิทธิ์
จอมพลสฤษดิ์ออกแถลงการณ์ต่อประชาชนทั้งประเทศ แสดงชัดว่าเราต้อง
ปฏิบัติตามศาลโลกมติรัฐบาลสมัยนั้นยังบ่งบอกการกำหนดพื้นที่เขตแดน 2
อย่าง ตามเอกสารที่ปรากฏและให้ปักเขตแดนไว้รอบรั้วลวดหนามไว้ และก็
ดำเนินการสงวนสิทธิ์แต่การสงวนสิทธิ์ บางท่านบอกว่ามีกำหนด 10 ปี บาง
ท่านบอกว่าไม่มีกำหนดเวลาดำเนินการสงวนสิทธิ์ไว้เพราะมีพื้นที่ที่พิพาท
กรณีนี้อีกหลายจุด ตั้งแต่อุลราชธานีไปจนถึงเขตน่านน้ำ

3.ประเด็นเรื่องอธิปไตยตามศาลโลก
ปราสาทพระวิหารตกเป็นของเขมร(คำแปล ปราสาทพระวิหารอยู่ภายใต้อธิปไตยของเขมร)คำว่าอธิปไตย บางท่านบอกว่า หมายถึงตัวปราสาทอย่าง
เดียวบางท่านบอกหมายถึงพื้นที่บริเวณปราสาทด้วยไทยต้องถอนทหารออกจากบริเวณปราสาทพระวิหาร และมีรูปทหารถอนทั้งเสาธงชาติไทยแสดง
ความรักชาติและจอมพลสฤษดิ์ออกมาแถลงต่อประชาชนชาวไทย
รัฐบาลสมัยนั้ยนดำเนินการปักเขตแดนลวดหนามชัดเจนมติรัฐบาลสมัยนั้น
ยังบ่งบอกการกำหนดพื้นที่เขตแดน 2 อย่าง มีเอกสารที่ใช้ในสภา
แต่เขตลวดหนามมาหายไป ปี 2542

4.ประเด็นการบุกรุกพื้นที่พิพาท

มีการบุกรุกพื้นที่พิพาทการมาตั้งที่อยู่อาศัยของชาวเขมร
ปี 2542 มีการเอาลวดหนามออก
ปี 2544 มีการตั้งชุมชนของชาวเขมร
เหตุการณ์ดังกล่าวไม่มีการดำเนินการไปตรวจสอบดูสมัยใคร
ถ้ามีการดำเนินการแต่สมัยนั้นเรื่องคงไม่บานปลายจนทุกวันนี้

ประเทศเขมรจะขึ้นปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกจึงเป็นฉนวนเหตุขัดแย้งขึ้นมาอีกครั้ง

5.ประเด็นที่เขมรจะขึ้นปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลก
ปี 2548 รัฐบาลเขมรเริ่มจะดำเนินการขอขึ้นปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกรัฐบาลไทยแสดงเจตจำนงจะขอขึ้นมรดกโลกร่วม
ปี 2549 เขมรขอขึ้นปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลก และการเมืองไทยมีรัฐประหาร
ไทยไม่มีการคัดค้านแต่ไม่ได้มีการสนับสนุนในการขึ้นในการขึ้นปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลก
ปี 2550 รัฐบาลก็สงวนสิทธิ์แต่การดำเนินการของเขมรยังคงดำเนินการต่อ
ปี 2551 รัฐบาลสมัครได้เข้าบริหารประเทศและมีการทักท้วงแผนที่ที่เขมรเอาไปขึ้นขอมรดกโลก

ส่วนกรณีแถลงการร่วมศาลรัฐธรรมนูญระบุชัดเป็นสนธิสัญญาต้องนำเข้าสภาตามมาตรา 190 ของรัฐธรรมนูญ

6.ประเด็นการวิเคราะห์การแถลงการร่วม ไทย-เขมร กรณีแผนที่
ปี 2551 รัฐบาลสมัครได้เข้าบริหารประเทศและมีการทักท้วงแผนที่ที่เขมร
เอาไปขึ้นขอมรดกโลกโดยไทยทักท้วงไปว่าแผนที่เขมรที่จะนำไปขอขึ้น
ปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกนั้นไทยไม่ยอมรับจึงให้เขมรแก้ไขแผนที่
จึงมีการแถลงการณ์ร่วมขึ้นซึ่งแผนที่ที่นำมาแถลงกำหนดเขตแดนเฉพาะ
ปราสาทพระวิหารชัดเจนส่วนที่พิพาทมีการสงวนสิทธิ์ทั้งไทย-เขมร
ประเด็นนี้นำมาซึ่งนักวิชาการที่มีความเห็นว่า ศาลตัดสินให้เฉพาะตัวปราสาท
เป็นของเขมรบอกว่าเป็นการลงนามที่เสียดินแดนและอธิปไตย และนำมาซึ่ง
ฟ้องศาลปกครองและศาลสั่งคุ้มครองชั่วคราว

7.ประเด็นการตัดสินของคณะกรรมการมรดกโลก
เมื่อมีฟ้องศาลปกครองให้คุ้มครองชั่วคราว รัฐบาลไทยได้ทำตามศาลสั่งได้
ยื่นต่อกรรมการมรดกโลกว่าไทยไม่รับรองแผนที่ฉบับนั้นแต่การยื่นของ
เขมรในครั้งนี้ไม่ได้เอาแผนที่ฉบับที่แถลงการณ์มาใช้แต่กลับไปใช้แผนที่
ของเขมรเองกรรมการมรดกโลกมีมติให้ปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกโดย
ยึดหลักการว่าเป็นสิ่งที่เกิดจากอัฉริยะของมนุษย์ในการก่อสร้างอย่างเดียว
โดยไม่ดูแผนที่ไม่ดูข้อมูลอื่นทั้งๆที่ไทยได้คัดค้านอย่างเต็มที่แล้ว

หลังกลับจากต่างประเทศคุณนพดลประกาศลาออกจากรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ

สรุป

ไม่มีใครไม่อยากที่จะเสียพื้นที่หรือยอมเสียอธิปไตยของชาติหรอก
ทั้ง ม.ร.ว. สุขุมพันธ์ และ คุณนพดล ต่างทำหน้าที่
กันอย่างเต็มความสามรถเรา สามัคคีกันไว้ดีกว่า

ภาพประกอบ
เส้นสีแดง แนวเขตแดนตามสันปันน้ำ
เส้นสีเหลือง แนวที่ไทยแพ้ในคดีประสาทพระวิหาร ตามคำพิพากษาของศาลโลก

จากคุณ : Vanipok - [ 4 ส.ค. 51 00:44:07 A:118.173.0.184 X: ]