ม.ร.ว.สุขุมพันธ์ กล่าวอีกว่า "แถลงการณ์ร่วมเมื่อวันที่ 18 มิ.ย.ได้พูดถึงเขตบัฟเฟอร์โซน และเขตการบริหารร่วมกันในพื้นที่รอบๆ ปราสาท ซึ่งถ้ายึดตามตามสนธิสัญญาไทย-ฝรั่งเศส พื้นที่ตรงนั้นถือว่าเป็นของเรา เพราะฉะนั้นข้อตกลงดังกล่าวมีนัยต่ออาณาเขตของไทย จึงเข้าข่ายการเป็นหนังสือสัญญา
     
      นอกจากนี้ ในตัวคำแถลงการณ์ร่วมก็ถือว่ามีความสำคัญ แม้ว่ารัฐบาลมักจะพูดว่า คำแถลงร่วมมิใช่สนธิสัญญาไม่มีข้อผูกพัน แต่ตามอนุสัญญาเวียนนาปี 1961 คำว่า treaty หรือ สนธิสัญญา หมายถึง ความตกลงระหว่างประเทศโดยรัฐ มีลายลักษณ์อักษร แถลงการณ์ร่วมซึ่งเป็นความตกลงที่เป็นลายลักษณ์อักษร มีการลงนามจากผู้มีอำนาจเต็ม จึงถือเป็น “สนธิสัญญา” แม้ว่าเราอาจไม่เคยลงนามเป็นภาคีอนุสัญญา แต่ก็เป็นกฎหมายประเพณีที่เราต้องปฏิบัติ อย่างเช่น การตั้งกลุ่มอาเซียน ก็กำเนิดขึ้นมาจากแถลงการณ์ร่วม เพราะฉะนั้นจะถือว่าไม่มีความสำคัญไม่ได้
     
      แถลงการณ์ร่วมวันที่ 18 มิ.ย. จึงเป็นหนังสือสัญญาและมีนัยต่อการเปลี่ยนแปลงอาณาเขตของไทยบริเวณปราสาทพระวิหาร เพราะฉะนั้นจะต้องนำเข้าสู่การพิจารณาของรัฐสภาก่อนที่จะลงนาม การที่รัฐบาลไม่เสนอเข้าสภา และมีความพยายามปกปิดข้อมูล ถือเป็นการบริหารราชการแผ่นดินที่ผิดพลาด ขัดต่อมาตรา 190 ของรัฐธรรมนูญ และอาจจะขัดมาตรา 77 อีกด้วย จึงไม่อาจไว้วางใจ นายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศได้"

ที่มา
http://www.parliament.go.th/news/news_detail.php?prid=145116
     
---

สนธิสัญญา (treaty) คืออะไร

ตามอนุสัญญาเวียนนาว่าด้วยกฎหมายสนธิสัญญา ค.ศ. 1969 สนธิสัญญาเป็นคำที่มีความหมายทั่วไป (generic term) หมายความว่า สัญญาที่ทำระหว่างบุคคลระหว่างประเทศ (รัฐ รัฐบาล องค์การระหว่างประเทศ) ก่อให้เกิดสิทธิและพันธกรณีระหว่างกันภายใต้บังคับกฎหมายระหว่างประเทศ สนธิสัญญาและความตกลงมักจะเป็นคำที่ใช้สลับหรือแทนกันได้ในความเข้าใจของบุคคลทั่วไป


หากจะเปรียบเทียบกับสัญญาตามกฎหมายภายใน สัญญา หมายความว่า สัญญาที่ทำระหว่างบุคคลธรรมดา นิติบุคคล ซึ่งก่อให้เกิดสิทธิและหน้าที่ ระหว่างกัน ที่ต่างกันคืออยู่ภายใต้บังคับกฎหมายภายในประเทศของประเทศนั้น ๆ


ชื่อของสนธิสัญญา


ดังได้กล่าวข้างต้นว่า สนธิสัญญาเป็นคำที่มีความหมายทั่วไป ดังนั้น สนธิสัญญาจึงอาจมีชื่อเรียกที่แตกต่างกันไป อาทิ ความตกลง (agreement) ข้อตกลง (arrangement) บันทึกความเข้าใจ (memorandum of understanding) บันทึกความตกลง (memorandum of agreement) พิธีสาร (protocol) อนุสัญญา (Convention) ฯลฯ อย่างไรก็ดี ตามหลักกฎหมายระหว่างประเทศ ไม่ว่าจะเรียกชื่ออย่างไรก็ตาม หากเข้าหลักเกณฑ์ตามกฎหมาย ก็ถือเป็นสนธิสัญญาทั้งสิ้น


การที่มีการเรียกชื่อสนธิสัญญาต่าง ๆ กัน มีเหตุผลหลายประการด้วยกัน อาทิ เป็นทางปฏิบัติของบางประเทศ หรือกลุ่มประเทศ ที่จะแบ่งกลุ่มสนธิสัญญา ตามความสำคัญ หรือเพื่อที่จะกำหนดหลักเกณฑ์ในการพิจารณาขั้นตอนการทำสนธิสัญญาในลักษณะที่แตกต่างกันตามกระบวนการกฎหมายภายใน เช่น หากเรียกชื่อเป็นบันทึกความเข้าใจ ก็อาจไม่จำเป็นต้องเสนอต่อรัฐสภา แต่หากเรียกชื่อว่า สนธิสัญญา หรือ ความตกลง ต้องผ่านกระบวนการให้ความเห็นชอบของรัฐสภา เป็นต้น ทั้งนี้ เหตุผลสำคัญน่าจะเป็นเรื่องความสะดวก หรือหลีกเลี่ยงปัญหาการอภิปรายทางการเมือง


สำหรับประเทศไทย ไม่ยึดถือแนวปฏิบัติดังกล่าวข้างต้นแต่จะพิจารณาเนื้อหาสาระ และพันธกรณีที่จะมีขึ้นเป็นสำคัญ ทั้งนี้ มีข้อสังเกตเพิ่มเติมว่า ในการจัดทำบันทึกการหารือในรูปแบบของบันทึกการเจรจา (Agreed Minutes) หรือบันทึกการหารือ (Record of Discussion) ปกติจะไม่ใช่สนธิสัญญา เนื่องจากยังไม่ก่อให้เกิดพันธกรณีระหว่างกันภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ ส่วนการจัดทำแถลงการณ์ร่วม (Joint Declaration) โดยทั่วไปจะเป็นถ้อยแถลงทางนโยบายซึ่งอาจก่อให้เกิดข้อผูกพันทางการเมือง (Political Commitment) แต่ยังไม่ก่อให้เกิดพันธกรณีภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศจึงไม่ถือเป็นสนธิสัญญาเช่นกัน แต่เนื่องจากแถลงการณ์ร่วมดังกล่าวมีนัยที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ จึงจำเป็นต้องเสนอคณะรัฐมนตรีพิจารณาให้ความเห็นชอบตามพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการเสนอเรื่องและการประชุมคณะรัฐมนตรี พ.ศ. 2548 มาตรา 4 (7)

ที่มา
http://www.mfa.go.th/treaty/handbook/index.html