PANTIP.COM : P6962397 สื่อสามานย์จ๋อยอุดส่าห์ลิ๊งค์สัญญาณทุกช่องถ่ายทอดว่านายกจะแถลงลาออกแต่ผิดคาด []

ความคิดเห็นที่ 5

- ขออนุญาตใช้ข้อความเดิม สำหรับสื่อบางกลุ่ม ที่ยังไม่สามารถหยุดยั้งตนเองได้นะครับ-

- ตอนนี้สื่อเกือบทุกชนิดขาดความรับผิดชอบชั่วดีที่ควรมีต่อสังคม การเสนอข่าวแบบต่อเติมความคิดเห็นของตนเองลงไปในเนื้อข่าว หรือเลือกข้างเองโดยไม่เป็นกลาง ทำให้ผู้เสพ (ที่จริงควรเรียกว่าผู้บริโภค แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นผู้เสพ เพราะเมื่อดูเนื้อหาใจความแล้วถูกอกถูกใจ จะไม่คำนึงถึงความถูกผิดของข้อมูล อ่านแล้วฝังใจ แล้ววาดภาพวิมานในอากาศตาม จึงเปรียบเสมือนสิ่งเสพติด )ที่เสพสื่อเพียงเพื่อ " เอามัน" ตามภาษาวัยรุ่น เมื่อสิ่งที่อ่านแล้วรู้สึก มันมาก หรือรู้สึกว่าไม่มีใครใจถึงกล้าเขียนให้อ่าน เลยรู้สึกว่าสื่อนั้นใจกล้าแฮะ เลยติดตามความมันนั้นเรื่อยๆ กลายเป็นเสพติดโดยไม่ได้คำนึงถึงความถูกต้อง และข้อมูลที่ถูกต้องจากสื่อนั้นว่ามีมากน้องแค่ไหน เมื่อสื่อขายดีจากการปั้นข่าว สื่อที่ไร้ซึ่งจรรยาบรรณทั้งหลาย จึงรู้ในจิตวิทยา ว่าปั้นข่าวแบบไหนจึงจะถูกใจผู้บริโภค หรือผู้เสพ ทำให้ขายดีมีรายได้มาเข้ากระเป๋า ไม่สนใจความเสียหายของการกระทำของตนที่ได้กระทำออกไปแล้ว
สิ่งเหล่านี้ถ้าเรามาดูย้อนกลับ เราจะเห็นถึงข้อบกพร่องที่เกิดมาจากสิ่งแวดล้อมเป็นเหตุเบื้องต้น
สิ่งแวดล้อมเบื้องต้นที่จะทำให้คนเหล่านี้ขาดความรับผิดชอบหรือขาดจรรยาบรรณ คือ ครอบครัว เริ่มตั้งแต่ พ่อ แม่ ญาติ พี่ น้อง ทุกคนมุ่งเน้น ให้สมาชิกในตระกูลของตนหาทางทำมาหากินเพื่อให้มีรายได้มากๆ โดยไม่ได้บอกหรือเน้นว่า การทำมาหากินให้ได้รายได้มากๆนั้น ต้องไม่เบียดเบียนผู้อื่น หรือทำให้มีผลกระทบกระเทือนผู้อื่นไปในทางที่ทำให้ผู้อื่นเลวร้ายลง ทั้งนี้ พ่อ แม่ พี่ หรือญาติผู้ใหญ่มักมีข้ออ้าง ว่าไม่มีเวลาสั่งสอน เพราะต้องทำมาหากินแข่งกับเวลา แต่ผู้ปกครงบางคน กลับตั้งใจที่จะสั่งสอนให้สามชิกในความดูแลของตนนั้น อยู่ในสังคมแบบเอาเปรียบก็มี ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นฉันได ลูก ก็บ่งบอกสภาพของพ่อแม่ และต้นตระกูลฉันนั้น สังเกตุได้เลยว่า ถ้าพ่อแม่ชอบพูด:-) โอกาสที่ลูกจะเป็นคน:-) มีมากกว่า 90 %
ผู้ที่มีคุณสมบัติดังที่กล่าวเบื้องต้นนั้น เป็นเพียงผู้ที่ใช้สำหรับการแพร่พันธุ์ และสืบสันดาน เท่านั้น มิได้มีความสมบูรณ์หรือก่อให้เกิดความสมบูรณ์ในเผ่าพันธุ์ ที่ดีเลย พ่อแม่ หรือต้นตระกูลที่ดี ต้องไม่ละเลยการสั่งสอนให้ ผู้ที่อยู่ใต้ปกครอง มีจรรยาบรรณ และรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวม ที่เราร่วมกันอาศัยอยู่
สภาพแวดล้อมที่รองลงมา คือสถานศึกษา ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ สถาบันอบรมแห่งที่สองของคน คงหนีไม่พ้นคำว่า สถานศึกษา สถานศึกษาก็ต้องประกอบไปด้วยบรรดาครูและ อาจารย์ ครูน่าจะมาจากคำว่า ครุ ซึ่งแปลว่าหนัก ถือว่าครูคือผู้ที่จะต้องทำงานหนัก คือผู้ที่จะประสิทธิ์ ประสาท อบรมสั่งสอนให้แด่ผู้ที่ด้อยกว่า ได้เรียนรู้เบื้องต้นในความถูกต้องในการประพฤติ ปฏิบัติ เพือ่การดำรงตนในสังคม และการนำหลักปฏิบัติที่ถูกต้องที่ได้รับการทดสอบแล้วว่าไม่มีโทษต่อส่วนรวมหรือสังคม มาเสนอแนะต่อเด็ก และผู้ที่ด้อยกว่า ได้รับไปเพื่อปฏิบัติ
ดังนั้นครูต้องมีความถูกต้องและเป็นสายกลางในเบื้องต้น ที่เค้าเรียกกันว่า ครูเปรียบเสมือนแม่พิมพ์ สิ่งที่ถูกพิมพ์ออกมาก็จะเหมือนกับแม่พิมพ์ ไม่ผิดเพี้ยน ถ้าแม่พิมพ์ผิดเพี้ยน สิ่งที่ได้ออกมาก็ผิดเพี้ยน แต่ก็มีบางกรณี ที่เค้าเรียกกันว่า บล๊อคแตก ถ้าครูไม่มีสิ่งที่กล่าวในเบื้องต้น หรือไปเสพสิ่งที่ไม่ถูกต้อง และยอมรับเข้ามาไว้ในสมอง ข้อมูลที่จะให้กับศิษย์รุ่นต่อๆไปก็จะผิดเพี้ยนไปตามข้อมูลใหม่ ที่ครูเหล่านั้นรับไว้ ที่น่าจะเรียกได้ว่า บล๊อคแตก ดังนั้น ในระบบการศึกษาของไทยในภายภาคหน้า คงต้องตั้งมาตรฐานไว้ว่า เรื่องใด มีมาตรฐานเช่นใด และบันทึกไว้เป็นรายลักษณ์อักษร และต้องทดสอบบรรดาครูทั้งหลาย ทุกๆ 3-5 ปี ว่ายังได้มาตรฐานเดิมหรือไม่ ถ้ามาตรฐานของครูผู้นั้นต่ำลง ก็ไม่สมควรที่จะเป็นครูได้อีก และถ้าครูผู้ใดคิดว่ามีมาตรฐานใดที่ดีกว่า ก็ต้องเสนอแก้ไขมาตรฐานเดิมเสียก่อน ก่อนที่จะนำเสนอต่อศิษย์ หลังจากที่ประชุมยอมรับมาตรฐานใหม่แล้วว่าถูกต้อง ปัจจุบันครูมักจะนำเสนอโดยเอาตัวเองเป็นหลักโดยเฉพาะด้านความคิด โดยไม่สนใจว่าความคิดของตนเองนั้น อยู่ในมาตรฐานที่ควรจะเป็นหรือไม่ และจะสร้างความเดือดร้อนให้กับสังคมต่อไปในภายภาคหน้าหรือไม่ ครูบางคนเพียงแค่อยากเด่นอยากดังเพื่อให้สังคมรู้จักตนเท่านั้น แต่แปลก สังคมมักจะ ฮืดฮา กับความคิดประหลาดๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อน เพราะคิดว่านั่นเป็นความคิดใหม่ที่ไม่เคยมีใครคิดมาก่อน ครูก็จะกลับมานั่งภูมิใจตนเอง ที่เมื่อนำเสนอแล้วทำให้สังคม ฮือฮา เป็นที่โจทก์ขาน หน้าบาน เพราะความ แค่ อยากเอามันในอารมณ์ เท่านั้น
แต่ก็มีครูบางคน พอมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันในสังคม และคิดว่าตนเองมีอิทธิพลในสังคม ก็เลยหลงตัวเอง และพยายามสร้างบรรทัดฐานที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองขึ้นมา โดยไม่คำนึงถึงมาตรฐานความถูกต้อง ว่าหลังจากการนำเสนอแล้ว ถ้ามีผู้นำไปใช้แล้ว จะสร้างความเดือดร้อนในภายภาคหน้าหรือไม่ ก็แค่ความรู้สึกที่ว่า เอามันในอารมณ์ ให้ผ่านไปวันๆ
ครูที่กล่าวแล้วข้างต้น ถ้านำแต่สิ่งเลวร้ายและไม่เป็นมาตรฐานที่ดีสู่สังคม ครูเหล่านั้นก็เป็นแค่ " คู " และเป็นแค่คูน้ำเน่าๆ ที่นำแต่สิ่งเน่าเหม็นมาสู่สังคมส่วนรวม หรือเป็นแค่คู ที่เป็นทางผ่านของ "อาจม " เท่านั้น ศิษย์ที่เรียนกับครูเหล่านี้ จะได้แต่สิ่งที่เลวร้ายออกไปดำเนินกิจกรรมในชีวิประจำวัน และสร้างความเดือดร้อน ให้กับสังคมตลอดเวลา ซึ่งปัจจุบันมีครูแบบนี้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
อาจารย์ คำนี้เป็นเพียงยกระดับตัวเองให้ดูเหนือ หรือสูงกว่าคำว่าครูสักหน่อย ดังจะเห็นว่าบางคน ถ้าเราไปเรียกว่าครู เค้าจะรีบบอกเลยว่า นี่ ชั้นไม่ใช่ครูนะ ชั้นเป็นอาจารย์ และหลายๆคนดูออกจะนับถืออาจารย์มากกว่าครูเสียอีก เพราะคิดว่าอาจารย์นั้นมีคุณค่าสูงกว่า เพราะทำให้เราจบ ปริญญา ตรี โท เอก ได้ แต่ลืมคิดไปว่า ถ้าไม่ผ่านคำว่าครู แล้วจะถึงปริญญาได้ไง
ที่กล่าวถึง อาจารย์ นี่ก็เพราะสื่อสารมวลชน ก่อนจบออกมาทำงานก็ต้องผ่าน อาจารย์ แน่นอน แล้วก็ อาจารย์นี่แหละ ที่เป็นแนวทาง ที่จะเสนอแนวทางเดินให้แก่ศิษย์ ถ้าอาจารย์มีทางเดินแบบแม่ปู ลูกศิษย์จะเดินได้ตรงทางได้อย่างไร ก่อนที่ลูกศิษย์จะมองเห็นทางเดินของตัวเอง ส่วนใหญ่ก็จะยึดแนวทางมาจากต้นแบบ ต้นแบบที่เห็นได้ชัดคือ ผู้ที่ให้แนวทางนั่นแหละ
ดังนั้น บรรดาอาจารย์ทั้งหลาย ก่อนที่จะเสนอแนวทางใดต่อสังคม ควรจะกลั่นกรองให้ดีก่อน ว่ามีผลกระทบใดๆ จะตามมาหรือไม่
อยากสักแต่พูดเพื่อ เอามัน หรือพูดเพื่ออยากดัง หรืออยากให้คนอื่นๆรู้จักเท่านั้น
คนที่เรียนเก่ง ความจำดี ไม่จำเป็นต้องเป็นอาจารย์ที่ดี เพราะยังขาดคุณสมบัติที่ดี คือสอนให้ศิษย์ทุกคนมีจรรยาบรรณในอาชีพ และทำงานในสังคมอย่างรับผิดชอบ
ดังนั้นผู้ที่ได้ใกล้ชิดกับบรรดาอาจารย์ที่ขาดคุณสมบัติ มักซึมซับเอาสิ่งที่ขาดหายไป และนำเอาสิ่งที่บกพร่อง ออกมาสู่สังคม
บรรดาอาจารย์เหล่านี้ถ้าขาดคุณสมบัติที่ควรจะเป็นมาตรฐานแล้วยังคงดื้อรั้นที่จะอยู่ในสังคมของระบบการศึกษา ก็จะเป็นเพียง " อาจม " กองหนึ่งในระบบการศึกษา ที่ทำให้ใครก็แล้วแต่ที่เข้าไปคลุกคลี ก็จะติดกลิ่นเหม็นออกมาหลังจบ กว่าจะล้างออกได้คงนานพอดู หรืออาจจะติดตัวไปจนตาย
แล้วลองคิดดูว่า ถ้า ลูกที่เกิดจากพ่อ แม่ ที่บกพร่องต่อหน้าที่มาเจอกับ " อาจม " มันไหลผ่าน " คู " หรือมันคู่กันเมื่อไร จะเกิดอะไรขึ้น คำตอบไม่ยากครับ คือเกิดความ วิบัติ ขึ้นในสังคมส่วนรวม สิครับ

ที่กล่าวมายืดยาวขนาดนี้ต้องการจะชี้ให้เห็นว่า นี่เป็นต้นเหตุที่ทำให้สื่อขาดจรรยาบรรณในเบื้องต้น
การนำเสนอข่าวสารของสื่อก็เช่นเดียวกัน นำเสนอแบบ เอามัน เพื่อให้เกิดความสะใจ โดยลืมไปว่า ยังมีผู้เสพที่ โง่ จนแยกไม่ออกว่า นั่นเป็นสาระล้วนๆ หรือว่าได้สอดแทรกความคิดของผู้นำเสนอเข้าไปแล้ว และถ้าผู้นำเสนอ ไม่เป็นกลางจะทำอย่างไร ข่าวสารที่ออกมาจะเที่ยงตรงตามเนื้อหาสาระที่เกิดจริงได้อย่างไร
ในการจัดระเบียบน่าจะกล่าวถึงว่า การนำเสนอ ต้องกำหนดลงไปว่า เสนอแต่เนื้อหาที่เป็นจริง ถ้าใครสอดแทรกความคิดของตนลงไปในการนำเสนอ ถือว่าผิดกฏ
ใครที่อยากเสนอความคิดเห็นของตนเองลงไปต้องมีความชัดเจนหรือกล่าวให้ชัดเจนว่า นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัว (ดังที่ผู้นำเสนอบางคนทำอยู่ ถือว่าเป็นการกระทำที่รับผิดชอบต่อผู้บริโภค)
สื่อชักจะวางตัวเป็นใหญ่มากขึ้น เพราะสังเกตุจากหลายๆครั้งที่สื่อพยายามรวมหัวกัน บีบบังคับให้ผู้ที่สื่อมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ต้องปฏิบัติตามที่สื่อต้องการให้เป็น และในการนี้ ถ้ามีสื่อใดที่มีความเห็นที่แตกต่าง สื่อส่วนใหญ่จะมีมาตรการตอบโต้กับสื่อที่ไม่เห็นด้วยอย่างรุนแรงในสังคมของสื่อเอง โดยไม่คำนึงถึงเหตุผล ที่เป็นจริง ดังนั้น สื่อส่วนใหญ่ จึงตกเป็น พวกมากลากไป
- มาตรฐานความเป็นกลางของตนเองอยู่ที่ไหน เคยถามตัวเองบ้างหรือไม่
- ละอายบ้างไหม เวลาที่พยายามจะสร้างความเท็จให้ผู้อื่นเห็นเป็นความจริง
- การมีรายได้อยู่บนความเป็นเท็จที่สร้างขึ้นนั้น ท่าน มีความสุขมากนักหรือ ในขณะที่ผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน จากการสร้างข่าวที่เป็นเท็จนั้น แล้วครอบครัวท่านล่ะ มีความสุขกับเงินรายได้ที่ท่านหามาจากความเท็จที่สร้างขึ้นมากน้อยแค่ไหน
* มีอีกมากมายสำหรับสื่อชั่วบางกลุ่มที่ไร้ยางอาย พูด3วันก็ไม่หมด
* ด้านได้อาย-อด เป็นคติประจำใจสำหรับสื่อบางกลุ่ม
*** เมื่อไรที่ยังขาดความจริงใจ และเหตุผล จะไม่มีวันสงบสุขเกิดขึ้นบนโลกใบนี้แน่นอน ***

ให้ระยะเวลาผู้ที่มาถูกต้องตามกฏหมายหน่อยจะดีกว่ามั๊ยครับ ถ้าเค้าทำอะไรที่เห็นเด่นชัดว่าคดโกง แล้วค่อยสับให้ละเอียดไม่มีชิ้นดี ถึงเวลานั้น คนที่เลือกเค้าเข้ามาจะช่วยสับด้วย จะได้ไม่ต้องผุดต้องเกิดกันอีกในชีวิตนี้
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 51 10:34:14

จากคุณ : ลูกพระอาทิตย์ - [ 4 ก.ย. 51 09:51:06 A:125.24.204.87 X: ]