PANTIP.COM : P7035010 วิกฤตตุลาการวิบัติครั้งนี้ เห็นทีต้องรื้อระบบตุลาการกันแล้ว []

วิกฤตตุลาการวิบัติครั้งนี้ เห็นทีต้องรื้อระบบตุลาการกันแล้ว

เราอาจจะต้องมาทบทวนอำนาจของตุลาการศาลไทยกันเสียแล้ว
เพราะทุกวันนี้ตัดสินกันตามอำเภอใจโดยไม่อายชาวพารา ไม่อายขาวโลก
ไม่มีอำนาจอะไรคานถ่วงดุล เล่นกันจนผู้คนหมดความเชื่อถือ นักกฏหมายยังมึนกันไม่หาย กลายเป็นอยุติธรรม และไม่มีใครเชื่อถืออีกต่อไป

บ่่อยครั้งที่การตัดสินคดีไม่ได้ยึดหลักกฏหมาย และเสรีภาพของประชาชนเป็นที่ตั้ง จนมีแพะออกมาร้องเกลื่อนเมือง
คนเหล่านี้น่าสงสารมากต้องสูญเสียทุกอย่างในชีวิตไป โดยที่ไม่อาจเรียกร้องกลับคืนมาได้
ชีวิตครอบครัวแตกสลาย ชีวิตที่เหลือก็พังทลายลงจนแทบไม่มีกำลังใจจะมีชีวิตต่อไป
คดีดังอย่างเชอรี่แอนหรืออีกหลายคดีที่เป็นข่าวและที่ไม่เป็นข่าวก็มีอีกมาก
ซึ่งหากความจริงปรากฏจะตกใจในสภาพที่เป็นอยู่

หลักกฏหมายมีว่าปล่อยคนผิดไป 10 คน ดีกว่าลงโทษคนบริสุทธิ์เพียงคนเดียว
แต่ดูเหมือนการณ์จะกลับกันคือ ลงโทษผู้บริสุทธิ์ 10 คน ดีกว่าปล่อยคนผิดไปเพียงคนเดียว

ที่ผ่านมาแม้ในชั้นศาลจะกำหนดองค์คณะว่าต้องมีองค์คณะ 2 คนจึงจะครบองค์คณะพิจารณาพิพากษาตัดสินได้
แต่ ในทางปฎิบัติผุ้พิพากษาเจ้าของสำนวนเพียงคนเดียวจะเป็นผู้ตัดสิน ส่วนคนอื่นแค่ลงชื่อให้ครบองค์คณะตามกฏหมายเท่านั้นไม่ได้มีส่วนตัดสิน
จึงปฎิเสธไม่ได้เลยว่าชิวิตและเสรีภาพของผุ้ถูกกล่าวหาขึ้นอยู่กับ ความคิดเห็นของบุคคลเพียงคนเดียวเท่านั้น จึงมีเปอร์เซ็นต์ผิดพลาดได้สูง

การรับผู้พิพากษาของไทยมีข้อบกพร่องมากมาย
คุณทราบไหมคะว่ามีผู้พิพากษาอายุไม่เกิน 30 มากมาย ยังเด็กเหลือเกิน ประสบการณ์ในชีวิตยังน้อยนิดที่จะมาตัดสินผู้คน
บางคนเป็นคุณหนูมาตลอด ไม่รู้ว่าโลกภายนอกเป็นอย่างไรสกปรกแค่ไหนตำรวจเสนออะไรมาเชื่อหมด มีตำรวจมากมายที่สร้างหลักฐานเท็จเพื่อปิดคดี ตนเองก็จะได้ผลงานได้เลื่อนยศสูงขึ้น
การตัดสินคดีไม่ได้ใช้แต่เพียงหลักกฏหมายอย่างเดียว
แต่ต้องใช้ประสบการณ์ในการวิเคราะห์ข้อเท็จจริงด้วย

ในประเทศอเมริกาหรือยุโรปผู้ที่ต้องการจะเรียนสาขากฏหมายนั้น กำหนดว่าขั้นต่ำจะต้องจบปริญญาตรีสาขาใดสาขาหนึ่งมาก่อนจึงจะเข้าเรียนได้
ผู้พิพากษาของเขาก็ไม่มีเด็กๆแบบนี้ เขาจะคัดเลือกมาจากอัยการ หรือทนายความที่มีชื่อเสียงไม่มีประว้ติด่างพร้อย เพียบพร้อมด้วยประสบการณ์
จะสังเกตุได้ว่าผู้พิพากษาของประเทศเขาจะเป็นคนวัยกลางคนที่เปี่ยมด้วยประสบการณ์

ของไทยหรือบางคนพ่อเป็นผู้พิพากษา พอลูกจบหมาดๆก็ยัดเข้าไปเป็นผู้พิพากษา ประสบการณ์หรือไม่ต้องพูดถึงชีวิตคนไทยราคาถูกถึงเพียงนี้หรือ

วิกฤตตุลาการครั้งนี้เหมือนกับฟางเส้นสุดท้าย
ที่เราจะต้องต่อสู้เพื่อให้มีการเปลี่ยนแปลงปฎิรูประบบกระบวนการยุติธรรมที่หมักหมมนี้แล้ว
โดยใช้วิธีการตัดสินระบบคณะลูกขุนเหมือนอย่างในอเมริกา และประเทศที่เจริญแล้ว
คณะลูกขุนจะถูกคัดเลือกจากบุคคลหลากหลายสาขาที่มีีความน่าเชื่อถือในสังคมและไม่เป็นปฎิปักษ์กับจำเลย
ศาลจะไม่มีอำนาจชี้ถูกผิดอีกต่อไป คณะลูกขุนจะเป็นผู้ลงคะแนนเสียงเพื่อลงมติชี้ถูกผิด
ศาลมีอำนาจเพียงกำหนดโทษที่จะลงเท่านั้น

ดิฉันละเหี่ยกับระบบนี้มานาน และจะรณรงค์ต่อไปกับเรื่องนี้ ขอเสียงสนับสนุนด้วยนะคะ

แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 08:12:50

จากคุณ : FREES - [ 26 ก.ย. 51 08:02:51 A:124.120.199.246 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35

ไม่ต้องการวิจารณ์ว่าคห.ใครถูกหรือผิด แต่อยากเรียนให้ทราบเพื่อประกอบการตัดสินใจ
1.ไม่มีองค์กรใดของรัฐที่มีคนดี 100% และไม่มีองค์กรใดของรัฐที่ไม่เคยทำผิดพลาด ศาลก็เป็นองค์กรหนึ่งย่อมมีการตัดสินคดีผิดพลาดแน่นอน เพียงแต่%ผิดพลาดนั้น บอกได้ว่า น้อย เมื่อเทียบกับองค์กรอื่น เพราะมีการควบคุมกันเป็นชั้นๆของศาล ไม่ใช่ไม่มีการควบคุม โดยยิ่งคดีไหนที่มีลำดับชั้นความสำคัญ เช่น ทุนทรัพย์มาก/โทษทางอาญาสูง ศาลก็จะมีชั้นที่จะพิจารณามาก สูงสุดคือ 3 ชั้น คือ ศาลชั้นต้น ศาลอุทธรณ์ และศาลฎีกา ก็คิดว่าทุกคนน่าจะยอมรับกันในประเด็นนี้

2.ระบบลูกขุนของสหรัฐอเมริกาและของอังกฤษนั้น ได้นำมาใช้ในประเทศนั้นๆ ส่วนหนึ่งเพราะที่ประเทศสหรัฐอเมริกาใช้ระบบกฎหมาย Common Law ในขณะที่ประเทศไทยใช้ระบบกฎหมาย Civil Law มาตั้งแต่สมัยปฏิรูประบบกฎหมายไทยให้ทัดเทียมอารยประเทศในอดีต ระบบกฎหมายทั้ง2ระบบมีความแตกต่างกันในเนื้อหาความคิดและวิธีการ
หากต้องการที่จะให้ประเทศไทยใช้ระบบลูกขุนจึงต้องพิจารณาว่าจะต้องรื้อระบบโครงสร้างกฎหมายไทยใหม่ด้วยหรือไม่ และต้องเปลี่ยนระบบกฎหมายหรือไม่ หรือยังคงต้องใช้ระบบเดิมอยู่ นี่เป็นเรื่องที่ต้องศึกษากันอย่างหนัก

3.ระบบลูกขุนมีข้อดีหรือไม่ ก็ต้องมีอยู่แล้ว เช่นเดียวกับระบบศาลตัดสินก็ต้องมีข้อดีเช่นกัน
มาลองดูข้อเสียระบบลูกขุน

ตัวอย่าง กรณีมีคนฟ้องอดีตนายกทักษิณขึ้นศาลที่จังหวัดภาคใต้ หรือมีคนฟ้องคุณอภิสิทธิ์ที่ศาลในจังหวัดภาคเหนือ เอาคดีอาญานี่แหละ
ในระบบลูกขุนนั้น เขาให้สุ่มประชาชนที่อยู่ในที่ศาลหรือพื้นที่ใกล้เคียงมาเป็นลูกขุน เขาไม่ให้คนในภาคเหนือต้องเดินทางมาเป็นลูกขุนในภาคใต้หรอก แล้วจะเกิดผลอะไรขึ้น กรณีในคดีดังกล่าวลูกขุนจะสามารถควบคุมอคติ/ความชอบ ที่มีต่อตัวจำเลยไว้ได้หรือไม่ ซึ่งอคติ/ความชอบนั้นจะมีผลในการพิจารณาหาข้อเท็จจริงในคดีซึ่งเป็นหน้าที่ของลูกขุนที่จะต้องทำ
ซึ่งกรณีในตัวอย่างดังกล่าว ผมไม่กล้าคิดเลยว่าลูกขุนจะตัดสินยังไง เพราะ
1. แม้ระบบลูกขุนจะพยายามปกปิดไม่ให้ลูกขุนรับรู้ข้อเท็จจริงจากภายนอก ซึ่งอาจส่งผลต่อการตัดสินใจในคดีของลูกขุน แต่ถามเถอะ ลูกขุนจะจำอดีตนายกกับคุณอภิสิทธิ์ไม่ได้เหรอ แล้วเมื่อจำได้ลูกขุนจะห้ามตนเองไม่ให้นำอคติ/ความชอบมาใช้ในคดีได้หรือไม่ ผมไม่กล้าคิดเลย
2. ทนายทั้งโจทก์และจำเลยนั้นสามารถขอเปลี่ยนลูกขุนได้ในตอนแรกก่อนที่จะเริ่มพิจารณาได้จริงอยู่ เพื่อป้องกันไม่ให้คนที่อาจมีอคติ/ความชอบเข้ามาในคดี แต่ลูกขุนส่วนใหญ่ที่มา ทนายไม่มีทางรู้หรอกว่าคนนี้เชียร์หรือไม่ชอบใคร ทนายจะขอให้เปลี่ยนให้ศาลไปขนลูกขุนจากภาคเหนือ/ภาคใต้มาก็ไม่ได้

4.การที่ระบบศาลให้สิทธิ์ผู้สมัครสอบอายุตั้งแต่ 25 ขึ้นไป ส่วนหนึ่งก็เพราะว่าต่อให้เข้าศาลมาอายุเท่าไรก็ต้องนำมาฝึกใหม่อยู่ดี เพราะการเรียนกฎหมายกับการมาตัดสินเป็นคนละเรื่องกัน ผู้พิพากษาที่เข้ามาใหม่จึงมีตำแหน่งผู้ช่วยผู้พิพากษา แล้วต้องอยู่ภายใต้การควบคุมและสั่งสอนของผู้พิพากษาผู้ใหญ่เพื่อให้สั่งสมประสบการณ์ในการตัดสินคดี ช่วงเวลาในการฝึกปรือนี้กินเวลา2ปี/น้อยกว่า และต่อให้ผ่านการเป็นผู้ช่วยผู้พิพากษา คดีต่อไปที่จะต้องเริ่มจริงก็ยังต้องเป็นคดีเล็กๆอยู่ ไม่ใช่ว่ามาถึงก็เริ่มคดีใหญ่เลย

5.ในการตัดสินคดีสำคัญ เขาไม่นำผู้พิพากษาอ่อนอาวุโสมาตัดสินหรอกครับ อย่างคดีศาลฎีกาผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ก็มีผู้พิพากษาศาลฎีกา อายุ50อัฟ 9 คน มาตัดสิน ส่วนคดีเลี่ยงภาษีของคุณหญิงพจมานก็ใช้ผู้พิพากษาอาวุโส อายุ60อัพ อดีตผู้พิพากษาศาลฎีกามาตัดสิน เรื่องความรู้ในทางกฎหมายคงไม่ต้องพูดถึง แต่หากจะวิจารณ์ในคำตัดสินก็ถ้าใช้ถ้อยคำสุภาพยืนอยู่บนหลักกฎหมายและเหตุสมควร ก็ย่อมทำได้อยู่แล้ว

6.ผมไม่เข้าใจว่าในย่อหน้าแรกของเจ้าของกระทู้หมายถึงคดีอะไร แต่หากหมายถึงคดีที่เกี่ยวข้องกับนักการเมือง ก็อยากให้ได้ทำความเข้าใจกันก่อนว่า
1.ศาลไทยยึดหลักมาตลอด50ปีว่า จะไม่ใช้กฎหมายย้อนหลังที่เป็นโทษแก่จำเลย เฉพาะในความผิดอาญาและโทษทางอาญาเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นใช้ย้อนหลังได้ เช่น วิธีพิจารณาอาญา วิธีการเพื่อความปลอดภัย การห้ามประกอบอาชีพ เป็นต้น
2.มีหลักว่า กรณีที่ต้องตีความคำในกฎหมายนั้น หากกฎหมายนั้นไม่มีบทอธิบายความหมายของคำนั้น ศาลต้องตีความลงลึกไปถึงเจตนารมณ์ของกฎหมาย ขณะเดียวกันถ้ากฎหมายนั้นเป็นกฎหมายสูง การตีความก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องยึดถือตามความหมายของคำนั้นที่ปรากฎในกฎหมายที่ศักดิ์ต่ำกว่า ซึ่งแม้แต่กฎหมายศักดิ์เท่ากัน ความหมายของคำๆเดียวกันอย่างแตกต่างกันเลย
ซึ่งหากศาลมองว่าความหมายของคำๆนี้ในกฎหมายศักดิ์สูง มีความหมายเหมือนกับในกฏหมายศักดิ์ต่ำ ท่านก็ตีความตามนั้นได้ ไม่มีปัญหา แต่หากไม่เหมือนก็ตีความต่างได้
การค้นหาเจตนารมณ์ของกฎหมายก็สามารถดูได้จากเอกสารการร่างกฎหมายนั้นๆ และในถ้อยคำก็สามารถดูได้จากพจนานุกรม เพราะคนไทยส่วนใหญ่ได้ใช้ภาษาไทย โดยมีความหมายเช่นเดียวกับในพจนานุกรม เวลาศาลตีความศาลก็สามารถคิดได้ว่าที่คนเขาร่างกฎหมายนี้ เขานำความหมายมาจากพจนานุกรมได้
ขณะเดียวกันก็อยากถามว่า คนที่มาวิจารณ์เรื่องนี้เคยสอบถามไปยังผู้พิพากษาทั่วไปที่ท่านรู้จักหรือไม่ ว่าท่านมีพจนานุกรมภาษาไทย ใช้ติดตัวในการทำงานหรือห้องทำงานหรือไม่ เพื่อจะได้รู้ประกอบการวิจารณ์
3.กฎหมายไทยไม่มีหลักว่า "เรื่องนี้ใครๆเขาก็เลี่ยงข้อกฎหมายกัน ดังนั้นฉันทำด้วยจึงไม่ผิด" หรือ "นักการเมืองที่ทำประโยชน์ให้ประชาชน สามารถนำเรื่องการทำประโยชน์ให้ประชาชนมาเป็นข้อยกเว้นให้ไม่ต้องรับผิดในการทำผิดต่อหน้าที่ได้"

แต่เรื่องที่บอกว่าหากศาลตัดสินในเรื่องใดแล้ว ต้องใช้เป็นบรรทัดฐานกับทุกคน เช่น กรณีตัดสินเรื่องคุณสมัครกรณีรายการชิมไปบ่นไป หรือกรณีอื่นๆนั้น ผมเห็นด้วยในหลักข้อนี้นะ ยังไงก็ขอให้นำเรื่องขึ้นกระบวนการยุติธรรมเถอะครับ แล้วพอศาลตัดสินยังไงค่อยมาวิจารณ์กันอีกที อย่าวิจารณ์อย่างเดียวโดยไม่นำคดีขึ้นศาล

จากคุณ : Mox (Mukkuk) - [ 26 ก.ย. 51 11:43:58 A:58.64.115.23 X: ]