 |
55555เรื่องเล่าจากการที่ผมแฝงตัวเข้าไปดู พธม,ในทำเนียบ,,,,อย่างฮา55555
วันก่อนเวลาประมาณเที่ยงคืน เพื่อนผมที่เคยเรียนโรงเรียนของทหารแห่งหนึ่งด้วยกันมา ปัจุบันที่เป็นทหารอยู่ ตจว.สังกัด ทภ.1 แต่ผมไม่ได้รับราชการ ได้รับมอบหมายให้เข้าไปหาข่าวในทำเนียบทุกวัน มาหาผมที่บ้าน นั่งดื่มกันนิดหน่อย พอได้ที่ก็เลยนั่งคุยกันเรื่องในทำเนียบ คุยกันได้กันสักพัก ผมนึกอยากเห็นภาพเลยขอร้องให้เพื่อนพาเข้าไปดู พอไปถึงผมก็ตื่นเต้นนิดหน่อยเพื่อนบอกว่ามิงนิ่งๆหน่อยเดี่ยวนักรบศรีวิชัยจะสงสัย(แต่ละตัวเม่งโคตรแอ๊ก พกมีด,คมแฝก แต่งตัวเฮฟวี่ลาว) ก่อนจะเข้าทำเนียบจะมีเต้นต่างๆของสถาบันช่างก่อสร้าง.ช่างกล.ช่างศิล.และอีกมากมาย บางส่วนก็นั่งกินเหล้ากันหน้าแดงก่ำ บางส่วนก็นั่งคุยกันบ้าง นอนบ้าง โดยรวมแล้วดูแล้วไม่น่าอยู่เลย กลับบ้านกันเถอะแนวร่วมทั้งหลาย ไปเรียนหนังสือหรือไปทำมาหากินกันเถอะ พอเดินไปถึงประตูทำเนียบก็มีนักรบกร่างเก่งแต่ในรั่ว มาขอตรวจค้นกระเป๋าผม ผมก็ทำหน้านิ่งๆพูดแบบไม่ยิ้มบอกมันว่า ไม่มีอะไรหรอกมีแต่กระเป๋าตังส์กับโทรศัพท์ มันมองหน้าผมแล้วมันก็ปล่อยผมกับเพื่อนเข้าไปข้างใน ผมคิดในใจ:-)ไม่เท่าไรนี่หว่า ถ้ากูพกระเบิดเข้าไป:-)ตายเกลื่อน (ผมกับเพื่อนตัวค่อนข้างใหญ่ ผมไว้ผมยาว ส่วนเพื่อนรองทรงต่ำ) พอเข้าไปในทำเนียบตอนนั้นเวลาประมาณ ตีสองกว่าๆ ผมมองไปรอบๆไปพร้อมอุทานบอกเพื่อนว่า เฮ้ยมิงพากูมาที่ไหนว่ะเนี่ย ไม่เห็นมีคนเหมือนในทีวีที่บ้านกูเลย สถานที่ก็เล็กนิดเดียว ในทีวี:-)บอกคนเป็นหมื่นเป็นแสน ดูแล้วอย่างแน่นๆสองสามพันก็ไม่มีที่เดินแล้ว :-)โม้เจ็ดม้า ผมตั่งสติแล้วพิจารณาว่าเวทีก็ใช่ ทำเนียบก็ใช่ อะไรก็ใช่เหมือนในทีวีที่บ้านนี่หว่า สรุปแล้วไอ้แป๊ะมิงหลอกกูนี่หว่า ผมมองหน้าเพื่อนแล้วบอกมันว่า กูรู้แล้วมิงไม่ได้หลอกกู ผมเลยชวนมันกลับกันเถอะ มันบอกว่ามิงมาแป๊ปเดียวมิงยังอยากกลับ ส่วนพวกกูต้องจากบ้านมานอนรวมกันในค่ายฯ ต้องมาทำเนียบทุกวัน ต้องมาแกล้งตบมือกับมัน โห่กับมัน มิงเห็นตำรวจข้างหน้าหรือเปล่า ต้องมานั่งเฝ้ามันทุกวัน ปืนก็ห้ามพก อยู่กันอย่างกับยาม ไม่เคยได้นอนกับลูกเมีย มันเริ่มพูดเสียงดัง ผมเลยต้องยอมมัน เอาวะนั่งดูสักพักก็ได้ พอเดินไปหน้าเวทีทุกแทบทุกสายตาที่นั่งกันอยู่มองมาที่ผมกับเพื่อน เนื่องจากผมและเพื่อนไม่มีอะไรเลยที่บ่งบอกว่าเป็นพวกเดียวกับมัน แต่พอได้จังหวะคนไฮปาคที่อยู่บนเวที่พูดถึงท่อนฮุค ผมก็เลยสวมรอยตบมือและเฮไปกับมัน พวกมันจึงละสายตาลงแล้วมองไปที่เวทีเหมือนเดิม ผมได้ที่นั่งบริเวณหลังกล่องถ่ายทอดสด จริงๆจะเรียกว่าที่นอนก็ได้นะเพราะมันแทบไม่มีคนเลย ผมเริ่มกวาดสายตาหาข้อมูลเพื่อจะนำไปเล่าให้เมียที่บ้านฟังเพราะเขาก็อยากรู้ว่าเป็นอย่างไร และเป็นหลักฐานว่าผมมาจริงๆ ผมมองไปคำนวณแล้วว่ามีคนนั่งพังรวมทั้งผมด้วยประมาณไม่เกินร้อยคน นอนกันเละเทะอยู่ข้างหลังไม่น่าเกินร้อยคน โดยรวมเป็นอาซิ่ม อาม่า คนแก่ๆซะเยอะ สงสัยว่าทำไมลูกหลานไม่พาอาม้า อาซ้อ อาอึ้มกลับบ้านกัน มาอยู่ให้ไอ้แป๊ะหลอกอยู่ได้เป็นเดือนๆ มองไปเห็นคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าผมสองสามคน ดูแล้วไม่คนบ้าก็คนจรจัดแน่นอนทั้งสกปรกทั้งเหม็น นั่งพังไปผมกับเพื่อนก็ขำไป แต่ต้องเก็บอาการเพราะเริ่มมีนักรบกร่างเดินมามองหลายรอบแล้ว เพื่อนผมก็แกล้งตะโกนด่าสมชาย ออกไปๆๆๆๆ มันก็เดินกลับไปแล้วไปซุบซิบกัน ผมว่ามันยังสงสัยในตัวผมสองคนแน่นอน สักพักหนึ่งในกลุ่มนับรบกร่าง เดินมาคุยกับคนที่นั่งอยู่ข้างหลังผม แล้วอยู่ๆพวกมันก็ลุกกันพรึบ รวมทั้งสามเกลอติ้งต้องด้วย ผมคิดว่างานเข้ากูแล้ว ผมกับเพื่อนนั่งมองหน้ากันแล้วก็ลุกขึ้นพร้อมกันแต่เพื่อนผมนิ่งกว่าผม มันยืนสักพักแล้วหันมาถามนักรบกร่างว่ามีอะไรหรือครับพี่ นักรบกร่างตอบว่าบอกว่ามีคนเอากระเพาะปลามาให้ จุ๊ๆอย่าเสียงดังเดี๋ยวของหมดอดแดก จะไปกินก็เดินไปเงียบๆ ผมฮาออกมาเลยเก็บไว้ไม่ไหวจริงๆ มันมองหน้าผมแล้วก็ค่อยๆเดินกันไป ผมและเพื่อนเลยถือโอกาสกลับบ้านกันดีกว่า ระหว่างเดินกลับมีนักรบกร่างคนหนึ่งอายุประมาณไม่เกินยี่สิบต้นๆ ทำหน้าดุแต่งตัวจิ๊กโก๊ใบกระท่อมขี่จักรยานเหน็บคมแฝกประกบผมกับเพื่อนอยู่ห่างๆประมาณสิบเมตรตลอดทาง เดินออกมาได้สักระยะหนึ่งผมเลยแกล้งถามเพื่อนดังๆว่า คนชุมนุมมีแค่นี้ทำไมพวกมิงไม่เข้าไปจัดการซักทีว่ะ เพื่อนผมมันก็รับมุข พูดเสียงดังว่ารอพวกกูเป่านกหวีดบ้าง กูจะตี:-)ให้เลี้ยวเลย แล้วหัวเราะตาม 5555 นักรบกร่างจิ๊กโก๊ใบกระท่อม:-)หยุดรถทันทีทำหน้าตาตื่นแล้วขี่จักรยานกลับไปหน้าตาเฉย ผมถามมันว่ามิงว่ามันไปไหนว่ะ เพื่อนผมตอบว่า:-)รีบกลับไปบอกพวกมันแน่ แต่มิงไม่ต้องกลัว เราออกไปข้างนอกแล้วมันก็ไม่กล้าตามออกมาหรอก ไม่ทันขาดคำ พวก:-)ขี่มอไชด์มาสองคันสี่คน อาวุธครบมือ ตามมาข้างหลัง แต่ไม่ทันแล้วพวกผมออกไปข้างนอกรั่วแล้ว พวกมันหยุดอยู่หน้าประตูและมองผมด้วยสายตาอย่างโหดเจี้ยม พอผมและเพื่อนขึ้นรถแล้ว เพื่อนผมก็นึกสนุกเปิดกระจกตะโกนอย่างดังว่า รวย ๆ ๆ แต่ต้องเปลี่ยนตัว ร เป็นตัวอื่นที่ชาวนาในอดีตใช้ทำนา และมีเขาด้วยนะ ออกรถได้สักพักผมก็ถามเพื่อนว่ามิงไม่กลัวพวกมันจำมิงได้หรือ มันตอบผมด้วยเสียงหนักแน่นว่า "กูเป็นทหารถ้ากูกลัวกุ้ยข้างถนนพวกนี้ และประชาชนจะอยู่กันอย่างไรว่ะ"ผมนิ่งอยู่พักหนึ่งด้วยคำพูดของมันกินใจผมเหลือเกิน ผมจึงถามมันต่อว่าแล้วมิงจะอยู่กรุงเทพฯ อีกนานไหมว่ะ มันนิ่งและตอบด้วยน้ำเสียงหนักเน่นเหมือนเดิมว่า กูอยู่มาสองอาทิตย์แล้ว มะรืนกูก็กลับแล้ว :-)ๆๆๆๆ ผมกับมันฮากันลั่นรถ แต่ด้วยความโมโหติดพันของผมและเพื่อน พวกเราจึงไปสอยเด็กสวนลุมฯ มาระบายเค้นซะคนละดอก สบายตัวทั้งคู่ ผมและเพื่อนจึงแยกย้ายกลับบ้านด้วยความสบายใจและสบายตัว ก่อนจากกันเพื่อนผมว่าวันหลังมาจัดการพวกมันใหม่ แต่กูขอโรงแรมสยามนะ 5555
จากคุณ :
วังหิน 
- [
2 ต.ค. 51 23:50:34
A:58.8.134.104 X:
]
|
|
|
|
|
|
