ยังโปร่งใสไม่พอ...ก็เห็นๆอยู่เครื่องมือ อุปกรณ์ที่ใช้...เป็นอะไร...ก็ยังโยนความรับผิดชอบขอคนที่ขาขาด แขนขาด ให้ตำรวจรับผิดชอบ ทั้งที่ตำรวจวางแนวห่างผู้ชุมนุมเป็นร้อยเมตร...ไม่ได้เข้าถึงตัวผู้ชุมนุมเลยด้วยซ้ำ...
ยิงแก๊สน้ำตาไป ก็เห็นว่าวิธียิงตามมาตรฐานก็ยิงได้ืั้แนวราบ แนวโค้ง...แต่ลูกกระสุนแก๊สน้ำตา ไม่ว่ายิงตรง หรือยิงทำมุมขึ้นฟ้า ทั้งสองวิธี วิถีกระสุนก็ต้องตกตามแรงโน้มถ่วงของโลก ตามทฤษฎีโปรแจ็คไตล์ เมื่อความเร็วปลายของกระสุนมันลดลง...ก็ตกลงพื้น จะกระแทกอะไรได้ มันไม่มีทางที่จะให้ทำให้เกิดอาการแขน ขา ขาดได้...
ในทางตรงกันข้ามไปดูลักษณะของผู้ที่แขน ขา ขาด ก็เกิดขึ้นเฉพาะตัว ไม่ใช่เกิดขึ้นแบบเกลื่อนกลาดเป็นหย่อมๆ เป็นกลุ่มของผู้ชุมนุม...แต่เกิดขึ้นเฉพาะ บาดแผลก็เฉพาะจุด คือ แขนขาด หรือขาขาด หรือ สีข้างลำตัว ไม่มีสะเก็ดระเบิด บาดแผลทั่วร่างกาย เหมือนระเบิดทั่วไป...ที่เราเห็นกัน...ที่มันเป็นอย่างนี้ ก็เพราะมันพกพาระบิดดินดำ ทำมือ ทำขึ้นมาเอง แจกจ่ายพกกันใส่กระเป๋ากางเกง ใส่ย่ามสะพาย คนละลูกสองลูก..เมื่อวิ่งหนีแก๊สน้ำตา ก็เกิดการกระทบกันเอง หรือล้มลงกระแทกพื้น ลืมไปว่าตนเองพกระเบิดดินดำในกระเป๋ากางเกง ในย่ามที่สะพายหนีบไว้ ก็เกิดการระเบิดเอาตรงอวัยวะที่ใกล้กับจุดพกพา...เช่น แขนที่หนีบย่าม หรือสีข้างลำตัว...ข้อพับหัวเข่าหากพกในกางเกง...ฯลฯ เป็นต้น...
นั่นหล่ะครับคำตอบ...มันเป็นไปไม่ได้ ที่ตำรวจซึ่งวางแนวห่างผู้ชุมนุมไกลกันเป็นโยชน์จะใช้ระเบิดยิง หรือขว้างออกไป ซึ่งต้องตายเป็นหมู่ และบาดแผลต้องกระจายไปทั่วลำตัว...
จากคุณ :
minimalist 
- [
8 ต.ค. 51 20:19:49
A:124.120.169.217 X:
]
ตำรวจทำงาน ท่ามกลางสื่อ กล้อง ล้อมหน้าล้อมหลัง...ก็ยังถูกกล่าวหาได้ คิดดูแล้วกัน...
