PANTIP.COM : P7080360 << คำตอบที่ผมได้รับจาก World Medical Association กรณีแพทย์จุฬาไม่รับรักษาตำรวจ >> []

ความคิดเห็นที่ 4

คำว่า "จริยธรรม" ไม่ใช่กฎหมาย แต่ละเอียดอ่อนและเหนือกฎหมาย ที่กำหนดให้ผู้ประกอบวิชาชีพ ได้พึงระลึกและปฏิบัติโดยเคร่งครัด เพราะผู้ประกอบวิชาชีพ คือผู้ที่ใช้"วิชา" เป็น"อาชีพ" ซึ่งโดยธรรมจรรยา โดยจริยธรรมแล้ว คนที่เรียกว่าแพทย์หรือผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม จักต้องมีความเมตตา มีจริยธรรม อยู่ในใจ ในกมลสันดาน จึงจะเป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมที่ดีได้.............แต่ในปัจจุบัน การคัดกรองคนที่จะมาเป็นแพทย์ หาได้เน้นคัดกรองจากจิตใจคนที่มีเมตตาและมีอุดมการณ์รักชีวิตมนุษย์ไม่ แต่เน้นคัดกรองจากคนเรียนเก่งเป็นหลัก แล้วข้อเท็จจริงมีคนเรียนเก่งจำนวนไม่น้อยที่เก่งเพราะ"เห็นแก่ตัว" คิดว่าตนเองนั้นเป็นมนุษย์อีกระดับ ไม่เป็นรองใคร หากพวกนี้ได้มาเป็นแพทย์ พวกเขาจะไม่ค่อยคำนึงถึงความเมตตา จริยธรรมแห่งวิชาชีพเท่าใดนัก แต่จะคำนึงถึงตน และผลประโยชน์ของตน คำนึงถึงรายได้ การพานิชย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มักจะคำนึงว่าตน เป็นชนชั้นสูง มันสมองระดับเกรด A เหนืออาชีพอื่นๆ ทุกคนต้องพึ่งและเคารพตนเอง คนพวกนี้มักจะก่อปัญหาทางจริยธรรมทางวิชาชีพและกลัวตนเองถูกลงโทษ ที่สำคัญเมื่อเกิดความผิดใดๆ มักจะไม่ยอมรับความผิดทางการรักษาและโยนความผิดไปยัง"พยาธิสภาพ"ของผู้ป่วย เอาตัวรอด
หมอที่ดี มักจะไม่ค่อยเดือดร้อน หรือกลัวการถูกฟ้องร้อง เพราะหมอพวกมีเมตตาและรักษาเต็มที่ คนไข้จะไม่ฟ้องหมอ แม้จะรักษาแล้วไม่รอดเพราะเห็นว่าหมอทำเต็มที่แล้ว แต่ประชาชน หรือญาติที่ต้องการฟ้องหมอเพราะทนเห็นความสะเพร่า ความไม่เอาใจใส่ การละเลย และความประมาทปราศจากความระมัดระวังตามวิสัยของผู้ประกอบวิชาชีพที่พึงกระทำ ไม่ไหว อันนี้เป็นสิทธิของผู้บริโภค แต่องค์กรทางการแพทย์ซึ่ง พระราชบัญญัติวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ. 2525 มีเจตนารมย์ที่จะจัดตั้งขึ้นมาเพื่อควบคุมการประกอบวิชาชีพเวชกรรม อันเป็นการคุ้มครองประชาชนผู้บริโภคทางการแพทย์ แต่ในปัจจุบัน องค์กรทางการแพทย์ แทนที่จะเป็นสภาวิชาชีพตามเจตนารมย์ดังกล่าว กลับกลายทำตัวเป็นสมาคมวิชาชีพที่เข้ามาเพื่อปกป้องพวกพ้องและลดทอนการฟ้องร้องพวกพ้องให้น้อยลง โครงสร้างการควบคุมการประกอบวิชาชีพ มิได้มีประชาชนผู้บริโภคหรือตัวแทนเข้าไปมีส่วนร่วมแต่อย่างใด ดังนั้นการออกข้อบังคับ การแก้ไขข้อบังคับเกี่ยวกับจริยธรรมทางการแพทย์ จึงกระทำเฉพาะผู้ประกอบวิชาชีพในองค์กรเท่านั้น ก็สามารถประกาศในราชกิจานุเบกษา เป็นกฎหมายได้ ดังจะเห็นว่า เมือ่ไม่กี่ปีมานี้ แพทย์สภาได้ปรับปรุงแก้ไขข้อบังคับว่าด้วยจริยธรรมแห่งวิชาชีพเวชกรรมหายข้ออันเป็นการเอื้ออำนวยการประกอบวิชาชีพและทางรอดแห่งการฟ้องร้องหมอ ผลจากการแก้ไขข้อบังคับดังกล่าว ได้พ่นพิษให้เห็นในวันนี้ แปลความข้อบังคับที่ปรับปรุงแก้ไขใหม่มาว่า "หมอสามารถปฏิเสธการรักษาผู้ป่วยรายใดก็ได้ ถ้าหมอไม่พอใจจะรักษาคนคนนั้น พร้อมกับบอกคนไข้ว่าให้ไปรักษาที่อื่นกับหมอคนอื่นเถอะ ถ้าอาการป่วยของคนคนนั้นไม่ถึงเข้าข่ายกรณีฉุกเฉิน" คือถ้าฉุกเฉิน หมอต้องรักษาทุกราย แต่รักษาเท่าที่เวลานั้นทำได้แล้วส่งต่อ แต่ถ้าวันไหนเหม็นขี้หน้าใคร ไม่พอใจคนไข้คนไหน ตำรวจ ทหาร ทนายความ คนไข้ที่ซักถามมากๆ คนไข้ที่ทำตัวรู้เท่าทันหมอ คนไข้ที่หมอคิดว่า รักษาไปแล้วเสี่ยงถูกฟ้อง หมอจะปฏิเสธการรักษาได้เลย แล้วบอกให้ไปรักษาที่โรงพยาบาลโน้น โรงพยาบาลนี้ อย่างนี้หมอไม่ผิด ดังเช่นที่หมอจุฬา ใช้สิทธิตามข้อบังคับนี้
ปัญหาที่จะต้องพิจารณาว่า โดยจริยธรรม จรรยาบรรณ ธรรมจรรยาแล้ว " หมอควรมีหน้าที่รักษาคนไข้ที่มาขอรับการรักษาทุกราย ถ้าอยู่ในวิสัย สภาพแวดล้อมทางการแพทย์ที่ทำได้ หรือไม่" หรือหมอควรมีทางออกสามารถปฏิเสธการรักษามนุษย์ได้ เช่นข้อบังคับของแพทยสภา????

จากคุณ : กอบพงษ์ (กอบพงษ์) - [ 9 ต.ค. 51 10:16:59 A:203.157.14.250 X: ]