PANTIP.COM : P7083735 คุณเห็นด้วยหรือไม่ที่แพทย์กลุ่มหนึ่งจากสถาบันศึกษาออกมาประกาศไม่รักษาคนไข้ด้วยความมั่นใจ []

ความคิดเห็นที่ 28

คำว่า "จริยธรรม" ไม่ใช่กฎหมาย แต่ละเอียดอ่อนและเหนือกฎหมาย ที่กำหนดให้ผู้ประกอบวิชาชีพ ได้พึงระลึกและปฏิบัติโดยเคร่งครัด เพราะผู้ประกอบวิชาชีพ คือผู้ที่ใช้"วิชา" เป็น"อาชีพ" ซึ่งโดยธรรมจรรยา โดยจริยธรรมแล้ว คนที่เรียกว่าแพทย์หรือผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม จักต้องมีความเมตตา มีจริยธรรม อยู่ในใจ ในกมลสันดาน จึงจะเป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมที่ดีได้.............แต่ในปัจจุบัน การคัดกรองคนที่จะมาเป็นแพทย์ หาได้เน้นคัดกรองจากจิตใจคนที่มีเมตตาและมีอุดมการณ์รักชีวิตมนุษย์ไม่ แต่เน้นคัดกรองจากคนเรียนเก่งเป็นหลัก แล้วข้อเท็จจริงมีคนเรียนเก่งจำนวนไม่น้อยที่เก่งเพราะ"เห็นแก่ตัว" คิดว่าตนเองนั้นเป็นมนุษย์อีกระดับ ไม่เป็นรองใคร หากพวกนี้ได้มาเป็นแพทย์ พวกเขาจะไม่ค่อยคำนึงถึงความเมตตา จริยธรรมแห่งวิชาชีพเท่าใดนัก แต่จะคำนึงถึงตน และผลประโยชน์ของตน คำนึงถึงรายได้ การพานิชย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มักจะคำนึงว่าตน เป็นชนชั้นสูง มันสมองระดับเกรด A เหนืออาชีพอื่นๆ ทุกคนต้องพึ่งและเคารพตนเอง คนพวกนี้มักจะก่อปัญหาทางจริยธรรมทางวิชาชีพและกลัวตนเองถูกลงโทษ ที่สำคัญเมื่อเกิดความผิดใดๆ มักจะไม่ยอมรับความผิดทางการรักษาและโยนความผิดไปยัง"พยาธิสภาพ"ของผู้ป่วย เอาตัวรอด
หมอที่ดี มักจะไม่ค่อยเดือดร้อน หรือกลัวการถูกฟ้องร้อง เพราะหมอพวกมีเมตตาและรักษาเต็มที่ คนไข้จะไม่ฟ้องหมอ แม้จะรักษาแล้วไม่รอดเพราะเห็นว่าหมอทำเต็มที่แล้ว แต่ประชาชน หรือญาติที่ต้องการฟ้องหมอเพราะทนเห็นความสะเพร่า ความไม่เอาใจใส่ การละเลย และความประมาทปราศจากความระมัดระวังตามวิสัยของผู้ประกอบวิชาชีพที่พึงกระทำ ไม่ไหว อันนี้เป็นสิทธิของผู้บริโภค แต่องค์กรทางการแพทย์ซึ่ง พระราชบัญญัติวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ. 2525 มีเจตนารมย์ที่จะจัดตั้งขึ้นมาเพื่อควบคุมการประกอบวิชาชีพเวชกรรม อันเป็นการคุ้มครองประชาชนผู้บริโภคทางการแพทย์ แต่ในปัจจุบัน องค์กรทางการแพทย์ แทนที่จะเป็นสภาวิชาชีพตามเจตนารมย์ดังกล่าว กลับกลายทำตัวเป็นสมาคมวิชาชีพที่เข้ามาเพื่อปกป้องพวกพ้องและลดทอนการฟ้องร้องพวกพ้องให้น้อยลง โครงสร้างการควบคุมการประกอบวิชาชีพ มิได้มีประชาชนผู้บริโภคหรือตัวแทนเข้าไปมีส่วนร่วมแต่อย่างใด ดังนั้นการออกข้อบังคับ การแก้ไขข้อบังคับเกี่ยวกับจริยธรรมทางการแพทย์ จึงกระทำเฉพาะผู้ประกอบวิชาชีพในองค์กรเท่านั้น ก็สามารถประกาศในราชกิจานุเบกษา เป็นกฎหมายได้ ดังจะเห็นว่า เมือ่ไม่กี่ปีมานี้ แพทยสภาได้ปรับปรุงแก้ไขข้อบังคับว่าด้วยจริยธรรมแห่งวิชาชีพเวชกรรมหายข้ออันเป็นการเอื้ออำนวยการประกอบวิชาชีพและทางรอดแห่งการฟ้องร้องหมอ ผลจากการแก้ไขข้อบังคับดังกล่าว ได้พ่นพิษให้เห็นในวันนี้ แปลความข้อบังคับที่ปรับปรุงแก้ไขใหม่มาว่า "หมอสามารถปฏิเสธการรักษาผู้ป่วยรายใดก็ได้ ถ้าหมอไม่พอใจจะรักษาคนคนนั้น พร้อมกับบอกคนไข้ว่าให้ไปรักษาที่อื่นกับหมอคนอื่นเถอะ ถ้าอาการป่วยของคนคนนั้นไม่ถึงเข้าข่ายกรณีฉุกเฉิน" คือถ้าฉุกเฉิน หมอต้องรักษาทุกราย แต่รักษาเท่าที่เวลานั้นทำได้แล้วส่งต่อ แต่ถ้าวันไหนเหม็นขี้หน้าใคร ไม่พอใจคนไข้คนไหน ตำรวจ ทหาร ทนายความ คนไข้ที่ซักถามมากๆ คนไข้ที่ทำตัวรู้เท่าทันหมอ คนไข้ที่หมอคิดว่า รักษาไปแล้วเสี่ยงถูกฟ้อง หมอจะปฏิเสธการรักษาได้เลย แล้วบอกให้ไปรักษาที่โรงพยาบาลโน้น โรงพยาบาลนี้ อย่างนี้หมอไม่ผิด ดังเช่นที่หมอจุฬา ใช้สิทธิตามข้อบังคับนี้
ข้อบังคับแพทยสภาว่าด้วยจริยธรรมแห่งวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ. 2549
ข้อ7 ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมย่อมประกอบวิชาชีพด้วยเจตนาดี โดยไม่คำนึงถึง ฐานะ เชื้อชาติ สัญญชาติ ศาสนา สังคม หรือลัทธิการเมือง"
ข้อ 28 ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมต้องไม่ปฏิเสธการช่วยเหลือ ผู้ที่อยู่ในระยะอันตรายจากการเจ็บป่วยเมื่อได้รับการร้องขอ และตนอยู่ในฐานะที่จะช่วยเหลือได้ เว้นแต่ผู้ป่วยไม่อยู่ในสภาวะฉุกเฉินอันจำเป็นเร่งด่วน และเป็นอันตรายต่อชีวิต โดยต้องให้คำแนะนำที่เหมาะสม"
จะเห็นได้ว่า หมอต้องรักษาผู้ที่อยู่ในระยะอันตรายจากการเจ็บป่วยเมื่อผู้ป่วยร้องขอ องค์ประกอบอีกอย่างคือหมอคนนั้นอยู่ในฐานะที่จะช่วยเหลือได้
มาวิเคราะห์ข้อความนี้กันดีกว่า พูดกันง่ายๆการให้การรักษาของหมอที่ปฏิเสธการรักษาไม่ได้
กรณีแรกคือ
1. หมอต้องมี"ฐานะ" ที่จะช่วยเหลือผู้ป่วยได้
2.ต้องให้การช่วยเหลือเฉพาะผู้ป่วยที่อยู่ใน"ระยะอันตราย"จากการเจ็บป่วย
3.ต้องได้รับการร้องขอจากผู้ป่วยนั้น
ส่วนกรณีที่สองคือ
ผู้ป่วยที่อยู่ในสภาวะฉุกเฉินอันจำเป็นเร่งด่วน และเป็นอันตรายต่อชีวิต

ประเด็นที่ต้องพิจารณาคือ
1.คำว่าหมอ "อยู่ในฐานะ" หมายความว่าอย่างไร ฐานะตามพจนานุกรม ว่าไว้อย่างไรไปเปิดดู ทำไมไม่ใช่คำว่า"สภาวะ"แทนคำว่า"ฐานะ "ต้องไปถามแพทยสภา
2.ใครเป็นคนวินิจฉัยว่า อยู่ในระยะอันตรายหรือไม่ ผู้ป่วยเป็นคนวินิจฉัยหรือหมอเป็นคนวินิจฉัย แต่ผมว่าในทางปฏิบัติคือหมอเป็นคนวินิจฉัย
3.ประเด็นต่อมาคือ ต้องได้รับการร้องขอ แล้วถ้าผู้ป่วยที่อยู่ในระยะอันตราย สลบไสล ร้องขอไม่ได้ล่ะ ไม่ครบองค์ประกอบหรือ???
4. ส่วนกรณีผู้ป่วยฉุกเฉิน อันนี้ไม่ต้องวิเคราะห์มากเพราะวินิจฉัยได้ง่าย
ดังนั้น ถ้านอกจากกรณีข้างต้น หมอจึงปฏิเสธการรักษาได้โดยไม่ผิดจริบธรรมของแพทยสภา เช่น คนไข้ที่จู้จี้ จุกจิก ซักถามมาก คนไข้ที่ทำตัวรู้มากกว่าหมอ คนไข้ที่พยายามใช้สิทธิผู้ป่วยจนเห็นได้ชัด คนไข้ที่เป็นทนายความนักกฎหมาย คนไข้ที่หมอหวาดระแวงว่า ถ้ารักษาไม่ดีเดี๋ยวโดนฟ้อง รวมไปถึงคนไข้ที่เป็นทหาร ตำรวจในเครื่องแบบ ที่ไม่ได้อยู่ในระยะอันตราย จำเป็นเร่งด่วนฉุกเฉิน นี่ไงครับ แต่ต้องให้คำแนะนำที่เหมาะสมแก่ผู้ป่วยไปว่า เชิญคุณไปรับการรักษาที่โรงพยาบาล.......เถิดครับ ผมไม่รับรักษาคุณ"
ประชาชนอย่าได้เอาเรื่องสิทธิผู้ป่วย เสนอหน้ามาอ้าง เพราะสิทธิผู้ป่วย ไม่ใช่กฎหมาย เป็นเพียงสัตยาบัน ที่ไม่มีบทลงโทษ

ส่วนประกาศกระทรวงสาธารณสุข เกี่ยวกับเรื่องสิทธิผู้ป่วยใช้บังคับได้แต่ตัวสถานพยาบาล บังคับไม่ได้กับตัวหมอ และไม่มีบทลงโทษหมอ เพราะกระทรวงควบคุมสถานพยาบาลเท่านั้น แพทยสภาควบคุมจริยธรรมของหมอ ข้อบังคับแพทยสภาว่าด้วยจริยธรรมฯเมื่อประกาศราชกิจจาแล้วเป็นกฎหมาย มีบทลงโทษ ดังนั้น ประกาศกระทรวง ไม่เกี่ยวข้องกับตัวหมอโดยตรงบังคับหมอไม่ได้ครับ
ท่านทั้งหลายลองวิเคราะห์จริยธรรมข้อ 28 ดูเถิดครับ หลังจากปรับปรุงแก้ไขแล้ว เป็นการเปิดโอกาสให้หมอใช้วิจารณญาณไม่รักษาผู้ป่วยผู้ใดก็ได้ หรือไม่จริงครับ

จากคุณ : กอบพงษ์ - [ 10 ต.ค. 51 08:43:14 A:203.157.14.250 X: ]