ชายชรา อยู่อาศัย ใกล้เชิงเขา
ทุกทุกเช้า ก่อนเปลวแดด แผดแสงใส
แกดุ่มเดิน ทางกันดาร จากบ้านไป
ถังสองใบ หิ้วถือ ติดมือมา
จุดหมายคือ ปลายธาร ละหานห้วย
ตักน้ำด้วย ถังทั้งสอง นองล้นบ่า
กลับมาใช้ ดื่มอาบ ซาบกายา
เป็นเวลา นานเนิ่น เกินขวบปี
ถังใบหนึ่ง มีตำหนิ รอยปริแยก
ยามหิ้วแบก ก็ซึมไหล ไปเรื่อยรี่
กว่าถึงบ้าน เหลือไม่ถึง ครึ่งที่มี
เป็นอย่างนี้ มาเนิ่นนาน พาลน้อยใจ
มันจึงบอก ชายชรา ว่าดูก่อน
ท่านเหนื่อยอ่อน แรงล้า หาน้อยไม่
เป็นเพราะข้า ไม่สมบูรณ์ คูณหารไป
ผลที่ได้ เหลือจะอุ้ม ไม่คุ้มกัน
ชายชรา จึงว่า เจ้าอย่าพูด
เราพิสูจน์ ว่าเจ้านี้ ดีมหันต์
น้ำที่ไหล ระหว่างทาง ข้างเจ้านั้น
เลี้ยงพืชพรรณ งามงอก ออกดอกดวง
ยามเดินทาง สบายตา ทั้งอากาศ
ก็สะอาด บริสุทธิ์ ดุจแมนสรวง
ไม่มีสิ่ง สูญเปล่า ใช่กล่าวลวง
เจ้าจะท้วง ทอดอาลัย ไฉนเลย
ทุกสิ่งนั้น ต่างก็มี ที่บกพร่อง
เป็นรอยร่อง เอกลักษณ์ สุดจักเอ่ย
เพียงยอมรับ สิ่งที่เป็น เช่นคุ้นเคย
จะงอกเงย มิตรภาพ ตราบนิรันดร์
จากคุณ :
กวนจังแก 
- [
16 พ.ย. 51 19:11:15
A:58.8.137.205 X:
]
แปลงเรื่องดีๆจาก email มาเล่าสู่กันฟัง
