1. รัฐบาลไม่กล้าสลายม๊อบพันธมิตร เพราะอีกไม่กี่วันพรรคพลังประชาชนอาจจะถูกยุบ
แล้วต้องทำการเลือกตั้งใหม่ แต่ในการเลือกตั้งนั้น พรรคพลังประชาชนที่จะเปลี่ยนชื่อพรรคเป็นพรรคเพื่อไทย
ก็จะถูกพรรคประชาธิปัตย์โจมตีในสนามเลือกตั้งว่า เป็นพรรคการเมืองที่สั่งฆ่าประชาชนโดยไม่มีโอกาสแก้ตัว
2. รัฐบาลไม่กล้าสลายม๊อบพันธมิตร เพราะหากตำรวจทำ ก็จะถูกโจมตีว่าใช้ความรุนแรง และตำรวจทั้งสำนักงาน
อาจไม่กล้าใส่เครื่องแบบ หากดูจากเหตุการณ์หลังวันที่ 7 ตุลาคม ที่ตำรวจอ่วมไปเลย และหากตำรวจใช้ความรุนแรง
ทหารครั้งนี้ จะไม่นั้งดูเฉย ๆ แต่จะออกมาเต็มตัว เพื่อทำการรัฐประหาร เพราะมีเงื่อนไขและความชอบธรรม
3. รัฐบาลไม่เดือนร้อน เนื่องจากเสียงที่สนับสนุนรัฐบาลเป็นเสียงของคนต่างจังหวัด การปิดสนามบิน
ถึงแม้จะเดือนร้อน แต่ไม่กระทบเสียงที่สนับสนุนรัฐบาลมากนัก(ในระยะสั้น) แต่กลุ่มที่เดือนร้อนจริง ๆ
กลับเป็นกลุ่มคนชั้นสูงและกลุ่มชนชั้นกลาง เช่น เจ้าของโรงแรม หรือธุรกิจท่องเทียว ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นคนในพื้นที่ภาคใต้
4. การเข้ายึดสนามบินสุวรรณภูมิ กลับส่งผลดีกับรัฐบาล เพราะแรงกดดันไม่ได้ตกกับรัฐบาลเต็มที่ เนื่องจากประชาชนส่วนใหญ่
ทราบดีว่าม๊อบพันธมิตรมีเส้น ดังนั้นรัฐบาลแม้จะปลด ผบ.ตร. หรือจะพยายามที่จะลงมือ แต่ไม่สำเร็จ ประชาชนก็ไม่โทษรัฐบาล
และยิ่งปล่อยไว้นาน ความไม่ดีของม๊อบพันธมิตรเริ่มมีออกมาเรื่อย ๆ เช่น การมีกองกำลังติดอาวุธส่วนตัวที่น่ากลัว
การจอดรถทิ้งไว้บนทางซูปเปอร์ไฮเวย์ เช่น ถนนวิภาวดีรังสิต
5. มวลชนเสื้อแดงจริง ๆ แล้วแรงกว่ามวลชนเสื้อเหลืองมากมาย
เพราะมวลชนเสื้อแดงมีทั้งประสิทธิภาพ การพลิกแพลงทางยุทธวิธี
รวมทั้งกระจายออกไปทั่วทุกเขตจังหวัดอย่างกว้างขวาง
ตามที่เคยมีการจัดตั้งตามเขตรหัสของโทรศัพท์พื้นฐาน
และมีการใช้เทคโนโลยีสื่อสารทางอินเตอร์เน็ต ที่มีการอบรมและฝึกฝนกันมาในช่วงที่ต่อต้าน คมช.
จนรัฐบาลทหารเอาไม่อยู่ หรือกว่าจะอยู่ก็จะต้องใช้เวลานานมาก
ที่สำคัญก็คือ พวกเสื้อแดงส่วนใหญ่ไม่ใช่กลุ่มจัดตั้งที่มีหัวหน้าสายดูแล
ยกเว้นบางกลุ่ม แต่เป็นมวลชนที่ต่อสู้ด้วยอุดมคติความคิดความแค้นที่สั่งสมกันมาในช่วงสองสามปีนี้
การปฏิบัติการต่าง ๆ จึงไม่มีแผนที่จะระวังได้ แต่จะดำเนินการตอบโต้กับทุกองค์กร ที่ประกาศจุดยืนอยู่ข้างฝ่ายเสื้อเหลือง
เช่น การระดมคนไปปิดบัญชีธนาคารกรุงเทพฯ การบอยคอย Dtac และการต่อต้านสินค้า CP
และจากประสบการณ์ของผม ผมยอมรับว่า ผมกลัวพวกฮาร์คคอของเสื้อแดงมากกว่าเสื้อเหลือง
เพราะส่วนใหญ่เป็นคนหนุ่มเลือดร้อน แต่เสื้อเหลืองส่วนใหญ่เป็นหญิงชรา
6. เคยอ่านประวัติของนักปฎิวัติชาวอาเจนตินาชื่อ เช กูวารา
วันหนึ่ง เช กูวารา ไปพบทหารของฝ่ายรัฐบาลกำลังจะฆ่าชาวบ้าน
และลูกน้องของเช กูวารา จะเข้าไปช่วยชาวบ้าน
แต่ เช กูวารา พูดว่า "รออีกสักระยะ รอให้ทหารฝ่ายรัฐบาลฆ่าชาวบ้านให้เกือบหมดก่อน แล้วพวกเราค่อยลงไปช่วย"
ชาวบ้านจะได้สำนึกบุญคุณของพวกเรา หากเราเข้าไปช่วยชาวบ้านในขณะที่ชาวบ้านยังสามารถสู้ได้
ชาวบ้านก็จะไม่สำนึกบุญคุณของเราเต็มที่
ปล. ผมคาดว่ารัฐบาลจะรอเวลา และจัดกำลัง เพื่อรอให้ผ่านวันที่ 4 ธ.ค. ปีนี้ไปก่อน
จึงจะเริ่มลงมือสลายม๊อบครับ
ส่วนเวลานี้ ม๊อบพันธมิตรเอง ก็เริ่มล้า และต้องเผชิญกับลุกปืนและลูกระเบิดทุกวัน
มวลชนที่เหลือก็เป็นมวลชนชุดสุดท้ายแล้ว
ที่แกนนำหลอกว่าจะเป็น "สงครามครั้งสุดท้าย" และใช้เวลาไม่นานนัก
เนื่องจากประเมินว่ารัฐบาลของนายกฯ สมชาย จะสั่งปราบ
และจะทำให้ม๊อบพันธมิตรบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก
และเป็นเหตุให้รัฐบาลขอนายกฯ สมชายต้องลาออก
แต่..ตำรวจล้มมวย ต้านม๊อบพอเป็นพิธี และยอมให้ม๊อบผ่าน
ม๊อบต้องการเดินไปที่ไหน ตำรวจไม่สนใจ กลับเข้าไปใน บช.น. เก็บตัว
และประธานสภาก็สั่งไม่เปิดประชุมสภา เพื่อพิจารณาข้อตกลง
ทำให้ม๊อบพันธมิตร หาเป้าไม่เจอ เนื่องจากตำรวจไม่ยอมปะทะด้วย
สุดท้าย ม๊อบพันธมิตรจึงเลือกเดินเข้าจุดอับ เข้ายึดสนามบินสุวรรณภูมิ
เพื่อให้รัฐบาลปราบ เพราะม๊อบพันธมิตรไม่สามารถอยู่ได้นาน
เนื่องจากการคงม๊อบไว้ มีค่าใช้จ่ายสูง เช่น ค่าอาหาร ค่าดำเนินการ และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ
หากรัฐบาลยังนิ่งอยู่แบบนี้ ม๊อบพันธมิตรจะแพ้ตัวเอง
เนื่องจากมวลชนจะถดถอย และเหนื่อยล้า เพราะอยู่ในสถานการณ์ที่หวาดผวา ว่าเมื่อไรตำรวจจะเข้าปราบ
และม๊อบมีผู้สูงอายุจำนวนมาก ที่เริ่มป่วยเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ
และอาจจะมีผู้เสียชีวิตในสนามบิน เนื่องจากอากาศเปลี่ยนแปลงเร็วมาก
จากที่เคยอากาศร้อน แต่วันสองวันนี้อากาศเย็นลง
แต่ที่แพ้มากที่สุด ก็คือ ประเทศไทย
แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 51 05:25:20
แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 51 05:16:29
แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 51 05:11:57
จากคุณ :
Sky 
- [
29 พ.ย. 51 04:53:04
A:124.122.213.204 X:
]
หากอธิบายสถานการณ์แบบนี้ จะหน้าแตกไหม
