ความคิดเห็นที่ 1 การปฏิบัติงานของข้าราชการไทยต่อคำสั่งของรัฐบาลนั้นเป็น "หน้าที่" ไม่ใช่"สิทธิ" ครับ ไม่ว่าจะอย่างไร ข้าราชการก็ควรจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา แต่หากผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ปฏิบัติตาม และผู้บังคับบัญชาไม่มีความสามารถจะเอาผิดหรือใช้วิธีการใดๆ ให้ เกิดการปฏิบัติตามการบริหารราชการของตนได้ ผมก็ยังมองว่า หน่วยราชการนั้นหรือองค์กรนั้นๆ หมดสภาพ แล้ว จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 18:11:59 A:203.147.40.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเป็นดังที่ว่าแล้ว ความสามารถของการ "ควบคุม" ฝ่ายปฏิบัติงาน (ราชการ) โดยฝ่ายบริหาร (รัฐบาล) ขึ้นอยู่กับอะไรอีกครับ นอกเหนือจาก "กฎหมายและระเบียบ" รบกวนขอความกรุณา ยกข้อกฎหมายเกี่ยวกับการ "การปฏิบัติงาน" และ "การไม่ปฏิบัติงาน" ของข้าราชการไทยด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 52 19:02:55 จากคุณ : Winnie The PeeH - [ 4 ก.พ. 52 19:01:30 A:202.28.27.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนี้ถ้ามีข้าราชการท่านใดที่ไม่ชอบรัฐบาลนี้ แล้วไม่ปฎิบัติตามคำสั่งของรัฐบาล ผมว่าเจออารยะโยกย้ายแน่นอน จากคุณ : นายช่างคิด - [ 4 ก.พ. 52 19:37:30 A:125.27.111.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความสามารถของการ "ควบคุม" ฝ่ายปฏิบัติงาน (ราชการ) โดยฝ่ายบริหาร (รัฐบาล) ขึ้นอยู่กับอะไรอีกครับ นอกเหนือจาก "กฎหมายและระเบียบ" รบกวนขอความกรุณา ยกข้อกฎหมายเกี่ยวกับการ "การปฏิบัติงาน" และ "การไม่ปฏิบัติงาน" ของข้าราชการไทยด้วยครับ ......................................................................................... แสดงว่าจขกท.ถาม 2 ประเด็น ประเด็นแรก-ขึ้นอยู่กับอะไรอีกครับ นอกเหนือจาก "กฎหมายและระเบียบ" ประเด็นที่สอง- ข้อกฎหมายเกี่ยวกับการ "การปฏิบัติงาน" และ "การไม่ปฏิบัติงาน" ผมตอบข้อแรกก่อน เพราะข้อสองต้องใช้เวลาค้นจากเวบ (ตอนนี้ผมยังต้องทำงานประจำอยู่) ข้อแรก ความสามารถของการ "ควบคุม" ฝ่ายปฏิบัติงาน (ราชการ) โดยฝ่ายบริหาร (รัฐบาล) นอกเหนือจาก "กฎหมายและระเบียบ"ขึ้นอยู่กับ สภาวะการยอมรับของราชการต่อฝ่ายบริหาร ซึ่งปกติแล้ว รัฐบาลไทยไม่ค่อย มีปัญหาการไม่ยอมรับของราชการต่อตัวรัฐบาลเองมาก่อน จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 19:39:26 A:203.147.40.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคำตอบคห.4 ขอขยายความคำว่า "สภาวะการยอมรับ" ของข้าราชการหน่อยครับ และช่วยอธิบายต่อซักนิดว่า มีความ "เหมือน" หรือ "แตกต่าง" กับคำว่า "ดุลยพินิจ" หรือไม่ อย่างไรครับ เพราะหากข้าราชการไทยมี "สิทธิ" เลือกปฏิบัติตาม "สภาวะการยอมรับ" ย่อมแสดงว่า การปฏิบัติงานเป็นเรื่องของ "สิทธิ" มากกว่า "หน้าที่" ซึ่งผมเห็นว่าประเด็นนี้สำคัญมากในการขยายความไปอภิปรายกันในประเด็น "อารยะขัดขืน" ของข้าราชการไทยต่อคำสั่งของฝ่ายบริหาร จากคุณ : Winnie The PeeH - [ 4 ก.พ. 52 19:52:01 A:202.28.27.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ประเด็นที่สอง เรื่องความผิดตามกฏหมายหากไม่ปฏิบัติตามคำสั่งราชการ น่าจะมีในสองส่วนคือ -ในกฏหมายอาญา -ในพรบ.บริหารราชการแผ่นดิน และพรบระเบียบราชการกระทรวงกลาโหม ในส่วนแรก มักจะเป็นที่รู้จักกันดีในมาตรา ๑๕๗[๕๒]  ผู้ใดเป็นเจ้าพนักงาน ปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด หรือปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยทุจริต ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งปี ถึงสิบปี หรือปรับตั้งแต่สองพันบาทถึงสองหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 20:07:40 A:203.147.40.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นข้าราชการมาเกือบ 40 ปีแล้ว จนเกษียณแล้ว เพิ่งรู้ว่า ข้าราชการอารยะขัดขืนได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าราชการ 3 จังหวัดภาคใต้ เวลาวิกฤติ พื้นที่สีแดง พวกเราก็ไม่ ต้องไปทำงานสิ ใช้อารยะขัดขืนไปเลย ทั้งครู  พยาบาล  ทหาร  ตำรวจ ก็ ไม่ต้องเสี่ยงเป็น เสี่ยงตาย ตลอดเวลา ทำไม่รู้ไม่เห็น อยู่แต่ในสำนักงาน ใหญ่ เหมือนตำรวจ ทหาร ในกรุงเทพฯ ตอนพันธมิตรยึดสนามบิน ในเมื่อ พวกเขาทำแล้ว ไม่มีความผิด สามารถทำได้ แถมคนที่เป็นข้าราชการ บำนาญ อดีตท่านทูต ทำได้และได้ดีด้วย วันหน้าวันหลัง เมื่อเกิดเหตุการณ์ คล้ายๆ อย่างนี้ ก็ย่อมทำได้ใช่มั้ย ไม่ผิดใช่มั้ย จากคุณ : Paviewเองจ๊ะ - [ 4 ก.พ. 52 20:15:23 A:118.173.207.130 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในพรบ.ระเบียบบริหารข้าราชการพลเรือน 2551 จะมีที่เกี่ยวข้องดังนี้ หมวด ๖ วินัยและการรักษาวินัย มาตรา ๘๐  ข้าราชการพลเรือนสามัญต้องรักษาวินัยโดยกระทำการหรือไม่กระทำการตามที่บัญญัติไว้ในหมวดนี้โดยเคร่งครัดอยู่เสมอ มาตรา ๘๑  ข้าราชการพลเรือนสามัญต้องสนับสนุนการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขด้วยความบริสุทธิ์ใจ มาตรา ๘๒  ข้าราชการพลเรือนสามัญต้องกระทำการอันเป็นข้อปฏิบัติดังต่อไปนี้ (๑) ต้องปฏิบัติหน้าที่ราชการด้วยความซื่อสัตย์ สุจริต และเที่ยงธรรม (๒) ต้องปฏิบัติหน้าที่ราชการให้เป็นไปตามกฎหมาย กฎ ระเบียบของทางราชการ มติของคณะรัฐมนตรี นโยบายของรัฐบาล และปฏิบัติตามระเบียบแบบแผนของทางราชการ (๓) ต้องปฏิบัติหน้าที่ราชการให้เกิดผลดีหรือความก้าวหน้าแก่ราชการด้วยความตั้งใจอุตสาหะ เอาใจใส่ และรักษาประโยชน์ของทางราชการ (๔) ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาซึ่งสั่งในหน้าที่ราชการโดยชอบด้วยกฎหมายและระเบียบของทางราชการ โดยไม่ขัดขืนหรือหลีกเลี่ยง แต่ถ้าเห็นว่าการปฏิบัติตามคำสั่งนั้นจะทำให้เสียหายแก่ราชการ หรือจะเป็นการไม่รักษาประโยชน์ของทางราชการจะต้องเสนอความเห็นเป็นหนังสือทันทีเพื่อให้ผู้บังคับบัญชาทบทวนคำสั่งนั้น และเมื่อได้เสนอความเห็นแล้ว ถ้าผู้บังคับบัญชายืนยันให้ปฏิบัติตามคำสั่งเดิม ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาต้องปฏิบัติตาม (๕) ต้องอุทิศเวลาของตนให้แก่ราชการ จะละทิ้งหรือทอดทิ้งหน้าที่ราชการมิได้ (๖) ต้องรักษาความลับของทางราชการ (๗) ต้องสุภาพเรียบร้อย รักษาความสามัคคีและต้องช่วยเหลือกันในการปฏิบัติราชการระหว่างข้าราชการด้วยกันและผู้ร่วมปฏิบัติราชการ (๘) ต้องต้อนรับ ให้ความสะดวก ให้ความเป็นธรรม และให้การสงเคราะห์แก่ประชาชนผู้ติดต่อราชการเกี่ยวกับหน้าที่ของตน (๙) ต้องวางตนเป็นกลางทางการเมืองในการปฏิบัติหน้าที่ราชการและในการปฏิบัติการอื่นที่เกี่ยวข้องกับประชาชน กับจะต้องปฏิบัติตามระเบียบของทางราชการว่าด้วยมารยาททางการเมืองของข้าราชการด้วย (๑๐) ต้องรักษาชื่อเสียงของตน และรักษาเกียรติศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ราชการของตนมิให้เสื่อมเสีย (๑๑) กระทำการอื่นใดตามที่กำหนดในกฎ ก.พ. มาตรา ๘๓  ข้าราชการพลเรือนสามัญต้องไม่กระทำการใดอันเป็นข้อห้าม ดังต่อไปนี้ (๑) ต้องไม่รายงานเท็จต่อผู้บังคับบัญชา การรายงานโดยปกปิดข้อความซึ่งควรต้องแจ้งถือว่าเป็นการรายงานเท็จด้วย (๒) ต้องไม่ปฏิบัติราชการอันเป็นการกระทำการข้ามผู้บังคับบัญชาเหนือตน เว้นแต่ผู้บังคับบัญชาเหนือตนขึ้นไปเป็นผู้สั่งให้กระทำหรือได้รับอนุญาตเป็นพิเศษชั่วครั้งคราว (๓) ต้องไม่อาศัยหรือยอมให้ผู้อื่นอาศัยตำแหน่งหน้าที่ราชการของตนหาประโยชน์ให้แก่ตนเองหรือผู้อื่น (๔) ต้องไม่ประมาทเลินเล่อในหน้าที่ราชการ (๕) ต้องไม่กระทำการหรือยอมให้ผู้อื่นกระทำการหาผลประโยชน์อันอาจทำให้เสียความเที่ยงธรรมหรือเสื่อมเสียเกียรติศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ราชการของตน (๖) ต้องไม่เป็นกรรมการผู้จัดการ หรือผู้จัดการ หรือดำรงตำแหน่งอื่นใดที่มีลักษณะงานคล้ายคลึงกันนั้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัท (๗) ต้องไม่กระทำการอย่างใดที่เป็นการกลั่นแกล้ง กดขี่ หรือข่มเหงกันในการปฏิบัติราชการ (๘) ต้องไม่กระทำการอันเป็นการล่วงละเมิดหรือคุกคามทางเพศตามที่กำหนดในกฎ ก.พ. (๙) ต้องไม่ดูหมิ่น เหยียดหยาม กดขี่ หรือข่มเหงประชาชนผู้ติดต่อราชการ (๑๐) ไม่กระทำการอื่นใดตามที่กำหนดในกฎ ก.พ. มาตรา ๘๔  ข้าราชการพลเรือนสามัญผู้ใดไม่ปฏิบัติตามข้อปฏิบัติตามมาตรา ๘๑ และมาตรา ๘๒ หรือฝ่าฝืนข้อห้ามตามมาตรา ๘๓ ผู้นั้นเป็นผู้กระทำผิดวินัย มาตรา ๘๕  การกระทำผิดวินัยในลักษณะดังต่อไปนี้ เป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง (๑) ปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ราชการโดยมิชอบเพื่อให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงแก่ผู้หนึ่งผู้ใด หรือปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ราชการโดยทุจริต (๒) ละทิ้งหรือทอดทิ้งหน้าที่ราชการโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรเป็นเหตุให้เสียหายแก่ราชการอย่างร้ายแรง (๓) ละทิ้งหน้าที่ราชการติดต่อในคราวเดียวกันเป็นเวลาเกินสิบห้าวันโดยไม่มีเหตุอันสมควรหรือโดยมีพฤติการณ์อันแสดงถึงความจงใจไม่ปฏิบัติตามระเบียบของทางราชการ (๔) กระทำการอันได้ชื่อว่าเป็นผู้ประพฤติชั่วอย่างร้ายแรง (๕) ดูหมิ่น เหยียดหยาม กดขี่ ข่มเหง หรือทำร้ายประชาชนผู้ติดต่อราชการอย่างร้ายแรง (๖) กระทำความผิดอาญาจนได้รับโทษจำคุกหรือโทษที่หนักกว่าโทษจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกหรือให้รับโทษที่หนักกว่าโทษจำคุก เว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ (๗) ละเว้นการกระทำหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการไม่ปฏิบัติตามมาตรา ๘๒ หรือฝ่าฝืนข้อห้ามตามมาตรา ๘๓ อันเป็นเหตุให้เสียหายแก่ราชการอย่างร้ายแรง (๘) ละเว้นการกระทำหรือกระทำการใดๆ อันเป็นการไม่ปฏิบัติตามมาตรา ๘๐ วรรคสองและมาตรา ๘๒ (๑๑) หรือฝ่าฝืนข้อห้ามตามมาตรา ๘๓ (๑๐) ที่มีกฎ ก.พ. กำหนดให้เป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 20:18:56 A:203.147.40.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ข้าราชการไทยมี "สิทธิ" เลือกปฏิบัติตาม "สภาวะการยอมรับ" ย่อมแสดงว่า การปฏิบัติงานเป็นเรื่องของ "สิทธิ" มากกว่า "หน้าที่" ซึ่งผมเห็นว่าประเด็นนี้สำคัญมากในการขยายความไปอภิปรายกันในประเด็น "อารยะขัดขืน" ของข้าราชการไทยต่อคำสั่งของฝ่ายบริหาร *********************************************************************** "อารยะขัดขืน" ไม่ใช่เรื่องที่จะถูกกฏหมายหรอกครับคุณจขกท. และคงไม่มีข้าราขการไทยคนไหนอยากจะอารยะขัดขืน หากเขาทำอารยะขัดขืน นั้นหมายถึงว่า คงจะต้องมีเหตอันสำคัญประการใดเป็นอย่างยิ่งยวด ที่ทำให้เขาต้องทำอารยะขัด ขืนอย่างนั้น ถ้าถามว่า กรณีที่เกิดในเมืองไทยเมื่อเร็วๆนี้ อะไรเป็นเหตุให้ข้าราชการเหมือนทำอารยะขัดขืนต่อรัฐบาลสมชาย คงตอบ ยาก ผมคงได้แต่คาดเดาเอาเอง ไม่ทราบว่าถูกหรือเปล่า คือ - เขาคงคิดว่ารัฐบาลเวลานั้น แม้จะผ่านการเลือกตั้งมาและมาจากการเลือกตั้ง แต่ก็ป็นการเลือกตั้งที่ยังมีอิทธิพลของผู้มีเงินอยู่ ในเมื่อ เขาลงทุนทำรัฐประหารเพื่อให้นายทุนใหญ่พ้นไปจากการครอบงำการเมืองไทยแล้ว ยังกลับได้รัฐบาลที่ยังมีคอนเนกชั่น กับนักการเมืองใหญ่อยู่ เขาคงยอมไม่ได้กระมัง จึงเสมือนทำอารยะขัดขืน เขาทำถูกหรือเปล่าที่ทำเช่นนั้น ความเสียหายที่เกิดขึ้นคุ้มหรือเปล่า ในอีก 4-5 ปีข้างหน้า เมื่อควันจางลง คงมีคำตอบในเรื่องนี้ จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 20:26:13 A:192.168.0.17 X:203.147.40.3 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พรบ.วินัยทหาร 2476 หมวด ๒ ว่าด้วยวินัย มาตรา ๔  วินัยทหารนั้น คือ การที่ทหารต้องประพฤติตามแบบธรรมเนียมของทหาร มาตรา ๕  วินัยเป็นหลักสำคัญที่สุดสำหรับทหาร เพราะฉะนั้นทหารทุกคนจักต้องรักษาโดยเคร่งครัดอยู่เสมอ ผู้ใดฝ่าฝืนท่านให้ถือว่าผู้นั้นกระทำผิด ตัวอย่างการกระทำผิดวินัยทหารมีดังต่อไปนี้ (๑) ดื้อ ขัดขืน หลีกเลี่ยง หรือละเลยไม่ปฏิบัติตามคำสั่งผู้บังคับบัญชาเหนือตน (๒) ไม่รักษาระเบียบการเคารพระหว่างผู้ใหญ่ผู้น้อย (๓) ไม่รักษามรรยาทให้ถูกต้องตามแบบธรรมเนียมของทหาร (๔) ก่อให้แตกความสามัคคีในคณะทหาร (๕) เกียจคร้าน ละทิ้ง หรือเลินเล่อต่อหน้าที่ราชการ (๖) กล่าวคำเท็จ (๗) ใช้กิริยาวาจาไม่สมควร หรือประพฤติไม่สมควร (๘) ไม่ตักเตือนสั่งสอน หรือลงทัณฑ์ผู้ใต้บังคับบัญชาที่กระทำผิดตามโทษานุโทษ (๙) เสพเครื่องดองของเมาจนถึงเสียกิริยา มาตรา ๖[๒]  ผู้บังคับบัญชามีหน้าที่จัดการระวังรักษาวินัยทหารที่ตนเป็นผู้บังคับบัญชาอยู่นั้นโดยกวดขัน ถ้าหากว่าในการรักษาวินัยทหารนั้นจำเป็นต้องใช้อาวุธ เพื่อทำการปราบปรามทหารผู้ก่อการกำเริบก็ดี หรือเพื่อบังคับทหารผู้ละทิ้งหน้าที่ให้กลับทำหน้าที่ของตนก็ดี ผู้บังคับบัญชาและผู้ที่ช่วยเหลือในการนั้นจะไม่ต้องรับโทษในการที่ตนได้กระทำไปโดยความจำเป็นนั้นเลย แต่เมื่อมีเหตุดังกล่าวนี้ผู้บังคับบัญชาจักต้องรายงานไปยังผู้บังคับบัญชาเหนือตน และรายงานต่อไปตามลำดับชั้นจนถึงรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมโดยเร็ว มาตรา ๗  ทหารผู้ใดกระทำผิดต่อวินัยทหารจักต้องรับทัณฑ์ตามวิธีที่ปรากฏในหมวด ๓ แห่งพระราชบัญญัตินี้ และอาจต้องถูกปลดจากประจำการ หรือถูกถอดจากยศทหาร จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 20:39:29 A:192.168.0.17 X:203.147.40.3 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กรณีที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ เท่าที่ทราบทางผอก.สนามบินร้องขอขความช่วยเหลือจากหน่วยราชการที่เกี่ยวข้อง ผมไม่ทราบว่ามีการร้องขออย่างเป็นทางการไหม แต่อย่างไรก็ตาม ตามที่ปรากฏ ไม่มีหน่วยราชการเข้าไป สนับสนุน ผอก.สนามบิน ซึ่งขั้นตอนต่อไป ผอก.สนามบินคงต้องแจ้งนายกรัฐมนตรี เพื่อสั่งการ หากนายกฯ ได้สั่งการมายังผู้ใด มีปรากฏเป็นหลักฐานแน่ชัดแล้ว ผู้นั้นยังไม่ปฏิบัติตามอีก ก็เป็นชนักติดตัวผู้นั้นไปตลอด พร้อมที่จะถูกฟ้องร้องในข้อหาใดข้อหาหนึ่งข้างบนนั้น หรือข้อหาอื่นๆที่ผมยังไม่ทราบอีก แน่นอน จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 20:47:28 A:203.147.40.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมต้องขอนุญาตยุติการตอบในกระทู้นี้ไว้ก่อน เพราะอยากจะเช็คกระทู้อื่นๆสักนิด ก่อนจะต้องออฟไลน์ในไม่ช้านี้ แล้ว หวังว่าที่ได้ตอบไปคงตรงประเด็นที่จขกท.ตั้งไว้บ้าง จากคุณ : thyrocyte - [ 4 ก.พ. 52 20:49:03 A:203.147.40.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 การปฏิบัติงานของข้าราชการต่อคำสั่งของรัฐบาลนั้นเป็น "หน้าที่" ไม่ใช่"สิทธิ"  ข้าราชการจึงมีหน้าที่ต้องทำตามคำสั่งเท่านั้น  มิฉะนั้นจะผิดทั้งกฎหมายอาญาและพรบ.บริหารราชการแผ่นดิน  และกฎหมายที่เกี่ยวข้องสำหรับข้าราชการพลเรือน  ทหาร  ตำรวจ  ซึ่งมีบัญญัติไว้เป็นกรณีเฉพาะสำหรับข้าราชการแต่ละประเภทนั้น --------------       การทำอารยะขัดขืนจึงทำไม่ได้ครับ   ******************* ความสามารถของการ "ควบคุม" ฝ่ายปฏิบัติงาน (ราชการ) โดยฝ่ายบริหาร (รัฐบาล) นอกเหนือจาก"กฎหมายและระเบียบ"ขึ้นอยู่กับ สภาวะการยอมรับของราชการต่อฝ่ายบริหาร -------------- ไม่ใช่ครับ  การ "ควบคุม" ฝ่ายปฏิบัติงาน (ราชการ) โดยฝ่ายบริหาร (รัฐบาล) นั้นใช้ "กฎหมายและระเบียบ" เท่านั้นครับ          ส่วนสภาวะการยอมรับของราชการต่อฝ่ายบริหาร  เป็นเรื่องประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการทำงาน  เพราะการบริหารคนนั้น  ใช้กฎหมายและระเบียบบังคับให้ทำได้  แต่ไม่อาจทำให้เขาทำงานอย่างเต็มพลังความสามรถของเขาได้  ถ้าใจเขาไม่ยอมรับ ****************** กรณีที่ข้าราชการทหารและตำรวจไม่ยอมทำตามคำสั่งรัฐบาลคุณสมัครหรือคุณสมชาย  ไม่ใช่เรื่อง สภาวะการยอมรับของราชการต่อฝ่ายบริหาร  หากแต่เป็นการที่ผู้มีอำนาจนอกระบบบังคับให้ผู้บัญชาการทหารและตำรวจเหล่านั้นขัดขืนคำสั่งรัฐบาล  เรียกได้ว่าเป็นรัฐประหารเงียบ  จึงไม่ถูกต้องตามกฎหมาย  และเมื่ออำนาจนอกระบบนี้หมดพลังไปเมื่อใด  ผู้บัญชาการทหารและตำรวจเหล่านั้นยังต้องรับผิดตามกฎหมายอยู่ดีครับ จากคุณ : ขี้ลืมจัง (เติ้ง1234) - [ 4 ก.พ. 52 21:08:46 A:124.120.103.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ระหว่างการตอบข้อซักถามของผม คุณ Thyrocyte ได้ตั้งประเด็นใหม่ขึ้นมาว่า "อารยะขัดขืน" ไม่ใช่เรื่องที่ถูกกฎหมาย ประเด็นนี้ผมเห็นว่าต้องแยก "พฤติกรรม" ที่เข้าข่ายอารยะขัดขืนออกจากกัน 2 ส่วน ส่วนหนึ่ง คือ การอารยะขัดขืนของ "ประชาชน" หรือ "พลเรือน" ส่วนสอง คือ การอารยะขัดขืนของ "ข้าราชการ" หรือ "เจ้าพนักงาน" ซึ่งผมต้องการสื่อให้เห็นว่า จำเป็นต้องแยกออกจากกันโดยใช้ "ผลลัพธ์" จากการอารยะขัดขืนนั้นเป็นเกณฑ์สำคัญ เพราะ การไม่ "ปฏิบัติหน้าที่" ของประชาชน เช่น การเสียภาษี การเลือกตั้ง (ผมเห็นว่าเป็นสิทธิ) หรือแม้กระทั่งการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของ "ข้าราชการ" หรือ "เจ้าพนักงาน" ก่อให้เกิด "ผลเสีย" หรือ ภาษาทางกฎหมายเรียกว่า "บทลงโทษ" แ่ก่ประชาชนหรือพลเรือนนั้นเป็นการ "เฉพาะตัว" แต่ การไม่ "ปฏิบัติหน้าที่" ของข้าราชการ หรือ การอารยะขัดขืน นั้น ดังที่คุณกล่าวถึงว่า "ไม่ใช่เรื่องที่ถูกกฎหมาย" กลับส่ง "ผลเสีย" ต่อสาธารณะ หรือ ประชาชน หรือ พลเรือน ผู้อยู่ใต้ปกครอง ดังนั้น การที่ "ข้าราชการ" อารยะขัดขืน (ซึ่งเป็นเรื่องผิดกฎหมาย) จึงเป็นการ "กระทำความผิด" ซึ่งมี "บทลงโทษ" และผู้ปกครองต้อง "บังคับ" บทลงโทษให้เป็นไปตามกระบวนการทางปกครอง ผมมีเหตุผลสนับสนุนมโนทัศน์เช่นนี้อยู่ 2 ประการ คือ แนวคิดเรื่องความจำเป็นในการมีอยู่ของรัฐ ซึ่งเป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่า รัฐ (State) เกิดขึ้นได้จากองค์ประกอบพื้นฐาน 4 อย่าง คือ อาณาเขต อำนาจอธิปไตย ประชาชน และรัฐบาล ซึ่งทั้ง 4 อย่างนี้ เป็นองค์ประกอบที่ยึดเข้าไว้ด้วยพลังดึงดูดของกันและกัน เช่น หากรัฐบาลใช้อำนาจอธิปไตย หรือจัดสรรทรัพยากรภายในอาณาเขต ไม่เป็นที่พึงพอใจแก่ประชาชน รัฐนั้นย่อมเผชิญกับปัญหา (ประเทศเราอาจตกอยู่ในวาระนี้) "ข้าราชการ" ซึ่งเป็น "ส่วนผนึก" ของรัฐบาล ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการ "บริหาร" และ "ปกครอง" ประเทศ จึงจำเป็นต้องตกอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของรัฐบาล ผมจึงเห็นว่า การ "แต่งตั้ง" หรือ "โยกย้าย" ข้าราชการ โดย "นักการเมืองที่เป็นรัฐบาล" เป็นเรื่องสุดแสนจะธรรมดา หากไม่สามารถตอบสนองนโยบายได้ และผมเห็นว่าเป็นเรื่องก้าวหน้ามากทีเดียวที่รัฐธรรมนูญ 2540 จัดให้มี "ศาลปกครอง" เพื่อป้องกันการใช้ "คำสั่งทางปกครอง" หรือ "ผลของการใช้คำสั่งทางปกครอง" ที่มิชอบ ซึ่งเป็นการดึงเอา มโนทัศน์ที่ข้าราชการคิดว่าการแต่งตั้งโยกย้าย เป็นการ "ลงโทษ" ให้เข้ามาสู่ระบบการพิจารณาที่เป็นธรรมโดยกระบวนการตุลาการได้อีกชั้นหนึ่ง ดังนั้น ข้าราชการจึงมิอาจใช้ "ดุลยพินิจ" พิจารณาการกระทำของ "รัฐบาล" ได้โดยลำพัง เนื่องจากโดยธรรมชาติข้าราชการต้องปฏิบัติตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากรัฐบาลอยู่แล้วอย่างเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน สอดคล้องกับ "หลักความรับผิดชอบร่วมกัน" ซึ่งเรามักยกขึ้นมากล่าวอ้างเฉพาะการกระทำของคณะรัฐมนตรีเท่านั้น ทั้งที่การพิจารณาในแง่นี้ขยายแต่ "มิติความรับผิดชอบในแนวราบ" ระหว่างรัฐมนตรีแต่ละคนโดยมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้า (first among equal)(ไม่ใช่ผู้บังคับบัญชา) หากแต่เราเลือกที่จะเว้นการกล่าวถึง "มิติความรับผิดชอบในแนวดิ่ง" ระหว่าง รัฐมนตรีกับ "ข้าราชการ" ด้วย ทั้งที่ความสัมพันธ์ดังกล่าวปรากฏอย่างชัดเจนในเรื่องการ "แต่งตั้งข้าราชการระดับสูง" ตามกฎหมายวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง สรุปได้ว่า นอกจากรัฐบาล (ผู้บังคับบัญชา) และ ข้าราชการ (ผู้ใต้บังคับบัญชา) ต้องมีความรับผิดชอบต่อกันและกัน จึงเป็นที่มาของผลลัพธ์ที่เหล่าพันธมิตรฯ ยกขึ้นมาเพียงด้านเดียวว่า "หากข้าราชการอารยะขัดขืน รัฐบาลต้องรับผิดชอบด้วยการลาออก" แต่จากแนวคิดดังกล่าวผมจึงเรียกร้องต่อไปว่า "หากข้าราชการอารยะขัดขืน ก็ต้องได้รับบทลงโทษตามกฎหมายด้วย" เพราะอารยะขัดขืนเป็นเรื่องที่ "ไม่ถูกกฎหมาย" และ "ละเว้นการปฏิบัติหน้าที่" จากคุณ : Winnie The PeeH - [ 5 ก.พ. 52 17:55:00 A:202.28.27.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 แนวคิดอีกแนวหนึ่งที่สนับสนุนการสรุปของผม คือ แนวคิดว่าด้วยบริการสาธารณะ (ซึ่งคุณ thyrocyte เองคงคุ้นเคยอยู่แล้วในฐานะผู้สนใจศึกษาเรื่องกฎหมาย) ที่ประกอบด้วยหลักการง่ายๆ เพียง 3 ประการ ที่ผมสรุปไว้ง่ายๆ ว่า หลักว่าด้วยความเสมอภาค คือ ให้บริการสาธารณะและคัดเลือกหรือลงโทษข้าราชการด้วยความเสมอภาค เท่าเทียมกัน หลักว่าด้วยความต่อเนื่อง คือ บริการสาธารณะอันเป็นภารกิจของรัฐ (สัมพันธ์กับความจำเป็นในการมีอยู่ของรัฐ) ต้องจัดให้มีอย่างต่อเนื่อง เรื่อยไปไม่มีหยุดพัก อันเป็นหลักการที่สร้างความแน่นอนในการดำรงชีวิตอยู่ของประชาชนหรือพลเรือน หลักว่าด้วยการปรับปรุง คือ บริการสาธารณะต้องได้รับการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้สอดคล้องกับความต้องการของประชาชนหรือพลเรือนอันเป็นเครื่องสนับสนุนการดำีรงชีวิต หลักการทั้ง 3 ประการดังกล่าว เป็นหลักที่ใช้ได้กับทั้ง "บริการสาธารณะทางปกครอง" และ "บริการสาธารณะทางพาณิชยกรรม" หรือบริการสาธารณะอื่นๆด้วย แต่ที่ผมยกมาสองอย่างนี้ เพราะ ต้องการเชื่อมโยงไปยังเหตุการณ์ปิดสนามบิน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการ "ปฏิบัติหน้าที่" ของทั้ง "ข้าราชการ" และ "พนักงานรัฐวิสาหกิจ" ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนกันไปแล้วว่า "ข้าราชการทางปกครอง" มิได้ปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มกำลังเพื่อสะกัดกั้นการปิดล้อมสนามบิน (หรือไม่ปฏิบัติการเพื่อให้สนามบินซึ่งเป็นบริการสาธารณะเปิดใช้ต่อไปได้)อันมีความผิดและต้องได้รับการลงโทษทั้งทางวินัยและกฎหมาย อีกถ่ายหนึ่ง คือ การท่าอากาศยานไทย (AOT) ที่มีสถานะเป็นกิจการที่รัฐมีหุ้นส่วนเกินร้อยละ 50 (กระทรวงการคลังมี 70% ข้อมูลเดือนกุมภาพันธ์ 2551) ผู้อำนวยการท่าอากาศยานไทย (AOT) ย่อมมีความผิดด้วยที่สั่งให้มีการงดให้บริการสนามบิน (อาจเพราะเพื่อความปลอดภัยของผู้โดยสาร แต่ผ.อ.ต้องใช้เหตุดังกล่าวไป defend ตัวเองต่อผู้มีอำนาจสอบสวน) เนื่องจากเป็นคำสั่งที่ระงับความต่อเนื่องในการให้บริการสาธารณะ (สนามบิน) ซึ่งไม่ต่างอะไรกับการปิดงานของพนักงานรัฐวิสาหกิจที่เป็นความผิดทางกฎหมายเช่นเดียวกัน (ถ้าคุณ Thyrocyte ทราบช่วยยกข้อกฎหมายมาบอกด้วยก็จะขอบคุณครับ) เพราะแม้ว่าพนักงานรัฐวิสาหกิจจะมีความเป็น "อิสระ" ในเลือกของการใช้ดุลยพินิจต่อต้านนโยบายของรัฐบาลแต่กฎหมายก็ไม่อนุญาตให้ "ปิดงาน" จนส่งผลกระทบกระเทือนความแน่นอนในการดำรงชีวิตของประชาชนหรือพลเรือนด้วยเช่นเดียวกัน (ซึ่งกรณีนี้พนักงานการรถไฟแห่งประเทศไทยและผู้บังคับบัญชา ก็ต้องโดนพิจารณาบทลงโทษด้วย) จึงสรุปได้ว่าทั้ง "ข้าราชการ" และ "พนักงานรัฐวิสาหกิจ" หรือ ผู้ได้รับมอบหมายให้บริหารกิจการบริการสาธารณะ (โดยการทำสัญญาจ้าง เป็นสัญญาทางปกครอง) ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของพันธมิตรฯ ด้วยเช่นเดียวกัน เพราะทำให้บริการสาธารณะขาดความต่อเนื่องในการให้บริการ ทีนี้ก็อยู่ที่ว่า หากจะฟ้อง ผอ. AOT จะอยู่ในเขตอำนาจของศาลใด เพราะ กฎหมายว่าด้วยคุณสมบัติของคณะกรรมการและพนักงานรัฐวิสาหกิจมีการแก้ไขอนุญาตให้ ผู้บริหารระดับสูงสุดในองค์กร "ไม่ต้องเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ" รบกวนคุณ Thyrocyte ช่วยไขข้อข้องใจด้วยจักขอบคุณยิ่ง จากคุณ : Winnie The PeeH - [ 5 ก.พ. 52 18:17:28 A:202.28.27.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 จากคำถามของผมจึงขอสรุปว่า ข้าราชการมี "สิทธิ" อารยะขัดขืนคำสั่งของรัฐบาลได้ในกรณีที่คำสั่งนั้นไม่ชอบด้วยกฎหมายและอยู่นอกเหนือ "ขอบข่ายอำนาจหน้าที่" ของตนเท่านั้น จึงไม่มีความผิด และไม่ต้องรับการลงโทษ จากคุณ : Winnie The PeeH - [ 5 ก.พ. 52 18:20:55 A:202.28.27.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 +++คำตอบของผมต่อข้อคิดเห็นของคุณ thyrocyte ประเด็นอารยะขัดขืนของข้าราชการ +++ จากคุณ : Winnie The PeeH - [ 5 ก.พ. 52 18:22:32 A:202.28.27.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 อารยะขัดขืนที่พูดกัน สำหรับคนไทยมันเป็นแค่สำนวนโวหารเท่านั้น ไม่ได้มีกฏเกณฑ์อะไรเลย เอาแค่ไม่ชอบหน้าใครก็อารยะขัดขืนได้ สำหรับคนไทยคำนี้น่าจะใช้คำว่า "อารยะข่มขืน" แทนมากกว่า จากคุณ : เสรีชนคนเดินดิน - [ 6 ก.พ. 52 15:28:13 A:118.175.23.150 X: ]