หากมองย้อนไปในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาจะพบความจริงประการหนึ่งว่า ในการเปลี่ยนแปลงสำคัญๆ ของบ้านเมือง ล้วนมีพื้นฐานจากภาวะเศรษฐกิจที่แปรเปลี่ยนไป

ซึ่งหากทิศทางเป็นลบจนเข้าขั้น "วิกฤต" การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและสังคมก็มักลงลึกถึงระดับโครงสร้างอย่างมีนัยยะ สำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475 หรือเหตุการณ์ "ปฏิวัติ" 14 ตุลาคม 2516

การปฏิวัติ 2475 ซึ่งส่งผลสะเทือนถึง "ราก" เพราะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบประชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขนั้น เกิดขึ้นหลังจาก "สยาม" ถูกบีบให้ต้องเปิดประเทศรับระบบตลาดการค้าเสรีของโลกผ่านการลงนามในสัญญาบาวริ่งถึง 87 ปี

เป็น 87 ปี ที่โลกซีกตะวันตกมีการเปลี่ยนแปลงมหาศาลจนทำให้พระมหากษัตริย์ของไทยโดยเฉพาะตั้งแต่รัชกาลที่ 5 เป็นต้นมา ต้องส่งพระประยูรญาติและขุนนางข้าราชการต่างๆ ไปศึกษาเรียนรู้วิทยาการจากยุโรปโดยเฉพาะอังกฤษ แทนการจ้างชาวต่างชาติมาสอนหรือรับราชการในงานด้านต่างๆ ก่อนหน้า ซึ่งไม่เพียงพอต่อการตั้งรับ

ต่อมาเมื่อข้าราชการรวมถึงนายทหารรุ่นใหม่มีโลกทรรศน์ที่เปิดกว้างมากขึ้นจากที่ได้ไปสัมผัสความเปลี่ยนแปลงด้วยตนเอง ขณะที่กลไกการบริหาร การปกครองประเทศยังเป็นระบบรวมศูนย์อำนาจแบบเก่า ไม่สามารถแก้ปัญหาอันเกิดจากเศรษฐกิจตกต่ำไปทั้งโลกได้ ทหารบก ทหารเรือ และพลเรือนจำนวน 115 คน ในนาม "คณะราษฎร" จึงก่อการปฏิวัติเปลี่ยนแปลงการปกครองได้เป็นผลสำเร็จ

แต่ที่สุดก็เป็นเพียงแค่การถ่ายโอนอำนาจทางการเมืองมาอยู่ในมือข้าราชการมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อมาถึงยุคที่ระบบทหารเต็มรูปของ "สฤษดิ์-ถนอม-ประภาส" ครองอำนาจยาวนานถึง 16 ปีเต็ม ทำให้มีการผูกขาดตัดตอนและแบ่งสรรผลประโยชน์ในหมู่พวกเดียวกันเอง แต่ชาวบ้านกลับทุกข์สาหัสถึงขั้นต้องเข้าคิวซื้อข้าว น้ำตาล ทั้งที่เป็นผลผลิตหลักของประเทศ ความไม่พอใจที่ถูกกดอัดอยู่ภายใต้เผด็จการทหารสะสมจนในที่สุดทะลักทลายกลายมาเป็นพลังนับล้านที่หันมาสนับสนุนการล้มล้างรัฐบาลถนอม-ประภาสในช่วงระหว่างวันที่ 9-15 ตุลาคม 2516

หลัง 2 จอมพลต้องระเห็จไปต่างประเทศ สภาพสังคมและการเมืองไทยก็พัฒนาไปอีกขั้น เปิดโอกาสให้กลุ่มคนหลากหลายในสังคมได้เข้ามามีส่วนบริหารจัดการบ้านเมืองมากขึ้น จนถึงยุคที่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร หัวหน้าพรรคไทยรักไทย ใช้ทั้งความเป็นพ่อค้า อดีตข้าราชการ และนักวิชาการ เข้ามาสร้างปรากฏการณ์ใหม่ในทางเศรษฐกิจและการเมืองในช่วง 5 ปีที่เป็นรัฐบาล โดยหยิบยื่นทุน โอกาส และอำนาจทางการเมืองไปให้คนระดับรากหญ้าของสังคม ผ่านนโยบายประชานิยม

แม้จะแพ้ภัยตัวเองในที่สุด แต่สังคม เศรษฐกิจ และการเมืองไทยก็ไม่หวนกลับไปเหมือนเดิมได้อีก

ขณะนี้แม้รัฐบาล นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จะได้รับแรงหนุนด้วยกระบวนการพิเศษให้เข้ามาฟื้นระบอบขุนนางข้าราชการแบบเดิมๆ แทนระบอบทักษิณ แต่ก็เป็นจังหวะที่เศรษฐกิจประเทศกำลังวิกฤตหนักจากพิษเศรษฐกิจโลกที่ตกต่ำรุนแรงที่สุดนับแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 บวกกับผลของการล้างผลาญกันเองจนถึงขั้นลงทุนปิดประเทศผ่านการปิดสนามบินหลัก 2 แห่งยาวนานเกือบ 2 สัปดาห์ ส่งผลเสียหายไปกว่า 2.9 แสนล้าน โดยที่ยังไม่คิดถึงพลวัตของเงินก้อนดังกล่าว

เพียงแค่ 1 เดือนผ่านไปโดยไม่มีช่วง "ฮันนีมูน พีเรียด" ปรากฏว่าคนกรุงเทพฯที่เคยชื่นชอบพรรคนี้ให้คะแนนการทำงานของรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ "เกือบตก" ซึ่งแม้เจ้าตัวจะใช้คารมปลอบใจตัวเองว่าดีกว่า "เกือบได้" แต่นั่นย่อมสะท้อนถึงความไม่เชื่อมั่นที่มีต่อการทำงานของรัฐบาล โดยเฉพาะการแก้ปัญหาเศรษฐกิจที่ยังดิ่งลงต่อเนื่องและมองไม่เห็นก้นเหว เมื่อดูจากดัชนีชี้วัดต่างๆ

อาจเป็นความไม่เชื่อมั่นเนื่องจากผ่านไป 1 เดือนแล้วยังสัมผัสได้ถึงความว่างเปล่าจากการรับมือที่สะเปะสะปะไร้ทิศทาง แม้รัฐบาลจะพยายามตีฆ้องร้องป่าวว่าได้กำหนดมาตรการอะไรบ้างผ่าน ครม.หรือผ่านปาก รมต.แต่ละคนออกมาแล้วก็ตาม

ผลกระทบจากโลกภายนอกที่หลั่งไหลราวพายุบุแคมผ่านระบบธุรกิจ และเครือข่ายข้อมูลข่าวสารอันไร้พรมแดน กำลังทดสอบฝีมือการตั้งรับและปรับตัวของรัฐบาล "อุ้มบุญ" ครั้งใหญ่ ว่าได้พยายามเรียนรู้ที่จะบริหารบ้านเมืองให้ทันสถานการณ์หรือว่าจะยังมุ่งบริหารเกมการเมืองตามความเคยชินเดิม

หากปรับตัวไม่ทัน เชื่อว่าความขัดแย้งที่เกิดจะสะสมจนนำไปสู่แรงผลักให้ประเทศก้าวถึงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างสังคมและการเมืองครั้งใหญ่อีกครั้ง ตามธรรมชาติที่เคยมีมาแต่อดีต

เป็นธรรมชาติที่ไม่เป็นไปตามเจตนารมณ์ใคร ไม่ว่า "ทักษิณ" หรือ "มือที่มองไม่เห็น"

ที่มา:http://www.matichon.co.th/matichon/view_news.php?newsid=01act04070252&sectionid=0130&day=2009-02-07

จากคุณ : sao..เหลือ..noi - [ 7 ก.พ. 52 09:17:23 A:58.8.171.34 X: ]