ราชดำเนินเมื่อผ่านสงกรานต์เลือด กระทู้สดุดีนักสันติวิธีไซเบอร์ ผู้ปิดทองหลังพระ

ผู้ที่ติดตามความเคลื่อนไหวของบอร์ดตั้งแต่วันที่ 12 มาจนถึงวันนี้ คงจะเห็นคล้ายกับที่ดิฉันเห็น
ว่าแรกๆ ที่สถานการณ์เริ่มตึงเครียด
มีสมาชิกจำนวนมาก พยายามเข้ามาโพสต์แสดงความเป็นห่วง ไม่อยากเห็นความรุนแรงเกิดขึ้น
จำนวนมากพยายามร้องขอให้แกนนำยุติการชุมนุม
จำนวนไม่น้อยไปกว่ากันร้องขอให้ทหารอย่าใช้ความรุนแรง

ต่อมา เมื่อมีการปะทะและการสูญเสียเกิดขึ้น

(ซึ่งน้อยกว่าที่กลัวกันมาก ขอบคุณความทุ่มเท รัดกุม ของภาครัฐที่เห็นได้ชัดว่าต้องการหลีกเลี่ยงความสูญเสีย
และความเสียสละของแกนนำที่ยอมยุติการชุมนุมในที่สุด)

ก็มีการโพสต์ข้อความจำนวนมากเช่นกัน
เกี่ยวกับข้อเท็จจริงและทัศนะเชิงวิเคราะห์เรื่องการบาดเจ็บ การตาย ของผู้เกี่ยวข้องทั้ง 2 ฝ่าย
เห็นความตั้งใจในการสื่อสารสิ่งที่ตัวเองเชื่อ กับการคัดง้างกันด้วยสารสนเทศที่ต่างฝ่ายต่างรวบรวมมาได้

ในขณะเดียวกัน ก็มีการโพสต์ข้อความที่สะท้อนถึงอารมณ์ของแต่ละคน ต่อสถานการณ์นี้
ทั้ง โกรธ เกลียด อาย กลัว สะใจ มีกำลังใจ ให้กำลังใจ อาฆาต เบื่อ
สะท้อนกลับไปมาในพื้นที่แห่งความคิดเห็นแห่งนี้

กระทู้ระบายความรู้สึกเหล่านี้ทวีขึ้นเรื่อยๆ เมื่อควันปืน และควันจากการเผายางจางลงจากบอร์ด
จนอารมณ์พีคมากๆ สาดอารมณ์ใส่กันแทบจะล้วนๆ ราวๆ เมื่อวานนี้
(เพราะเรื่องข้อเท็จจริงคุยกันไปหมดแล้ว เหลือแต่ว่าใครจะเชื่อไม่เชื่อ
บ้างก็ใช้วิจารณญาณ บ้างก็ใช้ความรู้สึก บ้างก็ใช้ 2 อย่างปนๆ กันไป)
หวังว่าอีกซักสองสามวันคงเย็นลงกันมากกว่านี้
อย่างน้อยวันนี้ก็มีเรื่องใหม่เข้ามาให้สนใจ คือ เรื่องการลอบสังหารคุณสนธิ
เป็นประเด็นให้แจ้งข่าว ให้วิเคราะห์ ให้แสดงอารมณ์ กันใหม่

ที่น่าชื่นชมอย่างยิ่งคือ ตลอดสถานการณ์ที่ถูกเรียกขานว่าสงกรานต์เลือดนี้
มีหลายกระทู้ หลายความคิดเห็น จากสมาชิกบางท่าน
ที่พยายามผลักดันแนวคิดสันติวิธี
พยายามโน้มน้าวให้ทุกฝ่ายแลกเปลี่ยนกันด้วยเหตุด้วยผล
พยายามตอกย้ำให้คนไทยรักกัน ช่วยกันแก้ปัญหาความแตกแยก

สมาชิกเหล่านี้บางท่าน เห็นเฝ้าเพียรโพสต์ ชี้แจง แสดงเหตุผล
ปลอบประโลมฝ่ายต่างๆ ทั้งเช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำ ดึก

ดิฉันเองนั้นได้แค่อ่านเฉยๆ แบบรีบๆ (เพราะคอมพิวเตอร์ที่บ้านใช้กันหลายคน)
ก็ยังท้อแทน เหนื่อยกายต้องมานั่งอ่านนั่งพิมพ์
เหนื่อยใจเพราะความพยายามของท่านๆ นั้นไม่ค่อยบรรลุผลซักเท่าไหร่ (ก็อารมณ์มันพีค)
หลายท่านตั้งแต่เช้าก็ไม่เห็นตั้ง/ตอบกระทู้ อาจจะน็อคไปแล้ว

คงไม่ต้องเอ่ยนามท่านสมาชิกเหล่านี้  
เพราะดูจากลักษณะความคิดเห็นและความทุ่มเทแล้ว
เชื่อว่า แต่ละคนไม่ได้ทำเพราะอยากได้รับการยอมรับ
แต่ทำด้วยใจ ด้วยความรู้สึก รัก หวังดี ต่อกัน

ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ

จากคุณ : Plearn - [ 17 เม.ย. 52 16:43:58 A:202.176.108.44 X: ]