ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อ) ตามคำพิพากษาที่ได้อ่านและเปิดเผยแล้ว ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง วินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยที่ 1 ตามที่โจทก์(อัยการสูงสุด) บรรยายฟ้องมามีเพียงการที่จำเลยที่ 1 ให้ความยินยอมแก่จำเลยที่ 2 ในการร่วมประมูลซื้อและทำสัญญาซื้อขายที่ดินพิพาท และจากการไต่สวนพยานของศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองประกอบรายงานสรุปสำนวนการตรวจสอบไต่สวนของ คตส. (คณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ) ได้ความว่า การดำเนินการตั้งแต่ร่วมเสนอราคา ทำสัญญาจะซื้อจะขายจนกระทั่งทำสัญญาซื้อขายที่ดินพิพาทกับกองทุนฟื้นฟูฯ นั้น เป็นการดำเนินการของจำเลยที่ 2 เพียงคนเดียว โดยไม่ได้ความว่า จำเลยที่ 1 มีการกระทำการอย่างใดที่แสดงให้เห็นว่าร่วมกระทำการดังกล่าวกับจำเลยที่ 2 ด้วย จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 มีส่วนกระทำหรือเกี่ยวข้องในอันที่จะแสดงให้เห็นถึงเจตนาของจำเลยที่ 1 ว่าประสงค์จะมีเจตนาร่วมซื้อที่ดินพิพาทกับจำเลยที่ 2 ลำพังการที่จำเลยที่ 1 ลงลายมือชื่อให้ความยินยอมในสัญญาซื้อขายที่ดินพิพาท ยังไม่มีเหตุผลเพียงพอถึงขนาดให้รับฟังได้ว่าจำเลยที่ 1 มีเจตนากระทำการร่วมกับจำเลยที่ 2 แล้ววินิจฉัยเฉพาะจำเลยที่ 2 ว่าจำเลยที่ 2 ไม่ได้กระทำผิดเพราะไม่มีกฎหมายบัญญัติว่าการกระทำดังกล่าวของจำเลยที่ 2 เป็นความผิดและกำหนดโทษไว้ จึงให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2   ส่วนพันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 นั้น ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของ ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ปรับบทกฎหมายตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 มาตรา 100 และมาตรา 122 ว่าจำเลยที่ 1 กระทำความผิดและพิพากษาจำคุก 2 ปี โดยไม่รอการลงอาญา พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 มาตรา 100 บัญญัติว่า “ห้ามมิให้เจ้าหน้าที่ของรัฐผู้ใดดำเนินกิจการ ต่อไปนี้ (1) เป็นคู่สัญญาหรือมีส่วนได้เสียในสัญญาที่กำกับหน่วยงานของรัฐที่เจ้าหน้าที่ของรัฐผู้นั้นปฏิบัติหน้าที่ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐซึ่งมีอำนาจกำกับ ดูแล ควบคุม ตรวจสอบ หรือดำเนินคดี” วรรคสองบัญญัติว่า “เจ้าหน้าที่ของรัฐตำแหน่งใดที่ต้องห้ามมิให้ดำเนินกิจการตามวรรคหนึ่งให้เป็นไปตามที่คณะกรรมการ ป.ป.ช. กำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา” (ซึ่งหมายถึง นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีด้วย) และวรรคสามบัญญัติว่า “ให้นำบทบัญญัติในวรรคหนึ่งมาใช้บังคับกับคู่สมรสของเจ้าหน้าที่ของรัฐตามวรรคสอง โดยให้ถือว่าการดำเนินกิจการของคู่สมรส ดังกล่าวเป็นการดำเนินกิจการของเจ้าหน้าที่ของรัฐ” มาตรา 122 บัญญัติว่า “เจ้าหน้าที่ของรัฐผู้ใดฝ่าฝืนบทบัญญัติมาตรา 100 มาตรา 101 หรือมาตรา 103 ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ” และวรรคสองบัญญัติว่า “กรณีความผิดตามมาตรา 100 วรรคสาม หากเจ้าหน้าที่ของรัฐผู้ใดพิสูจน์ได้ว่า ตนมิได้รู้เห็นยินยอมด้วยในการที่คู่สมรสของตนดำเนินกิจการตามมาตรา 100 วรรคหนึ่ง ให้ถือว่าผู้นั้นไม่มีความผิด” ดังนี้ จะเห็นได้ว่า ตามคำวินิจฉัยของศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองและตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏนั้น พันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตจร จำเลยที่ 1 ไม่ได้ร่วมเสนอราคาในการประมูลซื้อที่ดินพิพาทกับคุณหญิงพจมาน ชินวัตร ไม่ได้เป็นผู้ทำสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินพิพาทไม่ได้เป็นผู้ทำสัญญาซื้อขายที่ดินพิพาท แต่เป็นการดำเนินการของคุณหญิงพจมาน จำเลยที่ 2 แต่เพียงผู้เดียว ไม่ได้ความว่าจำเลยที่ 1 มีการกระทำการอย่างใดที่แสดงให้เห็นว่าจำเลยที่ 1 ร่วมกระทำการดังกล่าวกับจำเลยที่ 2 ด้วย เหตุนี้จำเลยที่ 1 จึงไม่ใช่ผู้ที่ได้กระทำการใดหรือลงมือกระทำการใด อันจะปรับได้ว่าเป็นผู้กระทำความผิดในตัวของจำเลยที่ 1เอง แต่จะเป็นความผิดได้เพราะการกระทำของคู่สมรสคือคุณหญิงพจมาน ผู้ภรรยาเท่านั้น ดังนั้นในเบื้องต้นจึงถือไม่ได้ว่าพันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 เป็นคู่สัญญาหรือมีส่วนได้เสียในสัญญาที่กำกับหน่วยงานของรัฐอันจะเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 มาตรา 100 วรรคหนึ่ง (1)   ปัญหามีว่าพันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 ควรจะต้องรับโทษในทางอาญาเพราะการกระทำของคู่สมรสคือ คุณหญิงพจมาน ชินวัตร จำเลยที่ 2 ตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 มาตรา 100 วรรคสามหรือไม่ เห็นว่า เมื่อการกระทำของคุณหญิงพจมาน ชินวัตร จำเลยที่ 2 ไม่เป็นความผิดเพราะเป็นการเข้าประมูลประกวดราคาซื้อที่ดินโดยสุจริตและเปิดเผย และเงินที่ชำระราคาที่ดินที่ประมูลได้ก็ไม่ใช่ทรัพย์ที่ได้มาโดยการกระทำความผิด ต้องคืนแก่คุณหญิงพจมานจำเลยที่ 2 ไปเช่นนี้ จึงไม่อาจจะนำเอาการกระทำที่ไม่เป็นความผิดของคุณหญิงพจมานไปเป็นการกระทำที่เป็นความผิดเพื่อลงโทษพันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 ซึ่งไม่ได้กระทำหรือลงมือกระทำใด ๆ ดังกล่าวแล้วได้ นอกจากนั้น ตามมาตรา 122 วรรคสองยังบัญญัติไว้ดังกล่าวข้างต้นด้วยว่า “กรณีความผิดตามมาตรา 100 วรรคสาม หากเจ้าหน้าที่ของรัฐผู้ใด พิสูจน์ได้ว่า ตนมิได้รู้เห็นยินยอมด้วยในการที่คู่สมรสของตนดำเนินกิจการตามมาตรา 100 วรรคหนึ่ง ให้ถือว่าผู้นั้นไม่มีความผิด” ดังนี้ เมื่อข้อเท็จจริงซึ่งศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองรับฟังเป็นยุติมาแต่แรกดังกล่าวแล้วว่า การดำเนินกิจการของคุณหญิงพจมาน ชินวัตร จำเลยที่ 2 คู่สมรสของจำเลยที่ 1 เกี่ยวกับการเข้าประมูลซื้อที่ดินพิพาทนั้น เป็นเรื่องที่จำเลยที่ 2 ดำเนินการด้วยตนเองตามลำพังเพียงคนเดียว ตั้งแต่การร่วมเสนอราคาการทำสัญญาจะซื้อจะขายตลอดจนกระทั่งทำสัญญาซื้อขายที่ดินพิพาท โดยพันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 ไม่ได้เกี่ยวข้องหรือไม่ได้กระทำการอย่างหนึ่งอย่างใดที่จะแสดงให้เห็นว่าจำเลยที่ 1 มีส่วนกระทำหรือเกี่ยวข้องในอันที่จะแสดงว่าจำเลยที่ 1 ประสงค์จะมีเจตนาร่วมซื้อที่ดินพิพาทกับจำเลยที่ 2 ด้วย จากคุณ : +:Non Media:+ - [ 26 เม.ย. 52 12:04:48 A:222.123.230.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อ) ดังนั้นเมื่อข้อเท็จจริงปรากฏชัดแจ้งต่อศาลดังที่ปรากฏในคำวินิจฉัยของศาลเองเช่นนี้แล้ว การดำเนินกิจการดังกล่าวของจำเลยที่ 2 ในฐานะคู่สมรสของจำเลยที่ 1 จึงเป็นการดำเนินการของจำเลยที่ 2 เองตามลำพัง จำเลยที่ 1 จึงไม่ได้รู้เห็นด้วย เมื่อจำเลยที่ 1 ไม่ได้รู้เห็นตั้งแต่ต้นเสียแล้ว โอกาสที่จำเลยที่ 1 จะให้หรือไม่ให้ความยินยอมจึงไม่มีหรือเป็นไม่ได้อยู่ในตัวซึ่งก็ไม่ผิดวิสัยที่ครอบครัวที่ร่ำรวยมั่งคั่งมีทรัพย์สินนับแสนล้านบาท อย่างเช่นจำเลยที่ 1 และ จำเลยที่ 2 จะทำเช่นนั้นได้ การที่จะเหมารวมและฟังเป็นผลร้ายแก่จำเลยที่ 1 ว่าจำเลยที่ 1 รู้เห็นเป็นใจหรือให้ความยินยอมแก่จำเลยที่ 2 ในการเข้าประมูลซื้อที่ดินพิพาท อันถือเป็นการกระทำของจำเลยที่ 1 และลงโทษจำเลยที่ 1 ตามมาตรา 100 (1) ประกอบด้วยมาตรา 122 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริตพ.ศ. 2542 นั้น น่าจะไม่เป็นไปตามบทกฎหมายและความเป็นจริงดังกล่าวแล้ว   ลำพังการยินยอมที่สามีให้แก่ภรรยาภายหลังจากภรรยาได้อสังหาริมทรัพย์มาจากการประมูลขายโดยชอบนั้น หาเป็นเหตุที่จะแสดงว่า สามีได้รู้เห็นยินยอมให้คู่สมรสของตนดำเนินกิจการที่ผิดกฎหมายมาแต่แรก อันจะทำให้สามีต้องรับโทษในทางอาญาไม่ และเมื่อศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองวินิจฉัยมาแล้วว่า จำเลยที่ 1 ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการกระทำของจำเลยที่ 2 และจำเลยที่ 1 ไม่ประสงค์ที่จะมีเจตนาซื้อที่ดินพิพาทกับจำเลยที่ 2 แล้ว การที่ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองวินิจฉัยว่า จำเลยทั้งสองไม่มีพยานหลักฐานใดมาพิสูจน์ให้เห็นได้ว่าจำเลยที่ 1 มิได้รู้เห็นยินยอมด้วยในการที่จำเลยที่ 2 ดำเนินการตามมาตรา 100 นั้น ย่อมเท่ากับบังคับให้จำเลยที่ 1 หรือจำเลยที่ 2 นำพยานหลักฐานมาสืบพิสูจน์ข้อเท็จจริงที่ศาลรู้เองอยู่แล้ว ทั้งศาลก็ได้รับฟังข้อเท็จจริงดังกล่าวเป็นยุติมาแต่แรกดังกล่าวแล้ว น่าจะเป็นการขัดต่อข้อเท็จจริงที่ปรากฏ เหตุนี้ที่อ้างว่าจำเลยทั้งสองไม่มีพยานหลักฐานมาพิสูจน์ให้เห็นว่าจำเลยที่ 1 มิได้รู้เห็นยินยอมและลงโทษจำเลยที่ 1 จึงน่าจะขัดต่อเหตุผลและความเป็นจริงและไม่ต้องด้วยพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2541 มาตรา 122 วรรคสอง ปัญหาจึงควรแก่การพิจารณาว่าจำเลยที่ 1 ได้ทำผิดบทกฎหมายดังกล่าวหรือไม่ ยิ่งกว่านั้นในคดีที่มีองค์คณะผู้พิพากษาหลายคนที่จะต้องร่วมกันพิพากษาคดีโดยเฉพาะคดีอาญานั้น กฎหมายได้บัญญัติไว้อย่างเคร่งครัดและชัดเจนถึงการใช้ดุลพินิจและการออกเสียงลงมติในการพิพากษาแต่ละคดีว่า 1. รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 มาตรา 39 บัญญัติว่า “บุคคล ไม่ต้องรับโทษอาญา เว้นแต่ได้กระทำการอันกฎหมายที่ใช้อยู่ในเวลากระทำนั้นบัญญัติเป็นความผิดและกำหนดโทษไว้และโทษที่จะลงแก่บุคคลนั้น จะหนักกว่าโทษที่กำหนดไว้ในกฎหมายที่ใช้อยู่ในเวลาที่กระทำความผิดมิได้   ในคดีอาญา ต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีความผิด” 2. ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 227 บัญญัติว่า “ให้ศาล ใช้ดุลพินิจฉัยชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานทั้งปวงอย่าพิพากษาลงโทษจนกว่าจะแน่ใจว่ามีการกระทำผิดจริงและจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดนั้น เมื่อมีความสงสัยตามสมควรว่าจำเลยได้กระทำผิดหรือไม่ ให้ยกประโยชน์ แห่งความสงสัยนั้นให้จำเลย” 3. ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 184 บัญญัติว่า “ในการประชุมปรึกษาเพื่อมีคำพิพากษาหรือคำสั่งให้อธิบดีผู้พิพากษา ข้าหลวงยุติธรรม หัวหน้าผู้พิพากษาในศาลนั้น หรือเจ้าของสำนวนเป็นประธาน ถามผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาทีละคนให้ออกความเห็นทุกประเด็นที่จะวินิจฉัยให้ประธานออกความเห็นสุดท้าย การวินิจฉัยให้ถือตามเสียงข้างมากถ้าในปัญหาใดมีความเห็นแย้งกันเป็นสองฝ่าย หรือเกินกว่าสองฝ่ายขึ้นไปจะหาเสียงข้างมากมิได้ ให้ผู้พิพากษาซึ่งมีความเห็นเป็นผลร้ายแก่จำเลยมากยอมเห็นด้วยผู้พิพากษาซึ่งมีความเห็นเป็นผลร้ายแก่จำเลยน้อยกว่า” ปรากฏว่าในคดีที่ดินรัชดาฯ นี้ มีผู้พิพากษาเป็นองค์คณะ 9 คน การพิจารณาพิพากษาอรรถคดีต้องดำเนินการให้เป็นไปโดยยุติธรรมตามรัฐธรรมนูญ ตามกฎหมายและในพระปรมาภิไธยพระมหากษัตริย์ ทั้งนี้ตามที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 มาตรา 197 วรรคแรก บัญญัติไว้ ดังนั้นผู้พิพากษาทั้ง 9 คน จึงต้องตระหนักและต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่าพันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร และคุณหญิงพจมาน จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ไม่มีความผิดตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย จากคุณ : +:Non Media:+ - [ 26 เม.ย. 52 12:06:13 A:222.123.230.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 (ต่อ) พ.ศ. 2550 มาตรา 39 วรรคสอง และหากกรณีมีความสงสัยตามสมควรว่าจำเลยได้กระทำผิดหรือไม่ต้องยกประโยชน์แห่งความสงสัยนั้นให้จำเลยตามประมวลกฏหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 227 สำหรับการประชุมปรึกษาเพื่อมีคำพิพากษาคดีดังกล่าวนี้ แม้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการพิจารณาคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง พ.ศ. 2542 มาตรา 20 จะบัญญัติว่า “การทำคำสั่งที่เป็นการวินิจฉัยชี้ขาดหรือพิพากษาคดี ให้ผู้พิพากษาในองค์คณะผู้พิพากษาทุกคนทำความเห็นในการวินิจฉัยคดีเป็นหนังสือพร้อมทั้งต้องแถลงด้วยวาจาต่อที่ประชุมก่อนการลงมติ และให้ถือมติตามเสียงข้างมาก ในการนี้องค์คณะผู้พิพากษาอาจมอบหมายให้ผู้พิพากษาคนใดคนหนึ่งในองค์คณะผู้พิพากษาเป็นผู้จัดทำคำสั่งหรือคำพิพากษาตามมตินั้นก็ได้...” ก็ตาม แต่ก็ไม่ปรากฏมีข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาหรือบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัตินี้ บัญญัติถึงการปฏิบัติหน้าที่ของผู้พิพากษาเจ้าของสำนวนในการประชุมปรึกษาคดีไว้ ตลอดจนกรณีที่มีความเห็นแย้งกันเป็นสองฝ่ายจะหาเสียงข้างมากมิได้นั้น จะต้องดำเนินการอย่างไร ด้วยเหตุนี้ความในมาตรา 18 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติเดียวกัน จึงบัญญัติว่า “...ให้นำบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาคดีอาญาใช้บังคับ...โดยอนุโลม” นั่นก็คือต้องนำประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 184 ข้างต้น มาบังคับใช้นั่นเอง โดยบทกฎหมายดังกล่าวไม่ได้บัญญัติให้ผู้พิพากษาทั้ง 9 คนออกเสียงพร้อมกันในคราวเดียวกันเพื่อให้ได้เสียงข้างมาก แต่บัญญัติให้ผู้พิพากษาเจ้าของสำนวนต้องทำหน้าที่เป็นประธานยังไม่มีสิทธิออกเสียงทันทีถามผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาอีก 8 คนทีละคนว่า จำเลยที่ 1 กระทำความผิดหรือไม่ปรากฏจากคำพิพากษาที่อ่านและเปิดเผยแล้วว่า คณะผู้พิพากษาทั้ง 9 คนลงมติด้วยคะแนน 5 ต่อ 4 ว่าจำเลยที่ 1 มีความผิดให้จำคุก 2 ปี ย่อมแสดงให้เห็นอย่างชัดแจ้งว่า ในชั้นที่ผู้พิพากษาเจ้าของสำนวนทำหน้าที่ประธานสอบถามความเห็นผู้พิพากษาอีก 8 คนนั้นมีผู้พิพากษา 4 คนเห็นว่าจำเลยที่ 1 มีความผิดแต่ผู้พิพากษาอีก 4 คนเห็นว่าจำเลยที่ 1 ไม่มีความผิดคะแนนเสียงจึงเป็น 4 ต่อ 4 เท่ากันแย้งกันอยู่กรณีเช่นนี้ ณ เวลานั้นขณะนั้นจึงต้องด้วยบทบัญญัติแห่งกฎหมายรัฐธรรมนูญและประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาดังกล่าวข้างต้นว่าต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่าจำเลยที่ 1 ไม่มีความผิดและกรณียังเป็นที่สงสัยว่าจำเลยที่ 1 กระทำผิดจริงหรือไม่เพราะมีคะแนนเสียงเท่ากันหาเสียงข้างมากไม่ได้ ซึ่งกรณีย่อมต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 184 ที่บัญญัติว่า “ถ้าปัญหาใดมีความเห็นแย้งกันเป็นสองฝ่าย จะหาเสียงข้างมากมิได้ ให้ผู้พิพากษาที่เห็นเป็นผลร้ายแก่จำเลยมากยอมเห็นด้วยผู้พิพากษาซึ่งมีความเห็นเป็นผลร้ายแก่จำเลยน้อยกว่า” อีกด้วย ดังนั้นผู้พิพากษาเจ้าของสำนวนคดีนี้ ซึ่งเป็นประธานและต้องออกเสียงเป็นคนสุดท้ายจึงต้องถูกผูกมัด และถูกบังคับด้วยบทกฎหมายที่บัญญัติไว้อย่างชัดแจ้งดังกล่าว ให้จำต้องลงมติว่าจำเลยที่ 1 ไม่มีความผิดเพราะเป็นผลร้ายแก่จำเลยน้อยกว่า แม้ผู้พิพากษาเจ้าของสำนวนจะมีความเห็นขณะนั้นว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดก็ตาม เหตุนี้คะแนนเสียงของผู้พิพากษาคดีนี้ ที่พิพากษาลงโทษจำเลยที่ 1 ด้วยคะแนน 5 ต่อ 4 จึงเท่ากับว่าผู้พิพากษาเจ้าของสำนวนที่ออกเสียงเป็นคนสุดท้ายได้ลงมติว่าจำเลยที่ 1 กระทำความผิดซึ่งเป็นผลร้ายแก่จำเลยที่ 1 มากกว่า น่าจะเป็นการฝ่าฝืนและขัดต่อบทบัญญัติแห่งกฎหมายรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 มาตรา 39 วรรคสอง และประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 227 และมาตรา 184 จึงมีข้อพิจารณาว่าเป็นการลงมติที่ถูกต้องหรือไม่ คำพิพากษาคดีนี้สามารถยืนยันได้แท้จริงหรือไม่ว่าพันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 ควรต้องรับโทษในทางอาญา            อนึ่งการลงมติที่จะต้องเป็นไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 184 ดังกล่าวนี้ย่อมครอบคลุมทุกประเด็นปัญหาในการประชุมเพื่อมีคำพิพากษาหรือคำสั่งในคดีอาญา ไม่ว่าจะเป็นปัญหาว่า จำเลยกระทำผิดหรือไม่ ควรลงโทษจำเลยหรือไม่เพียงใดหรือสมควรลงโทษหรือรอการกำหนดโทษ หรือกำหนดโทษแต่รอการลงโทษจำเลยไว้หรือไม่เป็นต้น ดังจะเห็นได้จากถ้อยคำตามตัวบทมาตรา 184 ที่ว่า “...ให้เจ้าของสำนวนเป็นประธาน ถามผู้พิพาทที่นั่งพิจารณาทีละคน ให้ออกความเห็นทุกประเด็นที่จะวินิจฉัย... ถ้าในปัญหาใด มีความเห็นแย้งกัน ” ดังนี้ แสดงว่าการลงมติขององค์คณะผู้พิพากษาในคดีอาญาต้องปฏิบัติตามความในมาตรา 184 ทุก ๆ ประเด็นปัญหา ไม่มีข้อยกเว้น ด้วยเหตุผล ข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่กล่าวมา พันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 จะได้รู้เห็นยินยอมให้คุณหญิงพจมาน ชินวัตร จำเลยที่ 2 ดำเนินกิจการเป็นคู่สัญญาหรือมีส่วนได้เสียในสัญญาที่จะทำให้จำเลยที่ 1 กลายเป็นผู้กระทำผิดตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มาตรา 100(1) และมาตรา 122 วรรคสอง หรือไม่และการประชุมปรึกษาองค์คณะผู้พิพากษาเป็นการประชุมและลงมติที่สอดคล้องกับกฎหมายดังกล่าวมาแล้วหรือไม่ หากองค์คณะผู้พิพากษาทั้ง 9 คนได้ลงมติให้เป็นไปตามที่กฎหมายบัญญัติไว้อย่างถูกต้องครบถ้วนแล้ว มติในการพิพากษาคดีนี้น่าจะเป็นว่าจำเลยที่ 1 ไม่ได้ทำผิดด้วยคะแนนเสียง 5 ต่อ 4 ตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายรัฐธรรมนูญและประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาดังกล่าวหรือไม่ หากกรณีเป็นไปตามที่กล่าวมาโดยลำดับ สมควรหรือไม่ที่พันตำรวจโท ดร.ทักษิณ ชินวัตร จะต้องได้รับโทษในทางอาญา จากคุณ : +:Non Media:+ - [ 26 เม.ย. 52 12:06:56 A:222.123.230.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณมากๆครับที่นำมาให้อ่าน อย่างน้อยก็ทำให้คนที่เห็นต่างได้เห็นภาพที่แตกต่างซึ่งอาจทำให้บางคนตาสว่างขึ้น และเห็นถึงความอยุติธรรมขององค์กรที่ถูกจัดตั้งจากฝ่ายอำมาตย์ อยากให้ผุหลักผู้ใหญ่ที่ต้องจำใจทนอยู่กับระบบอำมาตย์ได้ออกมามีปากมีเสียงมากขึ้น อย่างน้อยน่าจะมีประโยชน์กับประชาชนและชาติบ้านเมืองบ้าง จากคุณ : ทันเล่ห์ - [ 26 เม.ย. 52 12:40:58 A:118.175.15.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถามข้อเดียวครับ      ถ้าผิดจริง ทำไมการประมูลถึงไม่เป็นโมฆะล่ะ จากคุณ : ฝันไป - [ 26 เม.ย. 52 12:42:55 A:58.9.248.238 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 สรุปแบบง่ายๆนะ  นี่คือการปิดประตูตีแมว จากคุณ : NungYaY - [ 26 เม.ย. 52 12:46:07 A:125.24.90.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ความยุติธรรมไม่มีความสามัคคีย่อมไม่เกิด จากคุณ : สีนานวล - [ 26 เม.ย. 52 12:52:15 A:124.122.159.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 สงสัยว่าข้อกล่าวหาอื่นที่ร้ายแรงขนาด จุดไฟให้รัฐประหารได้ ทำไมไม่เอามาเล่น หาหลักฐานตามข้อกล่าวหา 1 2 3 หรือคิดว่าทำอะไรก็ได้ ที่ให้เรียกได้ว่าผิด มีช่องลอดรูนิดเดียวก็มุด ไม่มองตามความเป็นจริงว่ามันขัดความรู้สึก ชาวบ้าน ถึงไม่รู้ข้อกฏหมายรายละเอียดก็ยังว่าอ่อนเกินไปที่จะเอามาเป็นประเด็น จากคุณ : CSI SAIMAI - [ 26 เม.ย. 52 13:04:56 A:124.122.222.203 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 จขกท. คุณ+:Non Media:+  ขอบคุณที่นำข้อเขียนบทความมาให้อ่าน ขออนุญาตผู้เขียนบทความดังกล่าว save เอาไว้สำหรับใช้อ้างอิงในโอกาสอันควร สำหรับอธิบายให้สติแก่พวกเหลืองตามแห่เฮละโลฮาละบาท ที่พยายามแถกเหงือกข้ามทะเลทราย ผมมีข้อสังเกต 1  ทำไมคุณหญิงพจมานจึงซื้อที่ดินโดยเปิดเผยทั้งๆที่หากจะซื้อที่ดินรัชดาโดยอำพรางก็ย่อมทำได้ แสดงว่าตั้งใจจะซื้อโดยไม่คิดว่าจะโดนข้อกล่าวหาที่กำหนดแนวทางการไปสู่ธงเป้าหมาย"ปฏิญญาบ้านนายปีย์ มาลากุล" 2  การซื้อที่ดินผิดจริยธรรม สัพเพเหระธรรม เป็นความผิดที่ต้องโทษจำคุก  2 ปี ที่ดินสปก.401 ซึ่งมีคำพิพากษาแล้วว่าให้คืนโฉนด สมควรจะลงโทษผู้ใด ต้องติดคุกกันคนละกี่ปี 3  คดีปรส. ไปไม่ถึงไหนเพราะอะไร ถึงขั้นประหารชีวิตไหม 4  ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ล้วนเกี่ยวข้องผูกพันกับพรรคประชาธิปัตย์ทั้งสิ้น ใครที่ชอบนำเรื่องคุณทักษิณมาเยาะเย้ยถากถางว่าหนีคดีบ้าง นช.ทักษิณบ้าง ควรจะอ่านแล้ววิเคราะห์ด้วยสติสัมปชัญญะเอาไว้บ้าง แสดงความขี้เท่อโดยไม่ละอายแก่ใจตนเอง ก็ควรจะอายผู้คนรอบข้างบ้างนะครับ 4  ตุลาการวิบัติคือสาเหตุหนึ่งของความปั่นป่วนวุ่นวายในบ้านเมืองขณะนี้ 5  ผู้จุดไฟเผาคือแป๊ะลิ้มปูติน 6  ผู้พยักหน้าให้เผาคืออำมาตย์ปุโรหิต 7  ผู้ลงมือเผาคืออำมาตย์ขุนศึก 8  ผู้ร่วมมือสนับสนุนให้เผาคืออำมาตย์ขุนนาง 9  ความผิดในการเผาบ้านเผาเมืองปักธงให้เป็นพวกเสื้อแดง 10  ผมประท้วงกระสือมวลชนด้วยการไม่อ่านหนังสือพิมพ์ ไม่ดูทีวี ทีพอจะบรรเทาเบาบางกับความรู้สึกที่ทนไม่ได้กับความอยุติธรรมอย่างบ้าคลั่งในสังคมไทยก็คือห้องราชดำเนินนี่แหละ ขอบคุณเหลืองบางคนที่พอจะพูดจากันรู้เรื่อง มีสาระมีเส้นมีผักอยู่บ้าง แต่เหลืองบางคนนี่ไม่ไหวจริงๆ พยายามจะแถกเหงือกข้ามทะเลทราย ช่วยกันหน่อยนะครับ พูดจากันคนละทิศละทาง โดยไม่ฟังความอะไรกันบ้าง แล้วมาบอกสมานฉันท์ บางครั้งก็อ่านนะครับสำหรับบางกระทู้ที่พอจะมีเนื้อหาสาระ ออกความเห็นตามสมควร จะผิดถูกก็โต้แย้งกันได้ด้วยเหตุด้วยผล บางครั้งผมรู้สึกเหมือนว่าการความคิดเห็นต่างๆในรดน.นี้ เหมือนกับราดน้ำบนตอไม้ สงสัยว่านี่กำลังทำอะไรกันอยู่ หวังจะให้งอกเงยกลายเป็นต้นไม้ หรือกำลังเพาะเห็ด แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 52 13:59:46 จากคุณ : อภิวัฒน์ (Apiwatmnp) - [ 26 เม.ย. 52 13:54:53 A:124.121.89.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากฟังคุณ Thyrocyte พูดถึงเรื่องนี้บ้างครับ ปูเสื่อรอ จากคุณ : ตระกองขวัญ - [ 26 เม.ย. 52 14:05:46 A:125.26.233.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 พันตำรวจ ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 ลงลายมือชื่อในหนังสือให้ความยินยอมแก่คุณหญิงพจมาน ชินวัตร ซึ่งเป็นภรรยา โดยมอบหลักฐานสำเนาบัตรประจำตัวประเภทข้าราชการการเมือง ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีประกอบการทำสัญญาด้วย   ตรงนี้ไงครับ ที่เป็นหลักฐานในการดำเนินคดี   ภรรยาจะอ้างว่าสามีไม่รู้ ไม่เห็นการกระทำ ย่อมฟังไม่ขึ้น   เงินเจ็ดร้อยกว่าล้านบาท  แม้จะน้อยนิดสำหรับมหาเศรษฐี แต่ต้องอย่าลืมว่า ทั้งคู่ ใช้นามสกุล ชินวัตร  และ จดทะเบียนสมรส ถูกต้องตามกฎหมาย ดังนั้น ทรัพย์ หรือ หนี้สิน ที่ตนก่อขึ้นมา ก็ต้องชดใช้ ร่วมกันเพราะทั้งคู่เสมือนบุคคลคนเดียวกันนั่นเอง จะอ้างว่า ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ไม่รู้ไม่เห็น คงเป็นคำปฎิเสธที่ไม่น่ารับฟังได้ _______________________________________ คดีนี้ ที่แท้จริง ไม่มีอะไรเลย เพียงแต่ ถ้าตั้งตนอยู่บนความไม่โลภ ? อย่าบ้าอำนาจ ตนต้องรู้ว่า ตนยืนอยู่ในฐานะอะไร ของประเทศ คำว่า ภริยานายกรัฐมนตรี นะครับ   แค่คิดจะไปประมูลที่ดินแข่งกับชาวบ้านก็ถือว่า บ้าแล้ว แต่นี่ เล่นไป ยกมือ ยกไม้ประมูลด้วยตนเอง  แล้วชาวบ้าน นักธุรกิจที่ไหนใครจะกล้าสู้ครับ ... จริยธรรม คือสิ่งสำคัญ คดีนี้ไม่มีอะไรเลย เพียงแต่  ถ้า ภรรยาอยากทำธุรกิจจริงๆ รวยเท่าไร?ก็ไม่พอ  ง่ายมากก็เพียงแค่ หย่ากับนายกรัฐมนตรีก่อน แล้วไปใช้ นามสกุล ดามาพงษ์ ขึ้นสู้ประมูล   อย่างนี้แหละไม่ผิดหรอก  ที่ซ้ำร้ายจะชนะ ค่ายแลนด์แอนด์เฮ้าส์ เปล่าก็ไม่รู้? แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 52 14:44:58 จากคุณ : ข้าวก่ำ - [ 26 เม.ย. 52 14:42:10 A:114.128.180.123 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 หมาป่า กับ แกะ จากคุณ : phenix - [ 26 เม.ย. 52 15:52:40 A:124.120.55.25 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 อัฐยายซื้อขนมยาย จากคุณ : Sากxญ้า (autumn-th) - [ 26 เม.ย. 52 16:13:51 A:117.47.188.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ความคิดเห็นที่ 12   พันตำรวจ ดร.ทักษิณ ชินวัตร จำเลยที่ 1 ลงลายมือชื่อในหนังสือให้ความยินยอมแก่คุณหญิงพจมาน ชินวัตร ซึ่งเป็นภรรยา โดยมอบหลักฐานสำเนาบัตรประจำตัวประเภทข้าราชการการเมือง ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีประกอบการทำสัญญาด้วย   ตรงนี้ไงครับ ที่เป็นหลักฐานในการดำเนินคดี   ภรรยาจะอ้างว่าสามีไม่รู้ ไม่เห็นการกระทำ ย่อมฟังไม่ขึ้น   เงินเจ็ดร้อยกว่าล้านบาท  แม้จะน้อยนิดสำหรับมหาเศรษฐี แต่ต้องอย่าลืมว่า ทั้งคู่ ใช้นามสกุล ชินวัตร  และ จดทะเบียนสมรส ถูกต้องตามกฎหมาย ดังนั้น ทรัพย์ หรือ หนี้สิน ที่ตนก่อขึ้นมา ก็ต้องชดใช้ ร่วมกันเพราะทั้งคู่เสมือนบุคคลคนเดียวกันนั่นเอง จะอ้างว่า ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ไม่รู้ไม่เห็น คงเป็นคำปฎิเสธที่ไม่น่ารับฟังได้ _______________________________________ คห.12  คุณข้าวก่ำครับ  ผมว่าคุณเข้าใจผิดสองประเด็นนะครับ 1. กรณีทักษิณลงลายมือชื่อนั้นเป็นไปตามกฎหมายครับ  สามีและภริยา  หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะทำนิติกรรมใด ๆ ต้องได้รับความยินยอมจากอีกฝ่ายครับ  เช่น สามีจะทำนิติกรรมก็ต้องให้ภรรยาลงลายมือชื่อยินยอม  ส่วนการมอบสำเนาหลักฐานบัตรประจำตัวนั้น  ก็เป็นการยืนยันครับว่าลายมือชื่อนั้นเป็นของทักษิณจริง  ไม่ใช่ใครปลอมมา  เยอะแยะไปครับกรณีแบบนี้  บัตรประชาชน  บัตรข้าราชการ  หรือบัตรอื่น ๆ ที่ทางราชการออกให้   ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็นครับ 2. การที่คุณบอกว่าเมียทำแล้วผัวไม่รู้นั้นย่อมฟังไม่ขึ้น  ตรงนี้ก็ผิดประเด็นครับ ประเด็นในข้อกฎหมายก็คือ  ผัว  ซึ่งในที่นี้หมายถึงทักษิณนั้นได้เข้าไปยุ่งเกี่ยววุ่นวายกับการซื้อขายที่ดินหรือไม่  คุณลองกลับไปอ่านเนื้อความใน คห.1 ของบทความดูอีกทีสิครับ จริงครับ  ผัวทำอะไร เมียทำอะไร ก็ย่อมรู้อย่างคุณว่า แต่ขอให้อ่านให้หมดทุกถ้อยคำครับ แล้วคุณจะเห็นว่าคำพิพากษามันทะม่อง ๆ ชอบกล จากคุณ : ตระกองขวัญ - [ 26 เม.ย. 52 16:55:22 A:125.26.234.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาโหวตแต่หมดกิ๊ฟ จากคุณ : schwinnsree - [ 26 เม.ย. 52 18:30:00 A:124.121.122.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องคดีที่ดินรัชดา ตามกฎหมายถ้า ทักษิณไม่เคยรู้เห็นยินยอมในการกระทำของภริยาในการประมูลที่ดินเพื่อนำมาสร้างบ้าน จริงๆ ไม่ผิดครับ แต่เรื่องแบบนี้ คุณเชื่อจริงๆหรือครับ จากคุณ : Pom.com - [ 26 เม.ย. 52 20:29:27 A:124.121.212.173 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ pom ต้องถามใจตัวเองก็ดีกว่าว่าลบอคติไปหรือยัง แล้วก็อ่านหลักกฏหมายจามที่ จขกท.นำมาชี้แจง แล้วโต้แย้งเป็นประเด็น ถ้าคิดว่าประเทศเสียประโยชน์จากกรณีนี้ ก็ต้องลงโทษตั้งแต่เจ้าหน้าที่กองทุนฯจนถึงคุณทักษิณ เพราะทำให้ประเทศเสียประโยชน์ คุณทักษิณจะผิดจริยธรรมก็ต้องพิสูจน์ได้ว่า ได้ใช้อำนาจหน้าที่แสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ ซึ่งในกรณีนี้จะทำได้ก็ต้องได้รับความร่วมมือจากกองทุนฯด้วย ถ้าผิดก็ต้องผิดยกชุด ไม่ใช่มาผิดคนที่สุดท้าย จำเลยที่ 1 ต้องเป็นกองทุนฯ ผู้เข้าร่วมประมูล(ฐานฮั้วประมูล) คุณพจมาน และคุณทักษิณ ตามลำดับครับ ถ้าใช้ใจที่เป็นธรรม ลบอคติ ก็จะรู้ได้ถึงความอยุติธรรม หลักกฏหมายฯที่ จขกท.ยกมาก็ชัดเจนครับ ว่าประธานศาล รธน.ทำผิดหลักกฏหมาย จากคุณ : เสรีชนคนเดินดิน - [ 26 เม.ย. 52 22:45:22 A:222.123.125.193 X: ]