ความคิดเห็นที่ 1   การวิเคราะห์ด้านเดียว แก้ปัญหาด้านเดียว ไม่ต้องนักวิชาการหรอกแค่ ป.ตรี ก็วิเคราะห์ได้ คำแนะนำของนักวิชาการ ก็เหมือนการกินยารักษาโรค โรคหายแต่ผลข้างเคียงของยากลับร้ายแรงกว่า กินยารักษาสิว สิวหาย แต่เป็นมะเร็งแทน การแก้ปัญหาต้องเป็นผู้ที่เข้าใจระบบและรู้สภาพที่แท้จริง ของประเทศและประชาคมโลก การค้าก็คือการแข่งขันกับประเทศอื่น ต่อให้เรามีแนวทางที่ดี แต่ถ้าประเทศอื่นดีกว่าก็ไม่ได้ผลเช่นกัน แต่ตอนนี้ประเทศเรา แนวทางก็ไม่มี แค่รอผลบุญจากเศรษฐกิจโลก ปล่อยตามยถากรรม นั่นคือถ้าเศรษฐกิจฟื้น ประเทศเราจะฟื้นหลังเพื่อน ..วังเวงจัง จากคุณ : พอดีคำ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 09:22:18 A:117.47.73.119 X:

ความคิดเห็นที่ 2   เห็นรัฐบาลชุดนี้แล้ว...น่าเป็นห๊วงเป็นห่วง(และสงสาร..ตัวเอง) ท่านทำยังกับอยู่ในยุค 80 ... ที่เน้น การวางแผนกลยุทธ์ให้เลิศหรู, ดูดี แต่ท่านไม่สามารถดำเนินตามแผนกลยุทธ์นั้นให้สำเร็จตามเป้าหมายได้ (ทำราวกับว่า แค่แผนกลยุทธ์ที่เลิศหรู ก็จะสามารถบริหารงานให้ประสบความเสร็จ) เพราะท่านขาด "การแปลงกลยุทธ์ไปสู่การปฏิบัติ" ที่เหมาะสม การแปลงกลยุทธ์ไปสู่การปฏิบัติ .. เป็นจุดเด่นของรัฐบาลทักษิณ รัฐบาลประชาธิปัตย์ครับ ... นี่ก็ใกล้จะปี 2010 แล้วนะครับ ช่วย update (ความรู้ใหม่ ๆ) และ upgrade ตนเองด้วย...นะครับ จากคุณ : King Hades เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 09:40:18 A:125.26.251.211 X:

ความคิดเห็นที่ 3   ชีวิตผมทีผ่านมา ยังไม่เคยเห็นนักวิชาการท่านไหน ทิ้งตำราแล้วมาบริหารงาน รอด สักคนเดียว ผมรับรู้มาอีกอย่างว่า  นักวิชาการ ทดต่อแรงบีบคั้นในสภาพต่างๆไม่ได้ นักวิชาการ ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก หากต้องไปนั่งรอใครเป็นชั่วโมง นักวิชาการ ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่  ที่ตัวเองต้องเป็นฝ่ายยกมือไหว้ใครๆก่อน แต่นักวิชาการชอบ  ให้คนมาเอาใจ จัดรถมารับส่ง และ ยกมือไหว้ตัวเอง นักวิชาการชอบ ให้คนฟังในสิ่งทีแกพูด และ เปล่งแววตาว่านายเจ๋งจริงๆ ปล  นักวิชาการ  ในกระทู้นี้ ผมหมายถึงนักวิชาการทุกคน ที่พบได้เจอเท่านั้น จากคุณ : ธนูไฟ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 09:42:32 A:112.142.42.36 X:

ความคิดเห็นที่ 4   เห็นด้วยกับคุณสัมมาชน นักวิชาการก็พูดอะไรทั่ว ๆ ไป  ไม่ได้ชี้เฉพาะ  พูดแบบนี้มันก็ต้องถูกวันยังค่ำ สำหรับเรื่องรายได้ของประเทศ  ถ้าเปรียบประเทศเป็นครอบครัว แล้วครอบครัวนี้  มีพ่อที่หาเงินเก่งมีรายได้สูง  แต่แม่รับราชการรายได้ไม่มาก  มันก็จะเป็นว่า  รายได้ของครอบครัวมาจากพ่อทางเดียว พวกนักวิชาการ ก็ออกมาพูดว่า  มันไม่ดีนะ  สัดส่วนของรายได้ครอบครัวไม่ดีนะ  ควรลดสัดส่วนรายได้ของครอบครัวที่มาจากพ่อลง  เพื่อความมั่นคงของครอบครัวในอนาคต พูดแบบนี้  ใคร ๆ มันก็คิดได้  เพราะคนเขารู้กันอยู่แล้ว  ว่าถ้าพ่อตกงานมันก็จะแย่ไปทั้งครอบครัว  ไม่ต้องออกมาบอกหรอก แต่ที่คนเขาอยากจะทราบจากนักวิชาการ  ทำอย่างไรถึงจะเพิ่มรายได้ของแม่  เพื่อทำให้ครอบครัวนี้มีสัดส่วนรายได้มาจากแม่เพิ่มขึ้น 1 ทำอย่างไร 2 ทำเมื่อไหร่ 3 ใครทำ  4. ใช้งบประมาณอะไร ไม่เห็นมีคำแนะนำอะไร  มาจากนักวิชาการ ที่เจ็บแสบที่สุด  ก็คือตอนท่านทักษิณให้เงินทุน  ไปให้ชาวบ้านยืมลงทุนในกองทุนหมู่บ้าน  พวกนักวิชาการโง่ ๆ หลายคน  ออกมาโวยวายว่าแจกเงิน  ให้ชาวบ้านไปซื้อมอเตอร์ไซด้ กับซื้อโทรศัพท์มื่อถือ พวกนี้ไม่เข้าใจเรื่องการให้โอกาสเข้าถึงแหล่งทุนที่ชาวบ้านไม่เคยได้ ผลของการตั้งกองทุนหมู่บ้าน  ทำให้เศรษฐกิจดีขึ้นแค่ไหน  ยังไม่มีนักวิชาการหน้าไหนมาทำวิจัย  หรืออาจมีแต่ไม่เป็นข่าว มีเงินกองทุน  ก็มีการลงทุน  เกิดกิจกรรมการค้า  ซื้อมาขายไป  ทำให้เศรษฐกิจดี  มีเงินใช้หนี้สินเก่า  ซื้อของ  รถกระบะ รถมอเตอร์ไซด์ขายดี ทุกคนได้รับอานิสงค์ผลดีอันนี้ ไม่ใช่คำแนะนำ เลื่อนลอย  จับต้องไม่ได้   โดยเฉพาะเรื่อง เศรษฐกิจพอเพียง  ก็อาจถูกจัดให้อยู่ในคำ ๆ ที่วิจารณ์แทบจะไม่ได้  เพราะบางกลุ่มนำคำคำนี้ไปใช้ในทางการเมืองเพื่อทำให้ตัวเองดูดี  แบบที่ไม่มีแก่นสารอะไร พอเพียง พอเพียง  อยากถามว่าใครกันแน่พอเพียง  และใครที่ไม่เคยเพียงพอ พวกที่อ้างเศรษฐกิจพอเพียง  เห็นส่งลูกไปเรียนเมืองนอก  ค่าเล่าเรียนเป็นหลาย ๆ ล้าน  ขับรถสปอตหรู   แต่ชอบพูดให้ชาวบ้านพอเพียง ชาวบ้านส่วนใหญ่ยังไม่เพียงพอ  แล้วเขาจะพอเพียงได้อย่างไร บ้านต้องเช้า ข้าวต้องซื้อ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทร  ค่าเล่าเรียนลูก ฯลฯ เมืองไทยคนที่จบ ดร เยอะแยะ  แต่จะมี ดร ที่เก่งจริง รู้จริง เสียกี่คน รู้พอที่จะบอกว่า  อะไรคือหนทางแก้ปัญหา  และวิธีปฎิบัติ (อริยสัจ 4) ส่วนพวกที่พล่ามเก่ง  ก็ปล่อยไปเถอะ  คนส่วนใหญ่เขาไม่ฟัง  ไม่อ่านหรอก  แต่ไม่ได้หมายความว่า  ชาวบ้านโง่นะ  เขาคิดเองเป็น ปล.  ไม่รู้ว่าทำวิจัยกันออกมาได้อย่างไร  คนทำคงเข้าใจผิดไปเองหรือไม่ก็ใช้ค่าเฉลี่ยแบบผิด ๆ  ว่าคนไทยอ่านหนังสือปีละ 6 บรรทัด ผมลองคิดดูเล่น ๆ ก็ได้ คนไทยมี 60 ล้านคน   ถ้าตัดเด็กที่ยังไม่ได้เรียนหนังสือออกอายุ < 6 ปี  ที่ 8% ก็จะเหลือคนไทย 92%  คิดเป็น 55 ล้านคน ในปีหนึ่งจะมีคนไทยอ่านหนังสือจำนวน 55*6 = 330 ล้านบรรทัด ในเดือนหนึ่งจะมีคนไทยอ่านหนังสือ  330/12 = 27.5 ล้านบรรทัด โดยเฉลี่ยพ็อคเก็ตบุคและนิตรสารทั่วไป  มีจำนวนบรรทัดต่อหน้า ประมาณ 20-30 บรรทัดต่อหน้า   หนังสือพิมพ์ยิ่งเยอะเข้าไปใหญ่  อาจจะมีมากกว่า 100 บรรทัดต่อหน้า แต่หน้าที่ไม่มีเนื่อหาก็มีไม่กี่บรรทัด  ขอใช้ค่าเฉลี่ยที่ 50 บรรทัดต่อหน้า ไม่มีตัวเลขยืนยันแต่คิดว่า  คนไทยส่วนใหญ่อ่านหนังสือพิมพ์มากที่สุดคิดเป็น 2 ใน 3 ของสิ่งพิมพ์ทั้งหมด ถ้าเอาตัวเลขที่คนไทยอ่านหนังสือ 27.5 ล้านบรรทัดต่อเดือน  มาคิดเป็นจำนวนหน้าจะได้เท่าไหร่ ก็ลองมาดูกัน 27.5/25* 1/3 = 0.37 ล้านหน้า แล้วถ้าคิดเป็นจำนวนเล่มละ  ก็ต้องเอาจำนวนหน้าต่อเล่มโดยเฉลี่ยมาใช้หา  เพราะอาจมีหนังสือเล่มบาง 120 หน้า ไปจนถึงหนังสือเล่มหนามากกว่า 600 หน้า  ขอใช้ค่าเฉลี่ยที่หนา 200 หน้าในการคิด จะได้  0.37/200 = 1850 เล่ม ย้ำถ้าข้อมูลที่วิจัยเป็นจริงแสดงว่าต่อเดือนคนไทยอ่านพ็อคเก็ตบุ็ครวมกับนิตยสารแค่ 1850 เล่ม  ซึ่งเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง  เฉพาะหนังสือรายปักษ์บางฉบับก็พิมพ์หลายหมื่นฉบับต่อเดือนแล้ว ถ้าเป็นหนังสือพิมพ์ ก็จะเป็น 27.5/50*2/3 = 0.37 ล้านหน้า/เดือน หรือเท่ากับ 0.37/30 = 12333 หน้า/วัน  ถ้าคิด 20 หน้าต่อฉบับนั่นคือ  12333/20 = 600 ฉบับ/วัน   ขอสารภาพว่าผมตกใจมาก  ที่ตัวแรกที่คิดออกมา  มันไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงโดยสิ้นเชิง โอ้พระเจ้าทำไมมีข่าวออกมาได้ว่าวิจัยแล้วคนไทยอ่านหนังสือแค่ปีละ 6 บรรทัด  มันเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง แต่ข่าวก็ออกไปแล้ว ลองคิดย้อนกลับโดยอ้างจากไทยรัฐฉบับเดียวก็มียอดพิมพ์ถึงวันละ 1,000,000 ฉบับแล้ว  โดยเฉลี่ยมี 28-40 หน้า หรือ 28-40 ล้านหน้าต่อวัน ถ้าคนไทยไม่ต้องอ่านหนังสือแค่พลิกดูไทยรัฐทุกหน้า (คิดหน้าละ 2บรรทัดพอ)  ทุกวันคนไทยทั้งประเทศก็จะอ่านหนังสือ 56-80 ล้านบรรทัดหรือโดยเฉลี่ย  คนละ 1-1.3 บรรทัด เดือนหนึ่งก็ 30-40 บรรทัด  ปีหนึ่งก็ 360-480 บรรทัด   มากกว่าที่วิจัยถึง 60-80 เท่าตัว นี่ยังไม่นับรวมหนังสือประเภทอื่น ๆ แล้วจะวิจัยมาทำไม  ให้ขัอมูลที่ผิด  สื่อก็เอาไปอ้างผิด ๆ หรือว่ามันตรงกับบทสรุปในใจของพวกมีอำนาจ  ว่าคนไทยมันโง่  ถึงต้องโดนพวกมันหลอกต่อไป จากคุณ : ps3 เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 10:52:51 A:146.23.250.105 X:

ความคิดเห็นที่ 5   เห็นด้วยกับคุณพอดีคำว่าคำแนะนำของนักวิชาการเหมือนกับยารักษาโรค ถ้าหมอหรือผู้บริหารเก่งจริง ใช้ได้ตรงกับอาการก็พอประทังหรือรักษาได้เฉพาะจุด แต่ถ้าหมอใช้ไม่เป็นก็จะเกิดผลข้างเคียงที่อาจจะทรุดหนักกว่าอาการที่เป็นอยู่เดิมเสียอีก เห็นด้วยกับคุณ King Hades บางส่วนที่บอกว่ารัฐบาลเน้นการวางแผนให้ให้เลิศหรูแต่ปฏิบัติจริงไม่ได้  แต่ส่วนที่ยังเห็นต่างนั้นมี 2 เรื่องครับ พรรคประชาธิปัตย์เคยวางแผนเชยๆแล้วปฏิบัติไม่ได้ก็หลายครั้ง เช่น "แผนอีแต๋นพลีชีพ" เป็นต้น นอกจากนี้ยังเคยผิดพลาดหลงทิศทางตั้งแต่วางแผนเลยก็เห็นๆกันอยู่อีกไม่น้อยเช่นเรื่องแจกเงิน 2,000 บาท และการรับมือไข้หวัด 2009 เป็นต้น คุณธนูไฟครับ ผมเคยเห็นนักวิชาการที่มาเอาดีในทางบริหารได้หลายคนในภาคธุรกิจเอกชนกับภาคสังคมครับ แต่ในทางการเมืองนั้นยังหาไม่เจอ มีแต่เข้ามาทางการเมืองแล้วกลายเป็นปูชนียบุคคลเช่นอาจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์ ซึ่งไม่ใช่ในเชิงบริหารเศรษฐกิจแต่เป็นการหยุดวิกฤตการเมืองมากกว่า คุณ  ps3 เปรียบเทียบได้ดีมากครับเรื่องรายได้ 2 ทางหลักของประเทศกับรายได้ 2 ทางหลักของครอบครัว บางครั้งนักวิชาการเขาแสดงความเห็นการปรับเปลี่ยนโครงสร้างรายได้ของประเทศเหมือนเด็กที่เล่นตัวต่อ Lego ครับ ส่วนไหนที่สูงไปก็ถอดชิ้นส่วนด้านนั้นออกเพื่อไปต่อให้กับอีกส่วนหนึ่งที่เตี้ยไป การปริหารเศรษฐกิจของประเทศมันซับซ้อนกว่านั้นมากมายหลายร้อยเท่านัก แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 52 11:50:12 จากคุณ : สัมมาชน เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 11:13:51 A:124.120.4.99 X:

ความคิดเห็นที่ 6   ชอบทู้นี้จัง #4 จากคุณ : ปลาทับทิมทอดกรอบ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 16:48:46 A:125.25.108.134 X: