ความคิดเห็นที่ 1 แม่เราจู้จี้ขี้บ่น แต่ก็แสนดีที่หนึ่ง แม่เสื้อเหลืองแต่ชอบสีแดง เราไม่ชอบสีแดง สีเหลือง ชอบสีขาวดำ แนวดี :D จากคุณ : printcess of the moon เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 19:21:17 A:114.128.33.248 X:

ความคิดเห็นที่ 2 ความคิดเห็นที่ 1 คุณน่ารักที่สุดเลยรู้ตัวไหม๊ครับ จากคุณ : rikpfa เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 19:25:46 A:118.174.32.237 X:

ความคิดเห็นที่ 3 วันนี้  โทร.ไปหาแม่แระ   แม่บอก  "บ่ปิ๊กบ้านมากิ๋นลำใยกาลูก  ลำใยบ่ามาร์คนี่ถูกขนาด" แม่เราแต่ก่อนเสื้อเหลือง  ตอนนี้เสื้อแดงแต้ ๆ จากคุณ : Jampoon เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 19:35:39 A:125.27.226.37 X:

ความคิดเห็นที่ 4 แม่ผมก็เหมือนกัน แต่ตอนนั้นไม่มีรถขับไปส่งแค่ส่งหน้าบ้านแล้วเราก้เดินไปดรงเรียน2 กม. ใชเเวลาเดิน40นาที  ตอนเลิกเรียนก้เดินกลับมาเห็นหน้าแม่ทุกเย็น  แม่ผมรักลูกทุกคน เท่าๆกันไม่เคยลำเอียงเลย ท่านสอนให้รักลูกทุกคน ห้ามรังแกน้อง และห้ามรังแกคนจน คนที่ด้วยกว่าเด็ดขาด แต่ท่านได้เสียชีวิตไปแล้วเมื่อ 7 ปีก่อน ไม่มีแม่อีกแล้ว ก็ต้องดำรงค์ชีวิตเลี้ยงลูกของผมต่อไป  .... จากคุณ : เด็กอีสาน๘ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 19:37:25 A:110.49.34.125 X:

ความคิดเห็นที่ 5 แม่เราก็เสื้อแดงที่บ้านเสื้อแดงหมด เรารักแม่ทุกวันเลย จากคุณ : คนนอกเมืองกรุง เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 20:19:57 A:118.172.91.189 X:

ความคิดเห็นที่ 6 พ่อแม่บังเกิดเกล้าคือพระอรหันต์ที่ควรค่าแก่การกราบไหว้   และสามารถจะกราบไหว้โดยไร้ข้อกังขาใดๆทั้งสิ้น   เพราะจิตใจอันบริสุทธิ์ที่มีแต่ให้แก่ลูกหลาน   โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนจากลูกหลานเลย ผมรักพ่อและแม่ของผมครับ ผมแดงทั้งครอบครัวเลยครับ แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 20:24:08 จากคุณ : เผ่นพันลี้ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 20:21:37 A:125.25.194.112 X:

ความคิดเห็นที่ 7 แง๊..........คิดถึงแม้........ แม่ผมเสียไปตั้งแต่ปลายปีสามเก้า....... เค้าเป็นลูกเสือชาวบ้าน ที่อุทิศตนให้กับกิจกรรมเหลือเกิ้นนนน... บอกมาเหอะ จะให้ไป "รอบกองไฟ"ที่ไหน ไกลแค่ไหนก้อจะไป ไม่หวั่น ช่วงผมรุ่นๆ ราวๆปีหนึ่งหก แฮมเมอร์กะลังดัง เพลงคนกะิีkway...(มีเซนเซอร์ด้วยเว้ย) เป็นเพลงต้องห้าม คนร้องมีสิทธิ์โดนไม่ใช่น้อย ยังจำได้อยู่เลย เราฮัมเพลง บินหลา.. บินหลา....บินล่า ..เคยบินม้าาา..เล่นโลมมมม เสียงแม่แผดมาจากหน้าบ้านเลย..... แกร้องเพลงไร ... ห๊าาา.......ไอ้คอมมูนิด โถ.....แค่ร้องเพลง ยังเป็นคอมมูนิดได้เลย คิดถึงแม่..... จากคุณ : ลุงเล็ก เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 20:25:00 A:118.172.146.255 X:

ความคิดเห็นที่ 8 ความรักที่แม่ให้ มีค่า เท่าไหร่กัน? เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า... บ้านหลังหนึ่ง มีสองแม่ลูกอาศัยอยู่ด้วยกัน ส่วนพ่อนั้น ตายไปนานแล้ว แม่ต้องคอยหาเลี้ยงดูลูกน้อย จนเติบใหญ่ และส่งเสียได้เรียนหนังสือ จนจบการศึกษา           แต่หลังจากลูกชายเรียนจบ มีงานทำดีๆ ก็ยังขอเงินแม่ใช้อยู่ พอแม่ถามว่า "เงินเดือนแต่ละเดือนไปไหนเหรอลูก เหลือเก็บบ้างไหม?"...           คำตอบที่ได้ฟังจากปากลูกชายคือ "เที่ยวหมดแล้วครับแม่  เงินเดือนผมก็น้อย ค่าเลี้ยงสาวยังไม่พอเลย แม่จะเอาอะไรกับผมนักหนาเนี่ย! อย่ายุ่งกับผมได้ไหม?"           พอแม่ได้ฟังดังนั้น ก็เงียบ !!! และก็พูดว่า "ที่แม่พูดไม่ใช่แม่อยากได้ตังค์เจ้า แต่แม่กลัวว่าเจ้าจะไม่รู้จักใช้เงิน เผื่อยามฉุกเฉิน จะได้ไม่ต้องเดือดร้อน หรือ เผื่อลูกไม่มี ขาดเหลือ อะไรแม่จะได้ช่วยเหลือเจ้าได้ และ แม่     " ยังไม่ทันที่แม่จะพูดจบลูกชาย ก็เดินจากไป       อยู่มาวันหนึ่ง . . . ลูกชายก็เดินเข้าไปหาแม่ในครัว พร้อมยื่นกระดาษที่เขียนข้อความไว้จนเกือบเต็มหน้าให้คุณแม่ของเขาอ่าน ซึ่งมีใจความว่า...           ค่าตัดหญ้า 5.00 บาท          ค่าทำความสะอาดห้องผม อาทิตย์นี้ 1.00 บาท          ค่าซื้อของให้แม่ 2 .50 บาท          ค่าดูแลน้องชาย 2.50 บาท          ค่าเอาขยะไปทิ้ง 1.00 บาท          ค่าได้คะแนนดี 5.00 บาท          ค่ากวาดสนาม 2.00 บาท          รวมค้างชำระ 19.00 บาทถ้วน          ปล.แม่จ่ายให้ผมด้วย  (โห... ทำงานมีเงินเดือนกะเงินแค่นี้ยังขอแม่นะเนี่ย!!!! เฮ้อ...น่าเศร้าใจจริงๆ)           เมื่อคุณแม่อ่านเสร็จแล้วก็หยิบปากกาขึ้นมา เธอพลิกกระดาษไปด้านหลังแล้วเขียนว่า...            เก้าเดือนที่แม่อุ้มท้อง   ไม่คิดเงิน          เวลาที่แม่พยาบาลลูก และสวดมนต์ให้ลูก   ไม่คิดเงิน          ค่าที่ลูกทำให้แม่ต้องเสียน้ำตา... ไม่คิดเงิน          ของเล่น อาหาร เสื้อผ้า พาเที่ยว... ไม่คิดเงิน          แม้แต่เช็ดน้ำมูกให้ ไม่คิดเงินหรอกจ้ะลูก          เมื่อรวมทั้งหมดเป็นราคาเต็มของความรักไม่คิดเงินเหมือนกัน          และเมื่อลูกชายได้อ่านสิ่งที่คุณแม่เขียนไว้ ก็อึ้ง !. . . น้ำตาหยดโตก็ไหลออกมา เขาสบตากับแม่แล้วจึงพูดว่า... " แม่ครับผมรักแม่จริงๆ นะครับ" แล้วเขาก็เอาปากกาเขียนหนังสือตัวโตว่า   จ่ายหมดแล้ว... แม่จ่ายหมดแล้ว... แต่... แต่ว่า... ลูกยังทอนให้ไม่หมดครับแม่... !!             --------------------------------------------------------------------------------- ลอกมาให้อ่านครับ แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 20:53:22 จากคุณ : เผ่นพันลี้ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 20:50:25 A:125.25.194.112 X:

ความคิดเห็นที่ 9 แม่บอกว่า พ่อแม่เลือกที่รักลูกคนใดก็ได้ แต่ลูกต้องเลือกที่จะรักพ่อแม่เท่านั้น ใช่ลูกให้สิทธินั้นกับแม่เสมอ แม่สอนเราเช่นนั้นนะ แต่แม่ไม่เคยลำเอียงเลย และแม่ก็บอกว่า ครอบครัวเรามีแม่ทุกวันจ่ะ              แม่มีการบอกอีกว่า วันนี้เป็นวันของแม่ห้ามยุ่งกับแม่นะ               แม่ชอบห้องราชดำเนิน แม่บอกว่าเป็นห้องที่จริงใจดี               แม่ฟังเพลง michael เพลง แดงทั่วแผ่นดิน แม่ก็ชอบนะ               ยามมองผู้หญิงแก่คนหนึ่ง ใส่เสื้อคอกระเช้า ใส่หูฟังเพลงอันใหญ่                นั่งเล่นเน็ต แม่จ๋าน่ารักจัง จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 20:54:49 A:117.47.42.166 X:

ความคิดเห็นที่ 10 ก่อนแม่จะสิ้นลม เรื่องราวของแม่เฒ่าวัย 91 ปี ที่รอคอยลูกจากบ้านพักคนชราที่ไม่มีใครเหลียวแล ..แม่เฒ่ามีลูกชายสองคนและหญิงหนึ่งคน 60 ปีที่ผ่านมาครอบครัวแม่เฒ่าจัดอยู่ใน ระดับผู้มีอันจะกินของจังหวัด สามีของแม่เฒ่ามีอาชีพรับเหมาก่อสร้าง ก่อร่างสร้างตัวจากกรรมกรกิน ค่าแรงรายวันโดย แม่เฒ่ารับจ้าง ทอผ้าอยู่ในโรงงานแห่งหนึ่ง อดออมสะสมจนฐานะดีขึ้น สามารถ สร้างหลักฐานจนมีที่ดินบ้านช่องสมฐานะ แต่สามีก็ยังทำงานหนักไม่ยอมพักหวังจะฟูมฟักลูก 3 คนให้ อยู่อบอุ่น กินอิ่มโดยไม่ต้อง ลำบากช่วงนั้นแม่เฒ่าเลิกทอผ้าแล้วอยู่บ้านเลี้ยงลูก 3 คนที่อยู่ในวัยซวนไล่ เรียงตามลำดับ เช้าวันหนึ่งเมื่อลูกชายคนโตอายุได้ 6 ขวบ สามีของแม่เฒ่าก็หลับไปไม่ ตื่นมาร่ำลา หมอที่ โรงพยาบาลบอกว่าสามีตับแข็งตายทั้งๆ ที่ไม่เคยแตะเหล้าซักหยด แม่เฒ่าเปลี่ยนสภาพบ้านพักเปิด เป็นร้านค้าโชห่วยขายของสารพัดชนิดอดทนอดออมเลี้ยงลู กทั้ง 3 คน ให้ร่ำเรียนจนจบปริญญา ครอบครัว อบอุ่นพี่น้องรักใคร่กันดี ไม่มีเค้าลางว่าจะแตกหักดั่งหนึ่งคนละสายเลือด ลูกชายคนโตแต่งงานไปกับลูกสาวเจ้าของร้านขายทองในตลาด ในชีวิตของแม่เฒ่าไม่เคยมีความสุขครั้งไหน เหมือนวันที่ลูกชายแต่งงานสมบัติที่มีแม่เฒ่าจัดแบ่ง เป็นสามส่วนให้ลูกชายคน โตเปิดร้านขายทองตามที่สะใภ้ต้องการ ...ปีต่อมา คูหาสามชั้นให้เป็นสมบัติ สะใภ้คนที่สองเริ่มจุดประกายแห่งการแตกหัก ตั้งแต่แต่งเข้าบ้านไม่เคยแม้แต่เสียบปลั๊กหม้อหุงข้ าว แม่เฒ่ากลายเป็นทาสในเรือนซักผ้าทำกับข้าวจัด สำรับคับค้อน ตั้งโต๊ะคอยท่าสองผัวเมียกินก่อนจนอิ่ม แม่เฒ่าจึงมีโอกาสได้กินของเหลือ ก่อนจะเก็บกวาดถ้วยชามไปล้าง กวาดเช็ดบ้านช่องเรียบร้อยแล้ว จึงได้พักผ่อนด้วยการเดินออกไปคุยกับเพื่อนบ้านในวัย ไล่เลี่ยกัน สะใภ้สองเข้มงวดแม้แต่ของสดทุกชนิดที่ซื้อมาทำกับข้า ว ต้องถามราคาแล้วยกไปชั่งน้ำหนัก ราคา สินค้ากับเงินทอนที่เหลือต้องตรงกับเงินที่ให้ไปตลาด แต่แม่เฒ่าก็ไม่เคยเก็บมาเป็นอารมณ์ ...แล้ววัน หนึ่งสะใภ้สองก็จัดระเบียบการกินใหม่ หล่อนไปสั่งผูกปิ่นโตเพื่อนกินกันแค่สองผัวเมีย แล้วสั่งให้ผัวจ่ายเงินให้แม่เฒ่าแค่วันล่ะยี่สิบบาท ไปหากินเอาเองด้วย เหตุผลโง่ๆ คือต้องการประหยัด แต่ลึก ๆ ในใจไม่ต้องการให้แม่ผัวเม้นส่วนเกิน แม่เฒ่าคิดเอาเองว่าลูกๆ คงไม่อยากให้แม่เหนื่อย จึงน้อมรับประกาศิตลูกสะใภ้ด้วยดุษฏี สองสามวันต่อมาแม่เฒ่าก็ลืมสิ้นเพราะความรักลูก หลายครั้งที่แม่เฒ่าคิดถึงลูกชายคนโตที่เปิดร้านขายท องในตลาด แม่เฒ่าจะเจียดเงินที่เก็บออมไว้ ซื้อผลไม้ที่ลูกชอบติดมือไปด้วย แต่ทุกครั้งที่แม่เฒ่าเดินเข้าไปในบ้านสะใภ้ใหญ่จะมอ งอย่างเหยียดๆ แล้วเดินหนีเข้าห้องแอร์ปิดประตูนอนดูโทรทัศน์ สั่งคนใช้ให้คอยสอดส่องเดินตามแม่เฒ่า เธอ กลัวแม่ผัวขโมยของในบ้าน จะคุยกับลูกชายไอ้นั่นก็ออกอาการไม่ว่างถามคำตอบคำ เหมือนหนามตำโดน โคนลิ้นจนอ้าปากลำบากลำบน อึดอัดแม่เกรงใจเมีย แกล้งถอดสร้อยคอทองคำเส้นโตที่ห้อยแขวนพระ เครื่องราคาแพงในกรอบทองฝังเพชรพวงใหญ่ขึ้นมาส่องทีล ะองค์ด้วยความเลื่อมใส และไม่แม้แต่จะชายตา มองแม่เฒ่าที่นั่งซึมอยู่ข้างตู้ทองอย่างเดียวดาย เก้ๆ กังๆ อยู่พักใหญ่ก็เดินออกจากบ้านลูกชายคนโต อย่างเหงาๆ โดยมีคนใช้ของลูกหิ้วถุงผลไม้ตามมายัดคืนใส่มือ ระหว่างทางก็แวะ ทักทายคนรู้จักเพื่อ รักษามารยาท แต่ในใจของแม่เฒ่ามันวังเวงจนจำไม่ได้ว่าพูดคุยกับใค รไปบ้าง ระหว่าง ทาง ลูก สาวคนเล็กที่แม่เฒ่าทั้งรักทั้งหวงนั่นแทบไม่ต้องพูด ถึงเธอยื่นคำขาดกับแม่ เฒ่า ตั้งแต่ครั้งแรกที่ไปเยี่ยมว่าถ้า ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปหาเพราะบ้านเธอมีแขกที่เป็นลูกน ้องของผัวและพ่อค้าวานิ ชเข้าพบผัวของเธอเพื่อขอ อำนวยความสะดวกในทางธุรกิจบ่อยๆ และผัวของหล่อนก็ค่อนข้างเจ้ายศเจ้าอย่างถ้าแม่เฒ่ารักลูกก็ควรจะต้องรักษาเกียรติรักษาหน้าตาของผัวลูกด้วย แม่เฒ่าไม่เข้าใจว่าการรักษาหน้าตาของลูกเขยนั้นต้อง ทำอย่างไรแม่เฒ่ายังเคยปลื้มกับคำชมของเพื่อนบ้าน ...เขา ว่าแม่เฒ่าวาสนาดีลูกเขยเป็นเจ้าคนนายคนแม่เฒ่าก็ได้ แต่แอบปลื้มทั้งๆ ที่ ไม่เข้าใจว่าทำไมการเป็น เจ้าคนนายคนจึงเหมือนกำแพงชนชั้นปิดกั้นระหว่างความเ ป็นแม่ลูกจนหนักหนา สาหัสขนาดนั้น ร้านสะดวกซื้อและห้างสรรพสินค้าขนาดยักษ์โผล่ขึ้นมาร ายรอบร้านค้าของลูกชาย คนที่ สองกระทบธุรกิจของสองผัวเมียจนทรวดเซ ของขายไม่ได้มากเหมือนเก่าที่เอาอะไรมาวางก็ขายหมด ปัญหาและวิกฤติการเงินในบ้านส่งสัญญาณถึงขาลง สองผัวเมียเริ่มมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง และแทบทุก ครั้งลูกสะใภ้ก็จะฉวยโอกาสด่ากระทบแม่ผัวเป็นของแถมโ ดยไม่มีเหตุผล โดยที่ลูกชายก็ไม่ออกอาการปกป้องแม่เฒ่าแต่อย่างใด .. 12 มิถุนายน 2530 ประมาณ 3 ทุ่มของคืนโลกาวินาศ ท้อง ฟ้ามืดครึ้มไปด้วยพยับเมฆ สลับกับเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องเป็นระยะๆ ครู่ใหญ่ๆ ต่อมาสายฝนจึงโปรยปรายชุ่มฉ่ำน้ำนองไปทั่วเมือง ลูกชายลูกสะใภ้ออกไปกินข้าวนอกบ้านยังไม่กลับ ปล่อยแม่เฒ่าเฝ้าร้านค้าคนเดียว ..แม่ เฒ่าจำได้ว่าวัยรุ่นสองคนขี่รถเครื่องฝ่าสายฝนมาจอดห น้าร้านขอซื้อเบียร์ หนึ่งขวด แม่เฒ่ารับเงิน แล้วเดินเข้าไปเก็บในลิ้นชักโดยไม่ระแวงว่า สองวัยรุ่นแอบยกลังใส่บุหรี่ที่ลูกชายสั่งมายังไม่แก ะ กล่องช่วยกันแบกขึ้นรถขี่หายไปกับความมืด ก่อนสี่ทุ่มเล็กน้อยสองผัวเมียจึงขับรถกลับเข้าถึงบ้ านช่วย กันเก็บของเข้าร้าน วางของทุกชิ้นเข้าที่ๆ เคยวาง เมื่อไม่เห็นลังบุหรี่จึงหันไปตะโกนถามแม่เฒ่าที่ กำลังจุดธูปไหว้รูปสามีบนหิ้ง เพียงคำตอบที่แม่เฒ่าตอบว่า "ให้ ตำรวจอบรมแม่เฒ่า" ก่อนที่จะสะบัดก้นกลับไปบ้านโดยไม่ใส่ใจแม่เฒ่าที่เป ียกฝนนั่งสั่นสะท้าน ด้วยความหนาวเหน็บ สายฝนยงสาดซัดกระหน่ำหนักเหมือนฟ้าแตก ตำรวจยศนายดาบขับรถร้อยเวรมาส่งแม่เฒ่า ที่บ้านบ้านซึ่ง ประตูเหล็กถูกปิดสนิท ..แม่เฒ่าลงจากรถเดินฝ่าฝนถึงหน้าบ้านแล้วแม่เฒ่าก็ตกใ จสุดขีดกับภาพเบื้องหน้าที่พื้นหน้าบ้าน เสื้อผ้าเก่า ๆ ยัดแน่นอยู่ในถุงถูกโยนออกมากองเรี่ยราดเหมือนขยะ บนกองเสื้อผ้าของแม่เฒ่า กระถางธูปและรูปถ่ายของสามีแตกกระจายเกลื่อนกราด หยาดฝนสาดซัดรูปถ่ายขาวดำ ของสามีจนเปียกปอนขาดวิ่น แม่เฒ่าก้มลงหยิบรูปของสามีมากอดแนบอก น้ำตาแห่งความ รันทดทะลักล้นปน น้ำฝนปวดร้าวเหมือนถูกฟ้าผ่าเข้ากลางใจ แม่เฒ่ากอดรูปนั้นไว้เหมือนจะปกป้อง จากสายฝนสุดชีวิต สองเท้าออกก้าวช้า ๆเหมือนร่างไร้วิญญาณเข้าตลาดไปหยุดนิ่งอยู่หน้าร้านขายทอง ของลูกชายคนโต เหมือนเป็นการบอกลา แล้วลัดเลาะฝ่าความมืดและสายฝนไปยืนอยู่หน้าบ้านลูกสาวคน เล็กเก็บภาพแห่ง ความรักความทรงจำสุดท้ายเป็นครู่ใหญ่จึงเดินจากไปท่ามกลางเสียงกึกก้องของฟ้า ร้องระงม สลับกับ เสียงฟ้าผ่าแน่นหนักเป็นระยะ ดั่งเจ้ากรรมนายเวรกำลังเร่งรีบกรีดนิ้วกัปนาท บรรเลงเพลงกรรมใน อดีตชาติติดตามมาทวงคืนให้แม่เฒ่าต้องชดใช้อย่างบอบช้ำยับเยิน รถกระบะเก่า ๆ คันนั้นวิ่งฝ่าสายฝนมาจอดสงบนิ่งอยู่หน้ากุฏิพระ ของสมภารเจ้าวัด ตอนตีสามเศษ ๆ คนขับรถพบแม่เฒ่าเดินโซซัดโซเซอยู่ข้างถนนเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ด้วยใจเมตตา เมื่อแม่เฒ่าต้องการมาที่นี่ จึงขับรถมาส่งด้วยความสังเวชแม่เฒ่ามักคุ้นกับ สมภารวัดนี้มานานแล้วตั้งแต่เจ้าอาวาสองค์เก่ายังอยู่นาทีสุดท้ายของการตัดสินใจครั้งใหญ่ของชีวิตจึงไม่มี ที่ไหนอบอุ่นให้พึ่งพิงเหมือน ร่มเงาฉัตรแก้วกงธรรมแห่งรัตนะทั้งสาม ฟ้าเริ่มขมุกขมัวใกล้ค่ำลงทุกขณะ ผมจำเป็นต้องบอกลาท่านสมภารและ แม่เฒ่าเจ้าของเรื่องราวน่าสลด นับแต่นาทีแรกที่แม่เฒ่ามาถึงที่นี่จนวันนี้แม่เฒ่าไม่เคย ออกไปนอกวัดเหมือนๆ กับที่ ทั้งสามคนก็ไม่เคยออกติดตามถามหาจะรู้หรือไม่ก็แล้วแต่ ว่าแม่ซมซานมาอยู่วัดแต่ ก็ไม่เคยปรากฏแม้แต่ เงาของลูกทั้ง 3 ผมจากลาออกมาทั้งที่น้ำตาเปื้อนหน้า ประโยคสุดท้ายของแม่เฒ่าที่ฝากมา.. "แม่จำลูกได้ทุกอย่างตั้งแต่เกิดจนโต จะทุกข์จะสุขก็คือลูกของแม่ แม่ให้โดยไม่เคยวาดหวังจะได้จากลูกทุกคนเป็นการตอบแทน ลูกเอ๋ย...เมื่อลูกยังเป็นทารกทุกครั้งที่แนบอกดูดดื่มน้ำนมจากเต้า สองมือน้อย ๆ ของเจ้าไขว่คว้าอยู่ไหว ๆ วันนี้แม่สิ้นแรงแทบสิ้นใจจะมีมือของลูกคนไหน เอื้อมมาปิดตาให้แม่ก่อนสิ้นลม....." วันนี้คุณได้ตอบแทนคุณของแม่คุณหรือยัง --------------------------------------------------------------------------------- ลอกมาให้อ่านครับ จากคุณ : เผ่นพันลี้ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 21:04:07 A:125.25.194.112 X: