ความคิดเห็นที่ 4 |
เคยคิดบ้างมั๊ย? จากคนที่คล่องแคล่ว ทำงานสร้างฐานะ มีความรัก แต่งงาน มีลูกหลาน เป็นร่มโพธิร่มไทรของลูกหลาน จนอายุ 70-80 ปี ร่างกายไม่แข็งแรง กลับต้องอยู่กับบ้าน ไม่สามารถออกไปกินข้าวนอกบ้านกับลูกหลาน กับเพื่อนฝูงได้สะดวก เหมือนตอนเรายังเปนหนุ่มเปนสาว
ทำไมพอแก่ตัวลง ร่างกาย หัวใจและความคิดถึงต้องถูกจำกัดสิทธิอย่างนี้ เงินทองที่มีดูเหมือนจะไร้ค่า เพราะถึงมีเงิน แต่การจะออกไปที่ไหนๆ ก็ยังคงเหมือนพลเมืองชั้น 2 เพราะสังคมนี้ ยังไม่ยอมรับความแตกต่างหลากหลายของมนุษย์ โอ้..กรุงเทพ เมืองฟ้าอมร มองไปทางไหนพบแต่อุปสรรคมากมาย
คงจะดีไม่น้อย หากทุกหัวใจเปิดใจรับฟัง เพื่อให้ทุกพื้นที่สาธารณะเปิดกว้างและให้บริการกับคนทุกกลุ่ม
เพียงแค่ปรับเปลี่ยนความคิดถึงคนรอบข้างอีกมากมาย ที่จะได้ออกใช้ชีวิตเหมือนคนส่วนใหญ่ ที่ออกมาเรียนหนังสือ กินข้าว ดูหนัง ทำงาน เล่นกีฬา ฯ
เพื่อหัวใจทุกดวงบนโลกใบนี้...
จากคุณ |
:
อเล็กตร้า
|
เขียนเมื่อ |
:
26 ก.ย. 52 19:53:43
A:58.9.53.115 X:
|
|
|
|