PANTIP.COM : P8367546 เชิญคุณปาล์ม พัมธมิตร ถกในหัวข้อ"เผด็จการทางรัสภา" ครับ []

ความคิดเห็นที่ 12

ข้อสรุปก็คือ "เผด็จการรัฐสภา" ก็คือสภาวะของความไม่มี "ดุลภาพในทางอำนาจ" ระหว่าง "การใช้อำนาจ" และการ "ควบคุมการใช้อำนาจ" ของระบอบการปกครองแบบรัฐสภา อันเป็นผลมาการการจัดองค์กรหรือโครงสร้างการทางการเมืองที่ "ฝ่ายบริหาร" และ "ฝ่ายนิติบัญญัติ" มีความสัมพันธ์กันโดยผ่านระบบของ "พรรคการเมือง"

เราอาจจะเถียงกันแทบเป็นแทบตายว่าอะไรเป็นไม่เป็น "เผด็จการรัฐสภา" แต่ท้ายที่สุดเราก็ต้องมาสรุปกันอยู่ดีว่า "อะไรคือความสมดุลย์" ทุกวันนี้เราจะได้ยินได้ฟังการกล่าวถึงสภาพการจัดองค์กรขององค์กรทางการเมืองในมุมของผู้ที่ใช้อำนาจขององค์กรนั้นๆ เอง เช่น ส.ส. ก็อาจจะกล่าวว่าข้อบัญญัติต่างๆใน รธน นั้นไม่เป็นประชาธิปไตย เนื่องจากเป็นผลให้ ส.ส. ใช้อำนาจได้ไม่เต็มที่ ฝ่ายตรวจสอบ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายใด ก็มุ่งที่จะตรวจสอบๆๆ ตรวจไปตรวจมาจนกลายเป็นตัวผู้ตรวจสอบเองเป็นผู้ตัดสินหรือเป็นผู้ใช้อำนาจนั้นเสียเอง ปัญหาก็มีให้เห็นอยู่

สิ่งที่เราประชาชนทั้งหลายจะต้องตั้งคำถาม ณ ตอนนี้ก็คือ "ดุลภาพของอำนาจอยู่ที่ใหน?" "ดุลภาพของอำนาจจะเกิดขึ้นได้อย่างไร"

"ดุลภาพของอำนาจ" ก็คือความเหมาะสมกันระหว่าง "การใช้" และ "การควบคุม" อำนาจ เรามีวิธีมากมากในการที่จะวัดว่าอะไรคือดุลภาพ สิ่งสำคัญคือ จุดของดุลภาพนั้นต้องให้ "เจ้าของอำนาจ" เขาเป็นคนเลือก

"ดุลภาพของอำนาจ" จะเกิดขี้นได้อย่างไร? เรื่องนี้ผมเห็นว่าเป็นเรื่องของ "การออกแบบ" โครงสร้างและการจัดองค์กรในทางการเมือง โดยอาศัยธรรมชาติและหลักของพฤติกรรมศาสตร์ของมนุษย์ เมื่อเราได้เลือกที่ใช้วิธีการ (ระบอบการปกครองแบบรัฐสภา) เราเองก็ต้องหาทาง "ออกแบบ" รูปแบบ โครงสร้าง การจัดองค์กร ที่จะให้ให้เกิดดุลภาพในทางการอำนาจ

ในช่วงเวลาของการร่างรัฐธรรมนูญหรือการแก้ไขรัฐธรรมนูญนี้แหละเหมาะแก่การพูดคุยกันในเรื่องนี้ ผมสังเกตว่าเวลาที่มีใครเสนอการแก้ไข รธน สักเรื่องหรือสักประเด็น ก็มักจะบอกว่า "ควรแก้" เนื่องจากมัน "ไม่ดี" และยกตัวอย่างว่ามันไม่ดีอย่างไร เราก็เลยต้องการแก้ไข แต่มีน้อยมากหรือเกือบจะไม่มีเลยที่ขอเสนอแก้ไขโดยอธิบายให้เห็นถึงแนวทางของ "ดุลภาพในทางอำนาจ" ที่จะเกิดขึ้น การเขียนรัฐธรรมนูญโดยอาศัยข้อเท็จจริงอย่างใดอย่างหนึ่ง หรืออาศัยการ "วัดคุณค่า" อย่างอื่นนอกจาก "ดุลภาพ" ผมเห็นว่ามันไม่ยั่งยืน สักวัน เราก็ต้องติดกับปัญหาในเรื่องอื่นๆ อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

วิธีการในการออกแบบ "โครงสร้างและการจัดองค์กรในทางการเมือง" เรากำลังคุยกันว่า องค์กรใดเป็นผู้ใช้อำนาจใด มีอำนาจอย่างไร แต่ละองค์กรมีความสัมพันธ์กันอย่างไร เพื่อให้เกิด "ดุลภาพ" ในการออกแบบเราต้องอาศัยบุคคลที่มีความรู้ในเรื่องนี้ ซึ่งผู้เขียนเห็นว่ามีน้อยมาก เปรียบกับสภาปนิกออกแบบแปลนบ้าน เมื่อเราออกแบบเสร็จแล้วก็ต้องให้เจ้าของบ้านเขาอนุมัติเห็นขอบอีกครั้ง

กล่าวโดยสรุปก็คือ ทุกๆระบบมันก็มีปัญหา "เผด็จการรัฐสภา" ก็เป็นปัญหาหนึ่งของระบบการปกครองแบบ "รัฐสภา" เราก็ได้ประจักษ์ให้เห็นแล้วว่า เราได้ตั้งรังเกียจการมีเสียงที่มากของรัฐบาลทักษิณ เราทำนายว่าการมีเสียงในสภาที่มากขนาดนั้นจะเป็นทางเสี่ยงและนำประเทศไปสู่ความเสียหาย เราคิดกันว่าอย่างนี้ไม่ดี ไม่เอาแล้ว เราเอาปัญหานั้นมาแก้ไขโดยฉายออกมาเป็น รธนา 50 แต่เราก็ยังประสบปัญหาเดิมๆ (เผลอๆมีปัญหาใหม่ขึ้นมาอีก) แสดงให้เห็นว่า การแก้ไขปัญหาเราไม่ได้มุ่งไปที่ "ดุลภาพในทางอำนาจ" เรามุ่งที่เป็นข้อเท็จจริงเป็นเรื่องๆ ผลที่ได้ก็คือ เราแก้ไขปัญหาไม่ได้

ปัญหาของเรา ณ เวลานี้ก็คือ "ความอับจนทางปัญญา" ในการแก้ไขปัญหาองค์กรและโครงสร้างทางการเมือง เราแทบหาผู้ที่มีความรู้ทั้งในเรื่องของรูปแบบและโครงสร้าง และความรู้ในเรื่องสังคมและพฤติกรรมของคนไทยไม่ได้เลย ซึ่งกระผมเป็นว่าจำเป็นอย่างมากในเวลานี้

จากคุณ : KMyoungelite

เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 19:05:35 A:61.7.138.113 X:

ความคิดเห็นที่ 15

ขออภัยที่มาช้า
ถามคุณ thyrocyte ว่าปรากฏการณ์พรรคเดียวในสภาที่ได้ความพร้อมใจในการออกกฏหมายหรือข้อกำหนดต่างๆ ได้อย่างอิสระมิได้มาจากเสียงของประชาชนส่วนใหญ่ที่มอบมาให้หรือ
หากมองมุมนี้แล้ว ปราชาชนส่วนมากย่อมเข้าใจและพร้อมใจให้ตัวแทนของพวกเขาจัดการแทนมิใช่หรือ
ทำไมประชาชนชื่นชอบแบบนั้น
ในเยอรมันและอิตาลีมีการปลุกเร้าลักษณะของการทำลายชิวีต(ที่คิดว่าเป็น)ศัตรูและชาตินิยมแบบคลั่งชาติสุดโต่ง ประเด็นที่เอามาเทียบเคียงให้เห็นภาพ หากเทียบกับพรรคไทยรักไทย คงจะไม่ค่อยสมบูรณ์นัก หรือคุณthyrocyteคิดว่าไม่ใช่? หากพรรคไทรรักไทยยุกนั้นมีแนวคิดทางใดหรือแบบไหนที่ส่อไปทางจะเป็นเผด็จการคล้าย เยอรมันหรืออิตาลี่ช่วยอภิปรายด้วยครับ
รัฐธรรมนูญปี40 ผมเรียกมันว่าเป็น ปฏิรูปการปกครองของไทยที่รุนแรง การมอบอำนาจพิเศษให่นายกรัฐมนตรี(ซึี่่งมาจากการเลือกตั้ง"ในระบบ" เป็นการส่งผ่านอำนาจจากมือประชาชนสู่คนเดียวและมีอำนาจในการบริหารประเทศ
แต่เมื่อสิ้นสุดระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่ตามมาส่วนใหญ่เป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบทางการเมืองการปกครอง
โดยนำโครงสร้างรูปแบบทางการเมืองใหม่มาสวมครอบทับลงไปบนโครงสร้างพื้นฐานระบอบเดิม อันได้แก่โครงสร้างอำนาจนิยม และระบบอุปถัมภ์
กลายเป็น"รัฐราชการรวมศูนย์"
"การซื้อขายเสียง""นักการเมืองไม่บริสุทธิ์ คำเหล่านี้คือประโยคโฆษณาชวนเชื่อมิใช้ประชาชนเชื่อมั่นในระบบรัฐสภา
ในระยะหลัง ๆ เวลาเราพูดถึงการแก้ไขปัญหาการเมือง การขจัดการซื้อเสียง ขจัดการขายเสียง หรือพยายามทำให้การเลือกตั้งบริสุทธิ์ยุติธรรมนั้น เราก็รับรู้กันว่า จะต้องเลือกคนดีมีความสามารถ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ทั้งหมด
ในมุมมองหนึ่ง การขายเสียงไม่ใช่เพราะว่าคนชนบทโง่ หรือคิดสั้น
แต่มันเป็นโอกาสอันเดียวที่คนชนบทจะได้ประโยชน์อย่างเป็นรูปธรรมจากกลไกการเมืองการปกครอง

อย่าลืมว่าการก่อกำเนิดของระบอบประชาธิปไตยในโลกตะวันตกนั้น มาจากรากฐานของการของการดิ้นรนให้หลุดพ้นจากอำนาจการปกครองของกษัตริย์ พระ และขุนนาง แล้วสร้างกฎเกณฑ์ใหม่เป็น “ตัวหนังสือ” ขึ้นมาเพื่อเป็นที่พึ่ง เป็นที่ยึดเหนี่ยว

การเคารพกฎหมายเคารพรัฐธรรมนูญของคนตะวันตกจึงเป็นไปด้วยจิตสำนึกเป็นหลัก ไม่ใช่เพราะเกรงกลัวถูกลงโทษ
แต่ของบ้านเราเป็นการนำเอากรอบความคิด กรอบโครงสร้าง ที่เขาพัฒนามาแล้ว มาครอบทับกับสังคมที่มันมีพื้นฐานแตกต่าง การเคารพกฎหมายเคารพรัฐธรรมนูญโดยจิตสำนึกนอกจากจะไม่เกิดแล้ว ยังมีแต่การพยายามหลีกเลี่ยงหาช่องว่างช่องโหว่ในทุกทาง
ในตะวันตกจะสร้างวินัยประชาธิปไตยจากการปกครองท้องถิ่นก่อนค่อยๆปลูกฝัง
แต่ในบ้านเราเป็นระบบอุปถัมภ์ และวัฒนธรรมศักดินา ผู้ยากไร้ยากจนรอคอยความช่วยเหลือจากมีมั่งมีกว่า
เป็นวัฒนธรรมที่เห็นพวกพ้องสำคัญกว่าเรื่องของความถูกต้อง เป็นวัฒนธรรมที่เห็นความสำคัญของพรรคพวกมากกว่าอุดมการณ์ของพรรค
เป็นวัฒนธรรมที่คนในระดับรากหญ้าหรือแม้กระทั่งคนชั้นกลางส่วนใหญ่เรียกร้องความเด็ดขาด ความรวดเร็ว โดยไม่คำนึงกระบวนการทางนิติรัฐเท่าที่ควร พูดง่าย ๆ ว่าต้องการ “ผล” มากกว่า “วิธีการ” นั่นเอง เสียงเรียกร้องผุ้นำแบบจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ แบบจอมพลป. พิบูลสงคราม แบบพล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ มีมาโดยตลอด
ประเทศไทยต้องการแบบนั้นจริงๆหรือ?

จากคุณ : คีีตาญชลี ณ เชียงตุง

เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 08:50:10 A:65.49.2.12 X: