PANTIP.COM : P8971697 ++ ช่างกล้า! อ.วรเจตน์ ภาคีรัตน์ นำทีม 5 นักกฎหมายมหาชน วิพากษ์คำพิพากษายึดทรัพย์ทักษิณ ++ []

ความคิดเห็นที่ 12

ผมอ่านความเห็น คุณจาตุรนต์ กรณี ภาษีสรรพสามิต มันเห็นได้ชัดเลยว่า ศาลตัดสินโดยไม่มองข้อเท็จจริงรอบด้าน

ผมอยากให้ที่ประชุมใหญ่ศาลฏีกา รับอุทธรณ์อดีตนายกทักษิณนะ เพราะ นี่ คือ คดีประวัติศาสตร์ ที่อนาคตลูกหลานจะต้องศึกษา ถ้าเกิดคำพิพากษา ที่ออกมา เขาสามารถโต้แย้งได้ เกือบทุกประเด็น และ ไม่เป็นที่ยอมรับ ระบบยุติธรรมไทย มันจะขาดความน่าเชื่อถือ

..............................................................................................

ความจริงแล้วการแปลงสัมปทานเป็นภาษีสรรพสามิตไม่ได้เป็นความริเริ่มของครม.ทักษิณหรือตัวดร.ทักษิณเลย เรื่องนี้มีความเป็นมามาตั้งแต่ปี๒๕๓๙ ที่ประเทศไทยเข้าเป็นภาคีสมาชิกองค์การการค้าโลกหรือ WTO ทำให้ประเทศไทยต้องเปิดเสรีโทรคมนาคม ในปี ๒๕๔๐ สมัยรัฐบาลพล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ จึงได้มีแผนแม่บทพัฒนากิจการโทรคมนาคมขึ้น โดยได้รับอนุมัติจากครม. ตามแผนดังกล่าวนี้มีหลักอยู่ ๓ ประการคือ

๑). ต้องยกเลิกการผูกขาดขององค์การโทรศัพท์และการสื่อสารแห่งประเทศไทย

๒). จัดตั้งองค์กรอิสระเพื่อกำกับดูแลกิจการโทรคมนามคม

๓). ต้องแปรรูป กสท.และทศท.เป็นบริษัทมหาชน เพื่อที่จะนำเข้าตลาดหลักทรัพย์ โดยรัฐบาลจะถือหุ้นเพียง๓๐ เปอร์เซ็นต์ ที่เหลือถือโดยประชาชน

แผนนี้ได้มีการดำเนินการต่อเนื่องโดยรัฐบาลต่อๆมา และจากหลักการ ๓ประการข้างต้นนี้เอง จึงเป็นที่มาของการแปลงสัมปทานเป็นภาษีสรรพสามิต

รัฐวิสาหกิจจำนวนมากได้รับผลประโยชน์จากสัมปทานซึ่งเกิดขึ้นได้จากความเป็นองค์กรของรัฐและใช้อำนาจตามกฎหมาย เมื่อจะเปลี่ยนเป็นบริษัทมหาชน ซึ่งมีเอกชนและประชาชนเข้ามาร่วมเป็นเจ้าของ จึงมีปัญหาต้องพิจารณาว่าผลประโยชน์จากสัมปทานนั้นควรยกให้ประชาชนผู้ถือหุ้นเข้ามาร่วมเป็นเจ้าของทั้งหมดและตลอดไปหรือไม่ ข้อสรุปที่ดีสำหรับเรื่องนี้ก็คือ ผลประโยชน์ที่เกิดจากการอาศัยความเป็นรัฐไม่ควรติดตามองค์กรไปด้วยทั้งหมด จนเป็นประโยชน์แก่เฉพาะผู้ร่วมเป็นเจ้าของบริษัทมหาชนเท่านั้น

ในกรณีการแปรรูป ทศท. ภาษีสรรพสามิตจึงเป็นทางออก ทางออกที่เห็นร่วมกันของหน่วยงานต่างๆจำนวนมากที่ประกอบไปด้วยผู้เชี่ยวชาญทางด้านการคลัง การโทรคมนาคม และด้านอื่นๆ

ไม่ว่าใครเป็นนายกรัฐมนตรีก็ย่อมต้องใช้วิธีเดียวกัน

เมื่อมีการออกกฎหมายภาษีสรรพสามิตแล้ว ก็ได้มีการออกมติครม.เพื่อให้ผู้ประกอบการทุกเจ้าสามารถนำเอาภาษีสรรพสามิตไปหักออกจากค่าสัมปทานได้ เพื่อให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ คือให้รัฐมีรายได้ในรูปของภาษีสรรพสามิต โดยผู้ประกอบการจ่ายเท่าเดิม

วิธีนี้ความจริงแล้วทำให้รัฐมีรายได้มากกว่าการคงรายได้ในรูปสัมปทานไว้ทั้งหมดด้วยซ้ำ เพราะในแต่ละปี ทศท.ส่งเงินรายได้เข้าคลังแต่เพียงส่วนน้อยเท่านั้น ในขณะที่ทุกบาททุกสตางค์จากภาษีสรรพสามิตเป็นรายได้เข้าคลังทั้งหมด

ข้อกล่าวหามีว่าผู้ถูกกล่าวหาเป็นผู้ริเริ่มให้มีการออกกฎหมายสรรพสามิต แล้วให้นำภาษีสรรพสามิตไปหักออกจากค่าสัมปทานตามข้อตกลงในสัญญาสัมปทานนั้นเป็นการใช้อำนาจในฐานะนายกรัฐมนตรีโดยไม่สุจริต แทรกแซงองค์กรอิสระ กีดกันผู้ประกอบการในกิจการโทรคมนาคมรายใหม่ และเอื้อประโยชน์ให้แก่บริษัท เอไอเอส

ข้อกล่าวหาทั้งหมดนี้ ถ้าจะอธิบายในแต่ละประเด็น ก็สามารถทำได้ไม่ยาก แต่คงไม่มีประโยชน์มากนัก ที่ควรกล่าวถึงมากกว่าและสำคัญอย่างยิ่งก็คือ ประเด็นข้อกล่าวหาเหล่านี้ไม่ใช่ประเด็นใหม่ แต่เป็นประเด็นที่ได้มีการหยิบยกขึ้นมาคัดค้านการออกกฎหมายสรรพสามิต และการออกมาตรการยอมให้นำภาษีสรรพสามิตไปหักจากส่วนแบ่งรายได้มาก่อนแล้ว

หลังจากการออกกฎหมายและมาตรการดังกล่าว สส.ฝ่ายค้านและสมาชิกวุฒิสภาจำนวนหนึ่งได้ยื่นเรื่องคัดค้านในประเด็นเดียวกันนี้ต่อศาลรัฐธรรมนูญมาแล้ว

ผลปรากฏว่าศาลรัฐธรรมนูญได้วินิจฉัยไว้แล้วว่าการออกกฎหมายและมาตรการดังกล่าวเป็นไปโดยชอบด้วยกฎหมาย และเป็นไปเพื่อรักษาผลประโยชน์ของรัฐและประชาชน หักล้างข้อกล่าวหาเดียวกันนี้มาแล้วในทุกประเด็น

ผมได้นำข้อเปรียบเทียบคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ กับคำวินิจฉัยศาลฎีกาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองมาไว้ด้วยแล้ว(เอกสารแนบ ๑)

ปัญหาจึงมีต่อไปว่าเมื่อศาลรัฐธรรมนูญเคยวินิจฉัยไว้ดังกล่าวแล้ว เหตุใดศาลฎีกาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองจึงยังสามารถนำประเด็นเดียวกันมาพิจารณาใหม่ได้ จนนำไปสู่ข้อสรุปว่าผู้ถูกกล่าวหากระทำการทุจริตตามข้อกล่าวหา เป็นการเอื้อประโยชน์ ทำให้รัฐเสียหาย และทำให้มีทรัพย์สินมากขึ้นผิดปรกติ ร่ำรวยผิดปรกติ และต้องถูกยึดทรัพย์ในที่สุด

นี่เป็นปัญหาเชิงหลักการว่าด้วยการปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ และเป็นปัญหาเชิงระบบว่าด้วยการแบ่งแยกขอบเขตอำนาจหน้าที่และการถ่วงดุลกันของอำนาจอธิปไตยทั้งสาม

การแบ่งแยกอำนาจหน้าที่ออกเป็นฝ่ายบริหาร นิติบัญญัติ และตุลาการนั้น เป็นหลักการสำคัญของระบอบประชาธิปไตย คู่กับความเป็นนิติรัฐ ยึดหลักนิติธรรม แตกต่างจากระบอบการปกครองที่ให้รัฐบาลอยู่เหนือกฎหมาย เป็นกฎหมายเสียเอง หรือทำหน้าที่ตัดสินคดีความได้เองด้วย

ในการแบ่งแยกอำนาจนี้ให้ฝายบริหารบริหารบ้านเมืองไปแต่ต้องไม่ทำผิดกฎหมาย จะลงโทษใครก็ต้องใช้กฎหมายที่เขียนขึ้นโดยชอบ คือโดยความเห็นชอบของประชาชนส่วนใหญ่ นั่นคือต้องมีฝ่ายนิติบัญญัติที่มาจากประชาชนมาทำหน้าที่ในการออกกฎหมาย โดยทั่วไปแล้วก็มักกำหนดให้ทั้งฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติสามารถเสนอกฎหมายได้ แต่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติที่จะเห็นชอบให้กฎหมายมีผลบังคับใช้ได้

การจะให้ทุกคนทุกฝ่ายปฏิบัติตามกฎหมายที่ฝ่ายนิติบัญญัติได้บัญญัติไว้เป็นหน้าที่ของศาล

หากฝ่ายบริหารก็ดี หรือฝ่ายนิติบัญญัติก็ดีทำผิดกฎหมาย ศาลย่อมมีหน้าที่ลงโทษได้

ตราบใดที่กฎหมายที่ออกไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ การออกกฎหมายใหม่ย่อมสามารถแก้กฎหมายที่มีอยู่แล้วเสียอย่างไรก็ได้ การออกกฎหมายให้มีเนื้อหาสาระอย่างหนึ่งอย่างใดจึงไม่อาจเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายไปได้

หากมีผู้เห็นว่ากฎหมายที่ออกนั้นขัดต่อรัฐธรรมนูญก็สามารถร้องคัดค้านต่อศาลรัฐธรรมนูญได้ ในกรณีเช่นนี้ผู้ที่มีอำนาจวินิจฉัยก็คือศาลรัฐธรรมนูญ

แต่ศาลอื่นจะพิจารณาว่าการเสนอกฎหมายของฝ่ายบริหารและการเห็นชอบให้ออกกฎหมายของรัฐสภาเป็นการกระทำผิดกฎหมายหรือไม่ จึงไม่อาจกระทำได้

ยิ่งจะพิจารณาว่าการออกกฎหมายนั้นดีหรือไม่ เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติหรือไม่ยิ่งไม่ได้ เพราะนั่นเป็นปัญหานโยบายที่รัฐบาลจะต้องรับผิดชอบต่อสภาและประชาชน

กรณีการแปลงสัมปทานเป็นภาษีสรรพสามิตนี้ ได้มีการร้องคัดค้านต่อศาลรัฐธรรมนูญมาแล้ว ทั้งในสาระของกฎหมายและมาตรการที่เกี่ยวข้อง และศาลรัฐธรรมนูญได้วินิจฉัยแล้วว่าทั้งหมดทุกประเด็นชอบด้วยกฎหมาย และเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชน

รัฐธรรมนูญได้บัญญัติไว้ว่าการวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญให้เป็นที่สุด และย่อมมีผลผูกพันศาลและองค์กรอื่นตามรัฐธรรมนูญด้วย

การที่ศาลฎีกาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองนำเรื่องที่ศาลรัฐธรรมนูญได้วินิจฉัยไปแล้วขึ้นมาพิจารณาอีก และวินิจฉัยไปในทางตรงข้าม จึงไม่สอดคล้องกับบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ
แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 53 10:50:04

จากคุณ : มิตรภาพอาบยาพิษ

เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 10:48:15 A:58.11.82.237 X:

ความคิดเห็นที่ 21

คณะอาจารย์ทั้ง 5 ท่าน ยังขาดประเด็นเรื่องการซุกหุ้นไปอีกประเด็นหนึ่ง แต่คงเป็นเพราะเห็นว่าเป็นการถือครองแทนจริงๆ นั่นก็เป็นข้อเท็จจริงที่ต้องยอมรับ

ส่วนประเด็นอื่นๆ ที่อาจารย์ท่านโต้แย้งคำวินิจฉัยมานั้น ผมเห็นว่ามีเหตุมีผลค่อนข้างครบ โดยหลายประเด็นก็ชี้ให้เห็นว่าพยานหลักฐานยังไม่เพียงพอ ซึ่งในคดีอาญานั้นข้อเท็จจริงจะต้องชัดแจ้งโดยปราศจากข้อสงสัยว่ามีการกระทำผิดเกิดขึ้นจริง และจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดนั้น แต่กรณีนี้ทุกประเด็นนั้น ทีโอที เสียหายแน่นอน แต่ยังเป็นที่สงสัยว่ารัฐเสียหายหรือไม่ และการที่ ทีโอที ทำตัวเป็นเสือนอนกินทั้งที่แปรรูปเป็นมหาชนแล้ว เป็นการถูกต้องหรือไม่ เป็นการส่งเสริมการแข่งขันอย่างเสรีทางโทรคมนาคม ตามข้อตกลง WTO หรือไม่ ส่วน EXIM นั้นก็ยังเป็นการให้กู้ที่ได้ดอกเบี้ยอยู่ดี แต่ที่ได้กลับมาคือความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับประเทศเพื่อนบ้านที่ปิดประเทศไม่เจรจากับใครทั้งสิ้น แต่เราสามารถแหวกกำแพงเขาไปได้ จนสามารถแก้ปัญหาเรื่องยาบ้าได้ และเจรจาผลประโยชน์เรื่องบ่อก๊าซได้ เช่นนี้รัฐเสียหายหรือไม่

และจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดนั้นหรือไม่ ก็ปรากฏชัดเจนว่าทุกเรื่องมิได้มาจากการสั่งการโดยอาศัยอำนาจนายกรัฐมนตรี แต่เป็นไปโดยมติคณะกรรมการ ทีโอที มติ EXIM มติคณะรัฐมนตรีและอำนาจของรัฐมนตรีเจ้ากระทรวง ซึ่งก็ไม่ปรากฏข้อเท็จจริงอีกว่ามีการใช้อำนาจหน้าที่บีบบังคับหรือจูงใจ คณะกรรมการ ทีโอทีหรือEXIM คณะรัฐมนตรีหรือรัฐมนตรีเจ้ากระทรวงให้กระทำการหรือไม่กระทำการแต่อย่างใด อันจะถือเป็นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบในทางอาญาได้

และการที่ถือเอาวันที่ดำรงตำแหน่งนายกมาเป็นจุดตัดในการยึดทรัพย์นั้น ก็ยังฟังได้ไม่สนิทใจนัก เพราะวันดำรงตำแหน่งไม่ใช่วันกระทำความผิด แต่ก็เห็นว่าเนื่องจากเป็นการยากที่จะชี้ชัดและแยกแยะว่า ควรจะใช้อะไรเป็นเกณฑ์ในการยึด ทั้งอาจมองได้ว่า ณ วันที่ดำรงตำแหน่งนั้นได้ทำผิดแล้วเพราะมีการซุกหุ้นก็อาจเป็นได้

แต่ทั้งนี้ ผู้เขียนก็ยังเคารพในคำพิพากษาของศาลซึ่งเป็นที่สุดแล้ว และคุณทักษิณก็ควรต้องยอมรับและแสดงสปิริตของอดีตผู้นำประเทศ เพื่อให้เป็นบรรทัดฐานทางสังคมและธำรงค์ไว้ซึ่งกระบวนการยุติธรรม ดีกว่าที่เราจะไม่มีอะไรให้ยึดเลย นอกจากประกาศ คปค

อนึ่ง ผู้เขียนก็ยังคงไม่ยอมรับอำนาจคณะปฏิวัติอยู่ดี และไม่ยอมรับการตั้งรัฐบาลในค่ายทหาร และมองว่าการใช้สิทธิเสรีภาพในการชุมนุม เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญ ซึ่งรัฐไม่มีอำนาจกีดกัน แต่ควรจะส่งเสริมและสนับสนุน อาจจะโดยการจัดสถานที่และสิ่งอำนวยความสะดวกให้เป็นส่วนสัดเพียงพอต่อจำนวนผู้ชุมนุม แต่เมื่อไม่ปรากฏว่ารัฐได้ดำเนินการดังกล่าว แต่กลับมีแต่ความพยายามที่จะกีดกันขัดขวางไม่ไห้มีการชุมนุม จึงย่อมเป็นสิทธิของประชาชนโดยชอบธรรมที่จะดำเนินการด้วยตนเอง (Law Abiding Citizen)

จากคุณ : ไร้ถ้อยคำ (ไร้ถ้อยคำ)

เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 12:01:02 A:192.168.0.240 X:61.7.142.5