ขอไว้อาลัยให้กับ....ประเทศไทย
|
|
ไม่ว่าก่อนหน้านี้เหตุผลความเป็นมาของวิกฤตคราวนี้จะเกิดจากใครและสาเหตุใดก็ตาม ที่แน่ๆตอนนี้สถานการณ์ไปไกลเกินกว่าจะหยุดแล้วครับ
คนเสื้อแดงตายเท่าไหร่....ทหารที่อยู่ในภาคสนามจะตายเท่าไร่....ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วครับ เพราะการที่ยังจบม็อบคราวนี้ไม่ได้สักที พร้อมๆกับมีข่าวนายทหารระดับสูงบาดเจ็บสาหัส นั่นคือการเข้าสู่สถานการณ์ที่ "ยอมไม่ได้" ของคนในกองทัพ
ถ้าคราวนี้ปราบม็อบแดงไม่สำเร็จ ความน่าเกรงขามและอำนาจที่ถูกรวมอยู่ภายใต้ถ้อยคำบังหน้าว่า "ศักดิ์ศรีของกองทัพ" ของคนถืออาวุธจะไม่มีเหลือ ความยำเกรงในสถานะของ "คนบางคน" จะถึงจุดเสื่อมถอย เพราะฉะนั้นสิ่งเดียวที่อยู่ในความคิดของคณะผู้ชักใยมีอย่างเดียวก็คือ....ต้องชนะไม่ว่าจะแลกด้วยอะไร..ไม่เช่นนั้นจะสูญเสียรากฐานทุกอย่างที่เคยกุมเอาไว้ในมือ
นาทีนี้ไม่มีคำว่าเจรจาหรือประนีประนอมแล้วครับ อภิสิทธิ์ไม่ได้สวมหมวกของนายกรัฐมนตรีที่มาจากระบอบประชาธิปไตยอีกต่อไป แต่ได้กลายเป็นตัวแทนของทหารการเมืองไปแล้วอย่างสมบูรณ์
เพราะหากเป็นนายกรัฐมนตรีที่ยังยึดมั่นในระบอบประชาธิปไตยจริงๆ สิ่งเดียวที่จะทำได้เพื่อรักษาความเป็นประเทศไทยเอาไว้ได้คือ ต้องแก้ไขทางการเมืองให้เข้าสู่ภาวะลดการเผชิญหน้าก่อนด้วยการประกาศยุบสภา ส่วนการกระทำของม็อบเสื้อแดงจะผิดแค่ไหนหรือละเมิดกฎหมายข้อใดก็ยังมีทนายแผ่นดินอย่างสำนักอัยการสูงสุด หรือสำนักงานตำรวจแห่งชาติเดินหน้าเอาผิดได้ หรือแม้แต่ตัวนายอภิสิทธิ์เองก็สามารถจะฟ้องร้องทั้งในนามส่วนตัวและในฐานะตัวแทนของพรรคประชาธิปัตย์ได้ด้วยเช่นกัน
การใช้ทหารเข้าสลายมวลชนซ้ำซากหลายครั้งแต่ไม่สำเร็จนั้น ต้องถือว่าเป็นการใช้อำนาจในฐานะนายกรัฐมนตรีไปแล้ว....โดยไม่บรรลุผล ซึ่งถ้าเป็นจิตสำนึกของผู้นำที่มาจากระบอบประชาธิปไตยจริงๆ ต้องมีจุดที่ต้องทบทวนหรือต้องกลับไปถามประชาชนทั้งประเทศแล้ว ไม่ใช่เดินหน้าเพื่อให้เกิดการเสี่ยงต่องความสูญเสียซ้ำเติมที่มากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก
การอ้าง "เสียงส่วนใหญ่" ผ่านสื่อของรัฐพร้อมๆกับการพยายามปิดทุกๆสื่อที่มีความคิดเห็นแตกต่าง ไม่มีทางที่จะสร้างความน่าเชื่อถือได้ตามมาตรฐาน "ข้อมูล 2 ด้าน" ในระบอบประชาธิปไตย จนข่าวสารทั้งมวลกลายเป็นอยู่บนพื้นฐานความเชื่อตามความรัก-เกลียดของแต่ละบุคคล ซึ่งมีแต่จะปั่นให้เกิดความไม่เข้าใจซึ่งกันและกันอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
การที่นายอภิสิทธิ์ดึงดันจะเดินหน้าปราบปรามอีก ทั้งๆที่ผ่านเหตุการณ์ที่สูญเสียอย่างใหญ่หลวงไปแล้ว ถือว่าขาดความรับผิดชอบในฐานะผู้แทนปวงชนที่มาจากการเลือกตั้ง เพราะใช้วิจารณญาณในการมองประชาชนที่ไม่ยอมรับตนเองเป็น "ศัตรู" ทั้งที่ความคิดแบบนี้ไม่ควรจะมีอยู่ในกมลสันดานของคนที่เชื่อในการตัดสินจากเสียงของประชาชนอย่างแท้จริง
จากวันเริ่มต้นสลายการชุมนุมจนถึงนาทีนี้ การ "เยียวยา" บาดแผลของสังคมนับว่ายากมากที่สุดแล้ว แต่ดูเหมือนคนที่ถืออำนาจจะไม่ยอมหยุดจนกว่าจะเป็นฝ่ายชนะ ดังนั้นจากนี้ไปจึงไม่ใช่การต่อสู้ด้วยอุดมการณ์ทางการเมือง แต่กลายเป็น "สงครามกลางเมือง" อย่างเต็มรูปแบบ
ผมไม่เชื่อว่าการตัดสินใจเดินหน้าด้วยการใช้กำลังอีก หลังจากที่เกิดการสูญเสียชีวิตจนถึงวันที่ 10 เม.ย. 2553 จะเป็นการตัดสินใจภายใต้จิตวิญญาณของคนที่ได้ชื่อว่าเป็น "นักการเมือง" แต่เป็นการตัดสินใจของจิตสำนึกที่เรียกว่า "แพ้ไม่ได้" ของคนบ้าอำนาจมากกว่า
จึงขอไว้อาลัย...ประเทศไทย...ด้วยความเศร้าสลดใจยิ่ง
แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 16:05:14
| จากคุณ |
:
สัมมาชน 
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 เม.ย. 53 15:50:13
A:124.122.66.128 X:
|
|
|
| 
