เขียนไปเรื่อยเปื่อย ตอน "บันทึกไว้ให้ลูกหลาน"
|
|
คิดว่าหมู ดูจะเชือด ได้เลือดง่าย
มันกลับกลาย ติดเขี้ยว เอี้ยวเข้าหา
ส่งกระสุน เป็นกำกำ แก๊สน้ำตา
มันกลับคว้า ขว้างกลับ ปวดตับจริง
ส่งกำลัง ลุยใส่ ไล่ถลุง
กลับพ่ายพัง นังนุง ยิ่งยุ่งขิง
ไม่รู้ใคร เป็นใคร แอบไล่ยิง
ทหารสิง หรือแดงปลอม มาย้อมแมว
ถ้าสันติ อหิงสา น่าถนอม
มันต้องยอม ให้ยิง อย่างนิ่งแน่ว
เคี้ยวกร้วมกร้วม กลืนกัน เหมือนมันแกว
จึงเข้าแนว อหิงสา ประชาชน
นี่กระไร ช่วงชิง ทั้งจริงหลอก
กลับโดนศอก ตอกทรวง ถึงร่วงหล่น
ทั้งไพร่ราบ ผู้พัน ยันนายพล
ดูชอบกล ผลไกล จากใจคิด
เพราะพ่ายแพ้ ม็อบไพร่ ทำใจยาก
ศักดิ์ศรีมาก หายหมด กำสรดจิต
รีบสุมหัว รัวสมอง ตรองสุดฤทธิ์
ต้องเบือนบิด ให้หลุดกรอบ ความชอบธรรม
หยิบคลิบเดียว จากเป็นแสน วางแผนเล่น
พร้อมชี้เน้น ตัวนรก ทำตกต่ำ
ถืออาก้า หน้ามุด สวมชุดดำ
คนนี้ทำ คนนี้เก็บ ทั้งเจ็บตาย
ดูคนของ กองทัพ เหมือนพับผ้า
เจรจา หวานหู ไม่รู้หาย
ศพที่เห็น กองตั้ง วางเรียงราย
ก่อการร้าย ทั้งนั้น มันแฝงยิง
กลยุทธ์ จั๊กจั่น พลันลอกคราบ
ตีตราบาป ไปที่อื่น ยืนหน้านิ่ง
เป็นนักบุญ คนใหม่ สดใสปิ๊ง
แนบเนียนจริง เปรื่องปราด สมชาติชาย
ฟรีทีวี ทุกช่อง ขอร้องเงียบ
บิดเบือนเรียบ คุยข่าว เล่าขยาย
อินเตอร์เนท สีแดง แหล่งกระจาย
ต่อให้ตาย ก็ไม่ติด หมดสิทธิ์ดู
ให้ฝ่ายความ มั่นคง ลงปฏัก
ไปชวนชัก พลังเงียบ ดูเรียบหรู
มาสร้างม็อบ ลูกอม สีชมพู
ใช้เป็นคู กั้นกลาง ระหว่างแดง
รัฐบาล ของคุณชาย ใสสะอาด
เปลี่ยนภาพวาด จากโลหิต มืดมิดแสง
เป็นภาพใส สะอาดตา ราคาแพง
ได้โจ่งแจ้ง เกินการณ์ ด้านจริงจริง
สมพรรคเก่า สิ้นดี มีประวัติ
งานถนัด ระบายสี เป็นที่ยิ่ง
ถนัดเลี้ยง งูเห่า เอาพักพิง
ถนัดอิง ทหารอุ้ม คุ้มบัลลังก์
ประวัติศาสตร์ ต้องบันทึก จารึกไว้
เพื่อต่อไป ใครยิน ถวิลหลัง
น้ำผึ้งหวาน เคลือบสารพิษ อนิจจัง
ได้ปิดบัง สังหารหมู่ แทบอยู่มือ
| จากคุณ |
:
กวนจังแก 
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเถลิงศก 53 10:17:00
A:58.8.226.173 X:
|
|
|
| 
