ความคิดเห็นที่ 1 ผมจำได้ติดตาเลยว่า ตอนนั้นมีระเบิดควันลูกหนึ่งโยนมาตกที่บริเวณแถวทหารหน้าสุด ซึ่งตอนแรกทุกคนคิดว่าเป็นแก๊สน้ำตา จึงรีบนำผ้าพันคอปิดจมูก และเตรียมถอยกลับออก แต่ตอนนั้นทั้งทหารและผมก็โดนแก๊สน้ำตา 3-4 ครั้งแล้ว จึงรู้โดยทันทีว่านั่นไม่ใช่แก๊สน้ำตา เป็นระเบิดควันเฉยๆ ผมได้ยินเสียงผู้พันสั่งว่า .”ไม่ใช่แก๊ส ไม่ต้องถอย ตั้งแนวต่อไป” แถวทหารก็เริ่มตั้งแนวและผลักดันต่อ ผมเองก็ค่อยๆเดินตามหลังแถวทหารไป หลังจากนั้นไม่ถึง 1 นาที ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นบริเวณหน้าแถวทหาร (ห่างจากเท้าของทหารแถวแรกไม่กี่เมตร) ผมยอมรับตามตรงว่าทั้งชีวิตไม่เคยเห็นระเบิด M79 มาก่อน แต่สิ่งที่เห็นคล้ายกับประทัดยักษ์ระเบิดที่พื้นถนน แต่ปกติประทัดยักษ์ควรจะมีแต่เสียงดังกับควัน แต่สิ่งที่เห็นกลับมีประกายไฟกระจายออกมาด้วย ผมก็คิดอยู่ว่า “ทำไมประทัดมันมีประกายไฟด้วย” จุดที่ระเบิดตกห่างจากผมไปราวๆ 10 เมตร หลังจากนั้นก็มีอีกลูกหนึ่งตกหลังผมไปทางหน้าแนวทหารที่ 2 ผมได้ยินเสียงผู้การสั่งว่า “มันเล่นของจริง ทุกคนถอย” หลังจากนั้นแถวของเราก็แตกถอยมาด้านหลัง นายสิบพยาบาลของผมคนหนึ่งดึงผมให้หลบออกมาทางฟุตบาทให้หลบ ผมหันหลังกลับมาทางถนน เห็นคนเจ็บนอนเลือดอาบอยู่ราวๆ 10-20 คน ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นทหารเป็นลูกน้องในกองพันของผม บางคนเมื่อวานเพิ่งมาขอยา บางคนยังเคยกินข้าวด้วยกันไม่นานนี้เอง ตอนนั้นผมยอมรับจริงๆว่าเบลอไปหมดแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไปทำด้วยสัญชาตญาณ ภาพที่เห็นคือทหารนอนเลือดอาบ ตาลอย ตามร่างกายมีสะเก็ดระเบิด และบางคนมีรูกระสุนปืนด้วย เพื่อนทหารต่างพากันช่วยลากออกมาจากจุดที่ระเบิด ร้องเรียก “หมอ ช่วยด้วย” “หมอ ดูเพื่อนผมด้วย” “หมอ หมอ ช่วยเพื่อนผมด้วย” บรรยากาศตอนนั้นหลายท่านคงเห็นจากในคลิปวีดีโอหรือในสื่อต่างๆ แต่ ณ สถานที่เกิดเหตุจริงมันยิ่งกว่านั้น มันไม่รู้จะอธิบายยังไง ทั้งตกใจ ทั้งหดหู่ ทั้งเศร้าใจ แม้ว่าผมจะเป็นแพทย์ แต่สิ่งที่ทำได้ผมก็ทำได้เพียงเข้าไปช่วยลากคนเจ็บ เข้าไปช่วยกันห้ามเลือดด้วยผ้าพันคอ เพราะตอนนั้นทั้งตัวไม่มีอุปกรณ์อะไรติดตัวเลย มีแต่ stethtoscope (หูฟัง) ไม่มีสายรัดห้ามเลือด ไม่มีผ้าพันแผล สมัยเป็น นพท.ปี 6 ผมเคยเรียนวิชาเวชปฎิบัติการยุทธ (ปฎิบัติการเพชราวุธ) ผมรู้ว่าสถานการณ์แบบนี้คือ Care under fire แต่ผมเพิ่งจะเข้าใจจริงๆว่า หัวใจของ care under fire คือ เอาชีวิตตัวเองให้รอด แล้วเอาคนเจ็บออกจากบริเวณสังหาร (Killing zone) ให้เร็วที่สุด ลืมเรื่องการปฐมพยาบาล ลืมเรื่อง primary survey หรือ ABCD ที่เคยเรียนไปได้เลย เพราะขณะช่วยเอาคนไข้ออก ก็มีทั้งระเบิด M79 ระเบิดขว้างลูกเกลี้ยง M26 เสียงปืน (ตอนหลังเพื่อนผู้หมวดบอกว่าเขามีทั้ง M16, AK47 และปืนพก) ขณะนั้นรถกู้ภัย รถพยาบาล จอดอยู่บริเวณหัวถนนตะนาว ใกล้กับวงเวียนบางลำพู รถไม่กล้าขับเข้ามาเพราะยังมีระเบิดตกอยู่เรื่อยๆและมีเสียงปืนดังอยู่ตลอด จากฝั่งผู้ชุมนุม ผมวิ่งไปเรียกตรงกลางทางให้รถพยาบาลเข้ามา (แต่ตอนนั้นก็รู้อยู่แล้วว่า ถ้าเป็นตัวเองก็คงไม่กล้าขับรถเข้ามาหรอก) ขอบคุณพี่ๆกู้ภัยหลายคนช่วงนั้นที่เสี่ยงตายวิ่งเข้ามาช่วยพวกเราลากผู้ป่วย ตอนนั้นผู้ป่วยทั้งหมดถูกลำเลียงออกมารวมกันบริเวณเกาะกลางถนนตรงแยกบางลำพู ผมช่วยกันลำเลียงผู้ป่วยออกมาได้ 2-3 คน ใส่รถกู้ภัย หลังจากนั้นพอจะกลับเข้าไปช่วย สิ่งที่เห็นก็คือฝ่ายตรงข้ามก็ยิงระเบิดไล่หลังมาเรื่อยๆจนเกือบถึงหัวถนน ตะนาวตรงหัวมุมวัดบวรนิเวศฯ ทหารฝ่ายเราต้องเริ่มคว้าปืนมายิงคุ้มกันให้พวกที่ลำเลียงผู้ป่วยออกมาตรง ฟุตบาท 2 ข้างของถนนตะนาว ผมไม่สามารถเข้าไปในบริเวณถนนตะนาวได้อีกแล้วเพราะบริเวณนั้นกลายเป็น killing zone ผมจึงต้องหลบอยู่หลังรถกู้ภัยตรงวงเวียนบางลำพู (พร้อมๆกับบอกให้พี่ๆกู้ภัยก้มหัวหมอบ ต้องเอาชีวิตตัวเองรอดก่อนไปช่วยคนอื่น) จุดนั้นมีการปะทะอยู่นานประมาณ 15-20 นาที ฝ่ายอำนวยการของผมแจ้งให้ทราบในภายหลังว่านับระเบิด M79 ได้เกือบ 15 ลูก ระเบิดขว้าง M26 อีก 2 ลูก รวมทั้งมีพลทหารคนหนึ่งซึ่งผมไปรับหลังจากกลับจาก รพ. บอกผมว่า เขาเห็นแสง laser pointer สีเขียวคอยส่องอยู่แถวศีรษะของทหารแถวหน้า คาดว่าน่าจะมีคนซุ่มยิงมาจากบริเวณอาคารสูงบริเวณแยกคอกวัว แต่คงไม่พบเป้าหมายซึ่งคาดว่าจะเป็นผู้บังคับบัญชา เพราะแต่ละคนต่างกระจาย ไม่รวมกัน และมี รปภ. คุ้มกันไม่มากนัก หลังจากนั้นเราได้ลำเลียงผู้ป่วยทั้งหมดขึ้นรถพยาบาลได้หมด ฝ่ายนั้นเริ่มยิงตอบโต้มากขึ้น ผมเห็นไม่ปลอดภัยจึงขอให้รถกู้ภัย รวมทั้งรถจี๊ปพยาบาลไปหลบอยู่ในซอยบางลำภู ฝ่ายนั้นก็ยังคงพยายามยิงระเบิดใส่ท้ายขบวนรถของเราที่จอดอยู่ถนนริมวัดบวร นิเวศฯ ซึ่งคาดว่าหากไม่มีทหารของเราที่คอยยิงคุ้มกันตอนลำเลียงผู้ป่วยและถอยกลับ รถหลายคันคงถูกยิงระเบิด ทหารและประชาชนแถวนั้นคงตายอีกเป็นจำนวนมาก ต่อมาผู้บังคับหน่วยของเราจึงขอหน่วยเหนือในการถอนกำลัง ซึ่งกว่าจะเคลื่อนย้ายออกไปได้หมด ก็ต้องใช้เวลานานเพราะรถมีจำนวนมาก และการจราจรแถวนั้นก็ถูกปิดกั้นบางส่วน แถมตอนเราถอนตัวฝ่ายตรงข้ามก็ยังพยายามยิงระเบิดใส่พวกเราอีกด้วย ในช่วงก่อนถอนตัวผมจำได้ว่ามีเด็กวัยรุ่นใส่เสื้อแดง 2 คน ขี่มอเตอร์ไซด์มาจอดข้างๆรถจี๊ปพยาบาล แล้วพูดด้วยน้ำเสียงยั่วโมโหว่า “หน่วยพยาบาลคงไม่โดนอะไรหรอกมั้ง มีคนตายด้วย พวกพี่ยิงคนเหรอ” ผมยอมรับว่าแม้ว่าปกติผมจะไม่ใช่คนอารมณ์ร้อน แต่จากเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาที่ประสบ ผมเลือดขึ้นหน้า อารมณ์ตอนนั้นคุกรุ่นเต็มที่ ผมพูดจริงๆ ผมอยากลงไปต่อยเด็กคนนั้น แต่ผมก็อดทนแล้วตอบกลับไปว่า “แล้วทีพวกน้องยิงระเบิดใส่พวกพี่ล่ะ น้องยิงทั้งระเบิด น้องขว้างทั้งระเบิด แถมเอาอาวุธสงครามยิงใส่ทหาร ทหารแถวหน้าเค้ามีแต่โล่กับกระบอง ป้องกันตัวเองอะไรไม่ได้เลย เค้าก็มีครอบครัว มีลูกมีเมีย แล้วนี่ที่ทหารยิงก็เพื่อคุ้มกันคนเจ็บกับตอนถอนตัว แล้วน้องจะให้ทหารเอาโล่กับกระบองไปไล่ตีไอ้พวกที่ยิงระเบิดใส่หรือไง น้องไสหัวไปเลย ไสหัวไปหลบระวังลูกหลงจากระเบิดที่พวกน้องยิงมาด้วยแล้วกันเด็กคนนั้นอึ้งไป แล้วก็ขี่รถมอเตอร์ไซด์ออกไป เราถอนตัวออกจากจุดตรงแยกคอกวัวเป็นหน่วยสุดท้ายกลับที่ร่วมพลเดิม ซึ่งก็หลงทางไปทางวังสวนจิตรลดา เนื่องจากเราไม่ใช่ทหารกรุงเทพจึงไม่รู้ จากคุณ : จักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 09:57:38 A:172.22.1.18 X:202.57.132.197

ความคิดเห็นที่ 2 เส้นทาง คืนนั้นพอผมกลับมาได้ พบกับผู้พัน พบกับผู้กองและเพื่อนผู้หมวด จึงได้รู้ว่าในขณะที่หน่วยของผมถอนตัวออกมาทางถนนตะนาว มีอีกกองร้อยที่ต้องถอยร่นออกมาทางถนนข้าวสาร โดยมีผู้บังคับกองพันอีก 2 คน และรองผู้บังคับกองพันอีกคน ผู้พันคนหนึ่งถูกยิงจากฝั่งตรงข้ามเข้าที่สีข้าง เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามกราดยิงปืนซึ่งคาดว่าเป็น M16 เพื่อนผมบังผู้พันของเขาอยู่ แต่กระสุนเฉี่ยวข้างตัวไปถูกผู้พัน แต่ที่น่าเศร้าคือมีนายสิบของต่างหน่วยอีกคนถูกยิงทะลุหมวกเหล็ก เสียชีวิตคาที่ นายสิบที่เป็น รปภ. หลายคนก็ถูกยิงเข้าที่ขา โชคดีมากๆและต้องขอขอบ คุณเจ้าของผับแห่งหนึ่งที่ถนนข้าวสาร ที่เปิดร้านนำคนเจ็บเข้ามา ให้เด็กในร้านช่วยปฐมพยาบาล ทำแผล ห้ามเลือด ปิดประตูหน้าร้าน และติดต่อตำรวจและรถกู้ภัยให้มารับที่หลังร้านซึ่งทะ ลุออกทางถนนอีกเส้น หนึ่ง มีทหารประมาณ 1 กองร้อยที่ไม่สามารถออกมาขึ้นรถได้เพราะหลงเข้าไปในถนนข้าวสารและถูกปิดทาง ด้านถนนตะนาวไว้ ก็ต้องวิ่งออกมาทางถนนสามเสนไปยัง ที่รวมพลซึ่งอยู่ห่างเกือบ 5 กม. แต่อย่างไรก็ตามทุกคนปลอดภัยดี (ขณะนี้ผมได้ไปเยี่ยมทหารทุกคนที่ รพ.พระมงกุฎเกล้า ทุกคนปลอดภัยดี และออกจาก ICU ได้หมดแล้ว) ในขณะที่เกิด เหตุการณ์โทรศัพท์มือถือของผมแบตหมด พอกลับมาชาร์ทแบต ก็พบว่ามีหลายคนโทรเข้ามา หนึ่งในนั้นเป็นเพื่อนของผมที่ วพม. ผมโทรกลับไปจึงทราบว่ามีนายทหารหลายคนถูกระเบิด หนึ่งในนั้น arrest (เสียชีวิต) ก่อนมา รพ. ต่อมา CPR (ปั๊มหัวใจ) ขึ้น และต้องเข้ารับการผ่าตัดสมองด่วน ซึ่งนายทหารคนนั้นเป็นเพื่อนกับอาจารย์ที่พระมงกุฎของผม แต่อาจารย์จำผิดคน คิดว่าเป็นผู้บังคับกองพันของผมจึงรีบโทรหาผม แต่มือถือผมแบตหมด จึงให้เพื่อนติดต่อ ในภายหลังจึงทราบว่าคือ พี่เปา (พ.อ.ร่มเกล้า ธุวธรรม) ซึ่งอยู่รุ่นเดียวกับผู้พันของผม คืนนั้นผมกินข้าวไม่ลง กว่าจะนอนตาหลับได้ก็เกือบตี 3 ซึ่งภายหลังอาจารย์ก็โทรมาบอกว่า พี่เปาเสียแล้ว ให้บอกผู้พันผมด้วย ผมหลับไปกลางพื้นโรงเก็บรถที่ที่รวมพล ตื่นขึ้นมาตอน 6 โมง ผมไม่ฝันร้าย แต่ผมอยากให้เรื่องที่ผมจำได้มันเป็นแค่ความฝัน วันรุ่งขึ้นผมได้ไป รพ.พระมงกุฎ เพื่อติดตามผู้ป่วยและประสานงานกับอาจารย์ที่ รพ.พระมงกุฎ วันนั้นเองผมได้ทราบว่ามีทหารของผมเกือบ 10 คน จากคุณ : จักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:00:45 A:172.22.1.18 X:202.57.132.197

ความคิดเห็นที่ 3 ที่บาดเจ็บตอนปะทะช่วงแรกและที่ถูกสะเก็ดระเบิด บาดเจ็บเล็กน้อย ที่ส่งไป รพ.วชิรพยาบาล จ่าคนหนึ่งติดต่อมาว่าเขาติดอยู่ที่วชิรพยาบาล แต่มีเสื้อแดงมาปิดล้อม ทหารบางคนที่บาดเจ็บไม่มาก ทาง ER ให้คัดแยกอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พอผู้ชุมนุมเสื้อแดงมาส่งคนป่วยของเขาที่เจ็บ ก็มาไล่กระทืบทหารของผมที่นอนอยู่ ทหารต้องหนีตาย บางคนต้องปีนดาดฟ้าหนี แต่ขอขอบคุณพี่ๆน้องๆหมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ รพ.วชิรพยาบาล ที่ช่วยกันพาทหารไปหลบที่บริเวณที่ปลอดภัยหลัง รพ. หาชุดไปรเวทให้ใส่ และให้พักอยู่ในบริเวณที่ปลอดภัยไปก่อน ทหารบางคนเล็ดลอดออกมาได้ด้วยความช่วยเหลือ จากหน่วยกู้ภัยที่เอาเสื้อ เครื่องแบบใส่ทับให้ขึ้นรถกู้ภัย เอาวิทยุกับอุปกรณ์ออกมาใส่กระเป๋า EMS แล้วมาส่งให้ที่รวมพล ผมเห็นทหารหลายๆคนเจ็บ เห็นทหารที่เป็นลูกน้องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเจ็บ ผมอาจจะโชคดีที่ไม่บาดเจ็บอะไร (แต่ตอนหลังมาคิดก็ยังคิดอยู่เลยว่า รอดมาได้ยังไงเนี่ย ^_^) แต่บาดแผลในจิตใจก็มีอยู่ในหัวใจทหารทุกๆคน ผมน้ำตาซึมทุกวันที่ไปเยี่ยมลูกน้องที่เจ็บ ผมเห็นผู้การ รองผู้การ ผู้พันของผมพยายามกลั้นน้ำตาทุกครั้งที่เห็นลูกน้องตัวเองเจ็บ) เฉพาะหน่วยของผม มีคนเจ็บที่ต้องนอน รพ. เกือบ 80 คน บาดเจ็บเล็กน้อยที่ไม่ได้นอน รพ. อีก 60 กว่าคน จากคุณ : จักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:01:34 A:172.22.1.18 X:202.57.132.197

ความคิดเห็นที่ 4 ผมขอเถอะครับ ... มีประชาชนบางคนถามผมว่าผมโกรธเสื้อแดงมั้ย ผมแค้นเค้ามั้ย ผมตอบไปว่า แม้ผมจะรู้สึกโกรธ แต่ผมแยกแยะได้ ผมเคยเจอผู้ชุมนุมทั้งที่ราบ 11 ที่ลาดหลุมแก้ว คนส่วนใหญ่ไม่ใช่คนที่จะมาชักปืนยิงใส่หรือโยนระเบิดใส่ เกือบทั้งหมดเป็นคนธรรมดาที่เค้ามาเรียกร้องในสิ่งที่เค้าต้องการ แต่เราอย่าตกเป็นเครื่องมือของคนบางคน (จะเป็นใครผมก็ไม่ทราบ แต่น่าจะคิดกันได้นะครับ) อย่าให้ใครบางคนใช้ทั้งคนเสื้อแดง ใช้ทหารเป็นเพียงหมากบนกระดาน ให้เราต่างฝ่ายต่างเจ็บต่างล้มตายเพื่อผลประโยชน์ของคนบางคน ประเทศเราจะล่มสลายอยู่แล้วนะครับ เห็นแก่ส่วนรวม เห็นแก่ประเทศชาติ อย่าให้ใครแค่ไม่กี่คนมาทำลายประเทศไทยของเราเลย แต่อย่างไรก็ตาม แม้ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตก็ยังมีเรื่องดีๆ ขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆร่วมชาติทุกคนที่ให้ความช่วยเหลือคนเจ็บโดยไม่แบ่งสี ไม่แบ่งความคิด ผมซาบซึ้งในน้ำใจของทุกๆท่านมาก หากไม่มีพวกท่าน ผมคงไม่สามารถพาคนเจ็บออกมาได้ขนาดนี้ ดีไม่ดีผมอาจจะโดนไปด้วยก็ได้ จากคุณ : จักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:01:55 A:172.22.1.18 X:202.57.132.197

ความคิดเห็นที่ 5 เหนือ สิ่งอื่นใด ตลอดระยะเวลาที่เรียนในวิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้า ผมรับรู้รับทราบมาโดยตลอดถึงภารกิจของแพทย์ทหาร ถึงตอนนี้อารมณ์ของผมจะตกอยู่ในความเศร้า ตกอยู่ในความหดหู่ แต่ผมก็ภาคภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่ของแพทย์ทหาร ที่ได้ทำหน้าที่เป็นวีรบุรุษในแนวหน้า (Heroes in the front line) อย่างที่ทหารขนานนามเหล่าแพทย์ของเรา ถึงแม้ว่า “การเป็นแพทย์ทหารนั้นมันเหนื่อยแต่มันก็ภาคภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่เป็นแพทย์ทหารของชาติ ศาสน์ กษัตริย์ และประชาชน ได้เป็นทหารของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ภาพที่ได้ประสบมา ผมคงจดจำไปจนวันตาย (เพราะตอนนี้มันติดตาแล้วครับ ลืมไม่ลง) ขอให้พระบารมีของพระองค์ท่านคุ้มครองเพื่อนทหารและประชาชนทุกคนให้ปลอดภัย และคุ้มครองให้ประเทศชาติของเราผ่านวิกฤตครั้งนี้ไปได้ ท้ายที่สุด ... ขอคารวะหัวใจของพี่น้องผองเพื่อนทหารจากใจจริง แพทย์ทหาร copy จากคุณ : จักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:02:34 A:172.22.1.18 X:202.57.132.197

ความคิดเห็นที่ 6 "อนุพงษ์"เล่าเบื้องหลังยุทธการ"สี่แยกคอกวัว"มือลึกลับยิงถล่มมุ่งศูนย์บัญชาการมุ่งฆ่ายกทีม พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา ผู้บัญชาการทหารบก (ผบ.ทบ.) ได้ชี้แจงเมื่อวันที่ 12 เมษายนตอบโต้สื่อถึงสาเหตุที่ทหารไม่ใช้กำลังและอาวุธรุนแรงและยอมถอยในเหตุการณ์สถานีไทยคม อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี ไม่ใช่เป็นการเกียร์ว่าง หรือไม่สนับสนุนรัฐบาล แต่มองว่า  เป็นคนไทยด้วยกัน รวมทั้งถึงเหตุการณ์รุนแรงที่เกิดขึ้นบริเวณสี่แยกคอกวัวจนมีทหารเสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก รวมทั้ง พ.อ.ร่มเกล้า ธุวธรรม รอง เสนาธิการ .พล ร.2 รอ.ลูกน้องคนสนิทที่เสียชีวิตด้วย โดยยืนยันการปฏิบัติงานของผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ได้เป็นสิ่งที่ล้มเหลว แต่เป็นสิ่งที่สุดยอดเป็นสิ่งประเสริฐเพราะถ้ายิงต้องมีการสูญเสีย กองทัพก็อยู่ไม่ได้ วันนี้ก็อยู่ไม่ได้ แม้จะสามารถใช้อาวุธหนักตอบโต้กลับได้ แต่ทหารไม่ทำประชาชน เมื่อถามว่า จุดที่ พ.อ.ร่มเกล้าถูกยิง(ค่ำวันที่ 10 เมษายนบริเวณอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย) ทำไมคนร้ายยิงได้ถูกคนถูกจุดเป็นการลอบฆ่าหรืออุบัติเหตุมีการชี้เป้าหรือไม่ พล.อ.อนุพงษ์กล่าวว่า ประเมินได้ 2 อย่าง ตอนนั้นเริ่มขว้างระเบิดเข้ามา ตรงสี่แยกคอกวัว พ.อ.กู้เกียรติ ศรีนาคา ผู้บังคับการกรมทหารราบที่ 2 รักษาพระองค์ ขอถอนกำลังจากสี่แยกคอกวัว แต่ตนบอกให้ไปอยู่ที่ห้าง แต่ พ.อ.กู้เกียรติบอกอยู่ไม่ได้ขอถอนไปที่สโมสรทหารบกเทเวศร์ได้หรือไม่  ตนบอกไม่ได้ เพราะจะถูกโอบหน้าโอบหลังตรงจุดสตรีวิทยา จากนั้นก็ยิงเอ็ม 79 เข้ามาที่แยกสตรีวิทยาเลย จากนั้น พล.ต.วลิต โรจนภักดี ผู้บัญชาการกองพลทหาราบที่ 2 รักษาพระองค์ ก็ได้รับคำสั่งเดียวกันให้ถอนกำลังเข้ามาข้างใน ไม่คิดว่าจะยิงถล่มกันขนาดนั้น "จากนั้น พล.ต.วลิตเรียก ผบ.หน่วยทุกคนมา สิ่งนี้ไม่อยู่ในแผน แต่เป็นการปฏิบัติสั่งการเฉพาะกิจให้มาอยู่ที่หลังรถสายพานลำเลียงพล ซึ่งกำลังจะปรึกษาหารือเขาก็ยิงกระสุนควันมาก่อน พอกระสุนควันตกเขาก็ยิงลูกจริงมา 2-3 นัด ซึ่งผู้บังคับบัญชาจะแต่งกายไม่เหมือนกำลังพล ซึ่งผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ก็พูดอยู่เหมือนกันว่า มีการชี้เป้า ก็ถือเป็นประเด็นแต่เก็บไปประมวลก่อน เพราะผู้บาดเจ็บบางคนให้การไม่ได้ ส่วนที่บอกว่าต้องเป็นทหารเท่านั้นที่ยิงได้ เรื่องนี้ไม่ จริงเอ็ม 79 ถ้าได้รับการฝึกวันเดียวก็ยิงได้ ถ้าสามวันก็แม่น" ผบ.ทบ.ระบุ จากคุณ : Sky เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:14:55 A:124.122.213.3 X:

ความคิดเห็นที่ 7 ได้รับ FW mail  ลองอ่านแล้วใช้หัวใจที่เป็นกลางตัดสินใจดูนะครับ  ...........  พูดไม่ออกจริงๆ  ............. เสียใจมากๆกับ  .............  สื่อมวลชนไทย  ที่ยอมให้  ผู้มีอำนาจกดหัว  ...............   รัฐบาลปิดเวบไซด์ ลบคลิปใน Youtube Pantip ที่มีความเห็นต่างจากรัฐบาล ภายใต้ พรก ฉุกเฉิน รวมถึงโทรทัศน์ผ่านดาวเทียม อย่างน้อย 3 ช่อง People Channet , Voice TV,Spring News และส่งคลื่นรบกวนวิทยุชุมชนเสื้อแดง  เราคงไม่ได้บอกว่าสิ่งที่รัฐบาลเอามาฉายในช่อง NBT เป็นเรื่องโกหก แต่เราอยากให้คุณได้มีโอกาสรับฟังความจริงอีกแง่มุมหนึ่ง ภายใต้ปฏิบัติการที่เรียกว่า "ขอคืนพื้นที่" คุณไม่ต้องเชื่อสิ่งที่คุณจะได้อ่าน แต่คนที่อยู่ท่ามกลางความเป็น:-)ตายเขาขอให้เขาได้พูดสิ่งที่เขาเห็น ลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดที่แยกคอกวัว       ผมอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ  รวมทั้งเพื่อนๆในนี้อิกหลายคนที่ไปแล้วเอารูปมาโพส  แต่พยายามอธิบายอย่างเต็มความสามารถแล้ว  เรื่องราวก็เหมือนจะบิดเบือนไปกันใหญ่  สื่อทีวีกระแสหลักยิ่งหนัก  ทหารบนอาคารของกองสลากที่ยิงคนเสื้อแดงตายไปหลายคนแล้วถูกคนเสื้อแดงจับได้จนนำตัวไปควบคุมที่หลังเวที  ข่าวช่อง 11 บอกว่าทหารกลุ่มนี้ขึ้นไปสังเกตการณ์เฉยๆ   ผมขออธิบายเหตุการณ์คร่าวๆ พร้อมเวลาที่ประมาณเอานะครับ เพราะจังหวะที่ชุลมุนวุ่นวายผมไม่มีเวลาละสายตามามองดูเวลามากนัก เวลาใกล้ 18.00 ทหารได้เคลื่อนพลมาที่แยกคอกวัว บนเส้นทางถนนตะนาว  เจอกับกลุ่มคนเสื้อแดง  ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้มืดซึ่งก็ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดเหตุรุนแรง  ไม่มีใครตั้งตัวทหารได้ยิงแก๊สน้ำตาออกมาเป็นจำนวนมาก 18.00 - 19.00   ชั่วโมงแรกทหารได้รุก และ ยิงแก๊สน้ำตาออกมาอย่างต่อเนื่อง  คนเสื้อแดงก็รักษาที่มั่นอย่างสุดกำลัง ใครโดนแก๊สน้ำตาก็ออกมาก่อน คนชุดใหม่ก็เข้าไป คนเสื้อแดงตอบโต้ด้วยขวดน้ำ ไม้ และ ก้อนหิน บางครั้งทหารก็โยนตอบโต้มาเหมือนกัน   ทหารเกือบจะหลุดเข้ามาในบริเวณแยกคอกวัวได้หลายครั้ง  แต่เนื่องจากกระแสลมที่พัดกลับไปในทางทหาร  ทำให้แก๊สน้ำตาฟุ้งกลับไปทางทหารตลอด  ทำให้ทหารไม่สามารถยึดพื้นที่บริเวณแยกคอกวัวได้ 19.45 คนเสื้อแดงได้เปรียบเรื่องทางลม  ทำให้ทหารใช้แก๊สน้ำตาไม่เป็นผลเท่าไหร่นัก  จึงทำให้คนเสื้อแดงสามารถรุกคืบจนสามารถสร้างด่านกีดขวางหน้าถนนข้าวสารได้ 20.00   เริ่มพบคนถูกยิงที่แยกคอกวัว  มีคนถูกหามออกมาเรื่อยๆ  บางคนเสียชีวิตทันที  บางคนไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาย  เจ็บหนักก็เยอะ  ตอนนั้นไม่มีใครรู้ว่ากระสุนมาจากไหน 20.30 มีคนพบทหารแอบยิงคนเสื้อแดงอยู่บนตึกของกองสลากบนหัวของคนเสื้อแดงนั่นเอง  แปลว่าทหารเขาเตรียมการไว้แล้ว  ว่าจะล่อคนเสื้อแดงมาที่แยกนี้และให้ทหารข้างบนคอยเก็บแกนนำ  คนเสื้อแดงจำนวนหนึ่งจึงได้แบ่งกำลังไปล้อมตึกเพื่อจับคนที่ฆ่าประชาชนให้ได้ 20.45 ตอนนี้สถานการณ์เริ่มไม่ดีแล้ว  มีเสียงปืนที่ไม่ใช่ลูกแบล์ง  ผมมั่นใจว่าเป็นลูกจริง ( ตอนผมเป็นทหารเกณฑ์  ผมได้ไปประจำอยู่ที่สนามฝึกยิงปืน ผมได้ยินเสียงปืนแทบทุกวัน ผมแยกออกว่าเสียงไหนลูกจริง เสียงไหนลูกแบล์ง ) มีระเบิดไม่ทราบว่าจากฝ่ายไหนลงมาเป็นระยะ  แต่คนเสื้อแดงก็สู้ไม่ถอย  ปาขวด และ ก้อนหินกลับไปเป็นระยะ แต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่ 21.00 ช่วงนี้สถานการณ์เลวร้ายมาก ทหารเหมือนเหมือนตั้งเป้าว่าจะต้องยึดพื้นที่คืนให้ได้ เสียงปืน ระเบิด ดังอย่างกึกก้อง มีคนโดนยิงออกมาเรื่อยๆ  ตอนนั้นคิดว่าเราคงต้องเสียพื้นที่ตรงนี้เป็นแน่ จนมีชายคนนึงที่เราคิดว่าเขาคือ "ทหารแตงโม" คอยยิงสกัดทหารบนตึกไม่ให้ทำร้ายคนเสื้อแดงได้ 21.05 ขณะที่คนเสื้อแดงกำลังหลบกระสุน และ วัตถุระเบิดอยู่บริเวณหน้าตึกกองสลาก  มีชายนิรนาม 2 คนแต่งชุดดำถือปืน AK47 เข้ามาต่อกรกับทหาร   เราไม่รู้ว่าชาย 2 คนนี้เป็นใครเราถามกันเองว่าเขาเป็นใครแต่ก็ไม่มีใครรู้ มีแต่คนบอกว่าเขาคือ "ทหารแตงโม" สิ่งที่ผมเห็นคือเขาดูไม่มีความกลัว ทั้งๆที่มากันแค่ 2 คน ดูมีความ "นิ่ง" มากกว่าทหารทั่วไป  ยุทวิธีเหมือนหน่วยรบพิเศษ   ตอนนั้นสิ่งที่ผมคิดคือไม่อยากให้มีความรุนแรง  แต่ใครใช้ความรุนแรงก่อนละ..!?  ก็ทหารไม่ใช่หรือ   ผมไม่รู้ว่าชาย 2 คนนั้นเป็นใคร  สิ่งที่เขาทำว่ากันตามกฎหมายมันผิดแน่ๆ  แต่ที่ยอมรับก็คือ "เขาช่วยคนเสื้อแดงไว้" 21.30 ทุกอย่างจบลง ทหารทั้งหมดได้ถอยกลับไปหมดแล้ว  ชายนิรนามชุดดำทั้งหมดได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย เราได้สำรวจพื้นที่ ช่วยกันเก็บหลักฐาน เฉพาะที่แยกคอกวัวที่เดียว เราเก็บปลอกกระสุนกันได้เป็นลังใหญ่  เฉพาะกระสุนจริง M16 ก็เก็บได้เป็นถ้วยใหญ่ๆแล้ว เรากันพื้นที่ตรงบริเวณที่คนเสื้อแดงถูกยิงจนบาดเจ็บ และ เสียชีวิต มีการไว้อาลัยให้กับผู้ล่วงลับ คนเสื้อแดงได้เข้าไปบันทึกหลักฐานด้วยกล้องถ่ายรูป  พบรอยกระสุนจริงเป็นจำนวนมากที่ทะลุตัวถังรถ เสาไฟ กำแพง ป้าย ประตู ซึ่งรอยกระสุนเหล่านั้นล้านมีวิถีพุ่งมาจากฝั่งทหาร  พวกเราพยายามเก็บภาพถ่ายไว้ได้ให้มากที่สุด นักข่าวต่างประเทศได้เข้าไปทำข่าวอย่างต่อเนื่อง 22.00 มีการปล่อยโคมลอย เพื่อระลึกถึงคนเสื้อแดงที่จากไป บนเวทีได้โชว์หลักฐานอาวุธสงครามจำนวนมาก ที่คนเสื้อแดงยึดมาจากทหารได้ (แต่มีสำนักข่าวบางแห่ง บอกว่านี่คืออาวุธที่คนเสื้อแดงเตรียมตัวเอาไว้ทำร้ายทหาร)   ระหว่างที่พิธีกรได้แถลงการณ์ประนามรัฐบาลบนเวที  ได้มีข่าวจากผู้หญิงเสื้อแดงคนหนึ่งที่แฟนของเธอถูกยิงเข้าที่ชายโครงต้องนำส่งโรงพยาบาลโดยด่วน  โดยหน่วยแพทย์ได้นำตัวผู้บาดเจ็บส่งโรงพยาบาลวชิระ  แต่ปรากฎว่าไม่ทันการณ์ชายคนนั้นได้เสียชีวิตที่โรงพยาบาล  แล้วในขณะที่กำลังแต่งศพได้มีกลุ่มทหารเข้ามาแย่งศพแฟนของเธอไปต่อหน้า  แกนนำจึงประกาศให้กลุ่มมอเตอร์ไซค์ออกตามหาศพคนเสื้อแดงทันที ผมเหนื่อยมากจึงนั่งพักอยู่บริเวณแยกคอกวัวที่เกิดเหตุนั้นเอง  นั่งดูความเลวร้ายที่เกิดขึ้นจากระบอบเผด็จการ 22.30 มีเสียงฮืฮาดังขึ้น เพราะกลุ่มการ์ด นปช ได้สามารถนำตัวทหารทั้งหมด 4 นายที่ได้ดักยิงคนเสื้อแดงอยู่บนตึกกองสลากลงมาได้แล้ว  กลุ่มคนเสื้อแดงฮือจะเข้าไปทำำร้ายด้วยความโกรธแค้น  จนการ์ด นปช ต้องรีบกัน และ นำตัวไปที่เวทีผ่านฟ้าให้เร็วที่สุด ยังมีการเจอหลักฐานใหม่อยู่เรื่อยๆ ทั้งกระสุนจริง  อาวุธสงครามอื่นๆ จับตัวทหารที่ซุ่มยิงคนเสื้อแดงได้เพิ่ม 23.00 ผมรีบเดินทางกลับ เพราะต้องการกลับมาโพสรูปพร้อมเรื่องราวอย่างตรงความจริงที่สุด ระหว่างทางผมได้แวะกินข้าว และ ซื้อของ  มีคนเห็นผมผูกผ้าพันคอสีแดง และ เข้ามาถามถึงเหตุการณ์ พอผมเล่าถึงการปฏิบัติการของทหาร เขาก็สอบถามกันใหญ่  เพราะเขาบอกว่ามันไม่เหมือนกับที่ข่าวช่องหลักออกเท่าไหร่ (ผมก็ทำใจไว้แล้วล่ะ) นี่เป็นความจริงจากความทรงจำของผม ณ สี่แยกคอกวัวเมื่อคืนวันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2553  ถ้าผมโกหกขอให้มีอันเป็นไปใน 3 วัน 7 วัน ผมไม่มีเจตนาอะไรในการตั้งกระทู้นี้มากไปกว่า  ต้องการบอกความจริงที่ผมเห็น  จากตาของคนคนหนึ่ง  ที่เสียงมันอาจไม่ดังเท่าสื่อกระแสหลักทั้งหลาย  แต่อย่างน้อยในการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย  ผมได้ทำดีที่สุดแล้ว จากคุณ : Sky เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:15:48 A:124.122.213.3 X:

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วคิดว่าเจ้าของบทความถูกคำสั่งบังคับไปใช่ไหมครับ หากเลือกได้คงไม่อยากไป คงใช้การพูดจามากกว่า จากคุณ : monkey_D เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:17:32 A:58.137.12.13 X:

ความคิดเห็นที่ 9 http://www.youtube.com/watch?v=qr-gpZ3gxic จากคุณ : Sky เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:18:40 A:124.122.213.3 X:

ความคิดเห็นที่ 10 ได้อ่านแล้วก็............... อืม...........นี่หรือประเทศไทย........ คนไทยฆ่าคนไทย........เจ็บนะ...ในความรู้สึก จากคุณ : ผู้มาเยือน (nsns) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:24:50 A:58.8.9.12 X:

ความคิดเห็นที่ 11 เสียงฮืฮาดังขึ้น เพราะกลุ่มการ์ด นปช ได้สามารถนำตัวทหารทั้งหมด 4 นายที่ได้ดักยิงคนเสื้อแดงอยู่บนตึกกองสลากลงมาได้แล้ว  กลุ่มคนเสื้อแดงฮือจะเข้าไปทำำร้ายด้วยความโกรธแค้น  จนการ์ด นปช ต้องรีบกัน และ นำตัวไปที่เวทีผ่านฟ้าให้เร็วที่สุด ยังมีการเจอหลักฐานใหม่อยู่เรื่อยๆ ทั้งกระสุนจริง  อาวุธสงครามอื่นๆ จับตัวทหารที่ซุ่มยิงคนเสื้อแดงได้เพิ่ม -โกหกคำโต  ทหารทั้ง 4 นายพิสูจน์แล้วว่าเป็นเพียงคนขับรถ  ไม่งั้นแกนนำบาวแดงจะยอมปล่อยตัวออกไปง่ายๆหรือ กลับมากินข้าวเป็นอาหารหลักซะที.. จากคุณ : MrS เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:34:53 A:114.128.19.162 X:

ความคิดเห็นที่ 12 พล่ามพอยัง เหนื่อยก็หยุดนะ เพราะมันไม่มีประโยชน์ใดๆ ความจริงก็คือความจริง จากคุณ : nakkram เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:37:27 A:58.9.170.107 X:

ความคิดเห็นที่ 13 ต้องฟังความสองข้างครับ มีบางตอน ก็คาใจเช่นกัน 'พลขับของผมถูกผู้ชุมนุมใช้เท้ายันศีรษะกับพวงมาลัยรถ ลากลงมารุมกระทืบ แล้วจ้วงแทงด้วยมีด แต่เขาก็ยังโชคดีมากที่ใส่เกราะ มีดเลยไม่เข้า ไม่อย่างนั้นก็คงไส้ทะลักแน่ๆ ' เสื้อเกราะมันไม่ได้ปิดมิดหรอกครับ เป็นเกราะอ่อน เปิดด้านข้าง ถ้าคนตั้งใจจะจ้วงแทง หรือแทงด้วยอารมณ์โมโห แทงครั้งแรก ติดเกราะ เจอแทงรอบสองเข้าด้านข้างแน่ๆ ผมก็ไมไ่ด้ว่า ไม่รู้เรื่องทางการทหารอะไรเลย ผมเข้าใจ การยิงสกัดกั้น เพื่อล่าถอยกำลัง มันเป็นยุทธวิธีทางการทหาร แต่นั่น มันสำหรับใช้กับข้าศึก ไม่ใช่ประชาชน แล้วที่นายสันขวานออกมาแถลงน่ะว่า การยิงทีละนัด ไม่ได้เป็นการยิงเพื่อหวังความเสียหายจำนวนมาก อันนั้นจริง แต่ไอ้ท่าที่เราเห็นนั่งชันขา ประทับไหล่ เล็ง แล้วยิงทีละนัด นั่นไม่ใช่ท่าการยิงสกัดเพื่อการล่าถอย แต่นั่นคือ การยิงหวังผล 1 นัด 1 เป้า ใช่ไหมครับ คุณครูทหารทั้งหลาย การยิงสกัดเพื่อล่าถอย ไม่หวังผล มันจะใช้การสะพายข้าง วิ่งไป หันหลังกลับมายิงไป มิใช่หรือครับ อัดเทปเอาไว้ดีๆ ไอ้ทหาร 4 นายที่ไปซุ่มยิงบนตึกกองสลาก ที่ไมาร์คและสันขวาน ออกมาแถลงว่า แท้จริงแล้วเป็นผู้ก่อการร้ายน่ะ ก็จับเข้าคุกไปซะเลยซิ ทั้ง 4 คน เอาเข้าไปเลย ข้อหาก่อการร้าย จากคุณ : BigA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:40:15 A:124.120.187.191 X:

ความคิดเห็นที่ 14 ยังกะอ่าน นิยายน้ำเน่า เลี่ยนสุด ๆ จากคุณ : หลงดอย เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:39:57 A:125.25.225.199 X:

ความคิดเห็นที่ 15 ฝ่ายอำนวยการของผมแจ้งให้ทราบในภายหลังว่านับระเบิด M79 ได้เกือบ 15 ลูก ระเบิดขว้าง M26 อีก 2 ลูก ------------------------------------------------------------------------------- ผมอ่านไปแล้วรอบนึงแต่เห็นโพสต์มาหลายรอบ แค่บอกว่า ยิง M79  15 ลูกกับ M26 อีก 2 ลูกก็มั่วแล้วครับ นิยายเรื่องนี้เขียนเอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น แต่ดันมาพลาดเรื่องจำนวนลูกระเบิด ไม่เนียนครับ  เรื่องชั่วๆ อย่างนี้ มีแต่ พธม.กับ ปชป. เท่านั้นที่ชอบทำกัน คล้ายกับกรณี สติกเกอร์ จริงๆ พวกนี้เจ้าของโรงน้ำแข็งใหญ่ที่สุดในประเทศ จากคุณ : hamaan1 เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:42:29 A:222.123.194.185 X:

ความคิดเห็นที่ 16 แพทย์ทหาร เห็นเฉพาะในส่วนที่ตนยืนอยู่ จะไปรู้อะไรมากมาย เท่าดูคลิปจากหลายพื้นที่ และดูข่าวจาก ทีวีบางช่อง รายละเอียดมากมาย ใช้จินตนาการ เขียน ของมอบรางวัล.......นิยายน้ำเน่าอันดับหนึ่งแห่งปี ขอให้แพทย์ทหาร.....มาขอรับรางวัล นิยายน้ำเน่า....ได้ที่..สมาคมแอ๊บแบ๊วมดเท็จแห่งประเทศ จากคุณ : ไททักษิณ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:42:35 A:124.120.75.129 X:

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าเชื่อตามที่หมอทหารเล่าแล้วทำไมประชาชนตายมากและบาดเจ็บมากมาย (ทหารตาย 4 ประชาชนตาย 18)ฟังจากเล่าเหมือนทหารโดนกระทำฝ่ายเดียว สรุปแล้วเป็นความผิดของผู้บังคับบัญชาที่สั่งการสลายการชุมนุมไม่รอบคอบ จากคุณ : candleman เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:46:54 A:113.53.63.189 X:

ความคิดเห็นที่ 18 ถามซ้ำครับ เคยถามไว้อีกกระทู้ "ผม ได้รับ ภารกิจในฐานะ ผบ.มว.สร.พัน.ร. (ผู้บังคับหมวดเสนารักษ์ กองพันทหารราบ) หรือก็คือแพทย์ทหารประจำกองพัน หน้าที่ของผมคือติดตามดูแลกำลังพลเกี่ยวกับสุขภาพอนามัย การป้องกันโรค การส่งกำลังบำรุงทางสายแพทย์" "ผมขึ้นบนหลังคารถฮัมวี่คันแรกสุด (หากใครเห็นในรูปถ่าย ก็คงจะเห็นทหารคนหนึ่งบนหลังคารถฮัมวี่ที่ติดปลอกแขนกาชาด ถือโล่บังตัวเอง นั่นก็ผมล่ะครับ)" ตกลงหน่วยแพทย์นี่อยู่แถวหน้าสุดเหรอครับ  ผมไม่ใช่ทหารเข้าใจมาตั้งนานว่าหน่วยแพทย์อยู่ด้านหลังสุด จากคุณ : gabfest เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 10:58:54 A:183.89.108.62 X:

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ได้อยากจะจับผิดนะครับ แต่ทหารท่านนี้เป็นถึงผบ.มว.สร.พัน.ร. (ผู้บังคับหมวดเสนารักษ์ กองพันทหารราบ) แต่กับประโยคนี้ "ผมยอมรับตามตรงว่าทั้งชีวิตไม่เคยเห็นระเบิด M79 มาก่อน" (คหที่ 1 บรรทัดที่ 4) ผมอึ้งครับ จากคุณ : tror ikke det for du se เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 11:13:34 A:58.137.153.40 X:

ความคิดเห็นที่ 20 ผมอยากถามเจ้าของกระมทู้กลับนะครับ ในเมื่อคุณคิดได้แล้ว คุณทำทำไมครับ ผมประชาชนคนหนึ่ง ผมอยากได้ฮีโร่ที่มาหยุดเรื่องแบบนี้มากๆ เลย คุณคิดว่าคนที่ไม่มีปืนจะทำแบบนี้ได้มั้ยครับ บางอย่าต้องทำใจ คุณไม่อยากฆ่าคน แต่คุณก็ไม่กล้าขัดคำสั่งเบื้องบน คนเสื้อแดงก็ไม่อยากฆ่าใคร ถ้าไม่โดนทหารล้อมฆ่า อย่าบอกนะครับว่าไม่ได้ฆ่า เพราะ แค่กระสุนยาง คนเสื้อแดงก็พิการเยอะแล้ว ทั้งตาบอด ลูกตาหลุดกระเด็น เนื้อลูกกะตาแตกเละไม่มีชิ้นดี ทั้งอะไรต่อมิอะไร แล้วเค้าจะใช้ชีวิตบนโลกได้สะดวกสบายนับจากนี้หรอครับ ทหารก็แค่อ้างความชอบธรรมว่าเป็นกระสุนยาง แต่ในความเป็นจริงก็ มีกระสุนจริงแซมๆ ตนเสื้อแดงเค้าโมโหว่า ทำผิดกฎหมายจราจรแต่โดนกระทำเหมือน อย่างกับไม่ใช่คน มาบอกว่าเศรษฐกิจเสียหายหลายพัรล้านบาท แล้วชีวิตพี่น้องที่ตายไปกับเหตุการณ์นี้  1 ชีวิตมีค่ากี่บาทอะครับ ที่จะสร้างชีวิตคนขึ้นมาใหม่ คุณไปโทษคนที่สั่งพวกคุณดีกว่า อำนาจเยอะจนไม่อยากจะลง คนเสื้อแดงก็ชุมนุมเฉยๆ เหตุเกิดทั้งหมดมันก็เกิดจากรัฐบาลประกาศสถานะการณ์ภาวะ ฉุกเฉินร้ายแรง ไม่รู้คิดได้ไง ทหารก็ท่องเป็นแต่ว่า จงรักภักดี จงรักภักดี เสื้อแดงล้ม........ เสื้อแดงล้ม......... เพราะฉะนั้นต้องปราบ ต้องปราบ  ตกลงคุณไม่มีสมองคิดเองเลยหรอ  คนเสื้อแดงเค้าก็รักสถาบันเบื้องสูง ไม่อยากให้กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งแอบอิงเอาสถาบันมาใช้วางอำนาจในทางการเมือง ซะใหญ่โต จิตใจที่กล้าหาญ เข้มแข็งของทหารสุดท้ายก็อยู่ภายใต้ของคนกลุ่มหนึ่งที่บงการพวกคุณ กล้ามากที่จะยิงประชาชน ถ้าไม่มีประชาชนให้ปกป้อง แล้วพวกคุณจะทำอาชีพนี้ทำไมอะครับ แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 12:17:27 แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 12:20:35 แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 12:23:25 แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 12:32:28 จากคุณ : ป๊อปปูล่า เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 12:15:17 A:124.121.28.143 X:

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านจนจบแล้ว ดูแล้ว เขาก็แค่เล่าสิ่งที่เขา เห็น สิ่งที่เขาเจอ ตอนท้าย เขาก็ไม่ได้ชักชวนใครให้เชื่อ แถมยังมองว่า ฝ่ายที่ทำให้ลูกน้องตัวเองเจ็บไม่ได้ทำ แต่เป็นคนบางคนในนั้น ที่ทำ ผมละเซ็งกับพวกที่คิดว่า เขาเขียนเนี่ย มาดิสเครดิต ห่าต์เหว อะไรนั่น อ่านแบบมีอคติ กับอ่านแบบทำใจเป็นกลาง มันต่างกันฉะนี้แล ที่เข้ามาอ่าน ก็แค่อยากรู้ว่าในมุมมองของคนที่อยู่ในเหตุการ นั้น ฝั่งนั้น เจออะไรกันมาบ้าง เสื้อแดงเจออะไรบ้าง ทหารเจออะไรบ้าง เสพสื่อข้างเดียว หลงเชื่อหัวปักหัวปำ ตูละเบื่อ จริงๆ จากคุณ : บุรี เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 13:01:11 A:89.145.245.214 X:

ความคิดเห็นที่ 22 ช่วงบ่าย  ไม่มีนักข่าวภาคสนามช่องใด แม้แต่เนชั่น  กล่าวว่าผุ้ชุมนุมปาระเบิดสักนิด  และไม่มีข่าวทหารบาดเจ็บด้วยมีดด้วยซ้ำ กระทั่งเย็นๆ คนเชียร์แขกให้ทหารสลาย (ดูมันทำได้) ก็ยังเชียร์เอามันส์อยู่ อ่านถึงตรงนี้ก็ทุเร่ดแล้ว เด๋ว ก้อเป็น fwd mail ไปเรื่อยๆ หาชื่อจริงนามสกุลจิงไมได้ ดุ๊ย จากคุณ : คองแคง เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 13:29:21 A:202.90.6.250 X:

ความคิดเห็นที่ 23 ขอเชิญชวนให้เพื่อนๆ ช่วยกันแช่ง ผู้แต่งเรื่อง และผู้ปล่อยข่าวเท็จครับ จากคุณ : thipch เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:41:54 A:124.120.112.101 X: